ช่องว่างจากการเฉียดกันไปมา จากจำกัดความไม่ได้ มาเจอกันอีกทีก็เป็นเพียงเพื่อนเก่า

วันนี้เราได้อ่านกระทู้นึงค่ะ อ่านแล้วทำให้เรานึกถึงเพื่อนเก่าคนนึงประะจวบกับวันนี้เราบังเอิญเจอกันพอดี ความรู้สึกเก่ามันเลยขุดขึ้นมา
กระทู้ที่เราเจอค่ะ http://pantip.com/topic/33802951

      
             สมัยประถมเราสนิทกับเพื่อนคนนึงค่ะเป็นผู้ชาย สมมติชื่อเนมละกัน เราเลขที่ติดกัน ชอบอะไรเหมือนๆกัน เรียนดนตรีพร้อมๆกันเลยยิ่งทำให้เราสนิทกันมากขึ้นไปอีก
             เรื่องระหว่างเรากับมันคาราคาซังมากอะ555 จุดเริ่มต้นราวๆ ป.3ได้มั้ง(แลดูแก่แดดเนอะ555) ตามประสาเด็กๆเพื่อนก็ถามว่ามีคนที่ป่าว เราก็ไม่รู้จะตอบอะไรยังไง เราตอบประมาณว่า "ถ้าเนมชอบเรา เราก็คงชอบเนม" (ตอบแบบเด็กๆ) เพื่อนเราก็เอาไปบอกเนม ตกเย็นมาเลย! ถามเราว่า "แกชอบเค้าเหรอ" มันยิ้มๆแล้วถาม
              เราก็ตกใจรีบบอกปัดเลย มันก็ไม่ได้อะไรหลังจากนั้นความสัมพันธ์เรากับมันก็เนิบๆนาบๆ พอโตๆมาหน่อย ซักป.5-6 เป็นช่วงที่เราสนิทกันมากๆ จนเพื่อนในห้องยังนึกสงสัย เราเองยังสงสัยเลย มันเป็นเพื่อนกันแบบไม่สนิทใจเท่าไหร่
            
                  ตอนนั้นอ.บังคับให้นั่ง (รร.เก่าเราเป็นโต๊ะคู่อ่ะ) กับผู้ชายอีกคนขอสมมติชื่อเคนละกัน เป็นเพื่อนสนิทเนม คนที่นั่งรอบๆเราส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนสนิทเนมแหละ ทีนี้เนมแอบย้ายที่กับเคนมานั่งคู่กับเราบอกว่า "อยากมาคุยกับเพื่อน" แต่มันคุยแต่กับเราแทบไม่คุยกับเพื่อนเลยล่ะ จนมันเคยสัญญากับเราว่าวันจบจะซื้อตุ๊กตาหมีให้เรา
              บอกตรงๆว่าไม่คิดว่ามันจะซื้อจริงๆหรอก555 แต่เราก็แอบๆหวังว่ามันจะเอามาให้เรา ช่วงนั้นเรากับคุยกันตลอดทั้งที่โรงเรียน ในไลน์ เรากับมันต่างคนต่างแอบมองกันค่ะ ครั้งหนึ่งเรานั่งใกล้ๆกัน แต่มีช่องทางเดินเว้นไว้ เวลาเราหันไปก็มักจะเห็นมันมองเราอยู่ แต่เราไม่หลบตากันนะ555 เราสบตากันอมยิ้มให้กัน เป็นบ่อยมาก จนเราก็แอบคิดเข้าข้างตัวเอง "มันชอบเราเปล่าหว่า"
            
                 สุดท้ายมีข่าวลือๆว่ามันไปชอบเพื่อนห้องอื่น ไม่รู้สิ ตอนนั้นมันรู้สึกคว้างๆ โหวงๆ แต่มันก็ไม่ถึงกับเสียใจอะไร แต่เรื่องของเรากับมันก็ยังมีต่อให้เราสับสน เราต่างคนยังแอบมองกัน  นั่งกินข้าวข้างๆกันแล้วแอบแกว่งขาใต้โต๊ะพร้อมกัน ส่งเพลงรักหวานๆมาให้ นั่งแกะเพลงด้วยกัน เล่นเกมด้วยกัน แอบลอกข้อสอบกับการบ้านเรา เวลามีคนจีบเรามันก็ชอบเซ้าซี้ถามอยู่ตลอดว่าคบกันรึเปล่า รู้จักได้ยังไง
            
                 แต่เรื่องที่มันชอบเพื่อนห้องอื่นก็เริ่มมีเพื่อนแซวมากขึ้น จนเราเองคิดว่า "เราคงคิดไปเองมั้ง" สุดท้ายวันจบป.6 ก็ไม่ได้มีตุ๊กตาหมีที่สัญญาไว้มาให้เรา เราต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนที่อื่น มันกับเรามีแฟนแต่ก็เลิกกันทั้งคู่ เราไม่เจอกันนานมากกกกกกก
              
                 วันนี้ตอนที่เรายืนรอแม่มารับจังหวะที่เราเงยหน้าจากโทรศัพท์เป็นจังหวะที่เราเห็นเนมยืนอยู่อีกฝากของถนนพอดี เราเห็นมันพอดีกับที่มันเห็นเรา มันยิ้มให้เรา เป็นยิ้มที่เราคุ้นเคยยิ้มจนเห็นลักยิ้มเป็นรอยบุ๋ม มันข้ามถนนมาคุยกับเรา
            
              สำหรับมันเราเองคงเป็น เพื่อนเก่า ที่นานๆเจอแล้วข้ามฝากถนนมาคุยด้วยกัน
              แต่สำหรับเรามันเป็นคนคนนึงที่เมื่อก่อนเราจำกัดความไม่ถูก เป็นคนคุ้นเคยที่จำเรื่องราวทุกอย่างได้หมด สัญญาที่มันคงลืมเราก็จำได้ เราจำได้หมดแหละ แต่ถึงยังปัจจุบันเราก็เป็นได้แค่ เพื่อนเก่า กันจริงๆนั่นแหละ
            
                มันก็แปลกดีเน้อะ เมื่อก่อนเหมือนเราเฉียดๆกันไปมา เดี๋ยวใกล้เดี๋ยวห่าง แต่ตอนนี้เหมือนมันมีช่องว่างชัดเจนที่บงบอกสถาณะว่า เพื่อนเก่า
              เรื่องที่มันเป็นคนพูด ทั้งที่แต่ก่อนมันเป็นคนเข้าหาเราแต่แทนที่มันจะรู้สึกอะไรบางอย่าง กลับเป็นเราเองมากกว่าที่พอเจอกันก้นึกวันเก่าๆขึ้นมา ถ้าย้อนเวลาได้เราก็อยากเอาแม่เหล็กไปดูให้มันอยู่ใกล้ๆเรามากกว่า5555