*โปรดระวังการอวยเต็มพิกัด*
พี่อ๊อฟ พี่ทำได้ยังไงคะ เรื่อง "กระทิง" ถึงได้ perfect แบบ critical hits!! ติดๆกันแบบคอมโบไม่ยั้งแบบนี้
พี่ทำให้หนูนึกถึงโอปอล์ในโฆษณา samsung s6 ตอนทำปาก ...อะไรที่เข้ามาอยู่ในกล้อง ก็สวยยยย...
องค์ประกอบทุกอย่างในเรื่องสวยมากกกกก เก็บรายละเอียดหมดทุกฉาก ขนาดบนโต๊ะเฮียยังมีรูปฝาแฝดคู่ธีธามตอนเด็ก
เสื้อเฮียสีเดียวกับรูปปั้นม้าที่อยู่มุมกล้อง บร๊ะ!! อะไรจะขนาดนั้น
ทุกวันนี้หนูยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ หากพี่เคนไม่ใช่กระทิง พี่รี่ไม่ใช่ย่าหยา พี่ชายไม่ใช่เสี่ยเล้ง
ใครจะมาเป็นได้อย่างเพอเฟ็กขนาดนี้ อย่างที่พี่อ๊อฟบอกไว้ ...ฟ้าลิขิตมาแล้ว
ชอบทุกอย่างในเรื่องจริงๆ แม้กระทั่ง ...ฉากกระดาษปลิวว่อนตอนยิงปืน ...ฉากใบไม้ปลิว
ฉากที่กล้องแพนไปมา ฉากสโลโมชั่น ฉากเต้นรำกลางสายฝน ฉากหลบลูกกระสุนแล้วมีเพลงเต้นรำขึ้น
ฉากจบที่เจ๊ขึ้นไปร้องเพลง กล้องแพนไปยังโต๊ะหน้าเวทีที่บัดนี้...ว่างเปล่า... เป็นอะไรที่สุดยอดมาก
ตอนจบที่ดัดแปลงใหม่อย่างสวยงามให้แฟนๆอิ่มเอิบใจกันไป หลังจากน้ำหูน้ำตาแทบหมดตัว
พี่เคนแสดงได้อย่างเพอเฟ็กจนเชื่อว่า นี่แหละ คือกระทิงจริงๆ ตอนแรกตุ้มๆต่อมๆ จะไหวเร้อออ
เพราะพี่อบอุ่นมาก สามีของประชาชีทั้งประเทศ แต่พอเห็นเฮียกระทิงปุ๊บ หนูอยากวิ่งล่อไปให้พี่ขวิดเลยค่ะ
ฉากที่พี่เจ็บปวด ใจหนูก็รวดร้าวจนอยากไปจูบซับน้ำตาให้ แอร๊ยยย
พี่รี่ น้ำตา+สายตา+สีหน้า สั่งได้ดั่งใจนึก ที่ผ่านมาไม่ค่อยได้เปิดทีวีดูเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ผ่านไปอีกกี่สิบปี
ก็คงไม่มีวันลืมย่าหยาและจันทร์ชมพูไปได้อย่างแน่นอน การแสดงของพี่ตราตรึงอยู่ในใจ
พี่ชาย พี่ทำให้หนูทั้งเกลียดทั้งรักทั้งสงสาร คือลืมเจ๊เมี่ยงเจิดไปเลย โดนพ่อแย่งไปแล้ว ยังมาโดนรุ่นลูกแย่งไปอีก
ใจที่รวดร้าวของเสี่ย หนูอยากจะปลอบเหลือเกิน แต่ก็กลัวโดนเสี่ยเก็บ
ปมของตัวละครมีมิติมาก ภาพสวย เพลงเพราะ มุมกล้องเริ่ด ตัดต่อเยี่ยม คอสตูมงามสุดๆ
เรียกได้ว่าพีคทุกฉาก มาเป็นระลอกคลื่น เขินอาย ตลก สนุก ลุ้น เจ็บปวด ร้าวราน
สุดท้ายแล้ว ฉากที่ติดอยู่ในหัวคือฉากกำปั้นทุบดิน เฮียกระทิงเฉลยว่าตนคือพี่ธี
และฉากเฮียจะยิงจันทร์ชมพู แต่ก็ทำไม่ได้ มันร้าวรานเหลือเกินค่ะ
สุดท้าย ขอขอบคุณนักแสดง ผกก. และทีมงานทุกคนที่ทำให้วันจันทร์-อังคารของหนูมีคุณค่าขนาดนี้
ไม่เคยตั้งกท.พวกละครมาก่อน ดูจบแล้ว อึดอัดมาก พิมไปพิมมายาวได้ขนาดนี้ จะมีใครหลงมาอ่านมั้ยนะ?
"กระทิง" ทำแบบนี้ได้ยังไง!?
พี่อ๊อฟ พี่ทำได้ยังไงคะ เรื่อง "กระทิง" ถึงได้ perfect แบบ critical hits!! ติดๆกันแบบคอมโบไม่ยั้งแบบนี้
พี่ทำให้หนูนึกถึงโอปอล์ในโฆษณา samsung s6 ตอนทำปาก ...อะไรที่เข้ามาอยู่ในกล้อง ก็สวยยยย...
องค์ประกอบทุกอย่างในเรื่องสวยมากกกกก เก็บรายละเอียดหมดทุกฉาก ขนาดบนโต๊ะเฮียยังมีรูปฝาแฝดคู่ธีธามตอนเด็ก
เสื้อเฮียสีเดียวกับรูปปั้นม้าที่อยู่มุมกล้อง บร๊ะ!! อะไรจะขนาดนั้น
ทุกวันนี้หนูยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ หากพี่เคนไม่ใช่กระทิง พี่รี่ไม่ใช่ย่าหยา พี่ชายไม่ใช่เสี่ยเล้ง
ใครจะมาเป็นได้อย่างเพอเฟ็กขนาดนี้ อย่างที่พี่อ๊อฟบอกไว้ ...ฟ้าลิขิตมาแล้ว
ชอบทุกอย่างในเรื่องจริงๆ แม้กระทั่ง ...ฉากกระดาษปลิวว่อนตอนยิงปืน ...ฉากใบไม้ปลิว
ฉากที่กล้องแพนไปมา ฉากสโลโมชั่น ฉากเต้นรำกลางสายฝน ฉากหลบลูกกระสุนแล้วมีเพลงเต้นรำขึ้น
ฉากจบที่เจ๊ขึ้นไปร้องเพลง กล้องแพนไปยังโต๊ะหน้าเวทีที่บัดนี้...ว่างเปล่า... เป็นอะไรที่สุดยอดมาก
ตอนจบที่ดัดแปลงใหม่อย่างสวยงามให้แฟนๆอิ่มเอิบใจกันไป หลังจากน้ำหูน้ำตาแทบหมดตัว
พี่เคนแสดงได้อย่างเพอเฟ็กจนเชื่อว่า นี่แหละ คือกระทิงจริงๆ ตอนแรกตุ้มๆต่อมๆ จะไหวเร้อออ
เพราะพี่อบอุ่นมาก สามีของประชาชีทั้งประเทศ แต่พอเห็นเฮียกระทิงปุ๊บ หนูอยากวิ่งล่อไปให้พี่ขวิดเลยค่ะ
ฉากที่พี่เจ็บปวด ใจหนูก็รวดร้าวจนอยากไปจูบซับน้ำตาให้ แอร๊ยยย
พี่รี่ น้ำตา+สายตา+สีหน้า สั่งได้ดั่งใจนึก ที่ผ่านมาไม่ค่อยได้เปิดทีวีดูเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ผ่านไปอีกกี่สิบปี
ก็คงไม่มีวันลืมย่าหยาและจันทร์ชมพูไปได้อย่างแน่นอน การแสดงของพี่ตราตรึงอยู่ในใจ
พี่ชาย พี่ทำให้หนูทั้งเกลียดทั้งรักทั้งสงสาร คือลืมเจ๊เมี่ยงเจิดไปเลย โดนพ่อแย่งไปแล้ว ยังมาโดนรุ่นลูกแย่งไปอีก
ใจที่รวดร้าวของเสี่ย หนูอยากจะปลอบเหลือเกิน แต่ก็กลัวโดนเสี่ยเก็บ
ปมของตัวละครมีมิติมาก ภาพสวย เพลงเพราะ มุมกล้องเริ่ด ตัดต่อเยี่ยม คอสตูมงามสุดๆ
เรียกได้ว่าพีคทุกฉาก มาเป็นระลอกคลื่น เขินอาย ตลก สนุก ลุ้น เจ็บปวด ร้าวราน
สุดท้ายแล้ว ฉากที่ติดอยู่ในหัวคือฉากกำปั้นทุบดิน เฮียกระทิงเฉลยว่าตนคือพี่ธี
และฉากเฮียจะยิงจันทร์ชมพู แต่ก็ทำไม่ได้ มันร้าวรานเหลือเกินค่ะ
สุดท้าย ขอขอบคุณนักแสดง ผกก. และทีมงานทุกคนที่ทำให้วันจันทร์-อังคารของหนูมีคุณค่าขนาดนี้
ไม่เคยตั้งกท.พวกละครมาก่อน ดูจบแล้ว อึดอัดมาก พิมไปพิมมายาวได้ขนาดนี้ จะมีใครหลงมาอ่านมั้ยนะ?