อ่านเรื่องของผม แล้วอย่าพึ่งด่าผมนะ มาขอคำแนะนำครับ หรือชี้ทางบอกทางเลยยิ่งดี
ผมอายุยี่สิบกลางๆครับ ทำงานในบริษัทรับเหมาติดตั้งระบบ Automation ในโรงงาน วันๆก็นั่งเขียนโปรแกรม PLC เริ่มเบื่อกับมันละ ป.ตรีเรียนจบวิศวะมา สาขาระบบควบคุม จบแล้วก็ทำงานหาประสบการปีครึ่ง แล้วทนแรงกดดันจากเสด็จแม่ไม่ไหว เพราะเขาอยากให้ต่อโท ผมเข้าใจเขานะ เขาบอกว่าความฝันเขาคืออยากส่งลูกคนเดียวของเขาเรียนให้สูงที่สุดเท่าที่กำลังของเขามี ฟังแค่นี้ลูกคนใหนไม่อยากทำความฝันให้แม่บ้างละครับ แต่ก็ต้องทำงานด้วย งั้นจะเอาไรกินละครับ เพราะแม่จ่ายแต่ค่าเทอม ส่วนปากท้องหากินเอง (อันนี้ไม่ได้บ่นนะ ถูกแล้วละ) แต่พักหลังๆผมก็จ่ายค่าเทอมเองละนะ ก็โตเป็น...แล้วครับ จะมาขอเงินที่บ้านก็ไม่ใช่ลูกผู้ชายตัวจริงสิ 555 เอ้า ออกทะเล กลับเข้าทางก่อน
คือผมตัดสินใจเรียนโทเพราะแม่ครับ แต่ตอนนั้นก็คิดว่า เราอยากเรียนจริงๆเหรอ กลัวจะไปไม่รอดเพราะขี้เกียจ แต่สุดท้ายก็เลือกเรียนสาขาระบบควบคุมสาขาเดิมครับ แต่ที่ใหม่นะ เพราะที่นี่เขารับนักศึกษาที่ทำงานไปด้วย ผมเดินเข้าไปบอกอาจารย์ที่ปรึกษาว่าสนใจเกี่ยวกับ Computer vision ครับ ก็ยังงงตัวเองอยู่เลยว่าทำไมไม่เลือกเรียนคณะเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์โดยตรง ผมไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับ computer vision เลยครับ ที่เลือกเรียนเพราะอยากรู้ล้วนๆ แต่คุณเข้าใจใช่ปะว่า ป.โท คือศึกษาด้วยตนเอง จริงๆถ้าแค่สนใจเฉยๆ ไม่ต้องเรียนโทก็ได้ครับ อยู่บ้านศึกษาเองดีกว่า ไม่ต้องลำบากชีวิต แต่ผมก็เลือกทางนี้มาละคับ ปีแรกอาจารย์ให้ผมไปนั่งเรียน image processing กับน้องปีหนึ่งภาควิชาวิศวะคอม คือต้องไปเรียนที่ภาควิชาอื่นเพราะที่ภาคของผมไม่มีสอน และก็ต้องเรียนวิชาบังคับของภาคอีก แต่จริงๆวิชาเรียนหลักก็ไม่หนักเท่าไหร่ เดือนนึงจะมีเรียนสักครั้ง หรือไม่ก็ทั้งเทอมไม่เรียนเลยก็มี ก็ดีเหมือนกัน ผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ในหัวผมก็เลยมีแต่แต่เรื่องของ image processing, image recognition, computer vision อะไรพวกนี้ แต่ต้องศึกษาเองหมดนะ วิชาที่เรียนที่ภาคคอมพิวเตอร์ก็เหมือนเป็นพื้นฐานนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้ลึกอะไรมาก ผมก็เลยต้องทำงานหนักกว่าชาวบ้านเขา เหมือนเรียนใหม่หมด ความรู้เดิมแทบเอามาใช้ไม่ได้ ใหนจะต้องทำงานอีก
แล้วอาจารย์ก็คุยกับผมเรื่อง Thesis ซึ่งเกี่ยวกับ SLAM (Simultaneous Localization and Mapping) ครับ มีใครรู้จักบ้าง มันคือ Application ที่หุ่นยนต์ตัวนึง สามารถสร้างแผนที่หรือสภาวะรอบตัวเองและระหว่างนั้นก็ระบุตำแหน่งของตัวเองได้ (เอาแค่นี้ละกัน ใครสงสัยถามกูเกิลเอานะ แต่ลำบากหน่อย เพราะเป็นเรื่องใหม่มากๆๆๆ) โดยจะเน้นไปทาง Visual Slam คือใช้กล้อง โดยกล้องที่ใช้จะเป็นกล้อง kinect ของ microsoft ถ้าใครเคยเล่นเกมส์กับเครื่อง xbox คงรู้จัก ที่เราเล่นเกมส์ตีเทนนิส ตีปิงปองอะ คือกล้องตัวนี้มันวัดระยะห่างของวัตถุในภาพได้ครับ เอ้า ช่างเหอะ อย่างที่บอก ความรู้พื้นฐานผมไม่มีอะไรเลย อะไรก็ไม่รู้จัก อาจารย์แทบเอาหัวโขกกับโต๊ะอะ สุดท้ายผมก็ต้องไปศึกษาทุกอย่างที่เกี่ยวข้องมาก่อน นี่ผมเรียนมาสามเทอมละครับ ยังไม่ได้ทำ thesis ของตัวเองเลย ศึกษาด้วยตนเองอย่างเดียว ผมต้องหัดเขียนภาษา C++, C#, ศึกษาการใช้ OpenCV Library, Eigen Library, ไปนั้งอ่าน Linear Algebra ใหม่แบบเจาะลึก อันนี้ยากมากบ่องตง,ศึกษาเรื่อง probabilistic equation อันนี้โคตรยาก ทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจเลย, ศึกษาเรื่องของ image processing, image recognition, Computer vision, ต้องไปหัดเขียนโปรแกรมควบคุมกล้อง Kinect, และก็ต้องศึกษาเรื่องของ Slam aplication ซึ่งอย่าหวังว่าข้อมูลในเมืองไทยจะมี วันๆอ่านแต่งานวิจัยของมหาลัยอื่น และก็อยากมาก มีแต่สมการความน่าจะเป็น (probabilistic equation ทีผมพูดถึง) นี่ผมใช้เวลามาสามเทอมละ ความรู้ที่มียังไม่ถึงครึ่งที่บอกมานี่เลย เหนื่อยมาก ต้องทำงานอีก แล้วงานก็ต้องออกต่างจังหวัดทุกอาทิต บางทีค้างเป็นเดือน วันๆได้แต่ขับรถ เหนื่อย สมองเหนื่อยล้า เฉื่อยชาคิดอะไรไม่ออก เฮ่อ
และแล้วผมก็มาคิดกับตัวเอง จริงๆคิดมาตลอดแหละ แต่วันนี้ตัดสินใจให้คนพันทิปช่วย ว่าจะเอาไงกับชีวิตดี ผมไม่อยากเลิกเรียนด้วยคืออยากทำให้เสร็จ ก็เริ่มมันแล้ว การงานเริ่มจะไม่ค่อยดีละ อยากเปลี่ยนงานใหม่ แล้วสมมุตนะ ว่าผมจบโทจริงๆ จะเอาความรู้ที่มีไปทำไรต่อดี คือตอนนี้สมองผมเหนื่อยมาก คิดอะไรสร้างสรรค์ไม่ได้ ถ้าผมเรียนจบ แล้วหางานใหม่ ผมควรทำงานที่ใหนดี เรื่องเงินก็สำคัญนะ ภาระก็มี ต้องเลี้ยงพ่อแม่ยามแก่เฒ่า จริงอยากเอาวุฒ ป.โทไปสมัคร แต่คงยากเพราะเรื่องที่เราเรียนในเมืองไทยจะมีใครต้องการรึเปล่า ผมเล่ามายาวเยียดเนี่ย ก็เพื่อเพื่อนๆพันทิปจะได้รู้ว่า ในอนาคตผมจะมีความรู้อะไรบ้าง แล้วอยากถามว่าผมจะทำยังไงกับความรู้ทีมี หรือจริงๆแล้วผมควรทำยังไงกับชีวิตดีครับ ทิ้งทุกอย่าง หาสิ่งที่ตัวเองชอบจริงๆดีมั๊ย บอกเลย มีแต่สิ่งที่ทำเป็น หาสิ่งที่ชอบไม่เจอ
ถ้าเรียนโทจบ ละจะเอาไงต่อดี
ผมอายุยี่สิบกลางๆครับ ทำงานในบริษัทรับเหมาติดตั้งระบบ Automation ในโรงงาน วันๆก็นั่งเขียนโปรแกรม PLC เริ่มเบื่อกับมันละ ป.ตรีเรียนจบวิศวะมา สาขาระบบควบคุม จบแล้วก็ทำงานหาประสบการปีครึ่ง แล้วทนแรงกดดันจากเสด็จแม่ไม่ไหว เพราะเขาอยากให้ต่อโท ผมเข้าใจเขานะ เขาบอกว่าความฝันเขาคืออยากส่งลูกคนเดียวของเขาเรียนให้สูงที่สุดเท่าที่กำลังของเขามี ฟังแค่นี้ลูกคนใหนไม่อยากทำความฝันให้แม่บ้างละครับ แต่ก็ต้องทำงานด้วย งั้นจะเอาไรกินละครับ เพราะแม่จ่ายแต่ค่าเทอม ส่วนปากท้องหากินเอง (อันนี้ไม่ได้บ่นนะ ถูกแล้วละ) แต่พักหลังๆผมก็จ่ายค่าเทอมเองละนะ ก็โตเป็น...แล้วครับ จะมาขอเงินที่บ้านก็ไม่ใช่ลูกผู้ชายตัวจริงสิ 555 เอ้า ออกทะเล กลับเข้าทางก่อน
คือผมตัดสินใจเรียนโทเพราะแม่ครับ แต่ตอนนั้นก็คิดว่า เราอยากเรียนจริงๆเหรอ กลัวจะไปไม่รอดเพราะขี้เกียจ แต่สุดท้ายก็เลือกเรียนสาขาระบบควบคุมสาขาเดิมครับ แต่ที่ใหม่นะ เพราะที่นี่เขารับนักศึกษาที่ทำงานไปด้วย ผมเดินเข้าไปบอกอาจารย์ที่ปรึกษาว่าสนใจเกี่ยวกับ Computer vision ครับ ก็ยังงงตัวเองอยู่เลยว่าทำไมไม่เลือกเรียนคณะเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์โดยตรง ผมไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับ computer vision เลยครับ ที่เลือกเรียนเพราะอยากรู้ล้วนๆ แต่คุณเข้าใจใช่ปะว่า ป.โท คือศึกษาด้วยตนเอง จริงๆถ้าแค่สนใจเฉยๆ ไม่ต้องเรียนโทก็ได้ครับ อยู่บ้านศึกษาเองดีกว่า ไม่ต้องลำบากชีวิต แต่ผมก็เลือกทางนี้มาละคับ ปีแรกอาจารย์ให้ผมไปนั่งเรียน image processing กับน้องปีหนึ่งภาควิชาวิศวะคอม คือต้องไปเรียนที่ภาควิชาอื่นเพราะที่ภาคของผมไม่มีสอน และก็ต้องเรียนวิชาบังคับของภาคอีก แต่จริงๆวิชาเรียนหลักก็ไม่หนักเท่าไหร่ เดือนนึงจะมีเรียนสักครั้ง หรือไม่ก็ทั้งเทอมไม่เรียนเลยก็มี ก็ดีเหมือนกัน ผมไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ในหัวผมก็เลยมีแต่แต่เรื่องของ image processing, image recognition, computer vision อะไรพวกนี้ แต่ต้องศึกษาเองหมดนะ วิชาที่เรียนที่ภาคคอมพิวเตอร์ก็เหมือนเป็นพื้นฐานนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้ลึกอะไรมาก ผมก็เลยต้องทำงานหนักกว่าชาวบ้านเขา เหมือนเรียนใหม่หมด ความรู้เดิมแทบเอามาใช้ไม่ได้ ใหนจะต้องทำงานอีก
แล้วอาจารย์ก็คุยกับผมเรื่อง Thesis ซึ่งเกี่ยวกับ SLAM (Simultaneous Localization and Mapping) ครับ มีใครรู้จักบ้าง มันคือ Application ที่หุ่นยนต์ตัวนึง สามารถสร้างแผนที่หรือสภาวะรอบตัวเองและระหว่างนั้นก็ระบุตำแหน่งของตัวเองได้ (เอาแค่นี้ละกัน ใครสงสัยถามกูเกิลเอานะ แต่ลำบากหน่อย เพราะเป็นเรื่องใหม่มากๆๆๆ) โดยจะเน้นไปทาง Visual Slam คือใช้กล้อง โดยกล้องที่ใช้จะเป็นกล้อง kinect ของ microsoft ถ้าใครเคยเล่นเกมส์กับเครื่อง xbox คงรู้จัก ที่เราเล่นเกมส์ตีเทนนิส ตีปิงปองอะ คือกล้องตัวนี้มันวัดระยะห่างของวัตถุในภาพได้ครับ เอ้า ช่างเหอะ อย่างที่บอก ความรู้พื้นฐานผมไม่มีอะไรเลย อะไรก็ไม่รู้จัก อาจารย์แทบเอาหัวโขกกับโต๊ะอะ สุดท้ายผมก็ต้องไปศึกษาทุกอย่างที่เกี่ยวข้องมาก่อน นี่ผมเรียนมาสามเทอมละครับ ยังไม่ได้ทำ thesis ของตัวเองเลย ศึกษาด้วยตนเองอย่างเดียว ผมต้องหัดเขียนภาษา C++, C#, ศึกษาการใช้ OpenCV Library, Eigen Library, ไปนั้งอ่าน Linear Algebra ใหม่แบบเจาะลึก อันนี้ยากมากบ่องตง,ศึกษาเรื่อง probabilistic equation อันนี้โคตรยาก ทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจเลย, ศึกษาเรื่องของ image processing, image recognition, Computer vision, ต้องไปหัดเขียนโปรแกรมควบคุมกล้อง Kinect, และก็ต้องศึกษาเรื่องของ Slam aplication ซึ่งอย่าหวังว่าข้อมูลในเมืองไทยจะมี วันๆอ่านแต่งานวิจัยของมหาลัยอื่น และก็อยากมาก มีแต่สมการความน่าจะเป็น (probabilistic equation ทีผมพูดถึง) นี่ผมใช้เวลามาสามเทอมละ ความรู้ที่มียังไม่ถึงครึ่งที่บอกมานี่เลย เหนื่อยมาก ต้องทำงานอีก แล้วงานก็ต้องออกต่างจังหวัดทุกอาทิต บางทีค้างเป็นเดือน วันๆได้แต่ขับรถ เหนื่อย สมองเหนื่อยล้า เฉื่อยชาคิดอะไรไม่ออก เฮ่อ
และแล้วผมก็มาคิดกับตัวเอง จริงๆคิดมาตลอดแหละ แต่วันนี้ตัดสินใจให้คนพันทิปช่วย ว่าจะเอาไงกับชีวิตดี ผมไม่อยากเลิกเรียนด้วยคืออยากทำให้เสร็จ ก็เริ่มมันแล้ว การงานเริ่มจะไม่ค่อยดีละ อยากเปลี่ยนงานใหม่ แล้วสมมุตนะ ว่าผมจบโทจริงๆ จะเอาความรู้ที่มีไปทำไรต่อดี คือตอนนี้สมองผมเหนื่อยมาก คิดอะไรสร้างสรรค์ไม่ได้ ถ้าผมเรียนจบ แล้วหางานใหม่ ผมควรทำงานที่ใหนดี เรื่องเงินก็สำคัญนะ ภาระก็มี ต้องเลี้ยงพ่อแม่ยามแก่เฒ่า จริงอยากเอาวุฒ ป.โทไปสมัคร แต่คงยากเพราะเรื่องที่เราเรียนในเมืองไทยจะมีใครต้องการรึเปล่า ผมเล่ามายาวเยียดเนี่ย ก็เพื่อเพื่อนๆพันทิปจะได้รู้ว่า ในอนาคตผมจะมีความรู้อะไรบ้าง แล้วอยากถามว่าผมจะทำยังไงกับความรู้ทีมี หรือจริงๆแล้วผมควรทำยังไงกับชีวิตดีครับ ทิ้งทุกอย่าง หาสิ่งที่ตัวเองชอบจริงๆดีมั๊ย บอกเลย มีแต่สิ่งที่ทำเป็น หาสิ่งที่ชอบไม่เจอ