อย่าเข้ามาใกล้บ่อยๆ ได้ไหม กลัวนอกใจแฟน

คือมีแฟนอยู่แล้ว ก็ทำงานคนละที่ เจอกันอาทิตย์ละครั้ง แฟนไม่หล่อ แต่พอดูได้ หุ่นไม่ดี สูง165 เอง (ผู้ชายไรเตี้ยจัง ชอบด่าเขาแต่เราก็เตี้ย55 เราสูง155) แต่ว่าแฟนนิสัยดี ตามใจเก่ง ไม่ค่อยพูด หรือขัดอะไร แต่เรียนไม่เก่ง เก่งคอม และเส้นทางใน กทม. ที่รู้สึกว่านี่แหละที่เก่งกว่าเรา ส่วนคณิตศาสตร์นี่ไม่ได้เรื่องเลย เราชอบคณิตศาสตร์ เวลาที่คิดไม่ทันเราก็อยากจะตบคว่ำ แต่ก็ไม่ได้โหดขนาดนั้นนะ55 ไม่ค่อยกล้าตัดสินใจ ไม่เป็นผู้นำ นิสัยเรียบร้อยอย่างกับผู้หญิง ส่วนเราก็ห้าว ทำอะไรรวดเร็ว คิดปุ๊ปทำปั๊ป จึงมักรู้สึกว่าเขาไม่ค่อยทันใจ แต่เขาเป็นคนให้เกียรติผู้หญิงมากนะ คบมาเป็นปี ยังไม่เคยจับมือกันเลย เข้าเรื่องเลย คือทำงาน แล้วเจอรุ่นพี่ที่บริษัท เก่งมาก เก่งคณิตศาสตร์ทำงานฝ่าย QS ตอนแรกก็แค่คิดว่าเห่ย หน้าตาโอเค คล้ายๆ ออฟAF1 เลย แต่ผิวคล้ำกว่าเพราะออกหน้าไซต์งานด้วย แต่เรานี่สิ ห้าวเกิ๊น คงไม่สนใจเราหรอก (เรามีแฟนแล้วนะ ห้ามคิดเลย) แล้วสาวๆ ในบริษัทแหม มีทั้งประชาสัมพันธ์ น่ารักๆ และแผนกเลขาอะไรประมาณนี้ ก็เจอกันครั้งแรกในห้องประชุม เราเป็นเด็กใหม่ ทำงานแผนกวางแผน 1 เดือน แล้วเพิ่งเจอกัน พอพักเที่ยง เราก็นั่งคนเดียว พี่เขาก็นั่งคุยกับเพื่อนผู้หญิงข้างๆ แต่เขาก็ดันหันมาคุยกับเรา ถามชื่อถามแผนก (ตอนนั้นยังไม่คิดไรก็เฉยๆอ่ะ แบบว่าคงทำความรู้จักแหละ) คุยจบก็แยกย้ายไป ไม่มีไร พอหลังๆ เห็นพี่เขามาออฟฟิตเริ่มบ่อยขึ้น หน้าไซต์คงใกล้จบงานแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ทักไรเราเหมือนคนไม่รู้จักกัน เราก็หยิ่งสิครับ คือเป็นคนที่ถ้าใครไม่สนใจเรา เราก็จะไม่สนใจเขาประมาณนั้น (คือตอนคบแฟน คือชอบเขา 2-3 วันตอนปี1 แล้วก็เลิกชอบ ปลื้มใครเป็นพักๆ แต่จริงๆเขาก็ชอบเรา แต่เพิ่งมาจีบตอนปี4 เลยได้คบกัน) พอหลังๆ ต้องเจอหน้ากันจังๆ ก็เลยต้องไหว้ ต้องยิ้ม ตามภาษาคนรู้จักกัน เขาต้องเดินผ่านแผนกเราบ่อย แล้วพอดีว่าเรามีเพื่อนที่มาทำงานกับเขาก่อนที่เราจะมา โดยที่ไม่รู้มาก่อนว่าเพื่อนเราทำงานกับเขา พอรู้ที่หลังเลยได้คุยกันยาว เขาก็แบบถามโน้นนี่ เป็นเพื่อนกันเหรอ ดีนะ  คุยไรไปเรื่อยเปื่อย เราก็นิ่งๆ อีก คุยถามคำตอบคำไป แต่ในใจ พี่อย่ามายุ่งกับหนูเลย เดี๋ยวสนิท บางทีเรานั่งเคร่งๆกับงาน เหม่อๆ ไม่ได้สนใจ อยู่ดีๆก็เขามาทัก ทำเอาตกใจซะ คือใส่แว่นหน้าเตอะ  หัวฟู (จะใส่แว่นเฉพาะตอนทำงานหน้าคอม) ก็มาชวนคุย เล่นโมเดลที่เราตั้งไว้ (รถแบ๊คโฮ) มีมุมเหมือนเด็กๆ เราก็งง คือพี่ชอบเล่นของเล่นเหรอ?(จะบอกว่าเหมือนเด็กเลยจะโดนด่าหรือเปล่า55) ก็ถามไปนะ แล้วก็คุยเรื่องงานสับเพเหระ แยกย้ายกันไป หลังจากนั้นเราต้องประชุมประจำเดือนทุกเดือน ก็ต้องเจอกัน ในห้องประชุมพี่เขาดูจริงจังมาก แทบเหมือนไม่รู้จักกันเลย เราก็ไม่กล้าสบตา เดี๋ยวหาว่าสนใจ (จริงๆคือก็สนใจนั้นแหละ55) แต่พยายามออกห่าง ไม่สนใจ พอพักกลางวัน เราก็ไปกินข้าว เรากินเสร็จก่อน กำลังจะเอาจานไปเก็บ พี่เขาก็เปิดประตูห้องอาหารเขามาพอดี (คือที่ล้างจานใกล้ประตู) เราก็เจอกันอีก เขาก็ไม่ได้ทักไรนะ เสร็จเราก็เอาล้างให้แม่บ้าน(คือจะมีแม่บ้านค่อยทำหน้าที่ดูแล) ก็กะจะไปกินผลไม้ต่อ แต่พี่เขาตักข้าวอยู่ ถ้าไปต่อเลยก็คิดว่าจะจงใจไหม ก็ให้คนอื่นต่อก่อนหลายคนแล้วก็ค่อยต่อ พอเราไปต่อแถว พี่เขาก็เอ่ยถามเรื่อยเปื่อย กินข้าวแล้วเหรอ อะไรยังไง เราก็อ๋อเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าจะกินผลไม้ พี่เขาตักเสร็จก่อนก็ไปนั่ง แล้วเราก็กะจะมานั่งที่เดิมที่ตอนกินข้าว นั่งคุยกับพี่ๆ ที่ประชุมด้วยกันแหละ(คือเราเด็กสุดในการประชุมPM) แต่ดันมีพี่คนหนึ่งนั่งไปแล้ว ไม่มีที่ว่างตรงนั้น เลยหาที่นั่งใหม่ ก็นั่งแยกออกมาคนเดียว ส่วนพี่คนที่เราพูดถึงตอนแรก เขาไปเอาแก้วน้ำ เดินผ่านมาทางเราตอนกลับ เขาก็อ้าวนั่งคนเดียวเหรอ เขาก็ย้ายที่นั่ง เอาข้าว มานั่งกินกับเรา เราก็นั่งกินผลไม้ไป คุยกันก็หลายเรื่องอยู่ โดยเฉพาะลักษณะที่ชอบอะไรคล้ายๆกัน ชอบคิดเลขเยอะๆเหมือนกัน เราก็บอกนะว่าถ้าพี่เป็นคนชอบคิด พี่ต้องคิดเยอะ และพูดกับคนทั่วๆไปไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะเราจะคิดลึกไปกว่าทั่วๆไป พี่เขาก็บอกว่าจริงนะ ก็คุยไรเรื่องงานเรื่องไรไปเรื่อย แล้วก็แยกย้ายกันเข้าห้องประชุมต่อ พอเขาห้องประชุมพี่แกก็มาดเดิม ประชุมแบบสนใจหน้าคอมสุดๆ แต่พอเลิกประชุมเราต้องไปเซฟงานลงแฟลชไดร์เผื่อเอาไปศึกษาต่อ พี่เขาก็เข้ามาทักทำไร คุยไรไปเรื่อย รู้สึกว่าไม่อยากสนิทไปกว่านี้เลย ก่อนที่จะชอบ ทั้งที่ไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังนิสัยที่แท้จริงของเขา (คือเขาอาจจะไม่ชอบเราก็ได้ แต่คือไม่อยากไปชอบเขาอ่ะ) รู้สึกผิดนิดๆ ระบายหน่อยได้ไหมเนี่ย