พอดีอยากถามเพื่อนค่ะ ว่าเคยมีใครเป็นอาการแบบเราบ้างคะ?? อาการที่ว่าคือ เวลาอยู่ที่ทำงาน หรือเวลาที่อยู่กับเพื่อนๆ ก็ปกติค่ะ ในสายตาเพื่อน เราเป็นคนตลก สนุกสนานเฮฮา เราไม่ชอบอยู่คนเดียวค่ะ ....มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ ........
เกริ่นก่อน คือตอนเด็กเราก็อยู่กับพ่อแม่ แต่พ่อแม่จะชอบสอนให้เราทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด เพราะพ่อชอบบอกว่าโตมา เราเป็น ผญ ถึงเราไม่มีแฟน เราก็จะสามารถดูแลตัวเองได้ (ตอนนั้นไม่เข้าใจหรอกค่ะ) พออายุ 18 พ่อก็ให้เราไปเรียนขับรถ เพื่อเวลาโตมา ไม่มีคนขับรถให้ เราจะได้ดูแลตัวเองได้ ก็ไปเรียน ก็ขับรถเป็นตั้งแต่นั้นมา จนตอนนี้ขับรถมาตลอด 13 ปี ... เวลาทำการบ้านพ่อแม่ก็จะไม่สอน ให้เราคิดเองทำเอง ....พอเข้ามหาวิทยาลัย มีรถคันนึง ขอพ่อแม่ออกมาอยู่หอ กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง เวลาที่มีปัญหาอะไรก็จะปรึกษาเพื่อนเป็นหลักค่ะ เพราะตั้งแต่ออกมาอยู่หอตอนเรียนก็เหมือนเราห่างๆพ่อกับแม่เลย ...อยู่หอมาเรื่อยๆจนถึงตอนทำงาน จน ณปัจจุบันก็ยังอยู่ค่ะ คือน้อยมากที่จะอยู่บ้าน ....
เกริ่นมาเยอะแล้ว เข้าเรื่องเลยนะ
อาการที่ว่าคือ พอมีแฟนเราจะชอบเป็นคนอยู่เหนือแฟนตลอด คือเค้าต้องยอมรับเราให้ได้ เราจะไปเที่ยวกับเพื่อน ไปไหนมาไหน ห้ามมาห้ามเรา แต่ถ้าเค้าไป เราห้ามได้ ถ้าขัดใจแม้แต่นิดเดียวเราก็จะเลิกเลยค่ะ ....เหมือนกับว่าความคิดเราต้องมาก่อน ต้องถูกเสมอ ...พอมีแฟนก็เบื่อง่ายมาก พออยู่คนละที่กับแฟนเราก็จะคิดไปต่างๆนานๆ คิดว่าเค้าต้องกำลังคุยกับคนอื่น เค้าต้องไม่คิดถึงเรา คือฟุ้งซ่าน วนไป วนมาอยู่ในหัว ....บางอารมณ์ ก็อยากอยู่กับแฟน แต่พออยู่ เรากลับอยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว ประมาณนี้ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
เวลาวันหยุด เราก็ต้องออกไปหาเพื่อนค่ะ อยู่คนเดียวไม่ได้เลย (เวลาไม่มีแฟนก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน) จะคิดนู่น คิดนี่ คิดๆๆๆๆๆๆ คิดแม้กระทั่งว่า ทุกวันนี้เราอยู่เพื่อใคร จะทำงานหาเงินไปทำไมกัน เดี่ยววันนึงเราก็ตาย (ไม่ได้ปลงนะคะ แต่เราว่าเราใกล้บ้า 555) เคยคิดจะไปหาจิตแพทย์เหมือนกันนะ ไม่เข้าใจตัวเอง...ยิ่งตอนอายุ 20 กว่าๆ เราจะเป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆ ร้อนมากจนเวลาขับรถ พ่อต้องไม่ให้ติดฟิล์มหนา เพราะเวลามีปัญหา ผช จะได้รุ้ว่านี่เราเป็น ผญ นะอาจจะถอดใจ ไม่อยากมีเรื่องไป ประมาณนี้5555+++ บางครั้งดูเหมือนก้าวร้าว นิสัยไม่ยอมคนค่ะ เวลาโมโหก็ชอบกรี๊ดๆๆๆๆ อยุ่คนดียวในห้อง แต่ก็สงบเร็วนะคะ แต่ตอนนี้อายุเลข 3 ละ ก็รุ้จักควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าเดิม แต่อาการเหงาๆ (ปัจจุบันไม่มีแฟน มีแบบไม่เป็นตัวเป็นตน) อาการฟุ้งซ่าน ยังเหมือนเดิม เคยถามเพื่อนที่โสดเหมือนกัน เค้าก็บอกเค้าไม่เป็นนะ ....หรือว่าเราอยู่กับโทรศัพท์ อยู่กับโลกโซเลียลมากเกินไป ...เลิกงานมาก็พยายามไปเล่นฟิตเนส ไปสังสรรค์กับเพื่อน พอกลับมาก็ถึงเวลานอนพอดี กลับบ้านเร็วก็มานอน ไม่มีไรทำ ก็เข้าอีหรอบเดิม
ไม่รู้จะแก้ยังงัย เลยอยากถามเพื่อนๆว่าเคยมีใครเป็นแบบเราบ้างคะ???
โลกส่วนตัวสูงเกินไปหรือป่าว หรือว่าเราบ้า????
เกริ่นก่อน คือตอนเด็กเราก็อยู่กับพ่อแม่ แต่พ่อแม่จะชอบสอนให้เราทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด เพราะพ่อชอบบอกว่าโตมา เราเป็น ผญ ถึงเราไม่มีแฟน เราก็จะสามารถดูแลตัวเองได้ (ตอนนั้นไม่เข้าใจหรอกค่ะ) พออายุ 18 พ่อก็ให้เราไปเรียนขับรถ เพื่อเวลาโตมา ไม่มีคนขับรถให้ เราจะได้ดูแลตัวเองได้ ก็ไปเรียน ก็ขับรถเป็นตั้งแต่นั้นมา จนตอนนี้ขับรถมาตลอด 13 ปี ... เวลาทำการบ้านพ่อแม่ก็จะไม่สอน ให้เราคิดเองทำเอง ....พอเข้ามหาวิทยาลัย มีรถคันนึง ขอพ่อแม่ออกมาอยู่หอ กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง เวลาที่มีปัญหาอะไรก็จะปรึกษาเพื่อนเป็นหลักค่ะ เพราะตั้งแต่ออกมาอยู่หอตอนเรียนก็เหมือนเราห่างๆพ่อกับแม่เลย ...อยู่หอมาเรื่อยๆจนถึงตอนทำงาน จน ณปัจจุบันก็ยังอยู่ค่ะ คือน้อยมากที่จะอยู่บ้าน ....
เกริ่นมาเยอะแล้ว เข้าเรื่องเลยนะ
อาการที่ว่าคือ พอมีแฟนเราจะชอบเป็นคนอยู่เหนือแฟนตลอด คือเค้าต้องยอมรับเราให้ได้ เราจะไปเที่ยวกับเพื่อน ไปไหนมาไหน ห้ามมาห้ามเรา แต่ถ้าเค้าไป เราห้ามได้ ถ้าขัดใจแม้แต่นิดเดียวเราก็จะเลิกเลยค่ะ ....เหมือนกับว่าความคิดเราต้องมาก่อน ต้องถูกเสมอ ...พอมีแฟนก็เบื่อง่ายมาก พออยู่คนละที่กับแฟนเราก็จะคิดไปต่างๆนานๆ คิดว่าเค้าต้องกำลังคุยกับคนอื่น เค้าต้องไม่คิดถึงเรา คือฟุ้งซ่าน วนไป วนมาอยู่ในหัว ....บางอารมณ์ ก็อยากอยู่กับแฟน แต่พออยู่ เรากลับอยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว ประมาณนี้ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
เวลาวันหยุด เราก็ต้องออกไปหาเพื่อนค่ะ อยู่คนเดียวไม่ได้เลย (เวลาไม่มีแฟนก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน) จะคิดนู่น คิดนี่ คิดๆๆๆๆๆๆ คิดแม้กระทั่งว่า ทุกวันนี้เราอยู่เพื่อใคร จะทำงานหาเงินไปทำไมกัน เดี่ยววันนึงเราก็ตาย (ไม่ได้ปลงนะคะ แต่เราว่าเราใกล้บ้า 555) เคยคิดจะไปหาจิตแพทย์เหมือนกันนะ ไม่เข้าใจตัวเอง...ยิ่งตอนอายุ 20 กว่าๆ เราจะเป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆ ร้อนมากจนเวลาขับรถ พ่อต้องไม่ให้ติดฟิล์มหนา เพราะเวลามีปัญหา ผช จะได้รุ้ว่านี่เราเป็น ผญ นะอาจจะถอดใจ ไม่อยากมีเรื่องไป ประมาณนี้5555+++ บางครั้งดูเหมือนก้าวร้าว นิสัยไม่ยอมคนค่ะ เวลาโมโหก็ชอบกรี๊ดๆๆๆๆ อยุ่คนดียวในห้อง แต่ก็สงบเร็วนะคะ แต่ตอนนี้อายุเลข 3 ละ ก็รุ้จักควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าเดิม แต่อาการเหงาๆ (ปัจจุบันไม่มีแฟน มีแบบไม่เป็นตัวเป็นตน) อาการฟุ้งซ่าน ยังเหมือนเดิม เคยถามเพื่อนที่โสดเหมือนกัน เค้าก็บอกเค้าไม่เป็นนะ ....หรือว่าเราอยู่กับโทรศัพท์ อยู่กับโลกโซเลียลมากเกินไป ...เลิกงานมาก็พยายามไปเล่นฟิตเนส ไปสังสรรค์กับเพื่อน พอกลับมาก็ถึงเวลานอนพอดี กลับบ้านเร็วก็มานอน ไม่มีไรทำ ก็เข้าอีหรอบเดิม
ไม่รู้จะแก้ยังงัย เลยอยากถามเพื่อนๆว่าเคยมีใครเป็นแบบเราบ้างคะ???