สวัสดีค่ะ เราอยากได้ความคิดเห็นของเพื่อนๆหน่อย เข้าเรื่องนะคะ คือเรากับแฟนเป็นคนขี้หึงทั้งคู่ (เราเป็นรุ่นพี่2ปี) เราเลยพอที่จะรู้ว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด เรารู้ว่าเรื่องไหนที่พูดแล้วคิดว่าแฟนจะไม่สบายใจ เช่น มีคนมองเรา มีคนมาคุยหยอดนะ ถ้าเราพูดแฟนต้องไม่สบายใจแน่ๆ เลยเลือกที่จะพูดเป็นบางเรื่องแต่เราไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรเลยนะ แต่แฟนเราอะบอกทุกอย่างพูดทุกอย่างให้เราหึง คือรู้แหละว่าบอกกันทุกเรื่องอะดี แต่บอกแล้วเราต้องมานั่งคิดนั่งหึง พอเราหึงก็จะทะเลาะกัน แล้วแฟนเราก็จะบ่นว่าฝึกงานก็เหนื่อยแล้วยังต้องมาทะเลาะกันอีก เอาจริงๆมันก็ไม่ได้เหนื่อยแค่แฟนนะ เราก็เหนื่อย เหนื่อยที่จะต้องคิดมาก เหนื่อยที่จะต้องคิดไปเองกับเรื่องไม่เป็นเรื่องตามประสาคนรักแฟน ตั้งแต่คบกับแฟนคนนี้เราปรับตัวให้ดีขึ้น มีเหตุผลมากขึ้นเพราะถ้าเรายังเป็นนิสัยแบบเดิม ขี้หึง ขี้น้อยใจ ขี้วีน ขี้หงุดหงิด เราคงต้องเสียแฟนที่เรารักมากที่สุดไปแน่ๆ แต่บางทีนิสัยเดิมๆมันก็ยังมีบ้าง เราไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับแฟนเรา แม้แต่เพื่อนผู้หญิง คนรู้จัก คนร่วมงาน พอมีคนมายุ่งเราก็ไม่พอใจ น้อยใจ แต่มันก็เป็นแค่บางทีอะค่ะ เราอยากรู้ว่า เรางี่เง่าเกินไปมั้ย ? แต่ที่เราเป็นแบบนี้เพราะเรามีแฟนแค่คนเดียวยอมเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อแฟน เราเยอะเกินไปมั้ยอะคะ แล้วที่เราเป็นแบบนี้แฟนจะเบื่อเรามั้ยคะ (โทษทีนะเพื่อนๆที่เราเขียนเยอะไป เราอยากระบายด้วยส่วนหนึ่งอะ แฮะๆ)