สวัสดีค่ะชาวพันทิป แนะนำตัวหน่อยโน้ะเราเป็นเด็กนักเรียนม.4 ก็เป็นที่รู้จักจากคนในโรงเรียนพอประมาณเลยละ เริ่มเลยละกันนะ อ่อจะบอกก่อนว่านี่เป็นกระทู้แรกอาจจะเรียบเรียงคำผิดๆถูกๆก็พยายามอ่านกันหน่อยน้า55555เน้นพิมพ์จากความรู้สึกล้วนๆ คือเรื่องมันเริ่มขึ้นตอน ม.3(ปัจจุบันเราอยู่ม.4) เราก็แอบปลื้มๆผู้ชายคนนึงอะโน้ะตามประสาผู้หญิง แต่คือเราเป็นคนที่กว่าจะชอบใครคือชอบยากมาก ตั้งแต่เกิดมาเคยชอบผู้ชายแค่3คน แต่กับสองคนแรกนี่ก็ไม่ได้ฝังใจอะไรนะแปลกมากทั้งๆที่คุยกันนานกว่าไอ้คนสุดท้ายอีก เรื่องที่จะเล่าก็เป็นเรื่องของคนที่สามนี่แหละ เราก็ปลื้มเขาใช่ปะคือก็แค่ชอบมองเวลาเดินผ่านเฉ๊ยๆแล้วมันก็รู้จักกับเพื่อนเราด้วย (ง่อวววววทางสะดวกปะละอิอิ) สักอาทิตย์ผ่านไปนางทักไลน์มาจ้า5555 คุยกันอยู่สักพักเลยละ มันฟินมากเวลาแบบเจอหน้ากันแล้วเพื่อนก็แซว ยิ้มให้กันไรงี้เป็นโมเม้นที่แบบแอร้ยยยยยย คือก็คุยกันแทบทั้งวันนะจะว่าเรียนก็เรียนแต่อีกมือก็แชทกันไป555555555 แต่เอาจริงๆเราก็ช่วยกันเรื่องเรียนนะแบบไม่รู้อะไรก็ถาม นางเก่งคณิตจ้าก็ช่วยเราได้เยอะแหละ ก็ช่วยๆกันไปโน้ะ คือก็คุยกันแบบเรื่อยๆไม่เหนื่อยก็ไม่พัก5555555 เช้ามามีมอนิ่งนะยะ พอเลิกเรียนมีถามกลับบ้านยัง ก่อนนอนมีฝันดี ตามสเต๊ปคนจีบกันปะแก เห้ยคือช่วงนั้นมีความสุขมาก ก็คุยๆกันไปสักพักก็ไปดูหนัง เออละก็คุยกันประมาณ 4เดือนได้มั้ง คือในใจก็แบบเออคนนี้ก็โอหน้าตาก็ผ่านแต่เอาจริงๆยังไม่คิดจะจริงจังด้วยเพราะด้วยความเป็นคนให้ใจใครยากไง แต่เราก็รู้มาตลอดแหละว่าเออนางก็ชอบๆเรา ไม่ชอบคงไม่มีมาคุย55555อีกอย่างเราก็ชอบเหมือนกันแต่นางไม่รู้จ้าาาาา แต่ก็รอนางมาบอกกับตัวเองแหละว่าชอบ เราต้องนิ่งไว้ตามสเต๊ปของชะนีน้อยฮิฮิ แต่ที่ผ่านๆมาก็คุยกันเข้ากันดีนะ คือนานๆทีมันจะเจอคนที่คุยกันโดยไม่ต้องพยายามหาเรื่องมาคุยปะ มันจะเรื่อยๆแต่ไม่เบื่อ และแล้ววันนึงจ้าาานางก็มาบอกชอบเราเหวยยยย เราก็แบบเห้ยมาบอกสักทีรอตั้งนานแหนะไอ้บ้า จะลองจำลองบทสนทนาให้ดูนะ เพราะเราลบแชทไปหมดแล้ว แต่จริงๆก็แอบเสียดายอะ ไม่สิเสียดายเลยแหละ เสียดายมาก สมมุติชื่อเขาว่า เอ ละกันโน้ะ เราจำบทสนทนาได้แม่นเลยฝังใจ
เอ: มีไรจะบอก
เรา: ว่า
เอ: เค้าชอบแก
เรา:หรา
เอ:จริงจัง
เรา:อ่อๆ55555
เอ:ลองคบกันไหม
เรา:ดูกันไปเรื่อยๆเนาะแล้วพร้อมเมื่อไรจะบอก
จบๆ พอๆ555 แล้วเราก็ดูกันมาเรื่อยๆอะ พอความสัมพันธ์อะไรๆมันเหมือนกำลังจะคืบหน้าขึ้น มันก็มีบางอย่างทำให้เราห่างกัน ช่วงนั้นก็ห่างไปเกือบอาทิตย์แบบเขาไม่ทักมาไม่อะไรเลย เราก็แบบกังวลมากเพราะเคยไม่คุยกันนานสุดก็2-3วัน ตอนนั้นความรู้สึกที่มีให้เขาก็เริ่มทวีคูณอยู่แล้ว เคยได้ยินปะละว่าแบบความรักของผุ้หญิงเริ่มจาก0ไป100 นั่นแหละตอนนั้นก็ให้เขาประมาณ 80% ละ ถือว่าเยอะอยู่สำหรับระยะเวลาแค่4-5เดือนจะทำให้คนๆนึงรู้สึกดีรู้สึกผูกพันธ์กับคนๆนึงได้มากขนาดนี้ ต่างคนต่างเงียบเลย พอเราเริ่มไม่ไหวเพราะเจอหน้าแทบทุกวันแต่คือไม่มีทักไม่มีอะไรแล้วอะ กลับบ้านไปคือร้องไห้หนักมาก แย่มาก ไม่อยากเจอใครเลย เวลาใครๆมาถามว่าคุยกันถึงไหนแล้วกับเอ คือน้ำตาแทบจะไหลจริงๆนะที่แบบต้องตอบว่า เลิกคุยกันแล้ว ไม่เข้าใจตัวเองเลยทำไมต้องเสียใจอะไรขนาดนั้นกะอีแค่คนๆเดียวที่เข้ามาแค่แปปเดียวด้วยซ้ำ เราก็ทำใจอยู่นานเลยแหละ แต่ถามว่าทำใจได้รึยัง ตอนนี้ถ้าให้ไปนึกถึงก็คือร้องไห้ได้อยู่ยังเจ็บยังคิดถึงอยู่ ช่วงที่ทำใจเราพยายามจะชอบคนอื่นหลายรอบมากแต่สุดท้ายก็วนกลับไปที่เดิมคือแบบไม่เข้าใจทำไมต้องคิดถึง แต่เท่าที่ดูความเคลื่อนไหวในเฟสเขาก็ดูมีเพ้อบ้างทำให้เราแบบแอบเข้าข้างตัวเองเว้ยว่ายังรู้สึกดีๆให้เราอยู่รึป่าว ถ้าู้สึกก็กลับมานะ ทางนี้ก็ยังรู้สึก แล้วบวกกับมีเหตุผลหลายๆอย่างที่ทำให้เขาจำเป็นต้องเลิกคุยกับเรา ทั้งเพื่อนเราก็ชอบเขา เพื่อนเขาก็ชอบเรา แล้วอีกมากมายๆ แต่เราก็รู้เรื่องเขามาบ้างแหละหลังจากห่างกัน ก็มีคนมาบอกว่าเขาก็มีถามถึงเราบ้างนิดๆหน่อยๆ ไอ้เราก็ไม่กล้ามโนว่าเขายังอะไรกับเรารึป่าว แต่ก็นะเวลาเราชอบใครมันก็ต้องมีมโนบ้างแหละว่าเขาจะคิดถึงเหมือนที่เราเป็นอยู่อ๊ะเปล่าาา เดี๋ยวมีต่ออีกนะ ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านจนจบนะยูววว ถ้าภาษาเรียบเรียงงงๆก็ขอโทษโด้ยยย
เคยไหมรักฝังใจ ?
เอ: มีไรจะบอก
เรา: ว่า
เอ: เค้าชอบแก
เรา:หรา
เอ:จริงจัง
เรา:อ่อๆ55555
เอ:ลองคบกันไหม
เรา:ดูกันไปเรื่อยๆเนาะแล้วพร้อมเมื่อไรจะบอก
จบๆ พอๆ555 แล้วเราก็ดูกันมาเรื่อยๆอะ พอความสัมพันธ์อะไรๆมันเหมือนกำลังจะคืบหน้าขึ้น มันก็มีบางอย่างทำให้เราห่างกัน ช่วงนั้นก็ห่างไปเกือบอาทิตย์แบบเขาไม่ทักมาไม่อะไรเลย เราก็แบบกังวลมากเพราะเคยไม่คุยกันนานสุดก็2-3วัน ตอนนั้นความรู้สึกที่มีให้เขาก็เริ่มทวีคูณอยู่แล้ว เคยได้ยินปะละว่าแบบความรักของผุ้หญิงเริ่มจาก0ไป100 นั่นแหละตอนนั้นก็ให้เขาประมาณ 80% ละ ถือว่าเยอะอยู่สำหรับระยะเวลาแค่4-5เดือนจะทำให้คนๆนึงรู้สึกดีรู้สึกผูกพันธ์กับคนๆนึงได้มากขนาดนี้ ต่างคนต่างเงียบเลย พอเราเริ่มไม่ไหวเพราะเจอหน้าแทบทุกวันแต่คือไม่มีทักไม่มีอะไรแล้วอะ กลับบ้านไปคือร้องไห้หนักมาก แย่มาก ไม่อยากเจอใครเลย เวลาใครๆมาถามว่าคุยกันถึงไหนแล้วกับเอ คือน้ำตาแทบจะไหลจริงๆนะที่แบบต้องตอบว่า เลิกคุยกันแล้ว ไม่เข้าใจตัวเองเลยทำไมต้องเสียใจอะไรขนาดนั้นกะอีแค่คนๆเดียวที่เข้ามาแค่แปปเดียวด้วยซ้ำ เราก็ทำใจอยู่นานเลยแหละ แต่ถามว่าทำใจได้รึยัง ตอนนี้ถ้าให้ไปนึกถึงก็คือร้องไห้ได้อยู่ยังเจ็บยังคิดถึงอยู่ ช่วงที่ทำใจเราพยายามจะชอบคนอื่นหลายรอบมากแต่สุดท้ายก็วนกลับไปที่เดิมคือแบบไม่เข้าใจทำไมต้องคิดถึง แต่เท่าที่ดูความเคลื่อนไหวในเฟสเขาก็ดูมีเพ้อบ้างทำให้เราแบบแอบเข้าข้างตัวเองเว้ยว่ายังรู้สึกดีๆให้เราอยู่รึป่าว ถ้าู้สึกก็กลับมานะ ทางนี้ก็ยังรู้สึก แล้วบวกกับมีเหตุผลหลายๆอย่างที่ทำให้เขาจำเป็นต้องเลิกคุยกับเรา ทั้งเพื่อนเราก็ชอบเขา เพื่อนเขาก็ชอบเรา แล้วอีกมากมายๆ แต่เราก็รู้เรื่องเขามาบ้างแหละหลังจากห่างกัน ก็มีคนมาบอกว่าเขาก็มีถามถึงเราบ้างนิดๆหน่อยๆ ไอ้เราก็ไม่กล้ามโนว่าเขายังอะไรกับเรารึป่าว แต่ก็นะเวลาเราชอบใครมันก็ต้องมีมโนบ้างแหละว่าเขาจะคิดถึงเหมือนที่เราเป็นอยู่อ๊ะเปล่าาา เดี๋ยวมีต่ออีกนะ ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านจนจบนะยูววว ถ้าภาษาเรียบเรียงงงๆก็ขอโทษโด้ยยย