ต่อจากตอนที่แล้วครับ
เช้าวันต่อมา ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของการเข้าค่ายรับน้อง เพื่อนของผมคนหนึ่ง ชื่อ P ก็สังเกตว่าผมนั้นนอนห่มผ้า ตัวสั่น จึงถามว่าเป็นอะไร ผมจึงเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้เพื่อนฟัง แต่ ไอ้ P เพื่อนผมกลับไม่เชื่อ บอกว่า รุ่นพี่นั้นได้บอกกับเขาไว้แล้วว่าตึกนี้เพิ่งจะสร้างใหม่ ๆ ไม่ถึงสองปี และรุ่นพี่ก็ไม่ได้บอกว่ามีประวัติอะไร แถมต่อว่าผมอีกว่า ผมคงจะบ้าหรือไม่ก็ง่วงนอนเดินละเมอไปเอง จากนั้นไอ้ P เพื่อนผมยังพูดท้าทายอีกว่า แน่จริงให้เขาเจอบ้างดิจะขอหวยซะเลย หลังพูดจบเพื่อนของผมก็เพื่อนผมก็เดินไปที่ห้องพยาบาล เพื่อขอยามาให้เพราะเห็นว่าผมตัวร้อนท่าทางจะเป็นไข้ ผมทานยาแล้วก็ขอนอนต่อสักพัก กะว่าถ้าอาการดีขึ้นแล้วตาม P ออกไป ส่วน P เพื่อนผมนั้น จะเดินไปเข้าห้องประชุมก่อนเพราะวันนี้เป็นวันสรุปการทำกิจกรรมแล้วจะมีการทานข้าวร่วมกันพร้อมกับพิธีปิด สุดท้ายก็จะแยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมนอนหลับพักผ่อนประมาณชั่วโมงตามลำพังในห้องเห็นจะได้ พอรู้สึกเริ่มจะดีขึ้นแล้ว จึงลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อจะเข้าห้องประชุม หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วผมก็เดินลงทางบันไดทางเดิม ซึ่งก็เป็นบันไดทางขึ้นลงทางเดียวของตึกที่ผมโดนหลอกเมื่อคืน "ยังไงซะคงจะไม่โดนหลอกตอนกลางวันแสกๆ หรอก" ในใจของผมคิด ผมค่อย ๆ เดินลงบันไดไปอย่างช้า ๆ เพราะยังรู้สึกเวียนหัวอยู่ เมื่อถึงบันใดสุดท้ายผมก็เห็น หญิงสาวผมยาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษากำลังนั่งคุกเข่ากับพื้น เหมือนจะก้มหาอะไรอย่างอยู่ ห่างจากบันไดไปสามสี่ก้าว ก็คือบริเวณแถว ๆ จุดที่ผมโดนหลอกเมื่อคืน "เอาหล่ะสิจะเจอหลอกตอนกลางวันแสก ๆ หรือไง" ผมยืนคิดหวั่น ๆ พร้อมกับใช้มือจับราวบันไดไว้แน่น แล้วจู่ ๆ หญิงสาวคนนั้นก็ลุกขึ้นพร้อมกับมองหน้าผมพูด "อ้าว เอก ไหวหรือเปล่า" ซึ่งที่แท้หญิงสาวคนนั้นคือ แอน ลูกพี่ลูกน้องของผมเอง "เฮ้ย ตกใจหมด แล้วทำไมเธอมาที่ตึกนอน ผู้ชาย หล่ะ" ผมถาม "ก็อาจารย์ เห็นว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เลยให้มาดู" แอนตอบ "เอ่อ พอไหว ข้าวของก็เก็บหมดแล้ว" ผมตอบ "ถ้าอย่างนั้นเลิกกิจกรรมก็กลับบ้านพร้อมกัน ก็แล้วกัน" แอนพูดพร้อมกับเดินมาประคองผม จากนั้นเราทั้งสองคนก็เดินเข้าป้องประชุม
เมื่อพิธีการต่าง ๆ เสร็จสิ้น ผมกับแอน ก็เดินทางกลับบ้านพร้อมกัน ด้วยรถยนต์ส่วนตัว ผมให้แอนเป็นคนขับ เพราะผมขับไม่ไหว เมื่อถึงบ้าน แอนก็ขอตัวเดินกลับไปบ้านของเธอซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กันกับบ้านของผม ส่วนผมก็เดินกลับเข้าบ้าน เดินขึ้นห้องนอน โยนกระเป๋าไปที่มุมห้อง แล้วก็ทิ้งตัวลงเตียงนอนจากนั้นนอนหลับเป็นตาย
เช้าวันต่อมา ผมอาการดีขึ้นจึงเดินทางไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเป็นปกติ เมื่อไปถึงห้องเรียนผมก็พบว่า P เพื่อนผมยังไม่มาเข้าเรียน ผมจึงรู้สึกแปลกใจ เพราะปกติ ไอ้หมอนี่มั้นไม่เคยมาสาย และมักจะมาถึงห้องเรียนคนแรกตลอด ผมจึงคิดว่าหลังเลิกเรียนจะแวะไปดูที่บ้านมันสักหน่อย เมื่อเลิกเรียนผมก็แวะไปที่บ้าน P เพื่อนผม ผมพบว่า สภาพของ P นั้น ดูท่าทางจะหนักกว่าผมตอนเจอผีหลอกเสียอีก P เล่าให้ฟังว่า ในวันสุดท้ายของการรับน้องนั้น P เดินทางกลับบ้านตามลำพัง กับรถยนต์เก่า ๆ ซึ่งพ่อของ P ให้เอามาใช้ขับไปเรียนที่มหาวิทยาลัย ระหว่างทาง เขาก็มาจอดเติมนำ้มันที่ปั๊มนำ้มันแห่งหนึ่ง ด้วยความที่เด็กปั๊มนั้นรู้จักกันกับ P เขาจึงพูดแซวว่า "นี่พี่ P แฟนพี่สวยดีนะ ทำไมไม่ให้เขามานั่งเบาะข้างคนขับหล่ะ " P ก็เลยงง ตอบเด็กปั๊มว่า "เฮ้ย น้องพี่มาคนเดียว" เด็กปั๊มก็เลย งง มองเข้าไปที่เบาะหลังของรถอีกครั้ง คราวนี้ไม่เห็นคนแล้ว เด็กปั๊มก็เลยหน้าซีด รีบเติมนำ้มัน รับเงิน และรีบเดินจากไปทันที ส่วน P ก็ขับรถ ออกจากปั๊มไปต่อ ระหว่างทาง ซึ่งก็ใกล้จะถึงบ้านของเขาแล้ว P ก็เหลือบไปมองที่กระจกมองหลัง สิ่งที่เขาพบคือ หญิงสาวในชุดนักศึกษาคนหนึ่ง นั่งก้มหน้าอยู่ที่เบาะหลัง โดยที่มีเส้นผมสีดำยาวปกหน้า P ทำใจแข็งคิดว่าตาคงฝาด แต่พอขับรถไกล้จะถึงหน้าบ้านเขาแล้ว หญิงคนนั้นก็ยังนั่งอยุู่ที่เบาะท้าย P เริ่มใจไม่ดี เขาจึงจอดรถ จากนั้นก็ทำใจกล้า คิดว่าเป็นใงเป็นกัน จะหันหน้าไปดูให้มันรู้ไปเลย เมื่อ P หันหน้าไปดูที่เบาะหลัง สิ่งที่เขาพบคือ หญิงสาวคนนั้นค่อย ๆ มีเลือดไหลออกจากต้นคอ จะนั้นหัวของเธอก็หลุดหล่นลงที่พื้นรถ เลือดไหลนอกไปทั่ว ในตอนนั้น P ก็สติแตกแล้วเขาเปิดประตูวิ่งลงจากรถไปตามถนน ร้องโวยวาย ไปที่บ้านของเขา ซึ่งห่างจากจุดที่รถจอดอยู่ประมาณ 50 เมตร โดยที่ยังไม่ดับเครื่องรถยนต์ด้วยซำ้ เช้าว้นต่อมา พ่อของเขาได้นำรถกลับเข้าบ้าน พร้อมกับต่อว่าเขาอย่างหนัก เพราะเมื่อเดินมาดูที่เบาะหลังรถแล้ว ก็พบว่า ที่เบาะหลังนั้นไม่มีร่องรอยอะไรเลย คราบเลือด ก็ไม่มี และวันนั้น P ก็เป็นไข้อย่างหนัก เส้นผมร่วมเป็นกระจุก
เมื่อฟัง P เล่าจบ จึงขอลา P และเดินออกจากบ้านเขามา เพื่อให้ P ได้พักผ่อน ระหว่างทางผมจึงคิดว่า ถ้า P หายป่วยจะชวนเขาเข้าวัดไปทำบุญ สักหน่อย แต่ตอนนี้ ผมกลับอยากรู้แล้วว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่ ถ้าตึกนั้นสร้างใหม่ ไม่เคยมีใครตาย แล้วเธอมาจากใหน ผมคิดไม่ตกว่าจะไปถามใคร ได้แต่ปล่อยให้สงสัยต่อไป
เธอ คือใคร 2
เช้าวันต่อมา ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของการเข้าค่ายรับน้อง เพื่อนของผมคนหนึ่ง ชื่อ P ก็สังเกตว่าผมนั้นนอนห่มผ้า ตัวสั่น จึงถามว่าเป็นอะไร ผมจึงเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้เพื่อนฟัง แต่ ไอ้ P เพื่อนผมกลับไม่เชื่อ บอกว่า รุ่นพี่นั้นได้บอกกับเขาไว้แล้วว่าตึกนี้เพิ่งจะสร้างใหม่ ๆ ไม่ถึงสองปี และรุ่นพี่ก็ไม่ได้บอกว่ามีประวัติอะไร แถมต่อว่าผมอีกว่า ผมคงจะบ้าหรือไม่ก็ง่วงนอนเดินละเมอไปเอง จากนั้นไอ้ P เพื่อนผมยังพูดท้าทายอีกว่า แน่จริงให้เขาเจอบ้างดิจะขอหวยซะเลย หลังพูดจบเพื่อนของผมก็เพื่อนผมก็เดินไปที่ห้องพยาบาล เพื่อขอยามาให้เพราะเห็นว่าผมตัวร้อนท่าทางจะเป็นไข้ ผมทานยาแล้วก็ขอนอนต่อสักพัก กะว่าถ้าอาการดีขึ้นแล้วตาม P ออกไป ส่วน P เพื่อนผมนั้น จะเดินไปเข้าห้องประชุมก่อนเพราะวันนี้เป็นวันสรุปการทำกิจกรรมแล้วจะมีการทานข้าวร่วมกันพร้อมกับพิธีปิด สุดท้ายก็จะแยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมนอนหลับพักผ่อนประมาณชั่วโมงตามลำพังในห้องเห็นจะได้ พอรู้สึกเริ่มจะดีขึ้นแล้ว จึงลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อจะเข้าห้องประชุม หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วผมก็เดินลงทางบันไดทางเดิม ซึ่งก็เป็นบันไดทางขึ้นลงทางเดียวของตึกที่ผมโดนหลอกเมื่อคืน "ยังไงซะคงจะไม่โดนหลอกตอนกลางวันแสกๆ หรอก" ในใจของผมคิด ผมค่อย ๆ เดินลงบันไดไปอย่างช้า ๆ เพราะยังรู้สึกเวียนหัวอยู่ เมื่อถึงบันใดสุดท้ายผมก็เห็น หญิงสาวผมยาวคนหนึ่งในชุดนักศึกษากำลังนั่งคุกเข่ากับพื้น เหมือนจะก้มหาอะไรอย่างอยู่ ห่างจากบันไดไปสามสี่ก้าว ก็คือบริเวณแถว ๆ จุดที่ผมโดนหลอกเมื่อคืน "เอาหล่ะสิจะเจอหลอกตอนกลางวันแสก ๆ หรือไง" ผมยืนคิดหวั่น ๆ พร้อมกับใช้มือจับราวบันไดไว้แน่น แล้วจู่ ๆ หญิงสาวคนนั้นก็ลุกขึ้นพร้อมกับมองหน้าผมพูด "อ้าว เอก ไหวหรือเปล่า" ซึ่งที่แท้หญิงสาวคนนั้นคือ แอน ลูกพี่ลูกน้องของผมเอง "เฮ้ย ตกใจหมด แล้วทำไมเธอมาที่ตึกนอน ผู้ชาย หล่ะ" ผมถาม "ก็อาจารย์ เห็นว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เลยให้มาดู" แอนตอบ "เอ่อ พอไหว ข้าวของก็เก็บหมดแล้ว" ผมตอบ "ถ้าอย่างนั้นเลิกกิจกรรมก็กลับบ้านพร้อมกัน ก็แล้วกัน" แอนพูดพร้อมกับเดินมาประคองผม จากนั้นเราทั้งสองคนก็เดินเข้าป้องประชุม
เมื่อพิธีการต่าง ๆ เสร็จสิ้น ผมกับแอน ก็เดินทางกลับบ้านพร้อมกัน ด้วยรถยนต์ส่วนตัว ผมให้แอนเป็นคนขับ เพราะผมขับไม่ไหว เมื่อถึงบ้าน แอนก็ขอตัวเดินกลับไปบ้านของเธอซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กันกับบ้านของผม ส่วนผมก็เดินกลับเข้าบ้าน เดินขึ้นห้องนอน โยนกระเป๋าไปที่มุมห้อง แล้วก็ทิ้งตัวลงเตียงนอนจากนั้นนอนหลับเป็นตาย
เช้าวันต่อมา ผมอาการดีขึ้นจึงเดินทางไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเป็นปกติ เมื่อไปถึงห้องเรียนผมก็พบว่า P เพื่อนผมยังไม่มาเข้าเรียน ผมจึงรู้สึกแปลกใจ เพราะปกติ ไอ้หมอนี่มั้นไม่เคยมาสาย และมักจะมาถึงห้องเรียนคนแรกตลอด ผมจึงคิดว่าหลังเลิกเรียนจะแวะไปดูที่บ้านมันสักหน่อย เมื่อเลิกเรียนผมก็แวะไปที่บ้าน P เพื่อนผม ผมพบว่า สภาพของ P นั้น ดูท่าทางจะหนักกว่าผมตอนเจอผีหลอกเสียอีก P เล่าให้ฟังว่า ในวันสุดท้ายของการรับน้องนั้น P เดินทางกลับบ้านตามลำพัง กับรถยนต์เก่า ๆ ซึ่งพ่อของ P ให้เอามาใช้ขับไปเรียนที่มหาวิทยาลัย ระหว่างทาง เขาก็มาจอดเติมนำ้มันที่ปั๊มนำ้มันแห่งหนึ่ง ด้วยความที่เด็กปั๊มนั้นรู้จักกันกับ P เขาจึงพูดแซวว่า "นี่พี่ P แฟนพี่สวยดีนะ ทำไมไม่ให้เขามานั่งเบาะข้างคนขับหล่ะ " P ก็เลยงง ตอบเด็กปั๊มว่า "เฮ้ย น้องพี่มาคนเดียว" เด็กปั๊มก็เลย งง มองเข้าไปที่เบาะหลังของรถอีกครั้ง คราวนี้ไม่เห็นคนแล้ว เด็กปั๊มก็เลยหน้าซีด รีบเติมนำ้มัน รับเงิน และรีบเดินจากไปทันที ส่วน P ก็ขับรถ ออกจากปั๊มไปต่อ ระหว่างทาง ซึ่งก็ใกล้จะถึงบ้านของเขาแล้ว P ก็เหลือบไปมองที่กระจกมองหลัง สิ่งที่เขาพบคือ หญิงสาวในชุดนักศึกษาคนหนึ่ง นั่งก้มหน้าอยู่ที่เบาะหลัง โดยที่มีเส้นผมสีดำยาวปกหน้า P ทำใจแข็งคิดว่าตาคงฝาด แต่พอขับรถไกล้จะถึงหน้าบ้านเขาแล้ว หญิงคนนั้นก็ยังนั่งอยุู่ที่เบาะท้าย P เริ่มใจไม่ดี เขาจึงจอดรถ จากนั้นก็ทำใจกล้า คิดว่าเป็นใงเป็นกัน จะหันหน้าไปดูให้มันรู้ไปเลย เมื่อ P หันหน้าไปดูที่เบาะหลัง สิ่งที่เขาพบคือ หญิงสาวคนนั้นค่อย ๆ มีเลือดไหลออกจากต้นคอ จะนั้นหัวของเธอก็หลุดหล่นลงที่พื้นรถ เลือดไหลนอกไปทั่ว ในตอนนั้น P ก็สติแตกแล้วเขาเปิดประตูวิ่งลงจากรถไปตามถนน ร้องโวยวาย ไปที่บ้านของเขา ซึ่งห่างจากจุดที่รถจอดอยู่ประมาณ 50 เมตร โดยที่ยังไม่ดับเครื่องรถยนต์ด้วยซำ้ เช้าว้นต่อมา พ่อของเขาได้นำรถกลับเข้าบ้าน พร้อมกับต่อว่าเขาอย่างหนัก เพราะเมื่อเดินมาดูที่เบาะหลังรถแล้ว ก็พบว่า ที่เบาะหลังนั้นไม่มีร่องรอยอะไรเลย คราบเลือด ก็ไม่มี และวันนั้น P ก็เป็นไข้อย่างหนัก เส้นผมร่วมเป็นกระจุก
เมื่อฟัง P เล่าจบ จึงขอลา P และเดินออกจากบ้านเขามา เพื่อให้ P ได้พักผ่อน ระหว่างทางผมจึงคิดว่า ถ้า P หายป่วยจะชวนเขาเข้าวัดไปทำบุญ สักหน่อย แต่ตอนนี้ ผมกลับอยากรู้แล้วว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่ ถ้าตึกนั้นสร้างใหม่ ไม่เคยมีใครตาย แล้วเธอมาจากใหน ผมคิดไม่ตกว่าจะไปถามใคร ได้แต่ปล่อยให้สงสัยต่อไป