ความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกมันเจ็บปวดที่สุดแล้วว่ามั้ย?

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย เราจะมาขอเล่าประสบการณ์อันน่าจดจำที่เราไม่มีวันลืมมันได้ ...
    เรื่องมีอยู่ว่าเรากับอีฟ(นามสมมติ) เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนป.5 อีฟเป็นคนเฮฮา ตลก ร้องเพลงเพราะ ห้าวๆเล่นกีต้าร์ก็เป็น ดนตีไทยก็เล่นได้นอกจากนี้ยังเป็นนักกีฬาปิงปองอีก ตอนนั้นเรามีความรู้สึกแบบ เห้ย คนนี้ใช่เลยอ่ะ ทำให้เรารู้สึกแบบอยากอยู่ใกล้ อยากดูแล แต่ติดตรงที่เราและอีฟต่างก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันนี่สิ เอาจริงๆเราก็เป็นคนชอบทอมนะแต่ชอบแบบที่ไม่ได้แมนโคตรแบบเหมือนผู้ชายเลยงี้ก็ไม่เอา แต่เราเคยถามอีฟว่าอีฟเป็นทอมมั้ย อีฟก็ปฏิเสธเสียงแข็งเลยว่าไม่ได้เป็น เขาชอบผู้ชาย แต่เราดูยังไงมันก็ไม่ใช่ ขนาดคนอื่นยังคิดว่าอีฟเป็นทอมเลย5555555 เราชอบมาแอบดูอีฟซ้อมปิงปองทุกเย็นเลยอีฟก็เห็นเราอยู่แวบๆแต่ก็ไม่พูดอะไร พอตอนเย็นเราก็ลองทักแชทไปคุยด้วย อารมณ์ประมารแบบอยากคุยกับคนที่เราชอบไรงี้ถึงตอนนี้เค้ายังไม่คิดอะไรกับเราก็เถอะ5555555 เราทักไปคุยกับอีฟทุกวัน เน้นว่าทุกวัน แล้วอยู่ๆก็มาสนิทกันเฉยเลย เดินด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน อีฟชอบให้เราเล่าเรื่องคนนุ้นคนนี้ให้ฟังไปทั่วเลย5555สนุกดีนะ พอขึ้นป.6 เรากับอีฟแยกห้องกันก็คือไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราห่างกันเลย อีฟกลับเป็นคนเดินมาหาเราทุกเช้ามารอเราหน้าห้องทุกวัน เพราะเรามารร.สาย มาบ่อยจนเพื่อนเราแซวว่า "มาหาเพื่อนเขาทุกวันขนาดนี้แอบชอบเพื่อนเขาเหรอ5555" อีฟก็ยิ้มๆแล้วก็รีบวิ่งกลับห้องไปเลย เราก็เขินๆ5555 พอขึ้นม.1 เราชอบเข้าได้เรียนรร.เดียวกันแต่อยู่กันคนละห้องอีกละ ตอนนี้เราก็ยังชอบอีฟอยู่เราว่าอีฟก็น่าจะดูออกบ้างแหละนะ เพราะทุกวันพิเศษหรือวันเกิดอีฟเราจะเป็นคนเดียวที่หอบของขวัญมาให้ อีฟก็เขินๆ แล้วหลังจากนั้นเป็นต้นมาทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไปจนเรางง จากที่เราเคยเป็นฝ่ายที่ต้องทักอีฟไปทุกวัน แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าอีฟเป้นคนทักเรามาก่อนทุกวัน เน้นว่าทุกวัน เราคุยกันได้ทุกเรื่อง มีเรื่องอะไรก็มาเล่าให้กันฟังตลอด พอขึ้นม.2 ปิดเทอมตอนซัมเมอร์เรากับอีฟก็ลงเรียนพิเศษที่เดียว ปิดเทอมก็ยังจะได้เจอกันทุกวัน พอเลิกเรียนตอนเย็นกลับบ้านไปอีฟก็ทักมาคุยตลอด นี่มันคงจะเป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกดีๆแบบอยากอยู่ใกล้อยากดูแลแหละมั้ง แล้วหลังจากนั้นไม่นานอีฟก็มาบอกว่าอีฟชอบเรา(เราก็งงๆไหนเคยบอกว่าไม่ได้เป็นทอมวะ55555) อีฟมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เรา อีฟอยากดูแลเราแบบนี้ไปนานๆ (แต่เราก็ยังไม่เป็นแฟนกันนะ) เพราะอีฟบอกว่ามันยังไม่ถึงเวลา เราก็ไม่ได้คิดไรมากแค่อีฟรู้สึกแบบที่เรารู้สึกก็ดีมากพอสำหรับเราละ พอขึ้นม.3มานานๆเข้ามีคนอื่นๆเข้ามายุ่งกับเราอีฟก็แสดงอาการหึงหวงทันที เออตลกดีนะ5555555 ห้ามเราทำนู้นนี่ ห้ามไปเจอผชคนอื่นหรือทอมก็ห้าม ให้มีแค่อีฟคนเดียว ห้ามเราใส่ขาสั้นออกนอกบ้านหรือแต่งตัวอ่อยๆไรงี้ แต่ทั้งหมดที่ทำเราก็ยังไม่ใช่แฟนอีฟนะแต่ทำเหมือนแฟนกันมาก ตอนเช้าเข้าแถวอีฟก็จะวิ่งมากอดทุกวัน อย่างกับเด็กน้อย5555555555แล้วยังมีมาบอกรักทุกวันอีก แต่แล้ววันหนึ่ง...อยู่ๆอีฟเอาเราไปนินทาให้เพื่อนเค้าฟังอย่างนู้นอย่างนี้ อีฟคงรู้สึกผิดมากแหละมั้งเลยคอลไลน์มาบอกขอโทษเราและบอกว่าเอาไปนินทา ตอนนั้นเรากลั้นน้ำตาไม่อย฿่จริงๆ เราก็เลยพูดกับอีฟว่า คนเรักกันเค้าทำกันอย่างนี้เหรอวะ ไม่พอใจอะไรทำไมไม่มาบอกเราตรงๆ อีฟก็ตอบว่าก็เขาไม่รู้จะคุยกับใครไง เขาเลยเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง ก็เองชอบขี้งอน งอแงไรงี้ ชอบทำให้เขาหึงชอบทำให้เขาคิดมาก แล้วรู้มั้ยว่าเพื่อนเขาก็ไม่ชอบเองตั้งหลายคน พอเราตอบไปตรงๆว่า แล้วคนอื่นเกี่ยวไรอ่ะ ทำไม ชีวิตเราทำไม (ด้วยความโมดหและอารมณ์โกรธ+ร้องไห้อยู่ด้วย) แล้วอีฟก็ตอบมาแค่เขาขอโทษ พอตอนเช้ามาเราไม่คุยกับอีฟเลย เราเงียบๆเฉยๆทั้งๆที่อีฟเดินมาง้อนะ เรายังคิดเสียดายว่าทำไมเราไม่คืนดีตั้งแต่ตอนนั้น จนวันนึงอีฟมาบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้ว ไม่ชอบเราแล้ว แล้วบอกเราว่า"อีฟรักเรานะ แต่ไม่ชอบ" จนตอนนี้เราขึ้นม.4แล้ว เราก็เห็นๆกันอยู่ทุกวัน แต่ไม่เคยกล้าสบตาหรือพุดคุย จากคนที่เคยรักเคยสนิทเคยเป็นเพื่อนกันมานานต้องมาจบด้วยความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกแบบนี้เหรอวะ? "รักนะ แต่ไม่ชอบ" ...