หลังจากได้อ่านหลักการเขียนนิยายมาหลายแห่ง เลยคิดว่าอยากจะแต่งนิยายสักเรื่องดูเพื่อฝึกฝน
ท่านเข้ามาอ่านแล้วอยากให้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่ผมได้แต่งไปนี้ว่า การใช้คำถูกต้องไหม
และ เนื้อหาพอมีจุดสนใจน่าติดตามมากหรือน้อยเพียงใด
ปล. เนื้อหาทั้งหมดนี้เป็นแค่จุดเล็กๆที่กระผมแต่งเพื่อให้ท่านทุกคนที่เข้ามาอ่านแสดงความคิดเห็นเล็กๆน้อยๆ
*เนื่องจากผมพิมพ์ในมือถือผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้
--------------
บทนำ
อาณาจักรธอเรียม ตั้งอยู่บนพื้นที่ราบลุ่ม รายล้อมไปด้วยภูเขาสูงบนยอดปกคลุมด้วยหิมะ สถาปนาขึ้นโดย นิโคลาส เอนเดล หรือ กษัตริย์เอนเดลที่ 1 ผู้ที่มีความรักสงบ เมตตาจิตที่งดงาม กษัตริย์นิโคลาสทรงปกครองเมืองอย่างร่มเย็น ชาวเมืองมีความสงบสุข
เวลาผ่านไปฤดูหนาวเข้ามาเยือน หิมะตกหนักจากทุ่งหญ้าที่เขียวขจีที่รายล้อมเมืองทุกทิศทางกลายเป็นผืนดินที่ขาวโผนที่หนาวเย็นและดูไร้การเคลื่อนไหว ได้มีสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่งเดินทางมาด้วยเรี่ยวแรงที่กำลังจะหมดด้วยความหิวโหยและเหนื่อยล้า ได้มองเห็นเงาบ้านเมืองธอเรียมผ่านม่านหิมะที่ตก จึงได้รีบเดินตรงไปยังเมืองเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ด้วยความที่ชาวเมืองธอเรียมเป็นมนุษย์ ซึ่งไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายมนุษย์แต่มีรูปร่างสูงใหญ่ราว 7 ฟุต หน้าตาคล้ายมนุษย์ นัตย์ตาสีน้ำตาล-ทองแดง ผิวกายหยาบกรามสีดำปนเทา ทหารที่เฝ้ากำแพงเมืองสั่งให้รอภายนอกกำแพงเมือง พร้อมด้วยทหารเฝ้ากำแพงที่มีอาวุธครบมือพร้อมที่จะปกป้องเมืองหากเกิดเหตุร้ายขึ้น นายทหารเห็นว่ากลุ่มสิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีขนาดกลุ่มที่ใหญ่หลายร้อยจำนวน จึงได้รีบวิ่งเพื่อไปกราบทูลให้กษัตริย์ทราบ
อีกทางด้านหนึ่งภายในห้องพักของกษัตริย์มีชายสองคนกำลังยืนปรึกษาพูดคุยกันบางอย่าง
"ท่านจะว่าเยี่ยงไร หากข้าอยากให้ที่ด้านหลังเมืองของเราเป็นที่ทำเกษตรกรรม" กษัตริย์เอนเดลได้เอ่ยขึ้นมากับที่ปรึกษา
"ท่านคิดว่าเยี่ยงไร ข้าก็เห็นชอบด้วย แต่ต้องจัดสรรปันส่วนให้เหมาะสมและยุติธรรมสำหรับทุกคน ไม่งั้นจะเกิดข้อโต้แย้งได้ว่ากษัตริย์นั้นทรงไม่ยุติธรรม" ที่ปรึกษาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังปนคำที่ชวนหัวเราะ
"ข้าปกครองชาวเมือง อยากเห็นชาวเมืองมีรอยยิ้มกันทุกคน แต่ข้าคิดว่าคนที่สร้างรอยยิ้มให้ข้าได้ด้วยการยียวนหยอกล้อก็คงมีแต่เจ้า กีเตอร์" กษัตริย์เอนเดลได้ตอบกลับพร้อมตบไหล่ราวกับเพื่อนสนิท
"ข้ามิบังอาจหยอกล้อกษัตริย์เอนเดลแห่งธอเรียมได้หรอก"พอสิ้นคำพูดกีเตอร์ได้เอาฝ่ามือด้านขวาไปแนบที่หน้าอกซ้ายพร้อมก้มลงคำนับ แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มพร้อมปนหัวเราะเบาๆ
"เจ้านี่ มันจริงๆเลยน่ะ"กษัตริย์เอนเดลตอบกลับแล้วได้หัวเราะภายในลำคออย่างมีความสุข
ขอบคุณสำหรับการแสดงความคิดเห็น ณ ที่นี้นะครับ แล้วผมจะนำไปพัฒนาและปรับปรุงให้มีความชำนาญมากขึ้น
แต่งนิยายครั้งแรกในชีวิต อยากให้ทุกคนที่เปิดผ่าน เข้ามาอ่านและวิจารณ์ให้ผมสักนิดครับ
ท่านเข้ามาอ่านแล้วอยากให้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่ผมได้แต่งไปนี้ว่า การใช้คำถูกต้องไหม
และ เนื้อหาพอมีจุดสนใจน่าติดตามมากหรือน้อยเพียงใด
ปล. เนื้อหาทั้งหมดนี้เป็นแค่จุดเล็กๆที่กระผมแต่งเพื่อให้ท่านทุกคนที่เข้ามาอ่านแสดงความคิดเห็นเล็กๆน้อยๆ
*เนื่องจากผมพิมพ์ในมือถือผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้
บทนำ
อาณาจักรธอเรียม ตั้งอยู่บนพื้นที่ราบลุ่ม รายล้อมไปด้วยภูเขาสูงบนยอดปกคลุมด้วยหิมะ สถาปนาขึ้นโดย นิโคลาส เอนเดล หรือ กษัตริย์เอนเดลที่ 1 ผู้ที่มีความรักสงบ เมตตาจิตที่งดงาม กษัตริย์นิโคลาสทรงปกครองเมืองอย่างร่มเย็น ชาวเมืองมีความสงบสุข
เวลาผ่านไปฤดูหนาวเข้ามาเยือน หิมะตกหนักจากทุ่งหญ้าที่เขียวขจีที่รายล้อมเมืองทุกทิศทางกลายเป็นผืนดินที่ขาวโผนที่หนาวเย็นและดูไร้การเคลื่อนไหว ได้มีสิ่งมีชีวิตกลุ่มหนึ่งเดินทางมาด้วยเรี่ยวแรงที่กำลังจะหมดด้วยความหิวโหยและเหนื่อยล้า ได้มองเห็นเงาบ้านเมืองธอเรียมผ่านม่านหิมะที่ตก จึงได้รีบเดินตรงไปยังเมืองเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ด้วยความที่ชาวเมืองธอเรียมเป็นมนุษย์ ซึ่งไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายมนุษย์แต่มีรูปร่างสูงใหญ่ราว 7 ฟุต หน้าตาคล้ายมนุษย์ นัตย์ตาสีน้ำตาล-ทองแดง ผิวกายหยาบกรามสีดำปนเทา ทหารที่เฝ้ากำแพงเมืองสั่งให้รอภายนอกกำแพงเมือง พร้อมด้วยทหารเฝ้ากำแพงที่มีอาวุธครบมือพร้อมที่จะปกป้องเมืองหากเกิดเหตุร้ายขึ้น นายทหารเห็นว่ากลุ่มสิ่งมีชีวิตเหล่านี้มีขนาดกลุ่มที่ใหญ่หลายร้อยจำนวน จึงได้รีบวิ่งเพื่อไปกราบทูลให้กษัตริย์ทราบ
อีกทางด้านหนึ่งภายในห้องพักของกษัตริย์มีชายสองคนกำลังยืนปรึกษาพูดคุยกันบางอย่าง
"ท่านจะว่าเยี่ยงไร หากข้าอยากให้ที่ด้านหลังเมืองของเราเป็นที่ทำเกษตรกรรม" กษัตริย์เอนเดลได้เอ่ยขึ้นมากับที่ปรึกษา
"ท่านคิดว่าเยี่ยงไร ข้าก็เห็นชอบด้วย แต่ต้องจัดสรรปันส่วนให้เหมาะสมและยุติธรรมสำหรับทุกคน ไม่งั้นจะเกิดข้อโต้แย้งได้ว่ากษัตริย์นั้นทรงไม่ยุติธรรม" ที่ปรึกษาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังปนคำที่ชวนหัวเราะ
"ข้าปกครองชาวเมือง อยากเห็นชาวเมืองมีรอยยิ้มกันทุกคน แต่ข้าคิดว่าคนที่สร้างรอยยิ้มให้ข้าได้ด้วยการยียวนหยอกล้อก็คงมีแต่เจ้า กีเตอร์" กษัตริย์เอนเดลได้ตอบกลับพร้อมตบไหล่ราวกับเพื่อนสนิท
"ข้ามิบังอาจหยอกล้อกษัตริย์เอนเดลแห่งธอเรียมได้หรอก"พอสิ้นคำพูดกีเตอร์ได้เอาฝ่ามือด้านขวาไปแนบที่หน้าอกซ้ายพร้อมก้มลงคำนับ แล้วเงยหน้าขึ้นมายิ้มพร้อมปนหัวเราะเบาๆ
"เจ้านี่ มันจริงๆเลยน่ะ"กษัตริย์เอนเดลตอบกลับแล้วได้หัวเราะภายในลำคออย่างมีความสุข
ขอบคุณสำหรับการแสดงความคิดเห็น ณ ที่นี้นะครับ แล้วผมจะนำไปพัฒนาและปรับปรุงให้มีความชำนาญมากขึ้น