สวัสดีค่าาท่านผู้ชมม~~~~~🙏
ก่อนอื่นเลยยย~~กระทู้นี้เป็นกระทู้เเรกของเราในพันทิปเลยค่า5555555หลังจากที่เผือกเรื่องของชาวบ้านมานานคิดว่าเรื่องของเราน่าจะทำให้ชาวบ้านมาเผือกได้บ้างไม่มากก็น้อย5555555555555555
เราขอใช้นามสมมุติเเล้วกันนะค่ะ"เราชื่อศรีจัน"จริงๆชื่อเล่นโบราณกว่านี้อีกค่ะ5555555เเต่ภูมิใจพ่อเเม่ตั้งให้5555#นอกเรื่องเเปป
~~เรื่องที่เราจะเราต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงประสบการณ์จริงศรีจันเอาตัวเองเป็นประกันเลยค่ะ5555555555ศรีจันไม่ใช่นักเเต่งนิยายในเด็กดีจึงไม่สามารถเเต่งนิยายให้คนมาอ่านเเล้วจินตนาการล้ำโลกเหนือกว่าไอสไตน์ได้หรอกค่ะ555555เพราะฉะนั่นเรื่องที่เล่านี้ไม่มีการปรุงเเต่งเนื้อให้มีรสชาติหวาน อม ขม กลืนโดยการเติมน้ำปูน้ำปลามะกรูดมะนาวเเต่อย่างใดฮร้าาา555555เนื้อหาที่เขียนนั้นกลั่นมาจากความทรงจำความรู้สึกล้วนๆเลยค่ะ #เข้าโหมดซึ้ง 555555 ไม่มีมาม่าชามโตให้ดูกันมีเเต่ไวไวให้ได้ดู5555555555เพราะงั้นเราตะไม่ดราม่าเเน่นอนค่ะ55555จริงหรือมัย?ติดตามตอนต่อไป555555555เรื่องที่ศรีจันจะเล่านั้นไม่มีไรมากค่ะความรักล้วนๆ555พูดถึงความรักนี้เบื่อกันมากใช่มัยค่ะในพันทิปเนี้ยย~~ #กรอกตาขึ้นฟ้า อย่าเพิ่งเบื่อกันเลยนะค่ะ #ทำตาเเป๋วน้ำตาคลอ ฟังเรื่องศรีจันก่อนน~~เเล้วจะได้รู้ว่า..........มันไม่มีสาระใดล้วนๆค่ะ5555555555เราเเค่อยากเเชร์ประสบการณ์เท่านั้นค่ะ
~~เกริ่น~~~
ตอนนี้เราอายุอานาก็ปาไปเลข2ค่ะ2กว่าๆมี1มาต่อท้าย5555555555ก็21นั้นเเละค่ะ555วัยใสเลยค่ะไสไปทางฟุตบาทค่ะ5555เราเรียนที่มหาลัยของรัฐเเห่งในภาคอีสานจ.วีรสตรี5555555ย้อนกลับไปตอนเราอยู่มัธยมปลายค่ะ!!ตอนนั้นเราสอบติดรร.ดังของรัฐในจังหวัดนี้ค่ะก็เลยกลายเป็นเด็กจังหวัดนี้ไปโดยปรนิยายจ-ศเราอยู่บ้านน้าที่อยู่ในจังหวัดนี้ส่วนเสา-อาทิตเราจะกลับบ้านบ้านเราอยู่อีกจ.หนึ่งเเต่ติดกับจ.นี้เเละค่ะไม่ใกล้ไม่ไกล55555เพราะฉะนั่นเวลาเรากลับบ้านจะมีเเค่เสา-อาทิตเท่านั้นค่ะเเล้วมันจะตรงกับหัวข้อกระทู้ยังไง???ยังค่ะเรื่องมันยังไม่เกิด5555555เวลาเรากลับบ้านเราต้องยืนรอเเม่ทีสี่เเยกไฟแดงค่ะไม่ใช่กลางสี่เเยกนะค่ะ55555555ถ้าถึงขนาดนั้นคงไม่อยู่จนบัดนี้5555วันนั้นก็เป็นอีกอาทิตที่เรากลับบ้านตามสเต็ปค่ะยืนรอเเม่มารับตรงสี่เเยกพอเเม่ขับรถมารับปุ๊บก็พาไปกินข้าวเเถวๆหน้าโลตัสค่ะเเต่เรื่องไม่มีเเค่นั้นค่ะบังเอิญ~~~~เจอผช.คนหนึ่งน่าตาจิ้มลิ้มมากกกก><"สเป๊กค่ะบอกเลย55555ขาว หล่อ ตัวสูงมาก องค์ประกอบโดยรวมให้3ผ่านเลยค่ะ555555555เราก็ตกลงหลุมรักตอนนั่นเลยค่ะมารู้อีกน้องเเกรอายุน้อยกว่าเราค่ะโดนการสืบเสาะหาค่ะ5555 #ทำตัวเหมือนโรคจิตอยู่ร่ำไป จากนั้นมาเราก็เอาใบหน้าของน้องเเกรมาชวนฝันยามค่ำคืนตัลลอดค่ะ55555555เข้าค่ายเป็เอามากค่ะออกเเนวเพ้อเจ้อมากตอนนั้นช่วงนั้นมีเหตุบังเอิญเจอน้องเเกรบ่อยมากค่ะเจอทุกสถานที่ที่เราไปย้ำ!!!ทุกสถานที่จริงๆค่ะไม่เว้นเเม้วัดวา5555555555ตอนนั้นเริ่มคิดเเล้วค่ะว่ามันบังเอิญไปเปล่าว้ะ???เเต่ก็ไม่ได้เข้าคั้นคิดว่ามันเป็นบุพเพอะรัยหรอกค่ะตามประสาวัยรุ่นมีชอบมากก็เลิกชอบได้เวลาเจอคนใหม่5555555ช่วงหลังๆไม่เจอน้องเเกรเลยค่ะเพราะเรียนจบม.ปลายเเล้วต่อมหาลัยกิจกรรมตอนนั่นโหดมากค่ะ #เบะปาก เเทบไม่มีเวลากลับบ้านความรู้สึกที่เเอบชอบน้องเเกรก็เลือนรางหายไป~~~จนกระทั่งเราขึ้นปี2ได้มีเวลากลับบ้านบ้างเเต่ก็ยังไม่เจอน้องเเกรซักทีค่ะจนเวลาล่วงเลยเข้าปี3ตอนนั่นจำได้ว่าเจอน้องเเกรที่บขส.ค่ะตอนนั้นตกใจมากค่ะไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอความรู้สึกเเบบเก่าก็กลับมาค่ะโฮร้กกกกกกกกทรมานมากเลยค่ะคิดถึงเเทบจะขาดใจเห็นหน้าเเล้วน้ำตาเเทบล่วงเลยยเราคิดเสมอว่าคงไม่เจอน้องเเกรเเล้วถึงบ้านจะอยู่ใกล้เเต่เวลาเราไม่เคยตรงกันเลยเราต้องทำหน้าที่ของตัวเองคือตั้งใจเรียนให้ดีก็เลยคิดว่าชาติคงจะมาบรรจบกับน้องเค้าไม่ได้เเล้วตอนนั้นตัดใจไปแล้วค่ะหลังที่ไม่เจอมาเป็นปีก็ดันมาเจอในจังหวะที่เราคาดไม่ถึง!เราก็มองสบตาน้องเเกรเเล้วรีบหันหนีเลยค่ะมันเป็นความรู้สึกที่โหยหาอยากวิ่งไปกอดบอกว่าคิดถึงนะคิดถึงมากๆเเต่ทำไม่ได้เพราะเราไม่เป็นอะรัยกับน้องเค้า #เศร้าใจ
-เดี๋ยวมาต่อค่ะ-
เเชร์ประสบการณ์[เเอบชอบรุ่นน้องข้างบ้านมานานเเรมปีเเต่ไม่กล้าบอก]เเต่มีเหตุบังเอิญเเบบนี้เค้าเรียกบุพเพสันนิวาสมัยค่ะ?
ก่อนอื่นเลยยย~~กระทู้นี้เป็นกระทู้เเรกของเราในพันทิปเลยค่า5555555หลังจากที่เผือกเรื่องของชาวบ้านมานานคิดว่าเรื่องของเราน่าจะทำให้ชาวบ้านมาเผือกได้บ้างไม่มากก็น้อย5555555555555555
เราขอใช้นามสมมุติเเล้วกันนะค่ะ"เราชื่อศรีจัน"จริงๆชื่อเล่นโบราณกว่านี้อีกค่ะ5555555เเต่ภูมิใจพ่อเเม่ตั้งให้5555#นอกเรื่องเเปป
~~เรื่องที่เราจะเราต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงประสบการณ์จริงศรีจันเอาตัวเองเป็นประกันเลยค่ะ5555555555ศรีจันไม่ใช่นักเเต่งนิยายในเด็กดีจึงไม่สามารถเเต่งนิยายให้คนมาอ่านเเล้วจินตนาการล้ำโลกเหนือกว่าไอสไตน์ได้หรอกค่ะ555555เพราะฉะนั่นเรื่องที่เล่านี้ไม่มีการปรุงเเต่งเนื้อให้มีรสชาติหวาน อม ขม กลืนโดยการเติมน้ำปูน้ำปลามะกรูดมะนาวเเต่อย่างใดฮร้าาา555555เนื้อหาที่เขียนนั้นกลั่นมาจากความทรงจำความรู้สึกล้วนๆเลยค่ะ #เข้าโหมดซึ้ง 555555 ไม่มีมาม่าชามโตให้ดูกันมีเเต่ไวไวให้ได้ดู5555555555เพราะงั้นเราตะไม่ดราม่าเเน่นอนค่ะ55555จริงหรือมัย?ติดตามตอนต่อไป555555555เรื่องที่ศรีจันจะเล่านั้นไม่มีไรมากค่ะความรักล้วนๆ555พูดถึงความรักนี้เบื่อกันมากใช่มัยค่ะในพันทิปเนี้ยย~~ #กรอกตาขึ้นฟ้า อย่าเพิ่งเบื่อกันเลยนะค่ะ #ทำตาเเป๋วน้ำตาคลอ ฟังเรื่องศรีจันก่อนน~~เเล้วจะได้รู้ว่า..........มันไม่มีสาระใดล้วนๆค่ะ5555555555เราเเค่อยากเเชร์ประสบการณ์เท่านั้นค่ะ
~~เกริ่น~~~
ตอนนี้เราอายุอานาก็ปาไปเลข2ค่ะ2กว่าๆมี1มาต่อท้าย5555555555ก็21นั้นเเละค่ะ555วัยใสเลยค่ะไสไปทางฟุตบาทค่ะ5555เราเรียนที่มหาลัยของรัฐเเห่งในภาคอีสานจ.วีรสตรี5555555ย้อนกลับไปตอนเราอยู่มัธยมปลายค่ะ!!ตอนนั้นเราสอบติดรร.ดังของรัฐในจังหวัดนี้ค่ะก็เลยกลายเป็นเด็กจังหวัดนี้ไปโดยปรนิยายจ-ศเราอยู่บ้านน้าที่อยู่ในจังหวัดนี้ส่วนเสา-อาทิตเราจะกลับบ้านบ้านเราอยู่อีกจ.หนึ่งเเต่ติดกับจ.นี้เเละค่ะไม่ใกล้ไม่ไกล55555เพราะฉะนั่นเวลาเรากลับบ้านจะมีเเค่เสา-อาทิตเท่านั้นค่ะเเล้วมันจะตรงกับหัวข้อกระทู้ยังไง???ยังค่ะเรื่องมันยังไม่เกิด5555555เวลาเรากลับบ้านเราต้องยืนรอเเม่ทีสี่เเยกไฟแดงค่ะไม่ใช่กลางสี่เเยกนะค่ะ55555555ถ้าถึงขนาดนั้นคงไม่อยู่จนบัดนี้5555วันนั้นก็เป็นอีกอาทิตที่เรากลับบ้านตามสเต็ปค่ะยืนรอเเม่มารับตรงสี่เเยกพอเเม่ขับรถมารับปุ๊บก็พาไปกินข้าวเเถวๆหน้าโลตัสค่ะเเต่เรื่องไม่มีเเค่นั้นค่ะบังเอิญ~~~~เจอผช.คนหนึ่งน่าตาจิ้มลิ้มมากกกก><"สเป๊กค่ะบอกเลย55555ขาว หล่อ ตัวสูงมาก องค์ประกอบโดยรวมให้3ผ่านเลยค่ะ555555555เราก็ตกลงหลุมรักตอนนั่นเลยค่ะมารู้อีกน้องเเกรอายุน้อยกว่าเราค่ะโดนการสืบเสาะหาค่ะ5555 #ทำตัวเหมือนโรคจิตอยู่ร่ำไป จากนั้นมาเราก็เอาใบหน้าของน้องเเกรมาชวนฝันยามค่ำคืนตัลลอดค่ะ55555555เข้าค่ายเป็เอามากค่ะออกเเนวเพ้อเจ้อมากตอนนั้นช่วงนั้นมีเหตุบังเอิญเจอน้องเเกรบ่อยมากค่ะเจอทุกสถานที่ที่เราไปย้ำ!!!ทุกสถานที่จริงๆค่ะไม่เว้นเเม้วัดวา5555555555ตอนนั้นเริ่มคิดเเล้วค่ะว่ามันบังเอิญไปเปล่าว้ะ???เเต่ก็ไม่ได้เข้าคั้นคิดว่ามันเป็นบุพเพอะรัยหรอกค่ะตามประสาวัยรุ่นมีชอบมากก็เลิกชอบได้เวลาเจอคนใหม่5555555ช่วงหลังๆไม่เจอน้องเเกรเลยค่ะเพราะเรียนจบม.ปลายเเล้วต่อมหาลัยกิจกรรมตอนนั่นโหดมากค่ะ #เบะปาก เเทบไม่มีเวลากลับบ้านความรู้สึกที่เเอบชอบน้องเเกรก็เลือนรางหายไป~~~จนกระทั่งเราขึ้นปี2ได้มีเวลากลับบ้านบ้างเเต่ก็ยังไม่เจอน้องเเกรซักทีค่ะจนเวลาล่วงเลยเข้าปี3ตอนนั่นจำได้ว่าเจอน้องเเกรที่บขส.ค่ะตอนนั้นตกใจมากค่ะไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอความรู้สึกเเบบเก่าก็กลับมาค่ะโฮร้กกกกกกกกทรมานมากเลยค่ะคิดถึงเเทบจะขาดใจเห็นหน้าเเล้วน้ำตาเเทบล่วงเลยยเราคิดเสมอว่าคงไม่เจอน้องเเกรเเล้วถึงบ้านจะอยู่ใกล้เเต่เวลาเราไม่เคยตรงกันเลยเราต้องทำหน้าที่ของตัวเองคือตั้งใจเรียนให้ดีก็เลยคิดว่าชาติคงจะมาบรรจบกับน้องเค้าไม่ได้เเล้วตอนนั้นตัดใจไปแล้วค่ะหลังที่ไม่เจอมาเป็นปีก็ดันมาเจอในจังหวะที่เราคาดไม่ถึง!เราก็มองสบตาน้องเเกรเเล้วรีบหันหนีเลยค่ะมันเป็นความรู้สึกที่โหยหาอยากวิ่งไปกอดบอกว่าคิดถึงนะคิดถึงมากๆเเต่ทำไม่ได้เพราะเราไม่เป็นอะรัยกับน้องเค้า #เศร้าใจ
-เดี๋ยวมาต่อค่ะ-