อยากได้คำปรึกษาดีๆ ท้อแท้กับชีวิตจัง
เรื่องมีอยู่ว่า... เริ่มต้นเลย เราเรียนจบมหาลัยที่หนึ่ง เกี่ยวกับการท่องเที่ยว พอเรียนจบมา ก็ได้ไปทำงานกับบริษัททัวร์เล็กๆ มีพนักงานเดิมอยู่ 1 คน แล้วมีเรามาเพิ่มก็เป็น 2 คน อยู่แรกๆ เค้าก็ดีกับเรานะ สอนงานเราอย่างดี แต่ห้ามถามรอบสองนะ เค้าจะไม่พอใจ แล้วก็ย้อนกลับมาว่า เคยบอกไปแล้วนี่ เจ้านายเราอ่ะ หลังๆ เหมือนชอบเรามากกว่า มีงานอะไรก็จะให้โอกาศเราก่อนเลย จนครั้งหนึ่งเพื่อนร่วมงานคนนี้เริ่มไม่ชอบเรา และถึงกับมีปากมีเสียงกันกับเรา จนเค้าต้องลาออกไป .....เพื่อนร่วมงานคนนี้อายุประมาณ 40 ปี และทำงานที่นี่มาเป็น 10 กว่าปีเลย เราก็คิดสงสัยว่าเราไปทำอะไรไม่ดีหรือป่าว เค้าถึงได้ไม่ชอบเรา แต่ก็ได้แต่คิดไว้เฉยๆ คงคำถามไว้ในใจแบบนั้น
ต่อมา งานที่ 2 ก็มาทำงานที่บริษัททัวร์เหมือนกัน แต่เป็นองค์กรที่ใหญ่ขึ้นมาหน่อย เพื่อนร่วมงานประมาณ 6 คน แรกๆทุกคนก็สนิทกันดี แต่พออยู่ไปสักพัก เจ้านายเป็นผู้หญิง ก็เริ่มเรียกเลขาไปนั่งเม้าท์ในห้อง (คนนี้เค้าเป็นพนักงานมาก่อนแล้วขโมยฐานข้อมูลบริษัทมาเปิดเอง โดยมีนายหน้าลงทุนให้) แล้วก็นินททาเพื่อนร่วมงานของตนเอง นินทาไล่มาเรื่อยๆ จนวันนึงเราทำงานพลาด นายบอกเราว่า ไม่เป็นไรหรอก คนเราพลาดกันได้ พี่เองก็ผิดที่ไม่ได้ตรวจ แต่พอเราออกไปข้างนอกแล้วลืมปิดประตู จะกลับมาปิด กลับได้ยินเค้าพูดว่า ทำงานผิดเสียหายไปตั้งเยอะ ถ้าหักเงินมันนะ ไม่มีปัญญาจ่ายหรอก แล้วก็นินทาขำขันกันสนุกสนาน หนึ่งในคนที่ร่วมนินทาด้วย ก็มาบอกเราว่า เค้าเห็นแล้วสงสารเลยมาบอกเรา พอเรารู้เรื่อง รู้สึกแย่มากๆเลย จนไม่อยากทำงาน แต่ก็ตั้งใจทำงานเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกข้างในอึดอัดมากๆ จนวันนึงทนไม่ไหวต้องลาออก แต่พอเค้ารู้ว่าเราจะลาออก กลับมาหักเงินเดือนเรา โดยให้เหตุผลว่า "หักค่าตั๋วที่ทำพลาดไป" ซึ่งเราก็งง ณ ตอนนั้นบอกว่า ไม่หักเงินหรอก แต่เราก็ดิ้นรน อ้อนวอนขอร้อง จนได้เงินเดือนสุดท้ายคืนมา แต่ก็ไม่เต็มจำนวน เค้าเอาคำพูดเรา แค๊ปหน้าจอไปอวดพนักงาน แล้วพิมพ์บอกว่า สมเพศมันเนอะ ถามว่า เรารู้ได้งัย ก็หนึ่งในนั้นเค้าแค๊บมาให้เราดูอีกที บอกเลยว่า วันนั้นเสียใจสุดๆ แต่ก็ต้องยอมเพื่อจะได้มีเงินเริ่มต้นหางานใหม่ แล้วก็คิดในใจว่า ทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วยวะนี่ ทำงานที่นี่ก็มีปัญหาอีกแล้ว ทำไมต้องเจออะไรเหมือนเดิมด้วย .... จนวันนึงได้ดูข่าว บริษัททัวร์ยักยอกเงิน และโกงเงินหนี พอเห็นรูปหน้าจอทีวี อ่อออ เจ้านายเก่าเราเอง
พอออกงานมาได้สักพัก เราลองมาขายของ ทำงานเองเพราะ ท้อแท้กับสังคมออฟฟิต ก็ทำไปได้เรื่อยๆ จนวันนึงพี่ขายมีปัญหากับคนงาน จึงโทรมาให้เราไปช่วย ด้วยความรักพี่ วันต่อมาตัดสินใจเลิกขายของไปช่วยงานพี่เลย ในขณะที่ทำงาน ก็มีทะเลาะกับพี่ชายเรื่อยๆ บางทีไม่คุยกันเป็นอาทิตย์เลย แต่ยังไงก็ยังทำงานด้วยกัน ทะเลาะแล้วก็มาคืนดี ด้วยความที่พี่ชายเราเป็นคนปากจัด บางอารมณ์โมโห ก็อยากจะย้ายออกหนีเลย แต่ก็มีเรื่องให้บังเอิญ โดยน้องของแฟนพี่ มาชวนให้ไปทำงานด้วย เพราะเห็นว่าทำงานดี แล้วก็จบปริญญามาไม่น่าจะมาทำงานใช้แรงงานแบบนี้ จนเราตัดสินใจไปทำงานที่นั่น เพราะงานที่กับพี่ก็เริ่มลงตัว แล้วงานใหม่ก็เงินดีกว่าอยู่กับพี่ ....
งานสุดท้าย นี่คืองานปัจจุบันของเรา ก่อนที่เราจะมาทำงาน มีพนักงานคนนึงเค้าเคยทำงานให้น้องแฟนพี่ เป็นเหมือนเลขา แต่พอเค้ารู้ว่าเราจะมาทำ เค้าร้องไห้และเกลียดเราไปเลย ทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอเรา แต่คิดว่าจะเอาเรามาแทนที่เค้า ด้วยความที่เราจบสูงกว่า ความสามารถมากกว่า และพอถึงเวลาเราเข้ามาทำงาน ก็เป็นไปตามอารมณ์นั้น เค้าไม่สามารถแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ โดยยังเกลียดเราเหมือนเดิม แล้วยิ่งกว่านั้น เทอมีพี่สาวทำงานด้วยกัน เลยใช้แรงผลักชวนเพื่อนๆคนอื่นเกลียดไปด้วย แรกๆ คนอื่นก็ยังไม่เห็นด้วยว่าเกลียดเราทำไม แต่พอทำไปสักพัก เริ่มซึมซับและก็ไม่พูดจากันในที่สุด ด้วยนิสัยเรา ปกติแล้วเราเป็นคนอัธยาสัยดี แต่ถ้ารู้ว่าใครไม่ชอบเราจะนิ่งแล้วไม่ค่อยพูดจา จะพูดแต่กับคนที่ดีกับเรา เพราะมันเป็นอาการไม่รู้จะพูดอะไร เวลาที่เห็นเค้าสนทนากัน แล้วเราพูดอะไรไป ทุกคนจะเงียบแล้วมองหน้ากัน เราเองก็อึดอัดมากๆ แต่ก็ทน พยายามทนมาเรื่อยๆ องค์กรที่เรามาทำจะเป็นระบบญาติพี่น้อง เวลามีอะไรก็แอบไปคิดท้อแท้บ่อยๆ แต่คนที่เอาเรามาทำงาน เค้าบอกแค่ว่า พี่เป็นคนจ่ายเงินเดือนน้อง พี่โอเคกับผลงานของน้องที่ออกมา ซึ่งในหลายๆเรื่องน้องทำได้ดีมากๆ สนใจแค่นี้พอ ... คำพูดแบบนี้ทำให้เราอดทน แต่ยิ่งอยู่ ยิ่งขยัน ยิ่งพยายาม ยิ่งทำยาก และยิ่งเกลียดเราไปเรื่อยๆ บางที เราอยู่ชั้นบน นินทาอยู่ข่างล่างเราก็ได้ยิน สิ่งที่เล่ามาทั้งหมด เราเหมือนกำลังสับสน ว่าเราเองที่ไม่ดี หรือ คนรอบข้างมันเป็นแบบนี้ เราจะปรับตัวยังไงดี ทำยังไงดี ท้อจริงๆ อยากจะหนีไปให้พ้นไกลๆ ซึ่งเราตอนนี้เป็นเหมือนคนซึมๆ ไม่ค่อยพูดจากับใคร มันเหมือนกันไม่มีกำลังใจทำงานเลย ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ T T
เคยไหม!! จะโทษตัวเราดี หรือ คนรอบข้าง ทำตัวไม่ถูกจริงๆ
เรื่องมีอยู่ว่า... เริ่มต้นเลย เราเรียนจบมหาลัยที่หนึ่ง เกี่ยวกับการท่องเที่ยว พอเรียนจบมา ก็ได้ไปทำงานกับบริษัททัวร์เล็กๆ มีพนักงานเดิมอยู่ 1 คน แล้วมีเรามาเพิ่มก็เป็น 2 คน อยู่แรกๆ เค้าก็ดีกับเรานะ สอนงานเราอย่างดี แต่ห้ามถามรอบสองนะ เค้าจะไม่พอใจ แล้วก็ย้อนกลับมาว่า เคยบอกไปแล้วนี่ เจ้านายเราอ่ะ หลังๆ เหมือนชอบเรามากกว่า มีงานอะไรก็จะให้โอกาศเราก่อนเลย จนครั้งหนึ่งเพื่อนร่วมงานคนนี้เริ่มไม่ชอบเรา และถึงกับมีปากมีเสียงกันกับเรา จนเค้าต้องลาออกไป .....เพื่อนร่วมงานคนนี้อายุประมาณ 40 ปี และทำงานที่นี่มาเป็น 10 กว่าปีเลย เราก็คิดสงสัยว่าเราไปทำอะไรไม่ดีหรือป่าว เค้าถึงได้ไม่ชอบเรา แต่ก็ได้แต่คิดไว้เฉยๆ คงคำถามไว้ในใจแบบนั้น
ต่อมา งานที่ 2 ก็มาทำงานที่บริษัททัวร์เหมือนกัน แต่เป็นองค์กรที่ใหญ่ขึ้นมาหน่อย เพื่อนร่วมงานประมาณ 6 คน แรกๆทุกคนก็สนิทกันดี แต่พออยู่ไปสักพัก เจ้านายเป็นผู้หญิง ก็เริ่มเรียกเลขาไปนั่งเม้าท์ในห้อง (คนนี้เค้าเป็นพนักงานมาก่อนแล้วขโมยฐานข้อมูลบริษัทมาเปิดเอง โดยมีนายหน้าลงทุนให้) แล้วก็นินททาเพื่อนร่วมงานของตนเอง นินทาไล่มาเรื่อยๆ จนวันนึงเราทำงานพลาด นายบอกเราว่า ไม่เป็นไรหรอก คนเราพลาดกันได้ พี่เองก็ผิดที่ไม่ได้ตรวจ แต่พอเราออกไปข้างนอกแล้วลืมปิดประตู จะกลับมาปิด กลับได้ยินเค้าพูดว่า ทำงานผิดเสียหายไปตั้งเยอะ ถ้าหักเงินมันนะ ไม่มีปัญญาจ่ายหรอก แล้วก็นินทาขำขันกันสนุกสนาน หนึ่งในคนที่ร่วมนินทาด้วย ก็มาบอกเราว่า เค้าเห็นแล้วสงสารเลยมาบอกเรา พอเรารู้เรื่อง รู้สึกแย่มากๆเลย จนไม่อยากทำงาน แต่ก็ตั้งใจทำงานเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกข้างในอึดอัดมากๆ จนวันนึงทนไม่ไหวต้องลาออก แต่พอเค้ารู้ว่าเราจะลาออก กลับมาหักเงินเดือนเรา โดยให้เหตุผลว่า "หักค่าตั๋วที่ทำพลาดไป" ซึ่งเราก็งง ณ ตอนนั้นบอกว่า ไม่หักเงินหรอก แต่เราก็ดิ้นรน อ้อนวอนขอร้อง จนได้เงินเดือนสุดท้ายคืนมา แต่ก็ไม่เต็มจำนวน เค้าเอาคำพูดเรา แค๊ปหน้าจอไปอวดพนักงาน แล้วพิมพ์บอกว่า สมเพศมันเนอะ ถามว่า เรารู้ได้งัย ก็หนึ่งในนั้นเค้าแค๊บมาให้เราดูอีกที บอกเลยว่า วันนั้นเสียใจสุดๆ แต่ก็ต้องยอมเพื่อจะได้มีเงินเริ่มต้นหางานใหม่ แล้วก็คิดในใจว่า ทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วยวะนี่ ทำงานที่นี่ก็มีปัญหาอีกแล้ว ทำไมต้องเจออะไรเหมือนเดิมด้วย .... จนวันนึงได้ดูข่าว บริษัททัวร์ยักยอกเงิน และโกงเงินหนี พอเห็นรูปหน้าจอทีวี อ่อออ เจ้านายเก่าเราเอง
พอออกงานมาได้สักพัก เราลองมาขายของ ทำงานเองเพราะ ท้อแท้กับสังคมออฟฟิต ก็ทำไปได้เรื่อยๆ จนวันนึงพี่ขายมีปัญหากับคนงาน จึงโทรมาให้เราไปช่วย ด้วยความรักพี่ วันต่อมาตัดสินใจเลิกขายของไปช่วยงานพี่เลย ในขณะที่ทำงาน ก็มีทะเลาะกับพี่ชายเรื่อยๆ บางทีไม่คุยกันเป็นอาทิตย์เลย แต่ยังไงก็ยังทำงานด้วยกัน ทะเลาะแล้วก็มาคืนดี ด้วยความที่พี่ชายเราเป็นคนปากจัด บางอารมณ์โมโห ก็อยากจะย้ายออกหนีเลย แต่ก็มีเรื่องให้บังเอิญ โดยน้องของแฟนพี่ มาชวนให้ไปทำงานด้วย เพราะเห็นว่าทำงานดี แล้วก็จบปริญญามาไม่น่าจะมาทำงานใช้แรงงานแบบนี้ จนเราตัดสินใจไปทำงานที่นั่น เพราะงานที่กับพี่ก็เริ่มลงตัว แล้วงานใหม่ก็เงินดีกว่าอยู่กับพี่ ....
งานสุดท้าย นี่คืองานปัจจุบันของเรา ก่อนที่เราจะมาทำงาน มีพนักงานคนนึงเค้าเคยทำงานให้น้องแฟนพี่ เป็นเหมือนเลขา แต่พอเค้ารู้ว่าเราจะมาทำ เค้าร้องไห้และเกลียดเราไปเลย ทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอเรา แต่คิดว่าจะเอาเรามาแทนที่เค้า ด้วยความที่เราจบสูงกว่า ความสามารถมากกว่า และพอถึงเวลาเราเข้ามาทำงาน ก็เป็นไปตามอารมณ์นั้น เค้าไม่สามารถแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ โดยยังเกลียดเราเหมือนเดิม แล้วยิ่งกว่านั้น เทอมีพี่สาวทำงานด้วยกัน เลยใช้แรงผลักชวนเพื่อนๆคนอื่นเกลียดไปด้วย แรกๆ คนอื่นก็ยังไม่เห็นด้วยว่าเกลียดเราทำไม แต่พอทำไปสักพัก เริ่มซึมซับและก็ไม่พูดจากันในที่สุด ด้วยนิสัยเรา ปกติแล้วเราเป็นคนอัธยาสัยดี แต่ถ้ารู้ว่าใครไม่ชอบเราจะนิ่งแล้วไม่ค่อยพูดจา จะพูดแต่กับคนที่ดีกับเรา เพราะมันเป็นอาการไม่รู้จะพูดอะไร เวลาที่เห็นเค้าสนทนากัน แล้วเราพูดอะไรไป ทุกคนจะเงียบแล้วมองหน้ากัน เราเองก็อึดอัดมากๆ แต่ก็ทน พยายามทนมาเรื่อยๆ องค์กรที่เรามาทำจะเป็นระบบญาติพี่น้อง เวลามีอะไรก็แอบไปคิดท้อแท้บ่อยๆ แต่คนที่เอาเรามาทำงาน เค้าบอกแค่ว่า พี่เป็นคนจ่ายเงินเดือนน้อง พี่โอเคกับผลงานของน้องที่ออกมา ซึ่งในหลายๆเรื่องน้องทำได้ดีมากๆ สนใจแค่นี้พอ ... คำพูดแบบนี้ทำให้เราอดทน แต่ยิ่งอยู่ ยิ่งขยัน ยิ่งพยายาม ยิ่งทำยาก และยิ่งเกลียดเราไปเรื่อยๆ บางที เราอยู่ชั้นบน นินทาอยู่ข่างล่างเราก็ได้ยิน สิ่งที่เล่ามาทั้งหมด เราเหมือนกำลังสับสน ว่าเราเองที่ไม่ดี หรือ คนรอบข้างมันเป็นแบบนี้ เราจะปรับตัวยังไงดี ทำยังไงดี ท้อจริงๆ อยากจะหนีไปให้พ้นไกลๆ ซึ่งเราตอนนี้เป็นเหมือนคนซึมๆ ไม่ค่อยพูดจากับใคร มันเหมือนกันไม่มีกำลังใจทำงานเลย ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ T T