บทสรุปของการได้เพื่อนมาเป็นแฟน ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต

สวัสดีค่ะ เราเป็นอีกคนหนึ่งที่แอบรักเพื่อนตัวเองตั้งแต่ ม. 2 ย้ำว่า ม.2 ตอนนั้นคิดว่าเป็นความรักแบบเด็กๆ เดี๋ยวก็จบไป จากนั้นผู้ชายที่แอบชอบย้ายโรงเรียนไปเรียนในตัวเมือง 3 ปี เต็มๆ ที่เราก็ยังแอบรักคนๆ เดิม เฝ้าพร่ำเพ้อคิดถึงแต่เขา โดยที่เขาไม่เคยรู้ ด้วยความที่เราเรียนพอใช้ได้ จึงขอแม่เข้าไปเรียนพิเศษในตัวเมืองเพียงเพื่อจะไปสืบเรื่องราวของเขา (บ้ามาก) สมัยนั้นห้องสมุดยังมีการยืมหนังสือแบบเขียนชื่อไว้ด้านหลัง ว่ายืมวันที่เท่าไหร่ ใครยืม

เราแอบขโมยเศษกระดาษเล็กๆ นั้นกลับบ้านเพียงเพราะอยากเก็บลายมือของเขาไว้ ซึ่งมีเป็นสิบๆ ใบ เรียกได้ว่าทุกสิ่งอย่างเกี่ยวกับเขาเราเก็บหมด แต่ไม่กล้าคุยกับเขานะแปลกดี ใครเคยอยู่ในโมเม้นท์นี้จะรู้ว่ามันทรมานมากๆ

จนเข้ามหาลัยเป็นครั้งแรกที่ต้องเข้ามาเอ็นฯที่กทม (สมัยนั้นยังมีสอบตรง) เราตจว. เราได้เจอกับเขา เราดีใจมากๆ ตื่นเต้นดีใจสุดๆ ผู้ชายที่แอบรักมานาน เขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ยังน่ารักและเราก็รักเขาอยู่ไม่เปลี่ยนไปเลย แต่แล้วจากวันนั้นอีก 3 ปี เราก็ไม่เจอ ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ทั้งๆ ที่เราเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน! แต่ไม่เคยเจอกันเลย เรามีคนมาชอบพอสมควร แต่ก็ไม่ได้จริงจังกับใคร ใจยังคิดถึงผู้ชายที่เป็นรักแรกตลอดเวลา ส่วนเขามารู้ที่หลังก็จีบคนนั้นคนนี้บ้างประปราย

กระทั่งเรียนจบเราได้เจอกันอีกครั้งและเป็นจุดเริ่มต้นของคำว่า ไม่คาดฝันว่าจะได้เขามาเป็นคู่ชีวิต