จากระบบสู่ผล โดย วรศักดิ์ ประยูรศุข ....มติชนออนไลน์
คอลัมน์ สถานีคิดเลขที่ 12/มติชนรายวัน 18 มิ.ย.2558
การเปลี่ยนแปลงการแข่งขันฟุตบอล จากระบบที่ใช้ตั้งแต่รัชกาลที่ 6
มาเป็นไทยพรีเมียร์ลีก และมีดิวิชั่นต่างๆ ตามแบบสากล ส่งผลต่อ
ความสำเร็จของทีมชาติไทยอย่างผิดหูผิดตา
ล่าสุดเห็นชัดจากการไปคว้าเหรียญทองซีเกมส์ ที่สิงคโปร์ของ
ทีมชาติอายุไม่เกิน 23 ส่วนทีมชาติชุดใหญ่ไปเตะคัดเลือก
ฟุตบอลโลกที่ไต้หวัน และชนะเจ้าบ้านด้วยฟอร์มน่าเชียร์
หนทางของทีมฟุตบอลไทยยังอีกไกล ถ้าเป้าคือฟุตบอลโลก
ตอนนี้ก็ควรจะมองการพัฒนาให้ทัดเทียมกับพวกหัวแถวของเอเชียก่อน
ผลสำเร็จของทีมชาติในวันนี้ มีที่มาที่ไปจากการที่ระบบแข่งขัน
ภายในของไทยได้พลิกเปลี่ยนตัวเองเข้าไปอยู่ในระบบสากล
แลกเปลี่ยนชั้นเชิงความรู้กับทีมต่างชาติ การจ้างนักเตะต่างชาติ
ที่เป็นมืออาชีพ แข็งแกร่ง ทำให้เกมการแข่งขันภายในประเทศยก
ระดับจากเดิมไปมาก
สโมสรอย่างบุรีรัมย์ยูไนเต็ด, เมืองทองเอสซีจี, ชลบุรี อยู่ใน
ระดับแถวหน้าของสโมสรระดับทวีปไปแล้ว
รายการชิงแชมป์แห่งทวีปอเมริกา หรือโคปาอเมริกาที่เตะกันอยู่
ตอนนี้ กองหลังทีมชาติเวเนซุเอลา ก็คือตัวกองหลังของบุรีรัมย์
ยูไนเต็ดนี่เอง
ถ้าปิดประตูประเทศ ไม่ซื้อนักเตะต่างชาติ เตะกันเอง เทรนกันเอง
ทำลีกแบบไทยๆ อยู่ในกะลาครอบ คงไม่มีทีมไทยอย่างที่เห็นให้
แฟนๆ ได้กรี๊ด เตะต่างชาติทีไร โชว์ฟอร์มเก่งในแบบบอลไทยจะไป
มวยโลกอย่างที่ล้อๆ กัน
ในระยะนี้ ฟุตบอลไทยเลยเป็นทางออกให้คนไทยได้หลบหนีไป
จากสภาพการเมือง ที่ยังไม่ขยับไปไหน
ถ้าเปรียบเทียบกับฟุตบอล การเมืองไทยทำในสิ่งตรงกันข้ามกับฟุตบอล
เพราะในเรื่องการเมือง เราก้าวออกจากระบบสากลมาอยู่ในระบบไทยๆ
ที่เรียกว่าสถานการณ์พิเศษ
ฟุตบอลไทยก่อนจะมีไทยพรีเมียร์ลีกก็ผ่านการลองผิดลองถูกมามาก
ล้มลุกคลุกคลานมาเยอะ แต่ในภาพรวมคือพยายามจะเดินหน้าเข้าหา
ระบบที่เป็นสากล แรงต้านมีแน่นอน แต่คนในวงการไม่คิดถอยหลัง
กลับไปสู่ระบบเดิม เหมือนที่เกิดขึ้นกับการเมือง
มาถึงวันนี้ ผลของการเข้ามาอยู่ในสถานการณ์พิเศษเป็นอย่างไรบ้าง
น่าจะต้องประเมินกันอย่างตรงไปตรงมา
ฝ่ายที่เชียร์ บอกว่าการเมืองไทยดีขึ้น สงบเงียบ เศรษฐกิจเริ่มฟื้นระบบต่างๆ
เดินไปตามแบบแผนที่ควร ปฏิรูปเริ่มตั้งลำได้ มีให้ได้ยินทางทีวีและหลายๆ สื่อ
แต่เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่ที่เคยเสนอให้ปิดซ่อมประเทศปีสองปี ออกมาบ่น
ด้วยความผิดหวังก็ได้ยินกันอยู่
ปรากฏการณ์ที่ตรงกันข้ามกับฝ่ายที่มองในเชิงบวก ก็มีให้เห็นมากขึ้นเรื่อยๆ
จาก "ระบบ" สู่ "ผลลัพธ์" มาถึงวันนี้ น่าจะเริ่มสรุปได้ในระดับหนึ่งแล้ว 
ของฝากจาก sao..เหลือ..noi ฟุตบอล vs การเมือง .....sao..เหลือ..noi
คอลัมน์ สถานีคิดเลขที่ 12/มติชนรายวัน 18 มิ.ย.2558
การเปลี่ยนแปลงการแข่งขันฟุตบอล จากระบบที่ใช้ตั้งแต่รัชกาลที่ 6
มาเป็นไทยพรีเมียร์ลีก และมีดิวิชั่นต่างๆ ตามแบบสากล ส่งผลต่อ
ความสำเร็จของทีมชาติไทยอย่างผิดหูผิดตา
ล่าสุดเห็นชัดจากการไปคว้าเหรียญทองซีเกมส์ ที่สิงคโปร์ของ
ทีมชาติอายุไม่เกิน 23 ส่วนทีมชาติชุดใหญ่ไปเตะคัดเลือก
ฟุตบอลโลกที่ไต้หวัน และชนะเจ้าบ้านด้วยฟอร์มน่าเชียร์
หนทางของทีมฟุตบอลไทยยังอีกไกล ถ้าเป้าคือฟุตบอลโลก
ตอนนี้ก็ควรจะมองการพัฒนาให้ทัดเทียมกับพวกหัวแถวของเอเชียก่อน
ผลสำเร็จของทีมชาติในวันนี้ มีที่มาที่ไปจากการที่ระบบแข่งขัน
ภายในของไทยได้พลิกเปลี่ยนตัวเองเข้าไปอยู่ในระบบสากล
แลกเปลี่ยนชั้นเชิงความรู้กับทีมต่างชาติ การจ้างนักเตะต่างชาติ
ที่เป็นมืออาชีพ แข็งแกร่ง ทำให้เกมการแข่งขันภายในประเทศยก
ระดับจากเดิมไปมาก
สโมสรอย่างบุรีรัมย์ยูไนเต็ด, เมืองทองเอสซีจี, ชลบุรี อยู่ใน
ระดับแถวหน้าของสโมสรระดับทวีปไปแล้ว
รายการชิงแชมป์แห่งทวีปอเมริกา หรือโคปาอเมริกาที่เตะกันอยู่
ตอนนี้ กองหลังทีมชาติเวเนซุเอลา ก็คือตัวกองหลังของบุรีรัมย์
ยูไนเต็ดนี่เอง
ถ้าปิดประตูประเทศ ไม่ซื้อนักเตะต่างชาติ เตะกันเอง เทรนกันเอง
ทำลีกแบบไทยๆ อยู่ในกะลาครอบ คงไม่มีทีมไทยอย่างที่เห็นให้
แฟนๆ ได้กรี๊ด เตะต่างชาติทีไร โชว์ฟอร์มเก่งในแบบบอลไทยจะไป
มวยโลกอย่างที่ล้อๆ กัน
ในระยะนี้ ฟุตบอลไทยเลยเป็นทางออกให้คนไทยได้หลบหนีไป
จากสภาพการเมือง ที่ยังไม่ขยับไปไหน
ถ้าเปรียบเทียบกับฟุตบอล การเมืองไทยทำในสิ่งตรงกันข้ามกับฟุตบอล
เพราะในเรื่องการเมือง เราก้าวออกจากระบบสากลมาอยู่ในระบบไทยๆ
ที่เรียกว่าสถานการณ์พิเศษ
ฟุตบอลไทยก่อนจะมีไทยพรีเมียร์ลีกก็ผ่านการลองผิดลองถูกมามาก
ล้มลุกคลุกคลานมาเยอะ แต่ในภาพรวมคือพยายามจะเดินหน้าเข้าหา
ระบบที่เป็นสากล แรงต้านมีแน่นอน แต่คนในวงการไม่คิดถอยหลัง
กลับไปสู่ระบบเดิม เหมือนที่เกิดขึ้นกับการเมือง
มาถึงวันนี้ ผลของการเข้ามาอยู่ในสถานการณ์พิเศษเป็นอย่างไรบ้าง
น่าจะต้องประเมินกันอย่างตรงไปตรงมา
ฝ่ายที่เชียร์ บอกว่าการเมืองไทยดีขึ้น สงบเงียบ เศรษฐกิจเริ่มฟื้นระบบต่างๆ
เดินไปตามแบบแผนที่ควร ปฏิรูปเริ่มตั้งลำได้ มีให้ได้ยินทางทีวีและหลายๆ สื่อ
แต่เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่ที่เคยเสนอให้ปิดซ่อมประเทศปีสองปี ออกมาบ่น
ด้วยความผิดหวังก็ได้ยินกันอยู่
ปรากฏการณ์ที่ตรงกันข้ามกับฝ่ายที่มองในเชิงบวก ก็มีให้เห็นมากขึ้นเรื่อยๆ
จาก "ระบบ" สู่ "ผลลัพธ์" มาถึงวันนี้ น่าจะเริ่มสรุปได้ในระดับหนึ่งแล้ว