ชีวิตรักเราคงเศร้าพอๆ กับนิยายล่ะค่ะ ตอนนี้ฟิลคนอกหักด้วยเลยยิ่งเศร้าเลย
แฟนคนแรกกว่าเค้าจะจีบเราติดได้ก็นาน บอกเลยว่าเกลียดมันมาก แต่ก็ยอมใจอ่อนกับลูกตื้อเค้า
สุดท้ายมารู้ว่าเค้าโดนอริเราจ้างให้มาจีบแลกกับเงิน บอกเลยเจ็บมาก และไม่อยากเจอผู้ชายแบบนี้อีกแล้ว
คนที่สองก็จีบเราก่อน เราคบเค้าได้ไม่นานเราก็ทนกับความเยอะของเค้าไม่ได้ อันนี้เราผิดเอง เข้าใจเลย ขอโทษเค้าด้วย
แต่เราอึดอัดใจกับการต้องรายงานตัวรายชั้วโมงจริงๆ
คนที่สามเค้าจีบเราก่อนเหมือนกันและเราก็ยอมคบเค้าทั้งๆที่รู้ว่าเค้าเป็นเพลบอย 4 ปีที่แสนทรมานในมหาลัย
กว่าจะหลุดบ่วงมาได้ก็จนเราทนไม่ไหวนั่นแหละ เค้าให้เราทำอะไรบางอย่างให้ผู้หญิงอีกคน นั่นแหละจุดที่เราคิดได้ว่าพอเถอะ
เหนื่อยมากกับความรัก เราไม่เคยรักใครก่อนเลยไม่รู้จักความทรมานของการแอบรักจนมาคนนี้
ตอนนี้เราอยู่อังกฤษ เรารักเค้าเพราะความเข้าใจผิด เค้าช่างเป็นคนที่ดีเหลือเกิน เป็นผู้ชายในฝันเราเลย
หน้าตาโอเค เรียนเก่ง สุภาพบุรุษ เค้าเทคแคร์เราทุกอย่าง มีบางเหตุการณ์ชวนเข้าใจผิดอยู่หลายครั้ง
อย่างบอกอยากนั่งด้วยกันบ้างล่ะ ชมเราน่ารักบ้างล่ะ แต่ทุกอย่างเป็นเพราะวัฒนธรรมเค้าสอนให้ทำแบบนั้น
เราเล่นกับเค้าล่ะ อยู่ๆ ก็ถามเรื่องนามสกุลขึ้นมาว่าต้องเปลี่ยนหลังจากแต่งงานมั้ย
เค้าก็บอกว่าจีนไม่เปลี่ยนนามสกุลนะ แล้วก็เลยถามเรื่องการแต่งงานของไทย เราเลยบอกใครคนใดคนหนึ่งต้องเปลี่ยนนามสกุล
ส่วนใหญ่จะผู้หญิงเปลี่ยน แต่ก็แล้วแต่กรณีที่ชายเปลี่ยน
เค้าเลยถามงั้นถ้าเค้าแต่งกับเราต้องเป็น ชื่อเค้าตามด้วยนามสกุลเราสินะ เค้าล้อเราว่าเป็นเจ้าหญิง 55+
เราเลยเล่นสิคะ แต่ก็แอบความรู้ความในใจเหมือนกัน เลยเล่นผ่านบทบาทเลย
แต่ตอนจบเค้าดันบอกว่าแต่งกับเราไม่ได้ เค้าผิดเองและการเล่นนี้ก็จบแล้ว
เราคิดอะไรไม่ออกเลยล่ะ แต่คิดว่าไม่ตอบเลยมันจะดูจริงจังไป เลยแซวว่าเค้าใจร้ายจริงๆ ชอบทำผู้หญิงร้องไห้
แล้วพาคุยเรื่องอื่นต่อ แล้วก็เงียบไป
เราไม่รู้จะทำอะไรแล้ว นอกจากมานั่งเขียนแบบนั้น เพื่อจะเรียกสติตัวเองได้บ้าง ขอโทษนะคะ
เราบ้าและเพ้อไปเองทั้งนั้น เค้าไม่เคยคิดอะไรเลย มีแต่เรามโนเองฝ่ายเดียว
สักวันเราจะเจอคนที่ดีที่จะรักเราตอบมั้ยนะ ไม่อยากคิดเลย หรือการอยู่ลำพังคนเดียวไม่ต้องรักใครได้ก็ดีจะได้ไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้
ต่อจากนี้เราจะตั้งใจเรียนให้มากขึ้น จะพยายามทำตัวให้สวยกว่านี้ ต่อให้ต้องเป็นผู้หญิงชั้นสูง(คาน)ก็ช่างเถอะ
ความรู้เราจะทำให้เรารอด เราจะอยู่ให้ได้โดยไม่มีใคร ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ปล. เราจะ 25 กันยานี้แล้วค่ะ
ทำไมการรักใครสักคนถึงทรมานแบบนี้
แฟนคนแรกกว่าเค้าจะจีบเราติดได้ก็นาน บอกเลยว่าเกลียดมันมาก แต่ก็ยอมใจอ่อนกับลูกตื้อเค้า
สุดท้ายมารู้ว่าเค้าโดนอริเราจ้างให้มาจีบแลกกับเงิน บอกเลยเจ็บมาก และไม่อยากเจอผู้ชายแบบนี้อีกแล้ว
คนที่สองก็จีบเราก่อน เราคบเค้าได้ไม่นานเราก็ทนกับความเยอะของเค้าไม่ได้ อันนี้เราผิดเอง เข้าใจเลย ขอโทษเค้าด้วย
แต่เราอึดอัดใจกับการต้องรายงานตัวรายชั้วโมงจริงๆ
คนที่สามเค้าจีบเราก่อนเหมือนกันและเราก็ยอมคบเค้าทั้งๆที่รู้ว่าเค้าเป็นเพลบอย 4 ปีที่แสนทรมานในมหาลัย
กว่าจะหลุดบ่วงมาได้ก็จนเราทนไม่ไหวนั่นแหละ เค้าให้เราทำอะไรบางอย่างให้ผู้หญิงอีกคน นั่นแหละจุดที่เราคิดได้ว่าพอเถอะ
เหนื่อยมากกับความรัก เราไม่เคยรักใครก่อนเลยไม่รู้จักความทรมานของการแอบรักจนมาคนนี้
ตอนนี้เราอยู่อังกฤษ เรารักเค้าเพราะความเข้าใจผิด เค้าช่างเป็นคนที่ดีเหลือเกิน เป็นผู้ชายในฝันเราเลย
หน้าตาโอเค เรียนเก่ง สุภาพบุรุษ เค้าเทคแคร์เราทุกอย่าง มีบางเหตุการณ์ชวนเข้าใจผิดอยู่หลายครั้ง
อย่างบอกอยากนั่งด้วยกันบ้างล่ะ ชมเราน่ารักบ้างล่ะ แต่ทุกอย่างเป็นเพราะวัฒนธรรมเค้าสอนให้ทำแบบนั้น
เราเล่นกับเค้าล่ะ อยู่ๆ ก็ถามเรื่องนามสกุลขึ้นมาว่าต้องเปลี่ยนหลังจากแต่งงานมั้ย
เค้าก็บอกว่าจีนไม่เปลี่ยนนามสกุลนะ แล้วก็เลยถามเรื่องการแต่งงานของไทย เราเลยบอกใครคนใดคนหนึ่งต้องเปลี่ยนนามสกุล
ส่วนใหญ่จะผู้หญิงเปลี่ยน แต่ก็แล้วแต่กรณีที่ชายเปลี่ยน
เค้าเลยถามงั้นถ้าเค้าแต่งกับเราต้องเป็น ชื่อเค้าตามด้วยนามสกุลเราสินะ เค้าล้อเราว่าเป็นเจ้าหญิง 55+
เราเลยเล่นสิคะ แต่ก็แอบความรู้ความในใจเหมือนกัน เลยเล่นผ่านบทบาทเลย
แต่ตอนจบเค้าดันบอกว่าแต่งกับเราไม่ได้ เค้าผิดเองและการเล่นนี้ก็จบแล้ว
เราคิดอะไรไม่ออกเลยล่ะ แต่คิดว่าไม่ตอบเลยมันจะดูจริงจังไป เลยแซวว่าเค้าใจร้ายจริงๆ ชอบทำผู้หญิงร้องไห้
แล้วพาคุยเรื่องอื่นต่อ แล้วก็เงียบไป
เราไม่รู้จะทำอะไรแล้ว นอกจากมานั่งเขียนแบบนั้น เพื่อจะเรียกสติตัวเองได้บ้าง ขอโทษนะคะ
เราบ้าและเพ้อไปเองทั้งนั้น เค้าไม่เคยคิดอะไรเลย มีแต่เรามโนเองฝ่ายเดียว
สักวันเราจะเจอคนที่ดีที่จะรักเราตอบมั้ยนะ ไม่อยากคิดเลย หรือการอยู่ลำพังคนเดียวไม่ต้องรักใครได้ก็ดีจะได้ไม่ต้องมาเจ็บแบบนี้
ต่อจากนี้เราจะตั้งใจเรียนให้มากขึ้น จะพยายามทำตัวให้สวยกว่านี้ ต่อให้ต้องเป็นผู้หญิงชั้นสูง(คาน)ก็ช่างเถอะ
ความรู้เราจะทำให้เรารอด เราจะอยู่ให้ได้โดยไม่มีใคร ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ปล. เราจะ 25 กันยานี้แล้วค่ะ