คือ เราคุยกับผู้ชายคนนึงในโปรแกรมแชท จากการคุยเราโอเคมากเลยนะ
ทั้งลักษณะการคุยแล้วก็โปรไฟล์ของเค้า รู้จักกันได้แค่อาทิตย์นึงยังไม่ครบดี เค้าก็ขอเบอร์ เฟส ไลน์ ครบเลย
แต่เราให้แค่ไลน์ เบอร์กับเฟสไม่ให้ เพราะคิดว่าโปรแกรมพวกนี้คุยกันไม่เกิน 4-5 วันหรอก จนวันนึงเค้าบอกเราว่า
อ่ะเจอกันมั้ย เราอยู่กับเพื่อนพอดีก็เลย เจอก็เจอจะได้รู้เลยแบบเค้ารับเราได้เปล่าตัวจริง
หลังจากเจอกันครั้งแรก เค้าก็ไม่เห็นว่าไงนะ ยังทักว่าอ่ะถึงบ้านละ แต่ก็แค่นั้นอะแล้วหายยยไปเลยทั้งคืน
เราก็มีข้อสังเกตละ ตอนแรกในหน้า Timeline Line เค้าเราดูได้นะ แต่ทำไมหลังจากเจอกันมันบอกไม่ได้แชร์ร่วมกันล่ะ 55555
สงสัยจะโดนบล็อคมั้ง (การกระทำสนับสนุนความคิดคือ เค้าหายไปในคืนนั้นหลังจากเจอกัน)
แต่เช้าวันต่อมา แท้แด่... เค้าก็ทักมาปกติ สามัญทั่วไป ว่าตื่นยัง ทำอะไรอยู่ กินข้าวยัง ทำงานอยู่มั้ย เย็นนี้เลิกกี่โมงแบบเนี้ย
คุยแบบนี้มาสักพัก สองสามวัน ระหว่างนั้นเค้าก็จะมีชวนบ้างว่ากินข้าวกันมั้ย เจอกันเปล่า แต่เราก็ปฏิเสธไป
เสนอเค้าไป เจอกันวันที่เราไม่ได้ทำงานมั้ย อย่างนั้นได้ แล้วการเจอกันครั้งที่ 2 ก็เกิดขึ้น...
เค้าชวนเราไปหาไรกินกัน โดยจะมารับเราขับมอเตอร์ไซค์มา เราก็ถามเค้าว่าจอดรถไว้นี่ได้เปล่า ขึ้นรถเมลล์ไป เรากลัวมอไซค์
ซึ่งเรากลัวจริงๆ ไม่ได้แสร้ง ไม่ได้แบ๊ว เราเคยรถล้มครั้งแรก แบบรถเลี้ยวแล้วล้ม รถทับเรา หลังจากนั้นถ้านั่งรถมอไซค์
เราจะใจสั่น เหงื่อแตก หน้าซีด ยิ่งเวลารถเลี้ยวด้านซ้าย (ด้านที่ถลาล้ม) เราจะเป็นลมให้ได้เลยจริงๆ
(ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว ซ้อนได้แต่ยังมีอาการนิดหน่อย) เค้าก็บอกเอ้อ ไปกับเค้าไม่ต้องกลัว โอเคเราก็ไปก็ได้ อยากจะรู้จักเค้ามากขึ้นอยู่แล้ว
เจอกันครั้งนี้เราโอเคมากอ่ะ เรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดีมีเสน่ห์ กินข้าวด้วยกัน คุยกันนิดๆหน่อยๆ เค้าก็มาส่ง
เราก็คิดในใจละแบบ เหยยยยโอเคเลยอ่ะ เราโอเคกับเค้าและ(เดา)ว่าเค้าก็โอเคกับเรามั้ง เพราะกลับมาเค้าก็ยังคุยกับเราในไลน์ปกติ
เจอกันครั้งที่ 2 นี้เราเลยคิดว่า อยากส่องเฟสเค้าละ เลยขอเฟสบุ๊คเค้าไป เค้าก็ให้มา และเราก็ให้ไป เราไม่ได้แอดไปก่อน ลีลาไง
เค้าเลยแอดมา เราก็ปฏิบัติการทำการส่องไปเรื่อยๆ ว่าเค้าเป็นยังไง อะไรบ้าง ซึ่งพอส่องละคิดว่า เห้ย เค้าน่ารักดีนะ เราชอบที่เค้าคุยกับเพื่อน
สนุกสนาน เฮฮา ดูเป็นที่รักของเพื่อนมาก ตกดึกเค้าก็ขอตัวไปนอน ก็โอเคแยกย้าย ทีนี้เรายังไม่นอน ดึกๆก็เลยว่าเข้าไปส่องอีกดีกว่า
แต่ปรากฎว่า...เฟสบุ๊คหาย เอ้าาาา หายไปไหนทำไมค้นชื่อไม่ขึ้น ลองเอาของเพื่อนค้นหากลับเจอ เอาแหล่ววว รู้เลย โดนบล็อค!
ตอนนั้นอารมณ์แบบ เงิบ คืออะไร ยังไง แอดมาตอนค่ำ ตกดึกบล็อคกัน อารมณ์ดีกันยุ่งเหยิงไปหมด งงมาก งองูเต็มหัวไปหมด
พอตอนเช้ามา เราคิดว่ามันจบตั้งแต่เมื่อคืนละ แต่เช้ามาเค้ากลับยังทักไลน์มาปกติ เราเลยถามไป ทำไมต้องบล็อค เค้าก็ให้เหตุผลมาว่า
ในเฟสมีญาติเป็นเพื่อน เค้าสังเกตและเหมือนจะตำหนิว่าแอดแต่เฟสผู้หญิงเลยบล็อคไป บอกว่าถ้าเราไม่สบายใจให้เอารหัสไปดูได้ถ้าอยากดู
แล้วก็ให้มาจริงๆด้วย (แต่เราไม่คิดจะเข้าไปดูเลย เพราะคิดว่ามันเป็นที่ส่วนตัวเค้า) แต่เราไม่เข้าใจไง งง เราคิดว่าถ้ามีปัญหาแบบนี้
เค้าก็น่าจะไม่ต้องแอดแต่แรก หรือบอกเราแต่แรกเป็นงี้ๆนะ เราก็จะได้รู้ไว้ มากกว่ามาเสียความรู้สึกแบบนี้มากกว่า เราก็อธิบายเค้าไป
เค้าอ่านไปไม่ตอบ... ผ่านไป 5 ชั่วโมง เรากำลังทำอะไรไปเรื่อย เค้าคอลไลน์มาเราไม่ได้รับ เราเลยคอลไลน์กลับไป ว่ามีอะไรหรือเปล่า
เค้าถามอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ กินข้าวยัง ถามว่าอยากกินอะไรมั้ยจะซื้อมาให้ เราเลยบอกว่างั้นหาไรกินกันก็ได้ ไม่ไกลจากที่เราพักมาก
แต่สรุปว่าร้านนั้นปิด ก็เลยชวนไปกินร้านอื่นซึ่งต้องขี่รถไปหรือนั่งรถไป วันนี้ที่เจอกันครั้งที่ 3...เราสัมผัสได้ว่าเค้าแปลกๆ ไม่เหมือนเมื่อวาน
ไม่เหมือนครั้งที่ 2 คืออย่างที่เราบอกว่าเรากลัวมอไซค์ เรากลัวจริงๆนะ เค้าจะขี่รถขึ้นสะพานมันต้องซอกแซกๆ เราเลยถามเค้าว่า
จะขึ้นสะพานเหรอ เค้าพูดว่า "อย่าบอกนะว่านอกจากกลัวมอไซค์แล้วยังกลัวความสูงอีก กลัวมากขนาดนี้จะให้นั่งรถเมลล์ไปเองแล้วนะ"
เราคิดว่าพูดหยอกเรามั้ง เราก็หยอกกลับตามประสา พอถึงที่ร้านเค้าถามเราอีก "รังเกียจเราเหรอ เวลานั่งรถกับเรานี่นั่งซะห่างเลยนะ"
หน้าตาเค้าดูจริงจังมาก เราบอกว่าเราไม่ได้รังเกียจอะไรเลย แต่เรากลัวอ่ะ มันเกร็ง แต่มีความคิดที่ไม่ได้พูดอีกคือเราวางตัวด้วย
จะให้เอานมไปแนบหลัง เอามือไปกอดเอวกับคนที่คุยกันได้ไม่นานเจอกันไม่กี่ครั้ง เราก็กลัวว่าเค้าจะมองเราว่ายังไงมั้ย
ลำพังแค่มาเจอเค้ามากินข้าวกับเค้าสองครั้งสองคราแล้วมันก็ดูแบบเข้าหาง่ายแล้วอ่ะ พอตอนไปกินข้าว เราเห็นว่าเค้านิ่งๆ ดูแปลกๆ
สั่งอาหารน้อย เราก็ถามว่าทำไมกินนิดเดียวเอง เค้าตอบว่าเค้าพึ่งกินมา และอีกอย่างคือเค้าไม่ชอบร้านอาหารที่เราเลือก บอกไม่อร่อย
ซึ่งตอนเราถามเค้าจะกินอะไรเค้าก็บอกกินอะไรก็ได้อ่ะ เราเลือกร้านนี้เพราะ 1.บรรยากาศดี 2.กินได้เรื่อยๆไม่ต้องรีบ (เราอยากคุยไปเรื่อยๆ)
3.อาหารไม่แพง 4.ได้เยอะสมราคา คือเราคำนึงได้แบบนี้ นี่คือเหตุผล พอเค้าพูดแบบนี้เราก็จุกละครั้งนึง ก็คิดว่าเค้าคงเซ็งเพราะนี่ป่ะ
แต่ทีนี้เราก็พยายามชวนเค้าคุยนะ คุยไปเรื่อยๆจนมาถึงเรื่องที่คุยมันเกี่ยวกับสถานที่ เราถามเค้าว่าเค้าไปทำงานของเค้าที่ไหนบ้าง
เค้าก็เล่าให้ฟังมีที่นี่ๆ ซึ่งเราเคยได้ยินชื่อนะแต่เราไม่รู้จัก เลยถามเค้าไป ที่นี่ที่ว่ามันอยู่ตรงนี้ใช่มั้ย หรือถามว่ามันอยู่ไหนเหรอ
แล้วเค้าก็พูดคำนึงออกมา คำที่แบบเราไปไม่ถูก " นี่ถามจริง ไม่รู้จักจริงๆเหรอ " เราเลยถามกลับว่า " นี่คิดว่าเราแกล้งไม่รู้ แสร้งสงสัยเหรอ"
เค้าพยักหน้า......จุกที่ 2 !!!! เราพึ่งมาอยู่ในเมืองแค่เดือนกว่า รู้จักเฉพาะซอกซอยโซนที่ตัวเองคุ้นเคย เที่ยวก็ไปที่เดิมๆ ไม่ค่อยไปไหน
ไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ แต่แบบพอโดนถามแบบนี้ คิดกับเราแบบนี้แล้วแบบ เสียใจนะ แล้วก็อึ้งมากๆด้วย.... บรรยากาศมันก็เริ่มแบบ
อึดอัด อึมครึม เงียบ เราก็กินไม่ค่อยลงแล้วอ่ะ ฝืดคอ ไม่รู้ตัวเองทำอะไรผิด ไม่รู้ตัวเองวางตัวไม่เหมาะสมแบบไหนยังไงด้วย
ทำตัวไม่ถูก... พอตอนจะจ่ายเงิน เค้าบอกเราว่าเดี๋ยวเค้าออกเอง ซึ่งเราก็เกรงใจเค้า และเราชินด้วยที่จะจ่ายใครมันหรือแชร์
แฟนคนเก่าเราเค้าไม่เลี้ยงอ่ะ แล้วจะแชร์ตลอด เราก็เลยติดแบบนี้ เค้าก็เหมือนไม่พอใจนะ เพราะเราเอาเงินเราวางที่บิลจ่ายเงินเลย
ทีนี้ตังค์มันเหลือมั้ง เค้าเลยยื่นมาให้เรา เราก้มหน้าเก็บตังค์เข้ากระเป๋า เงยหน้าขึ้นมาคือ.... เค้าเดินไปแล้วอ่ะ เห้ยยยยยยยย!!!
จุกที่ 3 !!!! เห้ยยยยยย เราแบบอะไรอ่ะ งงมาก รีบเดินตามไป ตีหน้านิ่ง เหมือนยังไม่เป็นอะไรรับไหว และก็มาถึงจุดสุดท้าย...
จุกที่ 4!!!!! เราถามเค้ากลับยังไง มันต้องวนรถทางไหน อ้อมมั้ย ก็ถามเค้าไปชวนคุย เค้าบอกเราว่า
" นี่ ถ้าไม่สบายใจจะกลับรถเมลล์ก็ได้นะ เรารำคาญอ่ะกลัวนั่นนี่ เราไม่ชอบมานั่งกับเราแล้วกลัว " ลิฟต์ถึงชั้นที่จะไปต่อรถได้พอดี...
เราเลยบอกเค้าว่า " อืมมมม.. งั้นเราไปรถเมลล์ก็ได้ บ้ายบาย " แล้วเราก็เดินออกมา จบ........
เราเดินมาขึ้นรถเมลล์ยังขึ้นผิดทางเลย คือในหัวมันโล่งมากกก เหมือนโดนถอดรองเท้ามาตบหน้า คำว่ารำคาญเลยนะ
เราคิดมาตลอดทางอ่ะว่า เราเยอะไปเหรอ ? เราดูทอแหล มารยา เสแสร้งแบ้วๆ เหรอ หรือยังไง คิดมาตลอดทางที่กลับ
ซึ่งพอมาเช็คไลน์อีกที คือก็โดนเค้าบล็อกไปแล้วอ่ะ....... มันเป็นอะไรที่ อยากจะร้องแต่ร้องไม่ออก ไม่รู้ว่าเสียใจหรือรู้สึก
เหมือนโดนหักหน้าตบหน้าก็ไม่รู้เนี่ย เล่นเอาเรานอยด์ไปเลยอ่ะ เศร้าจับจิต... สำหรับเรา เราคิดว่าถ้าไม่โอเคมันคุยกันได้อ่ะ
บอกเราก็ได้เราน่าจะเข้ากันไม่ได้หรอก เค้าน่าจะชอบมอไซค์เรากลัวมอไซค์แบบเนี้ย แต่เราคิดว่าเค้ายังไม่รู้จักเราดีเลย
เค้ายังไม่รู้เลยเราชอบอะไร เราไม่ชอบแบบไหน เราเป็นคนยังไง แต่เหมือนเค้าตัดสินไปแล้วอ่ะว่าเราเป็นแบบที่เค้าไม่โอเค
ซึ่งเราอยากรู้ว่า... การที่เค้าแสดงออกแบบเนี้ยมันหมายถึงอะไรอ่ะ เค้าไม่โอเคใช่มั้ย เค้าคิดว่าเราไม่โอเคสำหรับเค้า?
หรือเค้าน่าจะมีคนอื่นอีก มีเจ้าของอยู่แล้วหรือเปล่า และต้องการจะตัดบทเลยพูดแบบนี้ คือตอนนี้เรางงไปหมดอ่ะ
หน้ายังไม่หายชาเลย เง้อออออออออออออออ อยากจะร้องห๊ายยยยยยยย
ปล.แท็กโต๊ะเครื่องแป้งด้วยเพราะว่า ผู้ชายและผู้หญิงน่าจะเยอะดีค่ะ
แบบนี้คือเราโดนผู้ชายใบ้ว่า "เธอไม่โอเค" ใช่มั้ย 5555
ทั้งลักษณะการคุยแล้วก็โปรไฟล์ของเค้า รู้จักกันได้แค่อาทิตย์นึงยังไม่ครบดี เค้าก็ขอเบอร์ เฟส ไลน์ ครบเลย
แต่เราให้แค่ไลน์ เบอร์กับเฟสไม่ให้ เพราะคิดว่าโปรแกรมพวกนี้คุยกันไม่เกิน 4-5 วันหรอก จนวันนึงเค้าบอกเราว่า
อ่ะเจอกันมั้ย เราอยู่กับเพื่อนพอดีก็เลย เจอก็เจอจะได้รู้เลยแบบเค้ารับเราได้เปล่าตัวจริง
หลังจากเจอกันครั้งแรก เค้าก็ไม่เห็นว่าไงนะ ยังทักว่าอ่ะถึงบ้านละ แต่ก็แค่นั้นอะแล้วหายยยไปเลยทั้งคืน
เราก็มีข้อสังเกตละ ตอนแรกในหน้า Timeline Line เค้าเราดูได้นะ แต่ทำไมหลังจากเจอกันมันบอกไม่ได้แชร์ร่วมกันล่ะ 55555
สงสัยจะโดนบล็อคมั้ง (การกระทำสนับสนุนความคิดคือ เค้าหายไปในคืนนั้นหลังจากเจอกัน)
แต่เช้าวันต่อมา แท้แด่... เค้าก็ทักมาปกติ สามัญทั่วไป ว่าตื่นยัง ทำอะไรอยู่ กินข้าวยัง ทำงานอยู่มั้ย เย็นนี้เลิกกี่โมงแบบเนี้ย
คุยแบบนี้มาสักพัก สองสามวัน ระหว่างนั้นเค้าก็จะมีชวนบ้างว่ากินข้าวกันมั้ย เจอกันเปล่า แต่เราก็ปฏิเสธไป
เสนอเค้าไป เจอกันวันที่เราไม่ได้ทำงานมั้ย อย่างนั้นได้ แล้วการเจอกันครั้งที่ 2 ก็เกิดขึ้น...
เค้าชวนเราไปหาไรกินกัน โดยจะมารับเราขับมอเตอร์ไซค์มา เราก็ถามเค้าว่าจอดรถไว้นี่ได้เปล่า ขึ้นรถเมลล์ไป เรากลัวมอไซค์
ซึ่งเรากลัวจริงๆ ไม่ได้แสร้ง ไม่ได้แบ๊ว เราเคยรถล้มครั้งแรก แบบรถเลี้ยวแล้วล้ม รถทับเรา หลังจากนั้นถ้านั่งรถมอไซค์
เราจะใจสั่น เหงื่อแตก หน้าซีด ยิ่งเวลารถเลี้ยวด้านซ้าย (ด้านที่ถลาล้ม) เราจะเป็นลมให้ได้เลยจริงๆ
(ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว ซ้อนได้แต่ยังมีอาการนิดหน่อย) เค้าก็บอกเอ้อ ไปกับเค้าไม่ต้องกลัว โอเคเราก็ไปก็ได้ อยากจะรู้จักเค้ามากขึ้นอยู่แล้ว
เจอกันครั้งนี้เราโอเคมากอ่ะ เรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดีมีเสน่ห์ กินข้าวด้วยกัน คุยกันนิดๆหน่อยๆ เค้าก็มาส่ง
เราก็คิดในใจละแบบ เหยยยยโอเคเลยอ่ะ เราโอเคกับเค้าและ(เดา)ว่าเค้าก็โอเคกับเรามั้ง เพราะกลับมาเค้าก็ยังคุยกับเราในไลน์ปกติ
เจอกันครั้งที่ 2 นี้เราเลยคิดว่า อยากส่องเฟสเค้าละ เลยขอเฟสบุ๊คเค้าไป เค้าก็ให้มา และเราก็ให้ไป เราไม่ได้แอดไปก่อน ลีลาไง
เค้าเลยแอดมา เราก็ปฏิบัติการทำการส่องไปเรื่อยๆ ว่าเค้าเป็นยังไง อะไรบ้าง ซึ่งพอส่องละคิดว่า เห้ย เค้าน่ารักดีนะ เราชอบที่เค้าคุยกับเพื่อน
สนุกสนาน เฮฮา ดูเป็นที่รักของเพื่อนมาก ตกดึกเค้าก็ขอตัวไปนอน ก็โอเคแยกย้าย ทีนี้เรายังไม่นอน ดึกๆก็เลยว่าเข้าไปส่องอีกดีกว่า
แต่ปรากฎว่า...เฟสบุ๊คหาย เอ้าาาา หายไปไหนทำไมค้นชื่อไม่ขึ้น ลองเอาของเพื่อนค้นหากลับเจอ เอาแหล่ววว รู้เลย โดนบล็อค!
ตอนนั้นอารมณ์แบบ เงิบ คืออะไร ยังไง แอดมาตอนค่ำ ตกดึกบล็อคกัน อารมณ์ดีกันยุ่งเหยิงไปหมด งงมาก งองูเต็มหัวไปหมด
พอตอนเช้ามา เราคิดว่ามันจบตั้งแต่เมื่อคืนละ แต่เช้ามาเค้ากลับยังทักไลน์มาปกติ เราเลยถามไป ทำไมต้องบล็อค เค้าก็ให้เหตุผลมาว่า
ในเฟสมีญาติเป็นเพื่อน เค้าสังเกตและเหมือนจะตำหนิว่าแอดแต่เฟสผู้หญิงเลยบล็อคไป บอกว่าถ้าเราไม่สบายใจให้เอารหัสไปดูได้ถ้าอยากดู
แล้วก็ให้มาจริงๆด้วย (แต่เราไม่คิดจะเข้าไปดูเลย เพราะคิดว่ามันเป็นที่ส่วนตัวเค้า) แต่เราไม่เข้าใจไง งง เราคิดว่าถ้ามีปัญหาแบบนี้
เค้าก็น่าจะไม่ต้องแอดแต่แรก หรือบอกเราแต่แรกเป็นงี้ๆนะ เราก็จะได้รู้ไว้ มากกว่ามาเสียความรู้สึกแบบนี้มากกว่า เราก็อธิบายเค้าไป
เค้าอ่านไปไม่ตอบ... ผ่านไป 5 ชั่วโมง เรากำลังทำอะไรไปเรื่อย เค้าคอลไลน์มาเราไม่ได้รับ เราเลยคอลไลน์กลับไป ว่ามีอะไรหรือเปล่า
เค้าถามอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ กินข้าวยัง ถามว่าอยากกินอะไรมั้ยจะซื้อมาให้ เราเลยบอกว่างั้นหาไรกินกันก็ได้ ไม่ไกลจากที่เราพักมาก
แต่สรุปว่าร้านนั้นปิด ก็เลยชวนไปกินร้านอื่นซึ่งต้องขี่รถไปหรือนั่งรถไป วันนี้ที่เจอกันครั้งที่ 3...เราสัมผัสได้ว่าเค้าแปลกๆ ไม่เหมือนเมื่อวาน
ไม่เหมือนครั้งที่ 2 คืออย่างที่เราบอกว่าเรากลัวมอไซค์ เรากลัวจริงๆนะ เค้าจะขี่รถขึ้นสะพานมันต้องซอกแซกๆ เราเลยถามเค้าว่า
จะขึ้นสะพานเหรอ เค้าพูดว่า "อย่าบอกนะว่านอกจากกลัวมอไซค์แล้วยังกลัวความสูงอีก กลัวมากขนาดนี้จะให้นั่งรถเมลล์ไปเองแล้วนะ"
เราคิดว่าพูดหยอกเรามั้ง เราก็หยอกกลับตามประสา พอถึงที่ร้านเค้าถามเราอีก "รังเกียจเราเหรอ เวลานั่งรถกับเรานี่นั่งซะห่างเลยนะ"
หน้าตาเค้าดูจริงจังมาก เราบอกว่าเราไม่ได้รังเกียจอะไรเลย แต่เรากลัวอ่ะ มันเกร็ง แต่มีความคิดที่ไม่ได้พูดอีกคือเราวางตัวด้วย
จะให้เอานมไปแนบหลัง เอามือไปกอดเอวกับคนที่คุยกันได้ไม่นานเจอกันไม่กี่ครั้ง เราก็กลัวว่าเค้าจะมองเราว่ายังไงมั้ย
ลำพังแค่มาเจอเค้ามากินข้าวกับเค้าสองครั้งสองคราแล้วมันก็ดูแบบเข้าหาง่ายแล้วอ่ะ พอตอนไปกินข้าว เราเห็นว่าเค้านิ่งๆ ดูแปลกๆ
สั่งอาหารน้อย เราก็ถามว่าทำไมกินนิดเดียวเอง เค้าตอบว่าเค้าพึ่งกินมา และอีกอย่างคือเค้าไม่ชอบร้านอาหารที่เราเลือก บอกไม่อร่อย
ซึ่งตอนเราถามเค้าจะกินอะไรเค้าก็บอกกินอะไรก็ได้อ่ะ เราเลือกร้านนี้เพราะ 1.บรรยากาศดี 2.กินได้เรื่อยๆไม่ต้องรีบ (เราอยากคุยไปเรื่อยๆ)
3.อาหารไม่แพง 4.ได้เยอะสมราคา คือเราคำนึงได้แบบนี้ นี่คือเหตุผล พอเค้าพูดแบบนี้เราก็จุกละครั้งนึง ก็คิดว่าเค้าคงเซ็งเพราะนี่ป่ะ
แต่ทีนี้เราก็พยายามชวนเค้าคุยนะ คุยไปเรื่อยๆจนมาถึงเรื่องที่คุยมันเกี่ยวกับสถานที่ เราถามเค้าว่าเค้าไปทำงานของเค้าที่ไหนบ้าง
เค้าก็เล่าให้ฟังมีที่นี่ๆ ซึ่งเราเคยได้ยินชื่อนะแต่เราไม่รู้จัก เลยถามเค้าไป ที่นี่ที่ว่ามันอยู่ตรงนี้ใช่มั้ย หรือถามว่ามันอยู่ไหนเหรอ
แล้วเค้าก็พูดคำนึงออกมา คำที่แบบเราไปไม่ถูก " นี่ถามจริง ไม่รู้จักจริงๆเหรอ " เราเลยถามกลับว่า " นี่คิดว่าเราแกล้งไม่รู้ แสร้งสงสัยเหรอ"
เค้าพยักหน้า......จุกที่ 2 !!!! เราพึ่งมาอยู่ในเมืองแค่เดือนกว่า รู้จักเฉพาะซอกซอยโซนที่ตัวเองคุ้นเคย เที่ยวก็ไปที่เดิมๆ ไม่ค่อยไปไหน
ไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ แต่แบบพอโดนถามแบบนี้ คิดกับเราแบบนี้แล้วแบบ เสียใจนะ แล้วก็อึ้งมากๆด้วย.... บรรยากาศมันก็เริ่มแบบ
อึดอัด อึมครึม เงียบ เราก็กินไม่ค่อยลงแล้วอ่ะ ฝืดคอ ไม่รู้ตัวเองทำอะไรผิด ไม่รู้ตัวเองวางตัวไม่เหมาะสมแบบไหนยังไงด้วย
ทำตัวไม่ถูก... พอตอนจะจ่ายเงิน เค้าบอกเราว่าเดี๋ยวเค้าออกเอง ซึ่งเราก็เกรงใจเค้า และเราชินด้วยที่จะจ่ายใครมันหรือแชร์
แฟนคนเก่าเราเค้าไม่เลี้ยงอ่ะ แล้วจะแชร์ตลอด เราก็เลยติดแบบนี้ เค้าก็เหมือนไม่พอใจนะ เพราะเราเอาเงินเราวางที่บิลจ่ายเงินเลย
ทีนี้ตังค์มันเหลือมั้ง เค้าเลยยื่นมาให้เรา เราก้มหน้าเก็บตังค์เข้ากระเป๋า เงยหน้าขึ้นมาคือ.... เค้าเดินไปแล้วอ่ะ เห้ยยยยยยยย!!!
จุกที่ 3 !!!! เห้ยยยยยย เราแบบอะไรอ่ะ งงมาก รีบเดินตามไป ตีหน้านิ่ง เหมือนยังไม่เป็นอะไรรับไหว และก็มาถึงจุดสุดท้าย...
จุกที่ 4!!!!! เราถามเค้ากลับยังไง มันต้องวนรถทางไหน อ้อมมั้ย ก็ถามเค้าไปชวนคุย เค้าบอกเราว่า
" นี่ ถ้าไม่สบายใจจะกลับรถเมลล์ก็ได้นะ เรารำคาญอ่ะกลัวนั่นนี่ เราไม่ชอบมานั่งกับเราแล้วกลัว " ลิฟต์ถึงชั้นที่จะไปต่อรถได้พอดี...
เราเลยบอกเค้าว่า " อืมมมม.. งั้นเราไปรถเมลล์ก็ได้ บ้ายบาย " แล้วเราก็เดินออกมา จบ........
เราเดินมาขึ้นรถเมลล์ยังขึ้นผิดทางเลย คือในหัวมันโล่งมากกก เหมือนโดนถอดรองเท้ามาตบหน้า คำว่ารำคาญเลยนะ
เราคิดมาตลอดทางอ่ะว่า เราเยอะไปเหรอ ? เราดูทอแหล มารยา เสแสร้งแบ้วๆ เหรอ หรือยังไง คิดมาตลอดทางที่กลับ
ซึ่งพอมาเช็คไลน์อีกที คือก็โดนเค้าบล็อกไปแล้วอ่ะ....... มันเป็นอะไรที่ อยากจะร้องแต่ร้องไม่ออก ไม่รู้ว่าเสียใจหรือรู้สึก
เหมือนโดนหักหน้าตบหน้าก็ไม่รู้เนี่ย เล่นเอาเรานอยด์ไปเลยอ่ะ เศร้าจับจิต... สำหรับเรา เราคิดว่าถ้าไม่โอเคมันคุยกันได้อ่ะ
บอกเราก็ได้เราน่าจะเข้ากันไม่ได้หรอก เค้าน่าจะชอบมอไซค์เรากลัวมอไซค์แบบเนี้ย แต่เราคิดว่าเค้ายังไม่รู้จักเราดีเลย
เค้ายังไม่รู้เลยเราชอบอะไร เราไม่ชอบแบบไหน เราเป็นคนยังไง แต่เหมือนเค้าตัดสินไปแล้วอ่ะว่าเราเป็นแบบที่เค้าไม่โอเค
ซึ่งเราอยากรู้ว่า... การที่เค้าแสดงออกแบบเนี้ยมันหมายถึงอะไรอ่ะ เค้าไม่โอเคใช่มั้ย เค้าคิดว่าเราไม่โอเคสำหรับเค้า?
หรือเค้าน่าจะมีคนอื่นอีก มีเจ้าของอยู่แล้วหรือเปล่า และต้องการจะตัดบทเลยพูดแบบนี้ คือตอนนี้เรางงไปหมดอ่ะ
หน้ายังไม่หายชาเลย เง้อออออออออออออออ อยากจะร้องห๊ายยยยยยยย
ปล.แท็กโต๊ะเครื่องแป้งด้วยเพราะว่า ผู้ชายและผู้หญิงน่าจะเยอะดีค่ะ