นั่งสมาธินานก็ไม่เพลิน เดินจงกลมนานก็ไม่ไหว อ้างสารพัดผลัดวันประกันพรุ่ง คุณว่าเพราะอะไร ?

มีวาทกรรมกันเป็นคุ้งเป็นแคว ต้องศึกษาคำสอน
ต้องอย่างนั้น ต้องอย่างนี้ อธิบายกันเต็มที่เลย
พอถึงเวลาที่จะต้องปฎิบัติ(ลงมือทำ) ชะงัก !!!
หาข้ออ้างมาสนับสนุน ถ้าทำอย่างนั้น...ฉันไม่...
เช่น ไม่เดินสายกลาง ไม่จำเป็น ไม่ใช่ทาง เป็นต้น

ต้องอย่างนี้อย่างนั้น พอถึงเวลาบอกเดี๋ยวก่อน!!!
มีเวลาน้อย มีเรื่องต้องรับผิดชอบ มีภาระหน้าที่
สารพัดจะอ้างกัน สรุปไม่ลงตัวสักที
จนสุดท้ายไม่ได้ทำ

นี่แหละ!!! คือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจริงกับเราทุกคน
เมื่อวันที่ความจริง(ตาย)มาถึงเราจะรู้สึกเสียดาย
ที่ไม่ได้ฝึกหัดปฎิบัติให้จิตใจดีมีสมาธิเข้มแข็ง
ขอให้รีบหาโอกาศ หาเวลา จัดสรรลงมือทำได้แล้ว
ขอให้โชคดี

http://www.luangta.com/thamma_forum/forum_detail.php?cgiForumID=1552