ต้องบอกก่อนเรยว่า หน้าของเจ้าของกระทู้ม่ายเคยว่างเว้นจากการเป็นสิวเรย จะมีดีขึ้นก้อตอนทานแอคโนติน ซึ่งคนที่เป็นสิวต้องรุจักกันดีแน่ยาตัวนี้ว่ามันอันตรายแค่ไหน เจ้าของกระทู้จึงไม่อยากกิน แต่บางครั้งรับหน้าตัวเองไม่ได้ก้อต้องกิน ทรมานใจมาก มันท้อแท้ สิ้นหวัง จะบอกกะคัย เค้าก้อมองเป็นปันหาเล็กๆ แต่คนที่ไม่เป็นแบบนี้ไม่รุหรอกค่ะว่า มันเศร้าแค่ไหนเพราะเราเป็นเรื้อรัง เป็นเพราะฮอร์โมน ซึ่งเราไม่รุหรอกว่ามันจาหายไปเมื่อไหร่ โดยเฉพาะผู้หญิง เจ้าของกระทู้ สังเกตุมา โดยส่วนใหญ่ ผู้ชายจาหายไวก่าผู้หญิงถ้าเป็นสิวฮอร์โมน  ตอนนี้ท้อแท้ใจมาก อยากหาคนที่มีประสบการณ์แบบเดียวกัน อยากรุว่าต้องทำงัย เจ้าของกระทู้ลองเกือบทุกอย่าง ไม่มีรัยดีขึ้น พอกหน้าไม่ได้ ทาครีมก็เท่านั้น กินยาก็ช่วยแปปๆ เลิกกินก้อขึ้นอีก  ทุกวันตอนกลางคืน ไม่เคยห่างจากยาสิว ทาทุกวันตั้งแต่ ม.ต้น จนตอนนี้จบมหาลัยมาสี่ปี ก้อยังเป็น เห็นคนอื่นเค้าบำรุงครีมตัวนั้นตัวนี้  เราก้ออยากทาบ้าง แต่เราทำไม่ได้ นอกจากทายาสิว บางทีสุขภาพจิตเสีย แบบไม่อยากอยู่แล้ว วันทั้งวันนั่งร้อง นอนร้อง หลับตื่นขึ้นมาก้อร้อง(ไม่ต้องกัวน่ะค่ะ เจ้าของกระทู้ไม่ฆ่าตัวตายหรอกค่ะ แค่แบบคิดว่า ไม่อยากมีชีวิตอยู่เฉยๆ) โคตะระ ทรมานเรยชีวิตทุกวันนี้ อึดอัดระบายกะคัยก้อไม่ได้ ไม่มีคัยเข้าใจเราจิงๆ ลองธรรมะ มาแร้ว ทุกวันนี้ก้อสวดมนต์ อยู่ แต่จิตใจเราเองที่ไม่ปลง ธรรมะ เรยช่วยได้นิดหน่อย ไม่ใช่ ธรรมะ ไม่ดีน่ะค่ะ แต่ตัวเรานี้แหละ ที่ไม่ดีเอง ปล่อยไม่ได้ ปลงไม่ตก บางทีเสียใจที่สุดก้อคือเราระบายกะใครไม่ได้จิงๆ ทุกคนเหนเป็นเรื่องเล็ก คือถ้าเรารุว่าเราจาหายเจ้าของกระทู้จะไม่เครียดขนาดนี้หรอก แต่ประเด็นคือไม่รุเมื่อไหร่จาหายเคยอ่านในพันทิพ มีคนมาบอกว่าอายุเยอะ 40-50ปีก้อยังเป็นอ่านแร้วก้อท้อเรย คิดแร้วก้อเศร้าค่ะผิดก้อผิดที่เจ้าของกระทู้เอง เคยอ่านรีวิวต่างๆในพันทิพลองทำตามก้อไม่หาย ลองใช้ผลิตภัณฑ์ตาม ก้อไม่หาย มันทำใจปลงยังไม่ได้จิงๆ คือที่เขียนมาทั้งหมด แค่อยากระบาย อยากรุว่าคนที่เค้าเป็นกันแบบเราน่ะค่ะ เอาเป็นแบบที่เราเป็น คือไม่หายสักที เป็นที่ฮอร์โมน มีคัยที่เป็นแร้ว หายมั้งหายอายุเท่าไร ทำใจยังไง