ผม..อยากบอกอะไรผ่านในนี้ จริงๆผมจะบอกถึงเธอก็ได้
แต่ว่าเธอบล๊อคทั้งเฟส และไลน์ไปแล้ว นี่คงเป็นที่เดียวที่คิดว่าเธอจะผ่านมาอ่าน
เพราะเธอรู้ไอดีของผม (ถ้าตอนนี้เธอยังตั้งกระทู้เป็นเฟบในคอมเธออยู่นะ)
ในตอนนี้ผมอยู่ที่ออฟฟิศแถวนวมินทร์ (และผมกำลังจะลาออก นั่นหมายความว่าผมจะได้อยู่ใกล้เธอเป็นครั้งสุดท้าย)
ผมทำงานที่ตอนที่ผมย้ายมาอยู่กับเธอสักพัก
แต่ผ่านไปไม่นานเธอก็ขอเลิกกับผม ผมอาจไม่ดีและน่าเบื่อในสายตาเธอ
ผมอาจจะแย่ และเป็นคนที่ไม่คู่ควรในสายตาเธอ ในตอนรักกันเธอรักผมมาก
ดูแลผมทุกอย่าง ผ่านการพลัดพรากจนเราได้มารักกันจริงๆ แม้ที่ผ่านมาเราจะทะเลาะกันมาก
ไม่เข้าใจกันบ่อยครั้ง แต่เราก็ยังจับมือกัน เราวาดฝันว่าเราจะอยู่ร่วมกัน แต่งงาน
โดยที่ไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าเราจะเปลี่ยนไปมั้ย แต่แค่รู้ว่าตอนนั้นเรามั่นใจในกันและกัน
ในตอนนี้เธอทิ้งผมไปครั้งที่ 2 หลังจากที่เธอทิ้งผมไปครั้งแรกเพราะใครอีกคน
และกลับมาหาขอผมคืนดี ณ เวลานี้ ผมคิดถึงเธอมาก และยอมรับว่ายัวรักเธออยู่
ผมยังจำคำบอกเลิกของเธอได้ดี...
" พี่ไม่ใช่คนที่หนูอยากอยู่ร่วมต่อไปในอนาคตอีกแล้ว
ความสุขของหนูคือที่ทำงาน หนูเบื่อพี่"
แม้ผมจะรู้อยู่แก่ใจว่าคำบอกเลิกเหล่านั้นคือข้ออ้างในการไปหาคนๆนึง แต่ผมก็ทำเป็นว่า
"ผมมันไม่ดีจริงๆ" แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อเธอต้องการปล่อยมือผม ผมรั้งไปก็เท่านั้น
ในตอนนี้เลิกกันมา 4 เดือนได้แล้วมั้งครับ ผมยังเห็นความเคลื่อยไหว
รับรู้เรื่องราวของเธอทุกวัน
อยากรู้ว่าเธอเป็นยังไง สบายดีมั้ย? และในตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่า
เธอมีความสุขดีกับคนที่เธอเลือก
ไม่รู้ว่าผมเดาถูกคนมั้ย.... "คนเก่า ที่เคยเป็นมือที่สาม" ผมไม่โกรธเธอนะที่เธอจะกลับไป
ผมกลับรู้สึกโอเคด้วยซ้ำดีกส่าที่เธอไปเจอคนใหม่ที่ผมเองก็ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า
แต่คนนี้ผมรู้ดีว่าเค้าดีกว่าผมแค่ไหน เค้าดีกว่าผมและคู่ควรมากกว่าผมจริงๆ..ผมยอมรับ
เพราะอะไร? ไลฟ์สไตล ความชอบ นิสัย ความต้องการที่เหมือนกัน แต่กับผมมันสวนทางกับเทอแทบทุกอย่าง เธอและเค้าชอบสังคม ผมชอบความสงบ แค่นี้ก็ชัดแล้ว
ในเวลานี้ผมอยู่ล่างหอเธอ มองระเบียง มองห้องที่ผมเคยอยู่กับเธอ
เห็นเสื้อผ้าแขวนอยู่ ส่งใจไปหาเธอ ในใจมีแต่คำว่า..
"ผมคิดถึงนะ โชคดีนะ" ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมจะไม่อยู่ตรงนี้แล้ว
ที่ที่ผมเคยมีความทรงจำกับเธอ
และนี่เป็นความรู้สึกในใจผมยังไม่ได้บอกเธอในวันที่เธอบอกลาผม....
"ปอไล่ พี่ขอให้ปอมีความสุขมากๆกับคนที่ปอจะใช้ชีวิตร่วมด้วยนะ
พี่รู้ว่าที่ผ่านมาพี่ไม่ใช่คนที่ดีมากพอ ในสายตาปอและในสายตาคนรอบข้างของปอ
แต่พี่อยากบอกว่าพี่พยายามเต็มที่เท่าที่พี่จะทำได้แล้ว สิ่งที่พี่ให้ปอ
มันคือทั้งหมดที่พี่มีแต่มันคงยังไม่มากพออย่างที่ปอต้องการ
ในวันนี้ปอมีความสุขและไปได้ดีกับเค้า พี่เองก็ยินดีกับปอด้วย
พี่ไม่โกรธนะที่ปอบอกเลิกพี่ ทั้งที่แท้จริงแล้วคืออะไร ที่ผ่านมาพี่รู้มาตลอด
เพียงแต่พี่ไม่พูดก็แค่นั้น ถ้าเค้าเห็น..พี่อยากบอกเค้าว่า
ดูแลปอด้วยนะ พี่รู้ว่านายดูแลปอได้ดีกว่าพี่แน่ๆ ช่วงนี้ฝนตกปอกลัวฟ้าร้องมาก ถ้าปอสะดุ้งกลัวนายต้องตื่นมาปลอบนะ รู้ว่านายคงรู้ดีอยู่แล้ว สิ่งที่เราอย่างบอกนายคงมีแค่ว่า รักและดูแลปอให้มากๆนะ ให้มากกว่าที่ผมเคยดูแลมา มั่นใจว่านายทำได้ดีกว่าพี่แน่นอน"
โชคดีนะปอ วันนึงถ้าเราได้เจอกันเราจะยิ้มให้กันดั่งคนที่เคยรักกันมา
ขอบคุณนะที่เคยรักกันจริงๆ แม้ที่ผ่านมามันเป็นยังไงพี่เองก็รู้มาตลอด
ปอเป็นคนรักที่ดีที่สุดสำหรับพี่นะ ขอบคุณที่กลับมาต่อเวลาของเราอีกครั้ง
จนมันสุดทางแล้วจริงๆ คำพูดเหล่านี้พี่ไม่ขอให้ปอกลับมา
แค่ขอให้ปอ..มีความสุขกับสิ่งที่ปอเลือกก็พอ...
ผมยังจำได้ในวันแรกที่เราเจอกัน วันที่เราติดฝนและฟังเพลงข้างๆกัน
วันทีเราจูบกันครั้งแรก ร้อวไห้ด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน กอดกัน อยู่ด้วยกัน
ห้กำลังใจกัน ทำกับข้าวด้วยกัน ไปหาหมอด้วยกัน ดูแลกันยามไม่สบาย
บทเพลงที่มอบให้ตอนจีบกันและเพลงของเรายังจำได้ดี
ฝากบอกลูก (ตุ๊กตาจี้) ด้วยนะว่าผมคิดถึงและรักลูกเสมอ
ผมยังทำเสียงเลียนแบบลูกอยู่ทุกวัน
และยังซื้อลูกมาอีกตัว เพราะผมคิดถึงมากจริงๆ
"ปอไล่ พี่ขอให้ปอโชคดีนะ ลาก่อน วันนึงเราคงได้พบกันอีก...สักวัน"
ปล.อย่าดราม่าที่ผมเอามาลงในนี้ ผมบอกข้างต้นแล้วว่าเธอบล๊อคผมหมดทุกทาง
ปล2. สิ่งที่ผมพิมพ์มาทั้งหมด ผมแค่ต้องการจะบอกลา เพราะตอนเธอบอกเลิกผม
ผมยังไม่ได้อวยพรและบอกลาเธอสักคำและถ้าผมไม่ได้พูดออกไป มันจะค้างคาใจผม
และมันจะทำให้ผมเริ่มต้นใหม่ไม่ได้ เพราะผมเชื่อว่า "ตอนรัก ก็บอกรักกัน ตอนจากลา จะไม่จากไปแบบเงียบๆ"
(( ขอร้อง )) ช่วยฝากสิ่งนี้ถึงเธอนี้ทีนะครับ เพราะเธอบล๊อคผมทุกทางแล้ว
แต่ว่าเธอบล๊อคทั้งเฟส และไลน์ไปแล้ว นี่คงเป็นที่เดียวที่คิดว่าเธอจะผ่านมาอ่าน
เพราะเธอรู้ไอดีของผม (ถ้าตอนนี้เธอยังตั้งกระทู้เป็นเฟบในคอมเธออยู่นะ)
ในตอนนี้ผมอยู่ที่ออฟฟิศแถวนวมินทร์ (และผมกำลังจะลาออก นั่นหมายความว่าผมจะได้อยู่ใกล้เธอเป็นครั้งสุดท้าย)
ผมทำงานที่ตอนที่ผมย้ายมาอยู่กับเธอสักพัก
แต่ผ่านไปไม่นานเธอก็ขอเลิกกับผม ผมอาจไม่ดีและน่าเบื่อในสายตาเธอ
ผมอาจจะแย่ และเป็นคนที่ไม่คู่ควรในสายตาเธอ ในตอนรักกันเธอรักผมมาก
ดูแลผมทุกอย่าง ผ่านการพลัดพรากจนเราได้มารักกันจริงๆ แม้ที่ผ่านมาเราจะทะเลาะกันมาก
ไม่เข้าใจกันบ่อยครั้ง แต่เราก็ยังจับมือกัน เราวาดฝันว่าเราจะอยู่ร่วมกัน แต่งงาน
โดยที่ไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าเราจะเปลี่ยนไปมั้ย แต่แค่รู้ว่าตอนนั้นเรามั่นใจในกันและกัน
ในตอนนี้เธอทิ้งผมไปครั้งที่ 2 หลังจากที่เธอทิ้งผมไปครั้งแรกเพราะใครอีกคน
และกลับมาหาขอผมคืนดี ณ เวลานี้ ผมคิดถึงเธอมาก และยอมรับว่ายัวรักเธออยู่
ผมยังจำคำบอกเลิกของเธอได้ดี...
" พี่ไม่ใช่คนที่หนูอยากอยู่ร่วมต่อไปในอนาคตอีกแล้ว
ความสุขของหนูคือที่ทำงาน หนูเบื่อพี่"
แม้ผมจะรู้อยู่แก่ใจว่าคำบอกเลิกเหล่านั้นคือข้ออ้างในการไปหาคนๆนึง แต่ผมก็ทำเป็นว่า
"ผมมันไม่ดีจริงๆ" แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อเธอต้องการปล่อยมือผม ผมรั้งไปก็เท่านั้น
ในตอนนี้เลิกกันมา 4 เดือนได้แล้วมั้งครับ ผมยังเห็นความเคลื่อยไหว
รับรู้เรื่องราวของเธอทุกวัน
อยากรู้ว่าเธอเป็นยังไง สบายดีมั้ย? และในตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่า
เธอมีความสุขดีกับคนที่เธอเลือก
ไม่รู้ว่าผมเดาถูกคนมั้ย.... "คนเก่า ที่เคยเป็นมือที่สาม" ผมไม่โกรธเธอนะที่เธอจะกลับไป
ผมกลับรู้สึกโอเคด้วยซ้ำดีกส่าที่เธอไปเจอคนใหม่ที่ผมเองก็ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า
แต่คนนี้ผมรู้ดีว่าเค้าดีกว่าผมแค่ไหน เค้าดีกว่าผมและคู่ควรมากกว่าผมจริงๆ..ผมยอมรับ
เพราะอะไร? ไลฟ์สไตล ความชอบ นิสัย ความต้องการที่เหมือนกัน แต่กับผมมันสวนทางกับเทอแทบทุกอย่าง เธอและเค้าชอบสังคม ผมชอบความสงบ แค่นี้ก็ชัดแล้ว
ในเวลานี้ผมอยู่ล่างหอเธอ มองระเบียง มองห้องที่ผมเคยอยู่กับเธอ
เห็นเสื้อผ้าแขวนอยู่ ส่งใจไปหาเธอ ในใจมีแต่คำว่า..
"ผมคิดถึงนะ โชคดีนะ" ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมจะไม่อยู่ตรงนี้แล้ว
ที่ที่ผมเคยมีความทรงจำกับเธอ
และนี่เป็นความรู้สึกในใจผมยังไม่ได้บอกเธอในวันที่เธอบอกลาผม....
"ปอไล่ พี่ขอให้ปอมีความสุขมากๆกับคนที่ปอจะใช้ชีวิตร่วมด้วยนะ
พี่รู้ว่าที่ผ่านมาพี่ไม่ใช่คนที่ดีมากพอ ในสายตาปอและในสายตาคนรอบข้างของปอ
แต่พี่อยากบอกว่าพี่พยายามเต็มที่เท่าที่พี่จะทำได้แล้ว สิ่งที่พี่ให้ปอ
มันคือทั้งหมดที่พี่มีแต่มันคงยังไม่มากพออย่างที่ปอต้องการ
ในวันนี้ปอมีความสุขและไปได้ดีกับเค้า พี่เองก็ยินดีกับปอด้วย
พี่ไม่โกรธนะที่ปอบอกเลิกพี่ ทั้งที่แท้จริงแล้วคืออะไร ที่ผ่านมาพี่รู้มาตลอด
เพียงแต่พี่ไม่พูดก็แค่นั้น ถ้าเค้าเห็น..พี่อยากบอกเค้าว่า
ดูแลปอด้วยนะ พี่รู้ว่านายดูแลปอได้ดีกว่าพี่แน่ๆ ช่วงนี้ฝนตกปอกลัวฟ้าร้องมาก ถ้าปอสะดุ้งกลัวนายต้องตื่นมาปลอบนะ รู้ว่านายคงรู้ดีอยู่แล้ว สิ่งที่เราอย่างบอกนายคงมีแค่ว่า รักและดูแลปอให้มากๆนะ ให้มากกว่าที่ผมเคยดูแลมา มั่นใจว่านายทำได้ดีกว่าพี่แน่นอน"
โชคดีนะปอ วันนึงถ้าเราได้เจอกันเราจะยิ้มให้กันดั่งคนที่เคยรักกันมา
ขอบคุณนะที่เคยรักกันจริงๆ แม้ที่ผ่านมามันเป็นยังไงพี่เองก็รู้มาตลอด
ปอเป็นคนรักที่ดีที่สุดสำหรับพี่นะ ขอบคุณที่กลับมาต่อเวลาของเราอีกครั้ง
จนมันสุดทางแล้วจริงๆ คำพูดเหล่านี้พี่ไม่ขอให้ปอกลับมา
แค่ขอให้ปอ..มีความสุขกับสิ่งที่ปอเลือกก็พอ...
ผมยังจำได้ในวันแรกที่เราเจอกัน วันที่เราติดฝนและฟังเพลงข้างๆกัน
วันทีเราจูบกันครั้งแรก ร้อวไห้ด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน กอดกัน อยู่ด้วยกัน
ห้กำลังใจกัน ทำกับข้าวด้วยกัน ไปหาหมอด้วยกัน ดูแลกันยามไม่สบาย
บทเพลงที่มอบให้ตอนจีบกันและเพลงของเรายังจำได้ดี
ฝากบอกลูก (ตุ๊กตาจี้) ด้วยนะว่าผมคิดถึงและรักลูกเสมอ
ผมยังทำเสียงเลียนแบบลูกอยู่ทุกวัน
และยังซื้อลูกมาอีกตัว เพราะผมคิดถึงมากจริงๆ
"ปอไล่ พี่ขอให้ปอโชคดีนะ ลาก่อน วันนึงเราคงได้พบกันอีก...สักวัน"
ปล.อย่าดราม่าที่ผมเอามาลงในนี้ ผมบอกข้างต้นแล้วว่าเธอบล๊อคผมหมดทุกทาง
ปล2. สิ่งที่ผมพิมพ์มาทั้งหมด ผมแค่ต้องการจะบอกลา เพราะตอนเธอบอกเลิกผม
ผมยังไม่ได้อวยพรและบอกลาเธอสักคำและถ้าผมไม่ได้พูดออกไป มันจะค้างคาใจผม
และมันจะทำให้ผมเริ่มต้นใหม่ไม่ได้ เพราะผมเชื่อว่า "ตอนรัก ก็บอกรักกัน ตอนจากลา จะไม่จากไปแบบเงียบๆ"