ความหวังเล็กๆของเพื่อนคนหนึ่ง

วันนั้นมันเป็นการเปิดภาคเรียนของนักศึกษาปี 1 ของมหาลัยแห่งหนึงฉันไปสอบคนเดียวตัวคนเดียวแต่ฉันได้มีเพื่อนกลุ่ม1 รับฉันเค้าไปในกลุ่ม ทั้งหมดมี 9 คนรวมตัวเราด้วย เวลาผ่านไปหลังรับน้อง เราก็สนิทกับเพื่อนคนหนึ่งที่เป็นทอม(นามสมุติว่า เอ ) เค้าฮอตมากกกกกกกกกถึงมากที่สุดมี ผญ เค้ามาคุยตลอด ปีเดียวกันยันปี 4 อะ และต่างคณะอีกแต่มันมีอะไรมันจะมาปรึกษาฉันเราสนิทกันมาจนหอมแก้มกัน กอดกัน ลืมไปเราก็เป็นทอมไม่รู้ว่าสิ่งที่เราคิดอยู่มันจะใช้คำว่ารักหรือเปล่า แต่เวลาผ่านไปเราก็ต่างคนต่างมีแฟนแต่ความรู้สึกนั้นมันก็ยังไม่หายไป และวันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันซิ่วออกจากมหาลัยที่ฉันเรียน เอเป็นคนเดียวที่ฉันไม่อยากบอกว่าจะไปแต่สุดท้ายก็ต้องบอก(มันเหมือนในหนังมาเลยนะพอเราเดินเข้าไปบอกเอว่าเราจะไป เอไม่หันมามองหน้าเราเลย เราเลยเดินเข้าไปกอดเอทางด้านหลังแต่พอเราเห็นว่าเอร้องไห้มันเลยทำให้เราร้องไห้ เอหันมากอดเราแล้วบอกว่า "ถ้าจะไปแล้วมันคืออนาคตของ กูก็ไม่ห้าม")ความรู้สึกตอนนั้นมันอบอุ่มมากเลยนะ มันพูดออกมาไม่ได้เลย หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยติดต่อ นานๆจะได้คุยกัน นานๆจะนัดกันไปเที่ยว และวันนั้นเราไปหาเอที่หอ เอก็อยู่กับแฟนเอแต่เรากับเเฟนเอสนิทกันนะ เอชวนเราไปดูหนังกับแฟนและเพื่อนในกลุ่มอีก 3 คน เวลาเอจะทำไรเอจะคอยถาม เรียกและ อยู่กับเราเสมอ แต่ความรู้สึกเราโคตรอยากอยู่ไกล เอเลยไม่อยากคิดไร พอจองตั๋วหนังเอก็จะชวนเราไป เวลาเราไปไหนเอจะทำหน้าไปพอใจ พอได้เวลาดูหนัง เอก็จัดที่นั่งเอง โดยให้แฟนเอ นั่งคนที่ 1 เรานั้งคนที่ 3 เอนั่งตรงกลาง พอหนังได้กลางเรื่องเอก็จะเอา ป๊อปคอลมาป้อนเราเราก็ดีใจนะ แต่มันก็ป้อนแฟนมัน เราเลยคิดว่าสิ่งที่มันทำอะมันคงเห็นเราสนิทกับมันมากเลยทำแบบนี้ แต่มันอาจจะเป็นเราที่คิดไปเองมากกว่า เรื่องมันก็มีแค่นี้ละ เรื่องระหว่างฉันกับเอ มันจะยังไงต่อก็เรื่องของมัน แต่ตอนนี้เราต่างคนต่างมีแฟนก็ทำให้ดีที่สุดก็พอ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็พอ และสักวันฉันจะได้คบกับเค้า