ฮั่นแน่! ไม่ได้ถามถึงเรื่องทะลึ่งเบ่เบ๋ หรือ ลามกอะไรนะ
คือลองถามดู ว่าเคยมีโมเม้นฟรุ้งฟริ้ง ที่นึกถึงเมื่อไหร่ก็ยิ้มกันรึเปล่าคะ
ขอยกตัวอย่าง ของเราเองค่ะ
ได้มีโอกาสไปเที่ยวเชียงใหม่ กับเพื่อนรวมตัวเราด้วยเป็น 5 คน ผช 2 ผญ 3 (คู่นึงเป็นแฟนกัน เหลือ โสด 3 คนค่ะ)
วันสุดท้ายก่อนกลับ ก็ไปเดินถนนคนเดินกัน ตอนแรกเราตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันเดิน เสร็จแล้วค่อยโทรหากัน
เราก็เดินของเราไปเรื่อยๆ จนเพื่อน ผช ในกลุ่ม ก็เดินมาข้างๆ เราก็มีอ๊ะเล็กๆ (ก็ยอมรับว่ารู้สึกดีๆด้วยอยู่แล้วนิดนึง 555) ก็เลยมีบทสนทนาเกิดขึ้นเบาๆ
เรา : อ้าว แล้วพวกนั้นอะ
เขา : 1 กับ 2 เลือกเสื้อคู่อยู่ตรงโน้น แต่ไม่เห็น 3 นะ
เรา : อ่อ
ก็เดินด้วยกันไปสักพัก เราก็เห็นของถูกตาต้องใจ ก็เลยแวะ คือตลอดทางที่เดินมา เขาชอบอะไรเขาแวะนะ แต่เราไม่ชอบรอ เราก็เดินมาเลย เขาก็ดึงแขนไว้ พอเราแวะเราก็บอกว่า เห้ย ไปก่อนเลย เดี๋ยวเราจะดูอันนี้ (คือไม่ชอบช้อปค่ะ แต่ถ้าได้เลือกนี่ยาว) เขาก็บอกไม่เป็นไร เดี๋ยวรอ
สุดท้ายแวะเท่าไหร่ เราก็ไม่ซื้ออะไรเลย สรุปไม่มีของฝากให้ใครค่ะ เอาเงินไปลงกับของกิน แล้วความสุขมันก็อยู่ตรงนี้
เรากับเขากินไอติมด้วยกัน คือด้วยกันแบบช้อนเดียวกัน น้ำหลอดเดียวกัน เราถือของเย็นนานๆไม่ได้ เขาก็เอาไปถือเอง เมี่ยงคำไม้เดียวกัน คือมีป้อนด้วย เดินด้วยกันไปเรื่อยๆ ไม่มีจับมือแต่ดึงแขนเสื้อ เขาก็ดึงผมหางม้าเราตลอด เวลาเราเดินไม่รอ คือมีความสุขมาก ชี้โน่นนั่นนี่ ชวนกันดู ชวนกันกิน สะกิด ผลัก แซว แกล้ง บ่น (เราเอง ขี้เกียจเดิน) คุย หัวเราะ อาจจะยิ่งกว่าคนเป็นแฟนกันซะอีก (รึเปล่านะ ไม่เคยมีแฟน 555)
แต่พอมารวมตัวกับเพื่อนคนอื่นๆ ก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะ ออกจะห่างๆกันด้วยซ้ำ แต่เราก็ไม่เอามาคิดมากหรอก (มั้ง)
ผ่านมาช่วงนึง นึกถึงเชียงใหม่ก็นึกถึง ผช คนนี้ แล้วมันทำให้เรายิ้มออกมาตลอดเลย
อาจจะไม่ฟินมากนะคะ แต่ตอนนั้น เรามีความสุขมากเลยล่ะค่ะ
**อยากไปเชียงใหม่อีกจัง**
เคยมีรึเปล่าคะ เรื่องที่ทำกับใครบางคนแล้วมีความสุข แม้สุดท้ายไม่ได้คบกัน
คือลองถามดู ว่าเคยมีโมเม้นฟรุ้งฟริ้ง ที่นึกถึงเมื่อไหร่ก็ยิ้มกันรึเปล่าคะ
ขอยกตัวอย่าง ของเราเองค่ะ
ได้มีโอกาสไปเที่ยวเชียงใหม่ กับเพื่อนรวมตัวเราด้วยเป็น 5 คน ผช 2 ผญ 3 (คู่นึงเป็นแฟนกัน เหลือ โสด 3 คนค่ะ)
วันสุดท้ายก่อนกลับ ก็ไปเดินถนนคนเดินกัน ตอนแรกเราตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันเดิน เสร็จแล้วค่อยโทรหากัน
เราก็เดินของเราไปเรื่อยๆ จนเพื่อน ผช ในกลุ่ม ก็เดินมาข้างๆ เราก็มีอ๊ะเล็กๆ (ก็ยอมรับว่ารู้สึกดีๆด้วยอยู่แล้วนิดนึง 555) ก็เลยมีบทสนทนาเกิดขึ้นเบาๆ
เรา : อ้าว แล้วพวกนั้นอะ
เขา : 1 กับ 2 เลือกเสื้อคู่อยู่ตรงโน้น แต่ไม่เห็น 3 นะ
เรา : อ่อ
ก็เดินด้วยกันไปสักพัก เราก็เห็นของถูกตาต้องใจ ก็เลยแวะ คือตลอดทางที่เดินมา เขาชอบอะไรเขาแวะนะ แต่เราไม่ชอบรอ เราก็เดินมาเลย เขาก็ดึงแขนไว้ พอเราแวะเราก็บอกว่า เห้ย ไปก่อนเลย เดี๋ยวเราจะดูอันนี้ (คือไม่ชอบช้อปค่ะ แต่ถ้าได้เลือกนี่ยาว) เขาก็บอกไม่เป็นไร เดี๋ยวรอ
สุดท้ายแวะเท่าไหร่ เราก็ไม่ซื้ออะไรเลย สรุปไม่มีของฝากให้ใครค่ะ เอาเงินไปลงกับของกิน แล้วความสุขมันก็อยู่ตรงนี้
เรากับเขากินไอติมด้วยกัน คือด้วยกันแบบช้อนเดียวกัน น้ำหลอดเดียวกัน เราถือของเย็นนานๆไม่ได้ เขาก็เอาไปถือเอง เมี่ยงคำไม้เดียวกัน คือมีป้อนด้วย เดินด้วยกันไปเรื่อยๆ ไม่มีจับมือแต่ดึงแขนเสื้อ เขาก็ดึงผมหางม้าเราตลอด เวลาเราเดินไม่รอ คือมีความสุขมาก ชี้โน่นนั่นนี่ ชวนกันดู ชวนกันกิน สะกิด ผลัก แซว แกล้ง บ่น (เราเอง ขี้เกียจเดิน) คุย หัวเราะ อาจจะยิ่งกว่าคนเป็นแฟนกันซะอีก (รึเปล่านะ ไม่เคยมีแฟน 555)
แต่พอมารวมตัวกับเพื่อนคนอื่นๆ ก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะ ออกจะห่างๆกันด้วยซ้ำ แต่เราก็ไม่เอามาคิดมากหรอก (มั้ง)
ผ่านมาช่วงนึง นึกถึงเชียงใหม่ก็นึกถึง ผช คนนี้ แล้วมันทำให้เรายิ้มออกมาตลอดเลย
อาจจะไม่ฟินมากนะคะ แต่ตอนนั้น เรามีความสุขมากเลยล่ะค่ะ
**อยากไปเชียงใหม่อีกจัง**