เรื่องของเราย้อนไปประมาณ 5 ปีที่แล้ว
เราเรียนอยู่ในจังหวัดแถบปริมณฑล เราเชื่อว่าในวัยเรียนของเพื่อนๆต้องเคยแอบชอบเพื่อนในห้องมาบ้างแหล่ะ
แล้วเราก็เป็นหนึ่งในนั้น555 เราแอบชอบเพื่อนในห้องแต่ไม่กล้าบอกเค้าตรงๆหรอก อาศัยเพื่อนของคนที่เราแอบชอบคอยถามโน่น ถามนี่อ่ะ ให้เพื่อนไปขอเบอร์มาจนได้ เราได้มีโอกาสคุยกันบ่อยขึ้นแต่พอคุยกันไปได้ไม่นานเราก็เบื่อกันไปเองอาจเป็นเพราะเราต้องเจอหน้ากันทุกวัน บ้านอยู่ใกล้กัน เหมือนทุกอย่างมันอึดอัดไปหมดทุกอย่าง
เราก็เลยโทรไปปรึกษาเพื่อนในห้องอีกคนซึ่งเราค่อนข้างไว้ใจ เราเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟังเพื่อนก็เคยปลอบใจเราตลอด เราไปไหนมาไหนเพื่อให้เราลืมเรื่องราวนี้เวลาผ่านมานานพอสมควรจิตใจเราดีขึ้นแต่เรากลับได้ความรู้สึกว่าเราเจอรักมาแทน แฟนใหม่ของเราก็คือเพื่อนที่เราคอยปรึกษามาตลอด เรามีแฟนที่ต่างคนต่างกล้าพูดได้เต็มปากว่าแฟนโดยที่ไม่อายใคร(ยิ้ม555) แฟนเราเป็นคนที่ดีมากดีทุกอย่างจนหาที่ติไม่ได้ เอาใจใส่เราทุกเรื่องเราก็คิดว่าทำไมเราโชคดีขนาดนี้ แต่เพราะความดีของเค้าทำให้เราทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยเลย คือเรานอกใจแฟนเรามีคนมาจีบเราก็คุยด้วย โดยที่ไม่ได้นึกถึงแฟนเราเลยตอนนั้นเราคิดแค่ว่าแฟนเราคงไปไหนไม่ได้ คิดว่าเค้าคือของตาย ทำแบบนี้หลายครั้งจนเค้าทนไม่ได้เราทั้งสองทะเลาะกันหนักมากเราเลยตกลงว่าเราจะห่างกัน เค้าบอกอยากให้เราเจอคนที่มากมาย เจอคนที่คิดว่าใช่กว่าเค้า เพราะเค้าไม่อยากให้เราไปทำแบบนี้กับใครอีก
เราห่างกันมาได้ 2 ปีกว่าแล้ว โดยที่เราได้เจอคนเยอะแยะมากมายเข้ามาในชีวิตแต่ก็เหมือนกรรมตามสนองเรา เพราะหลังจากที่เราห่างกับแฟน คนที่เข้ามาหาเรามีแต่คนที่ไม่จริงใจ หลอกลวง เจ้าชู้ ทำให้เราเสียใจตลอด ช่วงที่เราเสียใจมาก ร้องไห้จนไม่มีแรง แล้วจู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น แฟนเก่าเราโทรมา ถามว่าเราโอเคมั้ย เพราะเห็นเราเพ้อบ่อยในเฟส เราบอกเราไม่ไหว เราไม่โอเค เค้าก็ปลอบใจเราเช่นเคย เค้าคอยโทรมาหาเราบ่อยขึ้นเพราะเค้ากลัวเราคิดมาก และแล้วเราหวนคิดถึงอดีตเราเคยมีความสุขเราก็กลับมาคบกันอีกครั้ง เราได้เคยเจอแม่ของแฟนอยู่ครั้งนึงแม่เค้าน่ารักคอยถามโน่นถามนี่บ่อยๆ เราคบกันได้สักพักเราก็เริ่มออกลายอีกตามเคยคือเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนเราจะทนคบเราไปเพื่ออะไรทั้งที่เราทำให้เสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ครั้งนี้เราตัดสินใจเองว่าเราไม่กลับมาคบกันอีก ก่อนเลิกกันเราได้ทิ้งประโยคคำพูดนึงกับเค้าว่า "เริ่มด้วยคำว่าเพื่อน ก็จบด้วยการกับไปเป็นเพื่อน" คือเราก็รู้ตัวว่าเราเลวนะ เรายังเป็นเพื่อนกันได้มีอะไรให้เค้าช่วยเหลือก็บอก เราใช้ชีวิตด้วยคำว่าโสดได้ประมาณเดือนกว่าๆ ที่บ้านเราขายน้ำปั่นพอวันหยุดจากเรียนเราก็มาช่วยที่บ้านขายน้ำปั่นวันๆเจอลูกค้าหลายแบบเราได้เจอผู้ชายคนนึงซึ่งเค้ามาซื้อน้ำปั่นทุกเช้าก่อนไปทำงานเราได้เจอกันแค่ช่วงเช้าเค้าเลยถือโอกาสตอนที่ที่บ้านเราไปข้างนอกมาขอเฟสเรา จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆคุยกันถูกคอ ชอบอะไรๆที่เหมือนกันเวลาผ่านไปเกือบปีเราก็เป็นแฟนกัน แฟนคนใหม่ รักครั้งใหม่ที่เราตั้งใจจะไม่นอกใจแล้วรักเดียว ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีแต่อยู่มาวันนึงเรื่องที่เราคบกับแฟนดันไปเข้าหูแม่เราเข้าให้แล้วไง แม่เราไม่ค่อยชอบแฟนเราเท่าไหร่เพราะว่ามีคนคอยเป่าหูแม่เราว่าไอ้แฟนเรานี้นิสัยไม่ดี พ่อมันก็นิสัยไม่ดี แม่เรานี่ก็แปลกทำไมเชื่อคนง่ายจัง ความรักที่หวานชื่นมันกลายเป็นเหมือนว่าเรากระอักเลือด เราทะเลาะกับแม่เราจนบ้านแตกเพราะอีป้านิสัยไม่ดีที่ก่อเรื่องนี้ เราตัดสินใจเลิกกับแฟนเพราะเราไม่อยากมีปัญหากับแม่มากกว่านี้
แต่ในที่สุดเราก็ทนกับความรู้สึกนี้ไม่ไหว เพราะเรารักแฟนคนนี้มากเราก็เลยกลับมาคบกันแบบไม่ให้แม่รู้พอแม่ถามเราทีไรเราจะบอกไปว่าเลิกกันแล้ว ไม่ได้กลับมาคุยกันแล้ว ตอนนี้แฟนเราไปเป็นทหารเราคิดถึงแฟนเรามากได้แต่เขียนจดหมายหากัน บางครั้งเราก็มากลับมาคิดนะเพราะเวรกรรมที่เราได้ก่อไว้รึป่าว เราจึงไม่ได้สมหวังกับรักสักทีและสิ่งที่เราเจ็บปวดมากที่สุดคือ คนในครอบครัวของเราเองที่ทำลายความรักของเราลงเพียงเพราะว่าเชื่อคำพูดของคนอื่นโดยที่ไม่ไตร่ตรองความจริงที่ได้ฟังมาเลย เราเสียใจและไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปพูดกับแม่ตรงๆว่าเรารักแฟนเรา และแฟนเราก็รักเรามากเช่นกัน ตอนนี้เราทำได้แค่รักกันแบบปิดบัง จะเจอกันต้องคอยหลบๆซ่อนๆ เหมือนกับหนังรักในสมัยก่อนเลยไม่มีผิด สุดท้ายนี้เราดีใจที่ได้มาแชร์เรื่องราวนี้ให้เพื่อนๆได้อ่านและเราขอความคิดเห็นหน่อยว่าเราจะทำยังไงให้แม่เรายอมรับในตัวแฟนคนนี้ของเรา
รักครั้งเก่า กับ รักครั้งใหม่>>>จะทำยังไงกับความรักในครั้งนี้ดี?
เราเรียนอยู่ในจังหวัดแถบปริมณฑล เราเชื่อว่าในวัยเรียนของเพื่อนๆต้องเคยแอบชอบเพื่อนในห้องมาบ้างแหล่ะ
แล้วเราก็เป็นหนึ่งในนั้น555 เราแอบชอบเพื่อนในห้องแต่ไม่กล้าบอกเค้าตรงๆหรอก อาศัยเพื่อนของคนที่เราแอบชอบคอยถามโน่น ถามนี่อ่ะ ให้เพื่อนไปขอเบอร์มาจนได้ เราได้มีโอกาสคุยกันบ่อยขึ้นแต่พอคุยกันไปได้ไม่นานเราก็เบื่อกันไปเองอาจเป็นเพราะเราต้องเจอหน้ากันทุกวัน บ้านอยู่ใกล้กัน เหมือนทุกอย่างมันอึดอัดไปหมดทุกอย่าง
เราก็เลยโทรไปปรึกษาเพื่อนในห้องอีกคนซึ่งเราค่อนข้างไว้ใจ เราเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟังเพื่อนก็เคยปลอบใจเราตลอด เราไปไหนมาไหนเพื่อให้เราลืมเรื่องราวนี้เวลาผ่านมานานพอสมควรจิตใจเราดีขึ้นแต่เรากลับได้ความรู้สึกว่าเราเจอรักมาแทน แฟนใหม่ของเราก็คือเพื่อนที่เราคอยปรึกษามาตลอด เรามีแฟนที่ต่างคนต่างกล้าพูดได้เต็มปากว่าแฟนโดยที่ไม่อายใคร(ยิ้ม555) แฟนเราเป็นคนที่ดีมากดีทุกอย่างจนหาที่ติไม่ได้ เอาใจใส่เราทุกเรื่องเราก็คิดว่าทำไมเราโชคดีขนาดนี้ แต่เพราะความดีของเค้าทำให้เราทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยเลย คือเรานอกใจแฟนเรามีคนมาจีบเราก็คุยด้วย โดยที่ไม่ได้นึกถึงแฟนเราเลยตอนนั้นเราคิดแค่ว่าแฟนเราคงไปไหนไม่ได้ คิดว่าเค้าคือของตาย ทำแบบนี้หลายครั้งจนเค้าทนไม่ได้เราทั้งสองทะเลาะกันหนักมากเราเลยตกลงว่าเราจะห่างกัน เค้าบอกอยากให้เราเจอคนที่มากมาย เจอคนที่คิดว่าใช่กว่าเค้า เพราะเค้าไม่อยากให้เราไปทำแบบนี้กับใครอีก
เราห่างกันมาได้ 2 ปีกว่าแล้ว โดยที่เราได้เจอคนเยอะแยะมากมายเข้ามาในชีวิตแต่ก็เหมือนกรรมตามสนองเรา เพราะหลังจากที่เราห่างกับแฟน คนที่เข้ามาหาเรามีแต่คนที่ไม่จริงใจ หลอกลวง เจ้าชู้ ทำให้เราเสียใจตลอด ช่วงที่เราเสียใจมาก ร้องไห้จนไม่มีแรง แล้วจู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น แฟนเก่าเราโทรมา ถามว่าเราโอเคมั้ย เพราะเห็นเราเพ้อบ่อยในเฟส เราบอกเราไม่ไหว เราไม่โอเค เค้าก็ปลอบใจเราเช่นเคย เค้าคอยโทรมาหาเราบ่อยขึ้นเพราะเค้ากลัวเราคิดมาก และแล้วเราหวนคิดถึงอดีตเราเคยมีความสุขเราก็กลับมาคบกันอีกครั้ง เราได้เคยเจอแม่ของแฟนอยู่ครั้งนึงแม่เค้าน่ารักคอยถามโน่นถามนี่บ่อยๆ เราคบกันได้สักพักเราก็เริ่มออกลายอีกตามเคยคือเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนเราจะทนคบเราไปเพื่ออะไรทั้งที่เราทำให้เสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ครั้งนี้เราตัดสินใจเองว่าเราไม่กลับมาคบกันอีก ก่อนเลิกกันเราได้ทิ้งประโยคคำพูดนึงกับเค้าว่า "เริ่มด้วยคำว่าเพื่อน ก็จบด้วยการกับไปเป็นเพื่อน" คือเราก็รู้ตัวว่าเราเลวนะ เรายังเป็นเพื่อนกันได้มีอะไรให้เค้าช่วยเหลือก็บอก เราใช้ชีวิตด้วยคำว่าโสดได้ประมาณเดือนกว่าๆ ที่บ้านเราขายน้ำปั่นพอวันหยุดจากเรียนเราก็มาช่วยที่บ้านขายน้ำปั่นวันๆเจอลูกค้าหลายแบบเราได้เจอผู้ชายคนนึงซึ่งเค้ามาซื้อน้ำปั่นทุกเช้าก่อนไปทำงานเราได้เจอกันแค่ช่วงเช้าเค้าเลยถือโอกาสตอนที่ที่บ้านเราไปข้างนอกมาขอเฟสเรา จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆคุยกันถูกคอ ชอบอะไรๆที่เหมือนกันเวลาผ่านไปเกือบปีเราก็เป็นแฟนกัน แฟนคนใหม่ รักครั้งใหม่ที่เราตั้งใจจะไม่นอกใจแล้วรักเดียว ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีแต่อยู่มาวันนึงเรื่องที่เราคบกับแฟนดันไปเข้าหูแม่เราเข้าให้แล้วไง แม่เราไม่ค่อยชอบแฟนเราเท่าไหร่เพราะว่ามีคนคอยเป่าหูแม่เราว่าไอ้แฟนเรานี้นิสัยไม่ดี พ่อมันก็นิสัยไม่ดี แม่เรานี่ก็แปลกทำไมเชื่อคนง่ายจัง ความรักที่หวานชื่นมันกลายเป็นเหมือนว่าเรากระอักเลือด เราทะเลาะกับแม่เราจนบ้านแตกเพราะอีป้านิสัยไม่ดีที่ก่อเรื่องนี้ เราตัดสินใจเลิกกับแฟนเพราะเราไม่อยากมีปัญหากับแม่มากกว่านี้
แต่ในที่สุดเราก็ทนกับความรู้สึกนี้ไม่ไหว เพราะเรารักแฟนคนนี้มากเราก็เลยกลับมาคบกันแบบไม่ให้แม่รู้พอแม่ถามเราทีไรเราจะบอกไปว่าเลิกกันแล้ว ไม่ได้กลับมาคุยกันแล้ว ตอนนี้แฟนเราไปเป็นทหารเราคิดถึงแฟนเรามากได้แต่เขียนจดหมายหากัน บางครั้งเราก็มากลับมาคิดนะเพราะเวรกรรมที่เราได้ก่อไว้รึป่าว เราจึงไม่ได้สมหวังกับรักสักทีและสิ่งที่เราเจ็บปวดมากที่สุดคือ คนในครอบครัวของเราเองที่ทำลายความรักของเราลงเพียงเพราะว่าเชื่อคำพูดของคนอื่นโดยที่ไม่ไตร่ตรองความจริงที่ได้ฟังมาเลย เราเสียใจและไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปพูดกับแม่ตรงๆว่าเรารักแฟนเรา และแฟนเราก็รักเรามากเช่นกัน ตอนนี้เราทำได้แค่รักกันแบบปิดบัง จะเจอกันต้องคอยหลบๆซ่อนๆ เหมือนกับหนังรักในสมัยก่อนเลยไม่มีผิด สุดท้ายนี้เราดีใจที่ได้มาแชร์เรื่องราวนี้ให้เพื่อนๆได้อ่านและเราขอความคิดเห็นหน่อยว่าเราจะทำยังไงให้แม่เรายอมรับในตัวแฟนคนนี้ของเรา