กะทู้นี้เป็นกะทู้แรกนะคะ
จขกท.ตอนนี้อายุ 25 ค่ะ ทำงานธนาคารต่างชาติแห่งหนึ่งตั้งแต่เรียนจบ ทำมาได้ประมาณ 3 ปีแล้วค่ะ เงินเดือนปัจจุบันประมาณ 50k - 60k นะคะ คุณพ่อคุณแม่ส่งไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่ตอนป.ตรี ซึ่งหลายๆคนเลยรวมทั้งพ่อแม่ก็คาดหวังไว้สูงมาก แล้วก็อยากจะให้ลูกทำงานดีๆในบริษัทใหญ่ๆต่อไปเรื่อยๆ
แต่ปัญหาคือรู้สึกทรมานมากที่จะต้องทำงานประจำ ซึ่งไม่เคยรู้สึกว่าได้ทำอะไรที่เราอยากทำเองเลย เราเองก็เห็นว่าจริงๆแล้วมีโอกาสหลายอย่างมากหากจะออกมาทำอะไรเอง ไม่ว่าจะเป็นติวเตอร์ ขายของ หรือว่าเริ่มทำ startup ซึ่งพ่อกับแม่ก็เห็นว่าเป็นความคิดที่โง่มาก รวมถึงหาว่าเราขี้เกียจหากเราออกจากงาน ต่อไปก็มีแต่จะจนดักดานไปทั้งชาติ ออกมาทำเองก็มีแต่จะเจ๊ง ถ้าไม่ทำงานก็ออกจากบ้างไปเลย ซึ่งบางทีพอได้ยินแบบนี้เราเองก็น้ำตาไหลเลย เพราะเราก็ไม่เคยต้องรบกวนพ่อและแม่เลยตั้งแต่เรียนจบมา มีให้เงินพ่อกับแม่บ้าง ซึ่งท่านก็ไม่ได้เดือนร้อนตรงส่วนนี้อยู่แล้ว
บางทีเพื่อนๆก็จะพูดประมาณว่าเงินเดือนก็ดีอยู่แล้ว จะออกมาดิ้นรนให้ลำบากทำไม มีคนอื่นอีกเยอะแยะที่อยากจะอยู่ในที่ที่เราอยู่ ซึ่งเราก็รู้สึกว่าโชคดีที่เกิดมาไม่เคยต้องลำบากเลย แต่ว่าบางทีการที่เราอยากทำอะไรแล้วไม่ได้ทำมันก็เป็นความทุกข์ของมันเองนะคะ จริงๆเพื่อนก็จะมีสองแบบนี่แหละ กลุ่มนึงก็จะสนับสนุนให้ลองผิดลองถูก ออกมาทำอะไรเอง
หรือแม้กระทั่งหัวหน้าเคยแนะนำว่าเป็นมนุษย์เงินเดือนนี่แหละ สบายที่สุดในชีวิตแล้ว บางทีก็รุ้สึกว่าเวลาหัวหน้าพูดแบบนี้ออกมา ความนับถือที่เคยมีให้มันก็หายไปเลยค่ะ
ตอนนี้ก็ยังอยากออกมาอยู่ เสาร์อาทิตย์ก็มีไปขายน้ำมะนาวหรือน้ำส้มที่ตลาดนัดบ้าง จริงก็เข้าใจนะว่ามันร้อนและเหนื่อย ยิ่งตอนนี้มีตลาดนัดเพิ่มมากขึ้นก็ไม่ได้ขายดีเท่าไหร่ แต่ก็ยังรู้สึกว่าทุกครั้งที่เราทำอะไรใหม่ก็ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆมากขึ้น ตอนแรกก็เรียนการทำบัญชี แต่ตอนนี้ก็เริ่มมาดูเรื่องการตลาดออนไลน์แล้วค่ะ แต่พ่อกับแม่ก็ยังหาว่าเป็นอะไรที่ไร้สาระมาก ไม่รู้จักเอาเวลาไปทำงานหลัก ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าการหาเงินพิเศษเพิ่มมันผิดยังไง
เวลาคนอื่นไม่เห็นด้วยนี่เราก็ยังพอไม่สนใจได้นะคะ แต่อย่างพ่อกับแม่นี่คัดค้านสุดๆเลยค่ะ เพราะท่านจะให้ความสำคัญกับความมั่นคงและการวางแผนชีวิต ซึ่งเราก็เข้าใจนะคะ แต่บางทีก็ชอบขู่ว่าถ้าออกจากงานก็ออกจากบ้าน เดือดร้อนก็ไม่ต้องกลับมาขอความช่ยเหลืออีก
สุดท้ายนี้ก็เลยยังทำงานต่อไปเรื่อย แต่ไฟมันก็ค่อยๆดับค่ะ ยังไงเพื่อนๆคนอื่นถ้ามีประสบการณ์ก็รบกวนช่วยแชร์ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
อยากปรึกษาว่า ตอนเริ่มทำธุรกิจตัวเอง รับมือยังไงกับการที่คนรอบข้างไม่เห็นด้วยบ้างคะ
จขกท.ตอนนี้อายุ 25 ค่ะ ทำงานธนาคารต่างชาติแห่งหนึ่งตั้งแต่เรียนจบ ทำมาได้ประมาณ 3 ปีแล้วค่ะ เงินเดือนปัจจุบันประมาณ 50k - 60k นะคะ คุณพ่อคุณแม่ส่งไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่ตอนป.ตรี ซึ่งหลายๆคนเลยรวมทั้งพ่อแม่ก็คาดหวังไว้สูงมาก แล้วก็อยากจะให้ลูกทำงานดีๆในบริษัทใหญ่ๆต่อไปเรื่อยๆ
แต่ปัญหาคือรู้สึกทรมานมากที่จะต้องทำงานประจำ ซึ่งไม่เคยรู้สึกว่าได้ทำอะไรที่เราอยากทำเองเลย เราเองก็เห็นว่าจริงๆแล้วมีโอกาสหลายอย่างมากหากจะออกมาทำอะไรเอง ไม่ว่าจะเป็นติวเตอร์ ขายของ หรือว่าเริ่มทำ startup ซึ่งพ่อกับแม่ก็เห็นว่าเป็นความคิดที่โง่มาก รวมถึงหาว่าเราขี้เกียจหากเราออกจากงาน ต่อไปก็มีแต่จะจนดักดานไปทั้งชาติ ออกมาทำเองก็มีแต่จะเจ๊ง ถ้าไม่ทำงานก็ออกจากบ้างไปเลย ซึ่งบางทีพอได้ยินแบบนี้เราเองก็น้ำตาไหลเลย เพราะเราก็ไม่เคยต้องรบกวนพ่อและแม่เลยตั้งแต่เรียนจบมา มีให้เงินพ่อกับแม่บ้าง ซึ่งท่านก็ไม่ได้เดือนร้อนตรงส่วนนี้อยู่แล้ว
บางทีเพื่อนๆก็จะพูดประมาณว่าเงินเดือนก็ดีอยู่แล้ว จะออกมาดิ้นรนให้ลำบากทำไม มีคนอื่นอีกเยอะแยะที่อยากจะอยู่ในที่ที่เราอยู่ ซึ่งเราก็รู้สึกว่าโชคดีที่เกิดมาไม่เคยต้องลำบากเลย แต่ว่าบางทีการที่เราอยากทำอะไรแล้วไม่ได้ทำมันก็เป็นความทุกข์ของมันเองนะคะ จริงๆเพื่อนก็จะมีสองแบบนี่แหละ กลุ่มนึงก็จะสนับสนุนให้ลองผิดลองถูก ออกมาทำอะไรเอง
หรือแม้กระทั่งหัวหน้าเคยแนะนำว่าเป็นมนุษย์เงินเดือนนี่แหละ สบายที่สุดในชีวิตแล้ว บางทีก็รุ้สึกว่าเวลาหัวหน้าพูดแบบนี้ออกมา ความนับถือที่เคยมีให้มันก็หายไปเลยค่ะ
ตอนนี้ก็ยังอยากออกมาอยู่ เสาร์อาทิตย์ก็มีไปขายน้ำมะนาวหรือน้ำส้มที่ตลาดนัดบ้าง จริงก็เข้าใจนะว่ามันร้อนและเหนื่อย ยิ่งตอนนี้มีตลาดนัดเพิ่มมากขึ้นก็ไม่ได้ขายดีเท่าไหร่ แต่ก็ยังรู้สึกว่าทุกครั้งที่เราทำอะไรใหม่ก็ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆมากขึ้น ตอนแรกก็เรียนการทำบัญชี แต่ตอนนี้ก็เริ่มมาดูเรื่องการตลาดออนไลน์แล้วค่ะ แต่พ่อกับแม่ก็ยังหาว่าเป็นอะไรที่ไร้สาระมาก ไม่รู้จักเอาเวลาไปทำงานหลัก ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าการหาเงินพิเศษเพิ่มมันผิดยังไง
เวลาคนอื่นไม่เห็นด้วยนี่เราก็ยังพอไม่สนใจได้นะคะ แต่อย่างพ่อกับแม่นี่คัดค้านสุดๆเลยค่ะ เพราะท่านจะให้ความสำคัญกับความมั่นคงและการวางแผนชีวิต ซึ่งเราก็เข้าใจนะคะ แต่บางทีก็ชอบขู่ว่าถ้าออกจากงานก็ออกจากบ้าน เดือดร้อนก็ไม่ต้องกลับมาขอความช่ยเหลืออีก
สุดท้ายนี้ก็เลยยังทำงานต่อไปเรื่อย แต่ไฟมันก็ค่อยๆดับค่ะ ยังไงเพื่อนๆคนอื่นถ้ามีประสบการณ์ก็รบกวนช่วยแชร์ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ