ตอนเด็กๆเราก็มีอาการเดจาวูแบบปกติทั่วไป และพอโตขึ้นมาเรื่อยๆมันเหมือนเป็นมากขึ้น
สมมติจากตอนแรกเป็นแค่2-3วิ ก็กลายเป็น 5-6วิ
พอต่อมาก็เริ่มรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อหรือใครจะพูดอะไรว่ายังไงต่อ แต่แค่ในช่วง 1-2วิหลังจากเดจาวู เหมือนมันเเล่นเข้ามาในหัว
เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนล่าสุด
ตอนนั้นตอนกลางคืนกำลังจะนอนหัวก็คิดไปเรื่อยเปื่อย แล้วภาพที่เราเห็นก็เป็นภาพเรานั่งอยู่บนรถเมล์กำลังดูรูปอะไรสักอย่างบนกล้องในมือตอนนั้นเรารู้สึกเดจาวู(ตัวเราที่กำลังนั่งรถเมล์) แล้วเราก็พยายามนึกว่าเราเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ตอนไหน แล้วเหมือนเราไขปริศนาได้อ่ะค่ะนึกออกว่าเคยเกิดภาพแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา แล้วจู่หัวใจก็เต้นเร็วและแรง เราเลยลืมตาขึ้น ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยค่ะ ไม่ได้หลับไม่ได้ฝันนะค่ะ เหมือนเรานอนหลับตาแล้วคิดนู่นคิดนี่จู่ๆก็เห็นภาพนี้
ตอนแรกก็คิดว่าไม่มีอะไรพอเช้าวันต่อมาลงมาข้างล่าง ช่วงสายขึ้นมาเอาโทรศัพท์กับเงิน เห็นภาพเลยค่ะว่าเราเคยเดินเข้ามาหยิบของแล้วพอเดินออกไปเราจะเห็นกล่องวางไว้ข้างนอก มันไม่เหมือนกับเดจาวูที่เคยเป็นค่ะ แล้วพอเรารูสึกเหมือนไขปริศนาได้ว่าเคยเห็นภาพแบบนี้เรารู้เลยค่ะว่าต่อไปเราจะลงไปเดินไปทางไหน ใจก็เต้นแรงมากเหมือนเมื่อคืน ร็สึกเวียนหัวจะอาเจียน เราไม่รู้จะทำยังไงเลยเดินไปคนละทางทำคนละอย่างกับภาพที่เราเห็นค่ะ อารมณ์เหมือนเอากรรไกรตัดฟิล์มหนังค่ะ ทุกอย่างจบใจเต้นปกติ ไม่มีความรู้สึกอยากอาเจียน ตอนนั้นกลัวมากค่ะ ที่บ้านก็บอกให้ทำบุญให้เจ้ากรรมนายเวรเยอะๆ
บางครั้งก็กลัวตัวเองมากค่ะเดี๋ยวฝันเห็นนั่นเดี๋ยวรู้สึกแบบนั้น เราอยากรู้ว่าไอ้อาการที่เกิดกับเรามีคนเป็นเหมือนเราไหมคะ?