สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป คือเราก็เคยตั้งกระทู้มากระทู้นึง
http://m.pantip.com/topic/32917855?
กระทู้ที่แล้วตอนนั้นที่ตั้งเพราะอึดอัดใจไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง
เลยมาระบายในพันทิปและสุดท้ายแล้วมันก็จริงๆ
เค้านอกใจเราจริงๆแต่เราขอไม่เล่าต่อนะอยากปล่อยผ่านไป
เราถือว่าคนเราต้องมีผิดพลาดกันบ้างอีกอย่างคือเรารักเค้าค่ะเลยให้อภัยเค้า TT
จนเวลาผ่านไปหลังจากเรื่องนั้นเกิดประมาน5เดือน
ปกติแล้วเราทะเลาะกันบ่อยกัดกันแทบตลอดเว จนกระทั่งวันนึงเรา
ทะเลาะกันเราเลยไปบ้านเพื่อนแก้เครียด ให้แฟนแหละไปส่งคือแบบยอมรับว่าคืนนั้นดื่มหนักไปหน่อย
เมามาก เลยนอนค้างบ้านเพื่อน เรากลับไปบ้านแฟนตอน7โมงเช้า
และตั้งแต่วันนั้นมานิสัยเราเปลี่ยนเป็นคนล่ะคนเลย
พออาทิตย์ต่อมาแฟนเราไปต่างจังหวัดเราโทเช็คแล้วเค้ากลับดึก
เราเลยไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน นานๆออกก็จัดเต็มอ่ะพูดเลย (เสื้อผ้าหน้าผมพร้อมมาก)
เพราะตั้งแต่เรามีลูกเราจะไปไหนมาไหนกะแฟนตลอดเที่ยวกลางคืนก็ไปแต่กะแฟนอ่ะ
แต่พอเค้าเคยนอกใจเรา เหมือนมันฝั่งใจอ่ะถึงเราจะให้อภัยเค้าแล้วก็เหอะ
วันนั้นก็จำได้ว่าไม่เมานะมีสติทุกอย่าง ตอนนั้นยอมรับว่าคนคุยเยอะมากจริงๆ
มันเปลี่ยนชีวิตเราเป็นอีกคนเลยค่ะ เราคิดว่าเค้าทำได้เราก็ทำได้เหมือนกัน
จนวันเวลาผ่านไปมีเพื่อนผู้ชายคนนึงมาบอกชอบเรา เราไม่ได้อะไรไงคือก็คุยแก้เหงาไปเฉยๆ
แต่คุยไปคุยมาดันไปรู้สึกดีกะเค้าซะงั้น ก็พยายามยั้บยั้งชั่งใจแล้วนะเพราะเรามีลูกแล้ว
แต่ผู้ชายคนนั้นเค้ารู้นะว่าเรามีสามีมีลูกแล้ว คือแบบยอมรับว่าคำพูดเค้าทำเราหลงเลย
เราเลิกคุยกะผู้ชายทุกคนเลยอ่ะ เรากลับมาคุยกะเพื่อนเราคนนี้ตลอดเราได้ระบายบางอย่างให้เค้าฟัง
พอคุยแล้วสบายใจเราก็อยากคุยด้วยตลอด เรากับสามีก็เริ่มแยกบ้านนอนเพราะเราอยากคุยกะเพื่อนเราคนนี้
เค้าน่ารักมากเลยนะ เรายอมรับว่าคุยแก้เหงาไปงั้น จนวันนึงเรากะแฟนทะเลาะกันแรงมากเราเลยไล่เค้ามารับลูกไปบ้านเค้า
พอเค้ามารับเค้าก็ชวนเราไปด้วยนะแต่เราไม่ไป พอแฟนเราออกไปปุ๊ปเราก็แต่งตัวออกไปข้างนอกปั๊ป
แต่อันนี้เราไปกินสเต็กกะเพื่อนอีกคนนะ(ผู้ชายนี่แหละแต่รู้จักกันตั้งแต่สมัยม.ปลายคนล่ะคนกะคนที่เราคุยแล้วรู้สึกดีนะ)
ต่อๆ แล้วเหมือนแฟนเรารู้อ่ะมันวีดีโอคอลมาหาเราเป็น10สายเราไม่รับ เราเลยโทไปบอกว่าอย่ากวนเรานอนอยู่บ้าน
เหมือนเค้าไม่เชื่ออ่ะโทจิกหยิกมาก เราเลยรำคานเลยบอกเค้าไปว่า"ถ้าจะจุกจิกน่ารำคานขนาดนี้ก็เลิกไป"
แล้วเค้าก็เงียบหายไป จนกระทั้งเราแยกจากผู้ชายคนนั้นที่เป็นเพื่อน. พอเราอยู่ปากซอยบ้านเราก็คุยโทสับกะเพื่อนสนิทเราอ่ะ
แบบกลัวมากจิตตกเพิ่งจะมารู้สึกตัวว่าเราพูดอะไรกะสามีไป แล้วสามีก็โทจิกอีกเพราะเราพักสายเค้าตลอด
เราไม่รู้จะคุยอะไรอ่ะ พอเราถึงหน้าบ้านเค้าก็มาจอดรถรอเราอยู่หน้าบ้านพร้อมกับลูกสาวเรา
ที่เราทำไปทั้งหมดคือเราไม่ได้ตั้งใจนะกะอีแค่คำว่า "เธอทำได้เราก็ทำได้" ไม่คิดว่าวันนี้มันจะจบกันแล้วจิงๆ
พอเค้ามาส่งลูกเค้าก็ขับรถออกไปเลย เราโทหาเค้ารับสายเดียวหลังจากนั้นเค้าบล็อคเบอเรา
จนวันถัดมาเราไปง้อเค้าที่บ้านเลยรู้ว่าเมื่อคืนเค้าแอบหนีเที่ยวแล้วไปขอไลน์หญิงมาหลังจากนั้นเราก็โวยวายใส่เค้า
แต่เค้าก็ย้อนเราทุกคำ เราบอกทำไมไปเที่ยวไม่บอกเราสักคำเค้าก็ย้อนเรากลับมาว่าแล้วเคยบอกกูบ้างไหม
เวลาหนีเที่ยวคิดจะไปก็ไป แล้วเราก็เลยโทบอกแม่ให้มาบ้านเค้าเรียกผู้ใหญ่มาคุยกัน
คือแม่แฟนเราก็ไม่อยากให้เลิกนะสงสารหลานเพิ่งจะ2ขวบเอง แต่แฟนเรามันยื่นคำขาดว่าเลิก
อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดี ทะเลาะกันตลอด คือตอนนี้เรื่องของเรามันจบลงแล้ว เราไม่รู้จะทำไงไม่รู้จะง้อยังไงคือเค้าใจแข็งมาก
เราสงสารลูกที่ทำไปเพราะอารมชั่ววูบจริงๆเราแค่เหงาเราขอโทดที่คุยกะคนอื่น ไม่รู้จะง้อยังไงแล้วหมดหนทาง คือเราก็ยอมรับว่าเราผิดอ่ะ แต่ทีเค้าทำเรายังให้อภัยเลย หรือเป็นเพราะเค้าไม่ได้รักเราแล้ว เค้าตัดลูกตัดเราได้จิงๆอ่อ
*ปล. คือเราเพิ่งจะอายุ21อ่ะ มีลูกเร็ว ก็รู้สึกนะว่าทำตัวเหมือนเด็กกันอ่ะ
ต่างคนต่างอารมร้อน คือแบบเราไม่รู้จะทำไงไม่รู้จะง้อยังไงไม่รู้ว่าเค้าจะกลับมาไหม
ตอนนี้ห่างกันได้อาทิตย์นึงล่ะ รู้สึกผิดกะลูกตลอดเวลาลูกถามหาพ่อ รู้สึกผิดที่เป็นเพราะแม่ทำให้หนูไม่มีพ่อ TT
*ฝากเตือนสำหรับผู้ที่จะคิดนอกใจแฟนนะ
เราไม่มีทางรู้เลยว่าคนที่เรารักจะอยู่กะเราจนวันสุดท้ายวันไหน
ตอนที่ยังรักกันอยู่ดูแลกันให้ดี รักกันให้ดีที่สุด
ยอมรับข้อเสียของกันและกันให้ได้ถ้าเราเลือกที่จะรักเค้า
มองข้ามอุปสรรคและปัญหาที่เข้ามา จะได้ไม่มานั่งเสียใจเหมือนเราภายหลัง
อยากจะเตือนใจใครหลายๆคนที่กำลังจะนอกใจ"พ่อของลูก" (กระทู้ต่อ18+)
http://m.pantip.com/topic/32917855?
กระทู้ที่แล้วตอนนั้นที่ตั้งเพราะอึดอัดใจไม่กล้าเล่าให้ใครฟัง
เลยมาระบายในพันทิปและสุดท้ายแล้วมันก็จริงๆ
เค้านอกใจเราจริงๆแต่เราขอไม่เล่าต่อนะอยากปล่อยผ่านไป
เราถือว่าคนเราต้องมีผิดพลาดกันบ้างอีกอย่างคือเรารักเค้าค่ะเลยให้อภัยเค้า TT
จนเวลาผ่านไปหลังจากเรื่องนั้นเกิดประมาน5เดือน
ปกติแล้วเราทะเลาะกันบ่อยกัดกันแทบตลอดเว จนกระทั่งวันนึงเรา
ทะเลาะกันเราเลยไปบ้านเพื่อนแก้เครียด ให้แฟนแหละไปส่งคือแบบยอมรับว่าคืนนั้นดื่มหนักไปหน่อย
เมามาก เลยนอนค้างบ้านเพื่อน เรากลับไปบ้านแฟนตอน7โมงเช้า
และตั้งแต่วันนั้นมานิสัยเราเปลี่ยนเป็นคนล่ะคนเลย
พออาทิตย์ต่อมาแฟนเราไปต่างจังหวัดเราโทเช็คแล้วเค้ากลับดึก
เราเลยไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน นานๆออกก็จัดเต็มอ่ะพูดเลย (เสื้อผ้าหน้าผมพร้อมมาก)
เพราะตั้งแต่เรามีลูกเราจะไปไหนมาไหนกะแฟนตลอดเที่ยวกลางคืนก็ไปแต่กะแฟนอ่ะ
แต่พอเค้าเคยนอกใจเรา เหมือนมันฝั่งใจอ่ะถึงเราจะให้อภัยเค้าแล้วก็เหอะ
วันนั้นก็จำได้ว่าไม่เมานะมีสติทุกอย่าง ตอนนั้นยอมรับว่าคนคุยเยอะมากจริงๆ
มันเปลี่ยนชีวิตเราเป็นอีกคนเลยค่ะ เราคิดว่าเค้าทำได้เราก็ทำได้เหมือนกัน
จนวันเวลาผ่านไปมีเพื่อนผู้ชายคนนึงมาบอกชอบเรา เราไม่ได้อะไรไงคือก็คุยแก้เหงาไปเฉยๆ
แต่คุยไปคุยมาดันไปรู้สึกดีกะเค้าซะงั้น ก็พยายามยั้บยั้งชั่งใจแล้วนะเพราะเรามีลูกแล้ว
แต่ผู้ชายคนนั้นเค้ารู้นะว่าเรามีสามีมีลูกแล้ว คือแบบยอมรับว่าคำพูดเค้าทำเราหลงเลย
เราเลิกคุยกะผู้ชายทุกคนเลยอ่ะ เรากลับมาคุยกะเพื่อนเราคนนี้ตลอดเราได้ระบายบางอย่างให้เค้าฟัง
พอคุยแล้วสบายใจเราก็อยากคุยด้วยตลอด เรากับสามีก็เริ่มแยกบ้านนอนเพราะเราอยากคุยกะเพื่อนเราคนนี้
เค้าน่ารักมากเลยนะ เรายอมรับว่าคุยแก้เหงาไปงั้น จนวันนึงเรากะแฟนทะเลาะกันแรงมากเราเลยไล่เค้ามารับลูกไปบ้านเค้า
พอเค้ามารับเค้าก็ชวนเราไปด้วยนะแต่เราไม่ไป พอแฟนเราออกไปปุ๊ปเราก็แต่งตัวออกไปข้างนอกปั๊ป
แต่อันนี้เราไปกินสเต็กกะเพื่อนอีกคนนะ(ผู้ชายนี่แหละแต่รู้จักกันตั้งแต่สมัยม.ปลายคนล่ะคนกะคนที่เราคุยแล้วรู้สึกดีนะ)
ต่อๆ แล้วเหมือนแฟนเรารู้อ่ะมันวีดีโอคอลมาหาเราเป็น10สายเราไม่รับ เราเลยโทไปบอกว่าอย่ากวนเรานอนอยู่บ้าน
เหมือนเค้าไม่เชื่ออ่ะโทจิกหยิกมาก เราเลยรำคานเลยบอกเค้าไปว่า"ถ้าจะจุกจิกน่ารำคานขนาดนี้ก็เลิกไป"
แล้วเค้าก็เงียบหายไป จนกระทั้งเราแยกจากผู้ชายคนนั้นที่เป็นเพื่อน. พอเราอยู่ปากซอยบ้านเราก็คุยโทสับกะเพื่อนสนิทเราอ่ะ
แบบกลัวมากจิตตกเพิ่งจะมารู้สึกตัวว่าเราพูดอะไรกะสามีไป แล้วสามีก็โทจิกอีกเพราะเราพักสายเค้าตลอด
เราไม่รู้จะคุยอะไรอ่ะ พอเราถึงหน้าบ้านเค้าก็มาจอดรถรอเราอยู่หน้าบ้านพร้อมกับลูกสาวเรา
ที่เราทำไปทั้งหมดคือเราไม่ได้ตั้งใจนะกะอีแค่คำว่า "เธอทำได้เราก็ทำได้" ไม่คิดว่าวันนี้มันจะจบกันแล้วจิงๆ
พอเค้ามาส่งลูกเค้าก็ขับรถออกไปเลย เราโทหาเค้ารับสายเดียวหลังจากนั้นเค้าบล็อคเบอเรา
จนวันถัดมาเราไปง้อเค้าที่บ้านเลยรู้ว่าเมื่อคืนเค้าแอบหนีเที่ยวแล้วไปขอไลน์หญิงมาหลังจากนั้นเราก็โวยวายใส่เค้า
แต่เค้าก็ย้อนเราทุกคำ เราบอกทำไมไปเที่ยวไม่บอกเราสักคำเค้าก็ย้อนเรากลับมาว่าแล้วเคยบอกกูบ้างไหม
เวลาหนีเที่ยวคิดจะไปก็ไป แล้วเราก็เลยโทบอกแม่ให้มาบ้านเค้าเรียกผู้ใหญ่มาคุยกัน
คือแม่แฟนเราก็ไม่อยากให้เลิกนะสงสารหลานเพิ่งจะ2ขวบเอง แต่แฟนเรามันยื่นคำขาดว่าเลิก
อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดี ทะเลาะกันตลอด คือตอนนี้เรื่องของเรามันจบลงแล้ว เราไม่รู้จะทำไงไม่รู้จะง้อยังไงคือเค้าใจแข็งมาก
เราสงสารลูกที่ทำไปเพราะอารมชั่ววูบจริงๆเราแค่เหงาเราขอโทดที่คุยกะคนอื่น ไม่รู้จะง้อยังไงแล้วหมดหนทาง คือเราก็ยอมรับว่าเราผิดอ่ะ แต่ทีเค้าทำเรายังให้อภัยเลย หรือเป็นเพราะเค้าไม่ได้รักเราแล้ว เค้าตัดลูกตัดเราได้จิงๆอ่อ
*ปล. คือเราเพิ่งจะอายุ21อ่ะ มีลูกเร็ว ก็รู้สึกนะว่าทำตัวเหมือนเด็กกันอ่ะ
ต่างคนต่างอารมร้อน คือแบบเราไม่รู้จะทำไงไม่รู้จะง้อยังไงไม่รู้ว่าเค้าจะกลับมาไหม
ตอนนี้ห่างกันได้อาทิตย์นึงล่ะ รู้สึกผิดกะลูกตลอดเวลาลูกถามหาพ่อ รู้สึกผิดที่เป็นเพราะแม่ทำให้หนูไม่มีพ่อ TT
*ฝากเตือนสำหรับผู้ที่จะคิดนอกใจแฟนนะ
เราไม่มีทางรู้เลยว่าคนที่เรารักจะอยู่กะเราจนวันสุดท้ายวันไหน
ตอนที่ยังรักกันอยู่ดูแลกันให้ดี รักกันให้ดีที่สุด
ยอมรับข้อเสียของกันและกันให้ได้ถ้าเราเลือกที่จะรักเค้า
มองข้ามอุปสรรคและปัญหาที่เข้ามา จะได้ไม่มานั่งเสียใจเหมือนเราภายหลัง