หมอมองตามราวินที่เข้าไปตามลัยวัลย์ออกมากินข้าว เขาอยากจะเข้าไปดูเธอเองแต่ก็ทำไม่ได้ สานนตักกั้งทอดกระเทียมพริกไทใส่จานให้หมอปากก็บรรยายสรรพคุณรสชาติและฝีมือของเขา
“ นี่เลยครับคุณหมอกั้งทะเลน้ำลึกเนื้อหวานอย่าบอกใครของทะเลพวกนี้สดๆทั้งนั้น ถ้าเอาขึ้นไปถึงภาคเหนือความสดหายไปกว่าครึ่งแล้วครับ”
“ ขอบคุณครับ”
“ ความจริงเรื่องตำน้ำจิ้มวัลย์เขาเก่ง แต่วันนี้ไม่รู้ทำไม ไม่ออกมาทำเลย ผมตำเองอร่อยแต่สู้วัลย์เขาไม่ได้”
“ ครับ”
“ ความจริงคุณหมอเป็นเพื่อนบ้านกับย่าของวิน วัลย์น่าจะออกมาคุยด้วยนะ แต่ผมเข้าใจครับว่าวัลย์เขาคิดอย่างไร คุณหมอสงสารเขาเถอะนะครับ เขาโชคร้ายชีวิตต้องประสบเคราะห์กรรมที่ไม่น่าเกิดขึ้นกับเขา แต่เขาสองพี่น้องรักกันดีนะครับ คอยดูแลกันไม่ทอดทิ้งกัน”
หมอเงียบนั่งฟังสานนเล่าไปเรื่อยๆอย่างเจ็บปวดอายใจ
“พวกเราตั้งใจจะปิดเรื่องนี้ให้เป็นความลับไปก่อนพอคุณหมอมาเจอวัลย์ก็งคงอับอายมากไม่คิดว่าจะมีคนที่รู้จักมาพบเข้า”
หมอรินเหล้าอีกครึ่งแก้วแล้วดื่มสานนกลืนน้ำลายสยองว่าถ้ากินแบบนี้ไม่นานพับแน่ ราวินออกมานั่งร่วมวงด้วย
“ ไงวะวัลย์ไม่ออกมากินหรือ”
“ ไม่ออกมากินบอกว่าไม่หิว ช่างเขาก่อนเถอะไม่รู้ทำไมวันนี้งอแงอย่างนี้ก็ไม่รู้กินก็ไม่ออกมากิน ห้องก็ไม่ยอมออกมา”
“ คงอายคุณหมอน่ะ ธรรมดาว่ะ เขายังทำใจไม่ได้นัก เอ้ากิน คุณหมอสองครั้งหนักๆแล้ว
ราวินหันมองหมอพูดเย้า
“ คุณหมออกหักหนีใครมาหรือเปล่าครับ ถึงได้ดื่มแบบจะให้ลืมโลกอย่างนี้ ”
“ ผมดื่มเพื่อเรียกความกล้าออกมา ผมต้องการความกล้าเพื่อที่จะคุยกับคุณ ”
“ คุยกับผมน่ะหรือ ”
ราวินมองหมอกีรติอย่างงงๆสานนเองก็ฟังอย่างงงๆ กีรติยังดื่มหนักๆไม่นานเขาก็หน้าแดงกร่ำ สานนกับราวินมองอาการของหมอแล้วชักเป็นห่วงว่าจะเมาแตกซะก่อนไหมนี่
“ คุณหมอครับ ผมชักสงสัยแล้วนะว่าคุณหมอลงใต้มานี่ มาแบบ ”
“ ผมมาตามลูกกับเมียของผม มาสารภาพผิดมายอมรับผิดทุกอย่าง ”
“ นั่นไง ว่าแล้วถ้าลองดื่มแบบลืมโลกแบบนี้ ต้องมีอะไรในใจแน่ ”
“ แล้วคุณหมอไปหาเขามาหรือยังครับ ”
“ ราวิน ผมอายคุณเหลือเกิน อายทุกคน ผมไม่กล้ายอมรับความจริงเสียแต่ทีแรกปล่อยให้เวลามันล่วงล้นจนทุกอย่างสายไปหมด ผมทำลายชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรจนย่อยยับคามือของผม
ราวินกับสานนมองหน้ากันชักรู้สึกทะ
ๆในคำพูดของหมอกีรติขึ้นมาอยู่ครามครัน
“ หมอพูดถึงใครครับ ”
“ ราวิน ผู้ชายที่ทำให้คุณวัลย์ท้องคือผมเอง ”
หมอพูดน้ำเสียงสั่นสะท้านแต่ราวินกับสานนช็อคนิ่งอย่างคาดไม่ถึง
“ คุณหมอ คุณคุณ ”
ราวินพูดไม่ออกสานนจับมือเพื่อนบีบเพื่อให้เขามีสติ
“ ราวิน คุณจะทำอะไรผม ผมก็ไม่ว่าทั้งนั้น ผมอยากชดใช้อะไรบ้างมันจะได้สาสมกับความชั่วของผม ”
“ หมอ “
ราวินผุดลุกขึ้นยืนสานนรีบคว้าแขนเพื่อนเอาไว้แล้วพูดเตือนสติไม่ให้เขาทำอะไรรุนแรง
“ วิน ใจเย็นๆก่อนเพื่อน แล้วฟังหมอเขาก่อนว่าทำไม ”
“ หมอ ทำไม ทำไมถึงทำกับน้องของผมอย่างนี้ หมอยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า หมอข่มขืนวัลย์ ข่มขืนวัลย์ใช่ไหม ”
หมอพยักหน้ารับ ราวินกัดฟันแล้วดิ้นจะชกหน้าหมอให้ได้
“ นรก หมอทำอย่างนี้ได้อย่างไร ข่มขืนผู้หญิงจนท้องหมอเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า ”
“ ใช่หมอทำอย่างนี้กับผู้หญิงได้อย่างไร หมอเป็นถึงหมอ แต่หมอกับทำตัวเป็นอันตรายซะเองแล้วอย่างนี้จะให้ใครเขานับถือ ”
ราวินจ้องหมอในตาแดงกร่ำเขาเจ็บใจแค้นใจที่รู้ว่าคนที่ทำร้ายลัยวัลย์คือหมอกีรติคนที่เขาให้ความเคารพนับคือและไว้ใจมาตลอดคนนี้นี่เอง
“ หมอมาที่นี่ทำไม ”
ถามหลังจากที่เงียบไปพักใหญ่เพื่อระงับอารมณ์ให้เย็นลง
“ ราวิน ในสายตาของคุณผมเป็นคนเลว แต่ผมอยากจะบอกคุณว่าผม เสียใจที่สุด ผมต้องการมารับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างกับคุณวัลย์
“ มันไม่ช้าไปหรือหมอ จนวัลย์อับอายผู้คนแล้วต้องซุกซ่อนตัวอยู่กลางทะเลอย่างนี้หมอถึงมาตามเพื่อจะรับผิดชอบ ”
“ ราวิน คุณจะเชื่อผมหรือไม่ก็ตาม แต่ผมขอบอกคุณว่า ผมตามหาคุณวัลย์มาตลอดไปที่บ้านคุณคุณแม่ของคุณบอกว่าบอกคุณมาทำงานที่ภาคใต้ ผมตามไปที่ทำงานของคุณเขาบอกว่าคุณลาออกจากที่นั่นแล้ว ผมไม่รู้จะไปตามหาคุณกับคุณวัลย์ที่ไหนอีก จนกระทั่งผมพบสวนในกล่องและตามหาจนรู้ว่าคุณกับคุณวัลย์มาอยู่ที่นี่”
“ ตามหา ทำไมคุณต้องตามหา วันที่เกิดเรื่องทำไมคุณไม่รับผิดชอบเลย วันที่คุณทำกับวัลย์ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายจริงๆวันนั้นคุณต้องรับผิดชอบสิไม่ใช่ปล่อยให้วัลย์ตกนรกทั้งเป็นมาตลอดอย่างนี้”
“ ใช่ คุณพูดถูก ผมขี้คลาด ไม่กล้ายอมรับผิดเสียตั้งแต่แรก ผมไม่กล้าเอง”
ราวินแค้นใจจนไม่อยากมองหน้าหมอกีรติ เขาเดินหนีออกไปจากที่นั่นเพื่อไปหาที่สงบสติอารมณ์สานนเดินตามเพื่อนออกมา
“ วิน เอ็งใจเย็นๆสิวะ”
“ เอ็งจะให้ข้าใจเย็นหรือเมื่อรู้ว่าใครมันทำร้ายน้องข้าแล้ว”
“ แต่หมอเขาตามมาจนถึงที่นี่ข้าว่าเขาต้องการมารับผิดชอบจริงๆนะ เอ็งลองคิดดูเขาอุตส่าห์ตามหาจนรู้ว่าเอ็งกับวัลย์อยู่ที่ไหนแล้วตามมาจนพบถ้าเขาไม่ต้องการจะรับผิดชอบเขาจะตามมาทำไม”
ราวินเงียบ แต่ก็ยังไม่หายโกรธหมอ
“ แล้วทำไมเขาไม่ยอมรับเสียแต่แรก”
“ อันนี้ข้าก็ไม่รู้ว่ะ แต่เท่าที่ข้าดูนะเขาก็จริงใจ”
“ จริงใจหรือ คนที่ข่มขืนผู้หญิงเขามีจิตใจที่คิดจริงใจด้วยหรือ”
“ ท่าทางอย่างหมอ ข้าแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นคนจิตทรามข่มขืนผู้หญิง เขาดูเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว”
“ คนเรามันดูกันที่เปลือกไม่ได้หรอก หน้าตาดีพฤติกรรมชั่วมีเยอะแยะไป เอ็งอย่ามองคนแต่หน้าตาท่าทาง”
“ เออ ข้าไม่ได้ดูคนแต่หน้า แต่ไอ้คนดีๆบางทีมันก็ดีแตกเพราะควบคุมสติไม่ได้ก็มีไม่น้อย”
ราวินอึ้ง เขานึกถึงตัวเองว่าทำไมถึงทำกับพัดชาได้ทั้งๆที่ไม่เคยมีความคิดเช่นนั้นแม้แต่น้อย เรื่องมันเกิดขึ้นมาเพราะเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาไม่อยากคิดว่าหมอจะเป็นเช่นเดียวกับที่เขาเป็นแล้วถ้ามันเป็นเช่นนั้นมันจะเป็นไปได้อย่างไร มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขาอยากคุยกับลัยวัลย์อีกสักครั้ง
สำหรับหมอ เขายังนั่งอยู่ตรงนั้นแต่ดื่มเหล้าเสียจนหมดขวด ไม่นานหมอก็หมดสภาพเมาฟุบอยู่ตรงนั้นนั่นเอง
ราวินกับสานนกลับมาเห็นหมอเมาฟุบไม่ได้สติก็มองหน้ากันอย่างจะถามว่าจะเอายังไง
“ ข้าว่าแล้วว่าจะต้องเมาหนักกินเหล้าอย่างกับกินน้ำอย่างนี้ จะเอายังไงดีวะ”
“ เอ็งช่วยจัดการเขาทีเถอะ ข้าจะไปคุยกับวัลย์”
“ ได้ เอ็งไปคุยกับน้องเถอะทางนี้ข้าจัดการให้เอง จะโยนทะเลหรือฝังดินล่ะ”
ราวินมาหาลัยวัลย์ที่ห้อง ลัยวัลย์นั่งอยู่ในความมืดราวินเปิดไฟให้แล้วเดินมานั่งข้างๆน้องสาว
“ วัลย์ พี่รู้ว่าใครทำกับวัลย์”
“ พี่วิน ช่วยวัลย์ด้วยนะคะวัลย์กลัว”
ลัยวัลย์กอดพี่ชายร้องไห้ออกมาอีกราวินปลอบน้องสาวอย่างสงสารที่สุด
“ ไม่มีใครมาทำอะไรวัลย์ได้หรอกถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่”
“ เขามาทำไม วัลย์ไม่อยากเห็นหน้าเขาวัลย์เกลียด เกลียดที่สุด”
“ วัลย์ ใจเย็นๆนะ”
ลัยวัลย์ยังสะอื้น ราวินปล่อยให้น้องสาวร้องไห้จนสาแก่ใจแล้วจึงถามสิ่งที่เขาค้างคาใจ
“ วัลย์เล่าให้พี่ฟังได้ไหมว่ามันเกิดเหตุการณ์เลวร้ายกับวัลย์ได้อย่างไร เขามาทำร้ายวัลย์ได้อย่างไร”
“ ไม่ค่ะ วัลย์ไม่อยากพูดถึงมัน ไม่”
“ วัลย์ บางเรื่องแม้เราไม่ต้องการที่จะพูดถึงมันหรือนึกถึงมันแต่เราก็ต้องพูดต้องนึก เพราะมันจะทำให้เรารู้อะไรขึ้นมาบ้างเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง นะ เล่าให้พี่ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร”
ลัยวัลย์เงียบ เหตุการณ์วันนั้นแจ่มชัดน่ากลัวจนเธอส่ายหน้าอย่างรับไม่ได้ที่จะพูดถึงแต่ราวินก็อยากรู้
“ วัลย์ถึงเวลานี้แล้ว วัลย์บอกพี่เถอะว่าเขาไปทำร้ายวัลย์ได้อย่างไร”
“ วัลย์ถูกเขา ทำ เพราะ เพราะ วัลย์คิดว่าเขาเป็นอะไรและต้องการช่วยเหลือเขา แต่เขากลับ”
วัลย์พูดไม่ออก
“ ที่ไหน”
ราวินซักน้องอย่างลืมตัวว่าลัยวัลย์จะเจ็บปวดใจเพียงใดที่ต้องพูดถึงความโหดร้ายที่เธอได้รับ ในวันนั้น
“ พี่วิน ไม่แล้ว วัลย์จะไม่พูดถึงมันอีก”
“ จ่ะไม่พูดก็ไม่เป็นไร วัลย์ฟังพี่นะ พี่มีอะไรจะเล่าให้วัลย์ฟัง มีคนคนหนึ่งในชีวิตนี้เขาไม่เคยมีความคิดจะทำร้ายรังแกผู้หญิงเลย แต่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขาในวันหนึ่ง ต้องเป็นคนชั่ว ข่มขืนผู้หญิงทั้งๆที่ใจไม่ได้ต้องการให้มันเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นเลย แต่เขาก็ทำ ทำไปโดยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ พี่ถามวัลย์หน่อยเถอะว่าผู้ชายคนนั้นชั่วและเลวที่สุดเลยไหม”
“ พี่วินเอาเรื่องอย่างนี้มาเล่าให้วัลย์ฟังทำไม”
“ เปล่า พี่แค่อยากถามวัลย์ว่าคนคนนั้นชั่วช้าสารเลวแค่ไหนในความรู้สึกของวัลย์”
“ ไม่รู้ วัลย์ไม่รู้”
“ วัลย์ มาพูดเรื่องของวัลย์เถอะ หมอกีรติตามวัลย์มาถึงที่นี่เพื่อต้องการมารับผิดชอบวัลย์”
“ วัลย์ไม่ต้องการ วัลย์ไม่อยากเห็นหน้าเขาวัลย์เกลียด”
“ แม่ถามถึงวัลย์ตลอดเวลาที่พี่ติดต่อไปหา ถามว่าเมื่อไหร่วัลย์จะกลับ เราจะปิดแม่ไปได้อีกเท่าไหร่ล่ะ สักวันแม่ต้องรู้ความจริง แล้วจะเป็นอย่างไร”
“ พี่วิน”
“ เราไม่ได้มีเพียงแต่เราแค่สามคนในโลกนี้ ตอนนี้วัลย์มีทาง มีคนที่จะเข้ามาช่วยแล้ว วัลย์จะเอาอย่างไร วัลย์ท้องไม่มีพ่อวัลย์อาจจะรับได้หรือแม่รู้แม่ก็คงให้อภัยวัลย์เพราะวัลย์ไม่ผิด แต่สังคมล่ะ คนรอบข้างของเรา ญาติพี่น้องชื่อเสียงของพ่อของแม่ และที่สำคัญลูกของวัลย์เขาต้องการพ่อ วัลย์จะใจดำไม่เอาพ่อให้ลูกหรือ”
“ พี่วิน พี่วินพูดอย่างนี้ต้องการผลักไสวัลย์ให้เขาใช่ไหมคะ”
“ เปล่าเลยนะ พี่รักวัลย์และเลี้ยงดูน้องของพี่หลานของพี่ได้ แต่พี่ให้ในสิ่งที่หลานต้องการไม่ได้ครบหรอกนะวัลย์ลองคิดและตัดสินใจให้ดีก็แล้วกัน พี่เชื่อว่าวันพรุ่งนี้หมอกีรติต้องคุยกับวัลย์เองแน่นอน”
ลัยวัลย์สับสนทั้งกลัวและยังรับอะไรในตัวของหมอกีรติไม่ได้ แต่เธอก็ต้องคิดและตัดสินใจเมื่อถึงเวลานั้น
ลัยวัลย์นอนไม่หลับทั้งคืนจนสว่าง เธอลุกออกมาเดินที่ริมหาดตั้งแต่ยังเช้าตรู่ หญิงสาวยืนเหม่อมองท้องทะเลที่สงบมีเพียงคลื่นเล็กๆที่วิ่งเข้าหาฝั่งเป็นระรอกเบาๆเสียงฝีเท้าย่ำทรายมาหยุดอยู่ใกล้ๆลัยวัลย์หันมองแล้วถึงกับหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที
“ คุณวัลย์”
ลัยวัลย์หันหลังจะวิ่งหนีหมอรีบคว้าข้อมือของเธอเอาไว้
“ คุณวัลย์”
“ อย่านะ อย่าทำอะไรฉัน”
หมอใจสั่นที่เห็นท่าทางหวาดกลัวของหญิงสาว
“ คุณวัลย์ ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำร้ายคุณ ไม่เด็ดขาด”
“ กรุณาเถอะนะคะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ไม่ต้องการพบเจอกับคุณอีก ฉันอโหสิให้คุณทั้งหมดทั้งปวงขออย่างเดียวคุณอย่ามาตามวุ่นวายกับชีวิตของฉัน”
“ คุณวัลย์ แค่ที่ผมทำร้ายคุณแล้วไม่ให้ผมรับผิดชอบอะไรเลยผมก็ทำไม่ได้แล้ว นี่คุณมีลูกผมจะใจดำไม่รับผิดชอบลูกได้อย่างไร ผมตั้งใจมาแล้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าผมนำตัวคุณกับลูกกลับไปที่ลำพูนไม่ได้ผมก็จะอยู่กับคุณที่นี่จนกว่าคุณจะยอมไปกับผม”
“ มันจะเป็นไปได้อย่างไร ฉันไม่มีวันไปไหนกับคุณทั้งนั้นแล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่ด้วย”
“ ผมมีสติ ทำไมผมจะทำไม่ได้ ตอนที่ผมทำร้ายคุณผมมันขาดสติเมื่อขาดสติผมก็ทำในสิ่งที่ไร้สำนึกไร้สามัญของความเป็นคน แต่ตอนนี้ผมมีความเป็นคนผมจะทำในสิ่งที่คนเขาทำกัน ผมมีลูกต้องรับผิดชอบกับลูกกับเลือดเนื้อเชื้อไขของผม”
ลัยวัลย์สั่นเทิ้มไปทั้งตัวเมื่อหมอยืนยันที่จะรับผิดชอบต่อลูกของเขา
“ ฉันจะฆ่าตัวตาย ฉันจะฆ่าตัวตาย”
“ คุณไม่ทำอย่างนั้นหรอกคุณวัลย์ ลูกทั้งคนคุณจะทำลายเขาได้อย่างไรคุณฆ่าตัวเองก็เท่ากับคุณฆ่าเขาคุณไม่สงสารเขาหรือ”
หมอใช้จิตวิทยากับเธอลัยวัลย์กัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพราะทำอะไรไม่ได้
รอวัน...จันทรืส่องหล้า ตอนที่ 14
“ นี่เลยครับคุณหมอกั้งทะเลน้ำลึกเนื้อหวานอย่าบอกใครของทะเลพวกนี้สดๆทั้งนั้น ถ้าเอาขึ้นไปถึงภาคเหนือความสดหายไปกว่าครึ่งแล้วครับ”
“ ขอบคุณครับ”
“ ความจริงเรื่องตำน้ำจิ้มวัลย์เขาเก่ง แต่วันนี้ไม่รู้ทำไม ไม่ออกมาทำเลย ผมตำเองอร่อยแต่สู้วัลย์เขาไม่ได้”
“ ครับ”
“ ความจริงคุณหมอเป็นเพื่อนบ้านกับย่าของวิน วัลย์น่าจะออกมาคุยด้วยนะ แต่ผมเข้าใจครับว่าวัลย์เขาคิดอย่างไร คุณหมอสงสารเขาเถอะนะครับ เขาโชคร้ายชีวิตต้องประสบเคราะห์กรรมที่ไม่น่าเกิดขึ้นกับเขา แต่เขาสองพี่น้องรักกันดีนะครับ คอยดูแลกันไม่ทอดทิ้งกัน”
หมอเงียบนั่งฟังสานนเล่าไปเรื่อยๆอย่างเจ็บปวดอายใจ
“พวกเราตั้งใจจะปิดเรื่องนี้ให้เป็นความลับไปก่อนพอคุณหมอมาเจอวัลย์ก็งคงอับอายมากไม่คิดว่าจะมีคนที่รู้จักมาพบเข้า”
หมอรินเหล้าอีกครึ่งแก้วแล้วดื่มสานนกลืนน้ำลายสยองว่าถ้ากินแบบนี้ไม่นานพับแน่ ราวินออกมานั่งร่วมวงด้วย
“ ไงวะวัลย์ไม่ออกมากินหรือ”
“ ไม่ออกมากินบอกว่าไม่หิว ช่างเขาก่อนเถอะไม่รู้ทำไมวันนี้งอแงอย่างนี้ก็ไม่รู้กินก็ไม่ออกมากิน ห้องก็ไม่ยอมออกมา”
“ คงอายคุณหมอน่ะ ธรรมดาว่ะ เขายังทำใจไม่ได้นัก เอ้ากิน คุณหมอสองครั้งหนักๆแล้ว
ราวินหันมองหมอพูดเย้า
“ คุณหมออกหักหนีใครมาหรือเปล่าครับ ถึงได้ดื่มแบบจะให้ลืมโลกอย่างนี้ ”
“ ผมดื่มเพื่อเรียกความกล้าออกมา ผมต้องการความกล้าเพื่อที่จะคุยกับคุณ ”
“ คุยกับผมน่ะหรือ ”
ราวินมองหมอกีรติอย่างงงๆสานนเองก็ฟังอย่างงงๆ กีรติยังดื่มหนักๆไม่นานเขาก็หน้าแดงกร่ำ สานนกับราวินมองอาการของหมอแล้วชักเป็นห่วงว่าจะเมาแตกซะก่อนไหมนี่
“ คุณหมอครับ ผมชักสงสัยแล้วนะว่าคุณหมอลงใต้มานี่ มาแบบ ”
“ ผมมาตามลูกกับเมียของผม มาสารภาพผิดมายอมรับผิดทุกอย่าง ”
“ นั่นไง ว่าแล้วถ้าลองดื่มแบบลืมโลกแบบนี้ ต้องมีอะไรในใจแน่ ”
“ แล้วคุณหมอไปหาเขามาหรือยังครับ ”
“ ราวิน ผมอายคุณเหลือเกิน อายทุกคน ผมไม่กล้ายอมรับความจริงเสียแต่ทีแรกปล่อยให้เวลามันล่วงล้นจนทุกอย่างสายไปหมด ผมทำลายชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรจนย่อยยับคามือของผม
ราวินกับสานนมองหน้ากันชักรู้สึกทะ
“ หมอพูดถึงใครครับ ”
“ ราวิน ผู้ชายที่ทำให้คุณวัลย์ท้องคือผมเอง ”
หมอพูดน้ำเสียงสั่นสะท้านแต่ราวินกับสานนช็อคนิ่งอย่างคาดไม่ถึง
“ คุณหมอ คุณคุณ ”
ราวินพูดไม่ออกสานนจับมือเพื่อนบีบเพื่อให้เขามีสติ
“ ราวิน คุณจะทำอะไรผม ผมก็ไม่ว่าทั้งนั้น ผมอยากชดใช้อะไรบ้างมันจะได้สาสมกับความชั่วของผม ”
“ หมอ “
ราวินผุดลุกขึ้นยืนสานนรีบคว้าแขนเพื่อนเอาไว้แล้วพูดเตือนสติไม่ให้เขาทำอะไรรุนแรง
“ วิน ใจเย็นๆก่อนเพื่อน แล้วฟังหมอเขาก่อนว่าทำไม ”
“ หมอ ทำไม ทำไมถึงทำกับน้องของผมอย่างนี้ หมอยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า หมอข่มขืนวัลย์ ข่มขืนวัลย์ใช่ไหม ”
หมอพยักหน้ารับ ราวินกัดฟันแล้วดิ้นจะชกหน้าหมอให้ได้
“ นรก หมอทำอย่างนี้ได้อย่างไร ข่มขืนผู้หญิงจนท้องหมอเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า ”
“ ใช่หมอทำอย่างนี้กับผู้หญิงได้อย่างไร หมอเป็นถึงหมอ แต่หมอกับทำตัวเป็นอันตรายซะเองแล้วอย่างนี้จะให้ใครเขานับถือ ”
ราวินจ้องหมอในตาแดงกร่ำเขาเจ็บใจแค้นใจที่รู้ว่าคนที่ทำร้ายลัยวัลย์คือหมอกีรติคนที่เขาให้ความเคารพนับคือและไว้ใจมาตลอดคนนี้นี่เอง
“ หมอมาที่นี่ทำไม ”
ถามหลังจากที่เงียบไปพักใหญ่เพื่อระงับอารมณ์ให้เย็นลง
“ ราวิน ในสายตาของคุณผมเป็นคนเลว แต่ผมอยากจะบอกคุณว่าผม เสียใจที่สุด ผมต้องการมารับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างกับคุณวัลย์
“ มันไม่ช้าไปหรือหมอ จนวัลย์อับอายผู้คนแล้วต้องซุกซ่อนตัวอยู่กลางทะเลอย่างนี้หมอถึงมาตามเพื่อจะรับผิดชอบ ”
“ ราวิน คุณจะเชื่อผมหรือไม่ก็ตาม แต่ผมขอบอกคุณว่า ผมตามหาคุณวัลย์มาตลอดไปที่บ้านคุณคุณแม่ของคุณบอกว่าบอกคุณมาทำงานที่ภาคใต้ ผมตามไปที่ทำงานของคุณเขาบอกว่าคุณลาออกจากที่นั่นแล้ว ผมไม่รู้จะไปตามหาคุณกับคุณวัลย์ที่ไหนอีก จนกระทั่งผมพบสวนในกล่องและตามหาจนรู้ว่าคุณกับคุณวัลย์มาอยู่ที่นี่”
“ ตามหา ทำไมคุณต้องตามหา วันที่เกิดเรื่องทำไมคุณไม่รับผิดชอบเลย วันที่คุณทำกับวัลย์ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายจริงๆวันนั้นคุณต้องรับผิดชอบสิไม่ใช่ปล่อยให้วัลย์ตกนรกทั้งเป็นมาตลอดอย่างนี้”
“ ใช่ คุณพูดถูก ผมขี้คลาด ไม่กล้ายอมรับผิดเสียตั้งแต่แรก ผมไม่กล้าเอง”
ราวินแค้นใจจนไม่อยากมองหน้าหมอกีรติ เขาเดินหนีออกไปจากที่นั่นเพื่อไปหาที่สงบสติอารมณ์สานนเดินตามเพื่อนออกมา
“ วิน เอ็งใจเย็นๆสิวะ”
“ เอ็งจะให้ข้าใจเย็นหรือเมื่อรู้ว่าใครมันทำร้ายน้องข้าแล้ว”
“ แต่หมอเขาตามมาจนถึงที่นี่ข้าว่าเขาต้องการมารับผิดชอบจริงๆนะ เอ็งลองคิดดูเขาอุตส่าห์ตามหาจนรู้ว่าเอ็งกับวัลย์อยู่ที่ไหนแล้วตามมาจนพบถ้าเขาไม่ต้องการจะรับผิดชอบเขาจะตามมาทำไม”
ราวินเงียบ แต่ก็ยังไม่หายโกรธหมอ
“ แล้วทำไมเขาไม่ยอมรับเสียแต่แรก”
“ อันนี้ข้าก็ไม่รู้ว่ะ แต่เท่าที่ข้าดูนะเขาก็จริงใจ”
“ จริงใจหรือ คนที่ข่มขืนผู้หญิงเขามีจิตใจที่คิดจริงใจด้วยหรือ”
“ ท่าทางอย่างหมอ ข้าแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นคนจิตทรามข่มขืนผู้หญิง เขาดูเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว”
“ คนเรามันดูกันที่เปลือกไม่ได้หรอก หน้าตาดีพฤติกรรมชั่วมีเยอะแยะไป เอ็งอย่ามองคนแต่หน้าตาท่าทาง”
“ เออ ข้าไม่ได้ดูคนแต่หน้า แต่ไอ้คนดีๆบางทีมันก็ดีแตกเพราะควบคุมสติไม่ได้ก็มีไม่น้อย”
ราวินอึ้ง เขานึกถึงตัวเองว่าทำไมถึงทำกับพัดชาได้ทั้งๆที่ไม่เคยมีความคิดเช่นนั้นแม้แต่น้อย เรื่องมันเกิดขึ้นมาเพราะเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขาไม่อยากคิดว่าหมอจะเป็นเช่นเดียวกับที่เขาเป็นแล้วถ้ามันเป็นเช่นนั้นมันจะเป็นไปได้อย่างไร มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขาอยากคุยกับลัยวัลย์อีกสักครั้ง
สำหรับหมอ เขายังนั่งอยู่ตรงนั้นแต่ดื่มเหล้าเสียจนหมดขวด ไม่นานหมอก็หมดสภาพเมาฟุบอยู่ตรงนั้นนั่นเอง
ราวินกับสานนกลับมาเห็นหมอเมาฟุบไม่ได้สติก็มองหน้ากันอย่างจะถามว่าจะเอายังไง
“ ข้าว่าแล้วว่าจะต้องเมาหนักกินเหล้าอย่างกับกินน้ำอย่างนี้ จะเอายังไงดีวะ”
“ เอ็งช่วยจัดการเขาทีเถอะ ข้าจะไปคุยกับวัลย์”
“ ได้ เอ็งไปคุยกับน้องเถอะทางนี้ข้าจัดการให้เอง จะโยนทะเลหรือฝังดินล่ะ”
ราวินมาหาลัยวัลย์ที่ห้อง ลัยวัลย์นั่งอยู่ในความมืดราวินเปิดไฟให้แล้วเดินมานั่งข้างๆน้องสาว
“ วัลย์ พี่รู้ว่าใครทำกับวัลย์”
“ พี่วิน ช่วยวัลย์ด้วยนะคะวัลย์กลัว”
ลัยวัลย์กอดพี่ชายร้องไห้ออกมาอีกราวินปลอบน้องสาวอย่างสงสารที่สุด
“ ไม่มีใครมาทำอะไรวัลย์ได้หรอกถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่”
“ เขามาทำไม วัลย์ไม่อยากเห็นหน้าเขาวัลย์เกลียด เกลียดที่สุด”
“ วัลย์ ใจเย็นๆนะ”
ลัยวัลย์ยังสะอื้น ราวินปล่อยให้น้องสาวร้องไห้จนสาแก่ใจแล้วจึงถามสิ่งที่เขาค้างคาใจ
“ วัลย์เล่าให้พี่ฟังได้ไหมว่ามันเกิดเหตุการณ์เลวร้ายกับวัลย์ได้อย่างไร เขามาทำร้ายวัลย์ได้อย่างไร”
“ ไม่ค่ะ วัลย์ไม่อยากพูดถึงมัน ไม่”
“ วัลย์ บางเรื่องแม้เราไม่ต้องการที่จะพูดถึงมันหรือนึกถึงมันแต่เราก็ต้องพูดต้องนึก เพราะมันจะทำให้เรารู้อะไรขึ้นมาบ้างเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง นะ เล่าให้พี่ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร”
ลัยวัลย์เงียบ เหตุการณ์วันนั้นแจ่มชัดน่ากลัวจนเธอส่ายหน้าอย่างรับไม่ได้ที่จะพูดถึงแต่ราวินก็อยากรู้
“ วัลย์ถึงเวลานี้แล้ว วัลย์บอกพี่เถอะว่าเขาไปทำร้ายวัลย์ได้อย่างไร”
“ วัลย์ถูกเขา ทำ เพราะ เพราะ วัลย์คิดว่าเขาเป็นอะไรและต้องการช่วยเหลือเขา แต่เขากลับ”
วัลย์พูดไม่ออก
“ ที่ไหน”
ราวินซักน้องอย่างลืมตัวว่าลัยวัลย์จะเจ็บปวดใจเพียงใดที่ต้องพูดถึงความโหดร้ายที่เธอได้รับ ในวันนั้น
“ พี่วิน ไม่แล้ว วัลย์จะไม่พูดถึงมันอีก”
“ จ่ะไม่พูดก็ไม่เป็นไร วัลย์ฟังพี่นะ พี่มีอะไรจะเล่าให้วัลย์ฟัง มีคนคนหนึ่งในชีวิตนี้เขาไม่เคยมีความคิดจะทำร้ายรังแกผู้หญิงเลย แต่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขาในวันหนึ่ง ต้องเป็นคนชั่ว ข่มขืนผู้หญิงทั้งๆที่ใจไม่ได้ต้องการให้มันเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นเลย แต่เขาก็ทำ ทำไปโดยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ พี่ถามวัลย์หน่อยเถอะว่าผู้ชายคนนั้นชั่วและเลวที่สุดเลยไหม”
“ พี่วินเอาเรื่องอย่างนี้มาเล่าให้วัลย์ฟังทำไม”
“ เปล่า พี่แค่อยากถามวัลย์ว่าคนคนนั้นชั่วช้าสารเลวแค่ไหนในความรู้สึกของวัลย์”
“ ไม่รู้ วัลย์ไม่รู้”
“ วัลย์ มาพูดเรื่องของวัลย์เถอะ หมอกีรติตามวัลย์มาถึงที่นี่เพื่อต้องการมารับผิดชอบวัลย์”
“ วัลย์ไม่ต้องการ วัลย์ไม่อยากเห็นหน้าเขาวัลย์เกลียด”
“ แม่ถามถึงวัลย์ตลอดเวลาที่พี่ติดต่อไปหา ถามว่าเมื่อไหร่วัลย์จะกลับ เราจะปิดแม่ไปได้อีกเท่าไหร่ล่ะ สักวันแม่ต้องรู้ความจริง แล้วจะเป็นอย่างไร”
“ พี่วิน”
“ เราไม่ได้มีเพียงแต่เราแค่สามคนในโลกนี้ ตอนนี้วัลย์มีทาง มีคนที่จะเข้ามาช่วยแล้ว วัลย์จะเอาอย่างไร วัลย์ท้องไม่มีพ่อวัลย์อาจจะรับได้หรือแม่รู้แม่ก็คงให้อภัยวัลย์เพราะวัลย์ไม่ผิด แต่สังคมล่ะ คนรอบข้างของเรา ญาติพี่น้องชื่อเสียงของพ่อของแม่ และที่สำคัญลูกของวัลย์เขาต้องการพ่อ วัลย์จะใจดำไม่เอาพ่อให้ลูกหรือ”
“ พี่วิน พี่วินพูดอย่างนี้ต้องการผลักไสวัลย์ให้เขาใช่ไหมคะ”
“ เปล่าเลยนะ พี่รักวัลย์และเลี้ยงดูน้องของพี่หลานของพี่ได้ แต่พี่ให้ในสิ่งที่หลานต้องการไม่ได้ครบหรอกนะวัลย์ลองคิดและตัดสินใจให้ดีก็แล้วกัน พี่เชื่อว่าวันพรุ่งนี้หมอกีรติต้องคุยกับวัลย์เองแน่นอน”
ลัยวัลย์สับสนทั้งกลัวและยังรับอะไรในตัวของหมอกีรติไม่ได้ แต่เธอก็ต้องคิดและตัดสินใจเมื่อถึงเวลานั้น
ลัยวัลย์นอนไม่หลับทั้งคืนจนสว่าง เธอลุกออกมาเดินที่ริมหาดตั้งแต่ยังเช้าตรู่ หญิงสาวยืนเหม่อมองท้องทะเลที่สงบมีเพียงคลื่นเล็กๆที่วิ่งเข้าหาฝั่งเป็นระรอกเบาๆเสียงฝีเท้าย่ำทรายมาหยุดอยู่ใกล้ๆลัยวัลย์หันมองแล้วถึงกับหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที
“ คุณวัลย์”
ลัยวัลย์หันหลังจะวิ่งหนีหมอรีบคว้าข้อมือของเธอเอาไว้
“ คุณวัลย์”
“ อย่านะ อย่าทำอะไรฉัน”
หมอใจสั่นที่เห็นท่าทางหวาดกลัวของหญิงสาว
“ คุณวัลย์ ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำร้ายคุณ ไม่เด็ดขาด”
“ กรุณาเถอะนะคะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ไม่ต้องการพบเจอกับคุณอีก ฉันอโหสิให้คุณทั้งหมดทั้งปวงขออย่างเดียวคุณอย่ามาตามวุ่นวายกับชีวิตของฉัน”
“ คุณวัลย์ แค่ที่ผมทำร้ายคุณแล้วไม่ให้ผมรับผิดชอบอะไรเลยผมก็ทำไม่ได้แล้ว นี่คุณมีลูกผมจะใจดำไม่รับผิดชอบลูกได้อย่างไร ผมตั้งใจมาแล้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าผมนำตัวคุณกับลูกกลับไปที่ลำพูนไม่ได้ผมก็จะอยู่กับคุณที่นี่จนกว่าคุณจะยอมไปกับผม”
“ มันจะเป็นไปได้อย่างไร ฉันไม่มีวันไปไหนกับคุณทั้งนั้นแล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่ด้วย”
“ ผมมีสติ ทำไมผมจะทำไม่ได้ ตอนที่ผมทำร้ายคุณผมมันขาดสติเมื่อขาดสติผมก็ทำในสิ่งที่ไร้สำนึกไร้สามัญของความเป็นคน แต่ตอนนี้ผมมีความเป็นคนผมจะทำในสิ่งที่คนเขาทำกัน ผมมีลูกต้องรับผิดชอบกับลูกกับเลือดเนื้อเชื้อไขของผม”
ลัยวัลย์สั่นเทิ้มไปทั้งตัวเมื่อหมอยืนยันที่จะรับผิดชอบต่อลูกของเขา
“ ฉันจะฆ่าตัวตาย ฉันจะฆ่าตัวตาย”
“ คุณไม่ทำอย่างนั้นหรอกคุณวัลย์ ลูกทั้งคนคุณจะทำลายเขาได้อย่างไรคุณฆ่าตัวเองก็เท่ากับคุณฆ่าเขาคุณไม่สงสารเขาหรือ”
หมอใช้จิตวิทยากับเธอลัยวัลย์กัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพราะทำอะไรไม่ได้