เป็นแค่คนคั่นเวลา?

เรื่องมีอยู่ว่า...เราชอบพี่คนหนึ่งชอบมาก ชอบตั้งแต่ตอนเขามีแฟนจนเขาเลิกกับแฟนแล้วในตอนที่เขามีแฟนเราก็ไม่ได้ไปยุ่งก็แค่ชอบอย่างเดียว.. พี่เขากับเราก็พอรู้จักกันแหละ เพราะอยู่ รร.เดียวกัน ก็เลยเคยคุยกันอยู่นิดๆหน่อยๆ พอช่วงที่เขาพึ่งเลิกกับแฟน เขาก็ทักเรามาคุย บางทีก็โทรมาบ้าง เราก็คุยกับเขานะเพราะเราชอบเขา ทุกๆครั้งที่คุยเราเลยมีความสุขมากๆ แต่เขาจะเป็นคนที่ไม่ค่อยตอบแชทเราหรอก จะแบบนานๆมาที ชอบมาๆหายๆ เราก็พอรู้สึกได้นะว่าเขายังไม่ลืมแฟนเก่าเขาเลย แต่ที่เขามาคุยกะเรา หรือทักเรามาน่าจะเป็นแค่ตอนที่เขาเหงาเท่านั้น หรือไม่ก็ไม่มีใครคุย เขาคงรู้ว่าทักมาหาเรายังไงเราก็คุย เพราะเขาก็รู้อยู่ว่าเราชอบ เรารู้ดีนะว่าตัวเองเหมือนเป็นแค่คนแก้เหงาของเขา แค่คนคั่นเวลาแค่นั้นน บางทีที่คุยกันเขาก็พูดชอบเหมือนเราสำคัญ แต่การกระทำนี่ตรงข้าม
"เจ็บกว่าการเป็นคนคั่นเวลา คือที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองสำคัญ"😕😕 (เครดิต:ทวิต) เราพยายามหลายครั้งมากที่จะลืมเขา พยายามจะไม่ตอบแชทถ้าเขาทักมา แต่ทำไมเรากลับไม่เคยทำได้เลยยเพราะเราชอบเขามากจิงๆ แต่เราก็เสียใจทุกครั้งที่เป็นแค่คนคั่นเวลาหรือคนแก้เหงาเท่าานั้ร เราควรทำยังไงดี?
    ถ้าเราเขียนผิดหรืออ่านยาก เราขอโทษไว้ ณ ที่นี้ เราแค่อยากระบาย....