สวัสดีกระทู้นี้เป็นกระทู้ต่อจากอันเก่า ซึ่งสามารถอ่านได้ที่ลิ้งนี้…
http://m.pantip.com/topic/33763903
หลังจากที่มีหลายคนชอบและช่วยกันแชร์กระทู้อันเก่า ถึงยอดจะไม่มากมายแต่ก็ดีใจที่มีคนชอบเรื่องจริงของเรา ซึ่งมันอาจจะไม่สระสรวยเหมือนภาษานักเขียน แต่เราก็เขียนมันออกมาจากความรู้สึกในใจจริงๆ
ในช่วงเวลาตั้งแต่เล็กจนโตเชื่อว่าหลายคนมีความฝัน แล้วก็ฝันเยอะด้วย เคยสงสัยไหมว่าที่จริงแล้วอะไรคือสิ่งที่เหมาะกับเราที่สุด และอะไรที่ทำให้เรามีความสุขสุดๆ ในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ คงไม่มีใครอยากมานั่งเสียดายในเวลาแก่เฒ่าว่าทำไมเราไม่ได้ทำมันสักที อะไรที่ผ่านทำให้เราเสียใจฝังใจจดจำในสิ่งไม่ดีจะทำยังไงให้ลบเลือน…
สำหรับฉัน เขา เขาที่ฉันได้เห็นหน้าและพูดคุยแค่ครั้งเดียว เคยถามตัวเองนะว่าทำไม? เราถึงรู้สึก…รู้แค่ว่าเห็นเขา ข้อความเขา ภาพของเขา ความคิดเขา มันก็ทำให้เราอมยิ้มขึ้นมาแบบบอกไม่ถูก
และก็มีบางคนที่ถามว่าได้คุยกันอีกไหม? ไม่เคยได้คุยเลยคะหลังจากวันนั้น
ถึงแม้จะเป็นรักที่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าเขานั้นจะสังเกตเห็นหรือสนใจบ้างไหม เพราะทุกครั้งที่นึกถึงเขา เขาคือสิ่งที่พิเศษที่สุด เราก็ทำได้แค่เก็บความรู้สึกดีๆนี้ไว้ ในความเป็นจริง ก็คือ เวลานั้นมันต้องหมุนเดินไปข้างหน้าทุกชีวิติต่างดำเนินต่อไป
เรายังแอบคิดนะว่าเขาอาจจะเห็นและได้อ่านกระทู้นั้นแล้วก็ได้…
ซึ่งเราจะไม่ก้าวก่ายชีวิตเขาให้มันเกินระดับที่ควรจะอยู่ เขาเหมือนเวลาที่ผ่านเข้ามาในใจอย่างช้าๆ เป็นความทรงจำที่ดีและบริสุทธิเท่าที่ฉันเคยรู้สึกมากับใครหลายๆคน และเป็นความรู้สึกที่แต่งต่างจากคนเหล่านั้นโดยสิ้นเชิง…
ทุกครั้งที่ฉันเดินทางไปที่ต่างๆพร้อมกล้องและเลนส์ตัวนั้น ฉันจะนึกถึงเขาทุกที่ นึกทีไรก็แอบอมยิ้ม คิดถึงคนไกล คนที่คุยและพบกันแค่ครั้งเดียว
ฉันกล้าที่จะออกไปไหนมาไหนมากขึ้นแม้จะเป็นเพียงผู้หญิงตัวคนเดียว
ฉันกล้าคิดแบบที่เขาคิด ไปคนเดียวก็สุขได้ ไปพบเจอคนใหม่ๆ ชีวิตใหม่ๆ กล้าที่จะลุกจากที่เดิม เขาคือแรงบัลดาลใจและความทรงจำ
และนี่ไม่ใช่จุดจบในความรักความคิดถึงครั้งนี้และสิ่งที่ตามหา…แต่มันคือจุดเริ่มต้นตั้งหาก และก็ไม่รู้หรอกว่าจุดจบจะเป็นเช่นไรจะแฮปปี้หรือป่นปี้ รู้แค่ว่าทำแล้วไม่เดือดร้อนใครก็เป็นพอ ยังมีอีกหลายชีวิตและมุมเล็กๆบนโลกนี้ประเทศนี้ที่เรายังไม่รู้อะไรอีกมาย และถ้าหลายๆคนค้นพบและเจอความสุขก็ช่วยกันแบ่งปันด้วยนะ
วันนี่ก็มีภาพบางส่วนมาฝาก อาจไม่สวยเลอค่าอันดามันแต่มันมาจากความสุขล้วนๆ
คุณพร้อมหรือยังที่จะมัดเชือกรองเท้าเน่าๆไปในที่ต่างๆที่ๆไหนก็ได้ เพื่อไปหาสิ่งต้องการ…
และสิ่งที่คุณต้องการละคืออะไร?
ความสุข ความรัก เพื่อน ความทรงจำ อื่นๆ อีกมายที่จะสัมพัทธ์ได้ด้วยตัวเอง
และอย่าลืมบันทึกเป็นลายลักอักษรนะ วันนึงเราจะได้มันหยิบมาอ่าน..สักวันนึงแหละเชื่อดิ...
……….คิดถึงคนไกล.......
ปล. เพราะความรัก ไม่ใช่เรื่องสมหวังเสมอไป
……คุณรักจัง……
เขา...คือแรงบันดาลใจ (ต่อจากกระทู้ก่อน)
หลังจากที่มีหลายคนชอบและช่วยกันแชร์กระทู้อันเก่า ถึงยอดจะไม่มากมายแต่ก็ดีใจที่มีคนชอบเรื่องจริงของเรา ซึ่งมันอาจจะไม่สระสรวยเหมือนภาษานักเขียน แต่เราก็เขียนมันออกมาจากความรู้สึกในใจจริงๆ
ในช่วงเวลาตั้งแต่เล็กจนโตเชื่อว่าหลายคนมีความฝัน แล้วก็ฝันเยอะด้วย เคยสงสัยไหมว่าที่จริงแล้วอะไรคือสิ่งที่เหมาะกับเราที่สุด และอะไรที่ทำให้เรามีความสุขสุดๆ ในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ คงไม่มีใครอยากมานั่งเสียดายในเวลาแก่เฒ่าว่าทำไมเราไม่ได้ทำมันสักที อะไรที่ผ่านทำให้เราเสียใจฝังใจจดจำในสิ่งไม่ดีจะทำยังไงให้ลบเลือน…
สำหรับฉัน เขา เขาที่ฉันได้เห็นหน้าและพูดคุยแค่ครั้งเดียว เคยถามตัวเองนะว่าทำไม? เราถึงรู้สึก…รู้แค่ว่าเห็นเขา ข้อความเขา ภาพของเขา ความคิดเขา มันก็ทำให้เราอมยิ้มขึ้นมาแบบบอกไม่ถูก
และก็มีบางคนที่ถามว่าได้คุยกันอีกไหม? ไม่เคยได้คุยเลยคะหลังจากวันนั้น
ถึงแม้จะเป็นรักที่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าเขานั้นจะสังเกตเห็นหรือสนใจบ้างไหม เพราะทุกครั้งที่นึกถึงเขา เขาคือสิ่งที่พิเศษที่สุด เราก็ทำได้แค่เก็บความรู้สึกดีๆนี้ไว้ ในความเป็นจริง ก็คือ เวลานั้นมันต้องหมุนเดินไปข้างหน้าทุกชีวิติต่างดำเนินต่อไป
เรายังแอบคิดนะว่าเขาอาจจะเห็นและได้อ่านกระทู้นั้นแล้วก็ได้…
ซึ่งเราจะไม่ก้าวก่ายชีวิตเขาให้มันเกินระดับที่ควรจะอยู่ เขาเหมือนเวลาที่ผ่านเข้ามาในใจอย่างช้าๆ เป็นความทรงจำที่ดีและบริสุทธิเท่าที่ฉันเคยรู้สึกมากับใครหลายๆคน และเป็นความรู้สึกที่แต่งต่างจากคนเหล่านั้นโดยสิ้นเชิง…
ทุกครั้งที่ฉันเดินทางไปที่ต่างๆพร้อมกล้องและเลนส์ตัวนั้น ฉันจะนึกถึงเขาทุกที่ นึกทีไรก็แอบอมยิ้ม คิดถึงคนไกล คนที่คุยและพบกันแค่ครั้งเดียว
ฉันกล้าที่จะออกไปไหนมาไหนมากขึ้นแม้จะเป็นเพียงผู้หญิงตัวคนเดียว
ฉันกล้าคิดแบบที่เขาคิด ไปคนเดียวก็สุขได้ ไปพบเจอคนใหม่ๆ ชีวิตใหม่ๆ กล้าที่จะลุกจากที่เดิม เขาคือแรงบัลดาลใจและความทรงจำ
และนี่ไม่ใช่จุดจบในความรักความคิดถึงครั้งนี้และสิ่งที่ตามหา…แต่มันคือจุดเริ่มต้นตั้งหาก และก็ไม่รู้หรอกว่าจุดจบจะเป็นเช่นไรจะแฮปปี้หรือป่นปี้ รู้แค่ว่าทำแล้วไม่เดือดร้อนใครก็เป็นพอ ยังมีอีกหลายชีวิตและมุมเล็กๆบนโลกนี้ประเทศนี้ที่เรายังไม่รู้อะไรอีกมาย และถ้าหลายๆคนค้นพบและเจอความสุขก็ช่วยกันแบ่งปันด้วยนะ
วันนี่ก็มีภาพบางส่วนมาฝาก อาจไม่สวยเลอค่าอันดามันแต่มันมาจากความสุขล้วนๆ
คุณพร้อมหรือยังที่จะมัดเชือกรองเท้าเน่าๆไปในที่ต่างๆที่ๆไหนก็ได้ เพื่อไปหาสิ่งต้องการ…
และสิ่งที่คุณต้องการละคืออะไร?
ความสุข ความรัก เพื่อน ความทรงจำ อื่นๆ อีกมายที่จะสัมพัทธ์ได้ด้วยตัวเอง
และอย่าลืมบันทึกเป็นลายลักอักษรนะ วันนึงเราจะได้มันหยิบมาอ่าน..สักวันนึงแหละเชื่อดิ...
……….คิดถึงคนไกล.......
ปล. เพราะความรัก ไม่ใช่เรื่องสมหวังเสมอไป
……คุณรักจัง……