ข้าบดินทร์คืนนี้ สนุกมากจริงๆ อิฉันไม่พลาดสักฉากเดียวเลยเจ้าค่ะ

ทำไมวันนี้มีฉากที่คุณพี่เหมคุยดีและเหมือนขอบพอแม่บัวอีกแหละเจ้าค่ะ อิฉันงงเจ้าค่ะ แล้วมีตอนที่แม่ลำดวนเห็นด้วย ตอบข้อสงสัยอิฉันที่เจ้าค่ะ

ไปเห็นภาพนี้ในทวิตเตอร์ มา นี่แค่ภาพนิ่งยังดูเรียลมาก ดูอบอุ่น คิดดูสิขนาดเมียยังรักยังหลงขนาดนี้ ถ้ามีลูกพ่อเหมจะหลงขนาดไหน อิฉันนี่ปลื้มแทนแม่ลำดวนจริง แล้วเป็นอะไรอิฉันเขิลบิดตัวเป็นเลขแปดแล้วเจ้าค

ละครจบ อารมณ์ไม่จบเจ้าค่ะ เลอค่าอีกเช่นเคยกับ 'ข้าบดินทร์' จากที่ได้ดูละครวันนี้ อยู่ๆ อิฉันก็ตระหนักได้ว่า อีกหนึ่งข้อคิดดีๆ จากละครเรื่องนี้ก็คือ "อย่าทอดทิ้งผู้ชายยามที่เขาตกต่ำ" เจ้าค่

ขอปรบมือดังๆให้ละครเรื่องนี้ เอาซะคนดูอย่างเราอยากจะกรีดร้อง อกจะแตกตาย สงสารเจ้าคุณบริรักษ์เหลือเกิน ฉากที่คุยกับพระยาวิปริตเสร็จแล้ว ร้องไห้ ตัวสั่น นี่มันดีจนขนลุก ทั้งคุณหญิงและพ่อเหม นี่ทำอิฉันน้

พ่อเหมเนื้อทอง พ่อยิ่งมอซอซอก็ยิ่งดูเร้าใจ... ทำเอาแม่ตำแหรกใจยังละอ่อนอย่างอิฉันถึงกับเสน่หาในหนวดเคราพ่อถึงเพียงนี้ ถึงจะมอซอก็ยังมีมาดผู้ดี ช่างเซ็กซี่กระไรเช่นนี้เจ้าคะ แล้วจะให้อิฉันทำอย่างไรเล่

ฉากที่พ่อเหมเดินถือช่อคล้ายๆดอกไม้มาแล้วทำหน้าหนักใจ ไอเราก็นึกว่าพ่อแกจะโรแมนติก เอาไปเซอร์ไพรส์เจ้าลำดวน ...แต่ที่ไหนได้ พอเดินพ้นมากลับเป็นเหล่าควาญทั้งหลายกำลังต่อแถวแก้กรรมหลังดูนางรำซ้อมจบ อิฉ

ยอมรับเลยว่าฉายตอนแรกไม่ได้ดู มาดูตอนพ่อเหมตกต่ำ น่าจะสักตอนสอง สามีมาดูหลังจากนั้นอีก จากนั้น สองสามีภรรยาก็เฝ้าหน้าจอวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ถ้าวันไหนลูกจะดู CD ก็จะเฝ้าหน้า Tablet ดูผ่านเน็ตแทน แล้