จุดจบของรักครั้งนี้

เรื่องมีอยู่ว่า เราไปเห็นรุ่นพี่คนนึงเดินผ่าน เจอหน้ากันบ่อยๆที่รร.แต่ไม่รู้จักกัน เจอไปเจอมา ชอบซะงั้น ต่อมาก็เริ่มหาเฟส พอหาเจอก็แอดเลยจ้าา ก็รอร้อรอจนกว่าพี่เค้ารับรับแอด แต่แบบไม่รับซักที คือนานมากกกก พอวันกีฬาสีก็เห็นพี่เค้าเลยแบบไปถ่ายรูปพี่เค้าไว้เเบบเยอะมากก ละส่งไปให้พี่เค้าในเฟส พี่เค้าถึงรับ ก็แบบทำความรู้จักกันแบบธรรมดาๆทั่วไป ละเราก็ไปหาไลน์พี่เค้า แต่พี่เค้าไม่เเจกไลน์หน้าวอลล์เฟสนะ เลยหายากนิดนึง แต่เราก็หาเจอ เลยแอดไป ละเราก็คุยกันมาเรื่อยๆตั้งแต่สิ้นเดือนธันวา เราเคยถามด้วยนะว่าพี่เค้ามีแฟนยัง พี่เค้าก็บอกว่าโสด เลยคุยกันต่อมาเรื่อยๆจนถึงประมานเดือนมีนามั้ง ละก็หยุดคุยไปเพราะอยากตัดใจ แต่สุดท้ายก็ตัดใจไม่ได้ พอกลางๆเดือนเมษาก็ทักพี่เค้าไปอีกคราวนี้คุยเยอะกว่าเดิม สนิทกว่าเดิม แต่คราวนี้ไม่เหมือนเดิม เพราะพี่เค้ามีแฟนแล้ว..  ก็คุยกันเรื่อยๆจนกระทั้งวันนึงนัดพี่เคิาไปกินข้าว พี่เค้าก็ไปกินข้าวด้วยกัน แต่เราก็เงียบๆไม่ค่อยพูดเพราะเขินเกร็งไปทั้งตัว แต่พี่เค้าดูแบบชิวมากกเล่นแต่โทสับ เราก้ไม่ได้ไรหลอก ต่อมาก้เอาของไปให้ ละก็แบบให้ทำไรก็ทำ55555555ต่อมาก็คุยไลน์ต่ตามปกติ ลืมบอกเวลาคุยไลน์อ่ะ เราจะเป็นฝ่ายทักไปก่อนตลอด เคยลองใจไม่ทักไปวันสองวันพี่เค้าก็ไม่ทักเรามา55555 ต่อๆ ละมีวันนึงเราส่งไปมอนิ่งเค้า คราวนี้เค้าอ่านไม่ตอบเลย จนวันนี้ก็ยังไม่ตอบ เอาจริงๆป่ะ คือแบบเฟลมาก เสียใจมาก ทำใจไม่ได้เลย คือแบบมันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดหรือตัวอักษรได้เลย มันจุกมาก แต่แบบต้องเก็บอาการ ไม่ให้คนอื่นเห็น แบบแอบร้องไห้คนเดียวก็มี นี่เล่าไปก็จะร้องไห้555555 ต้องลองมาเป็นแบบนี้ละจะเข้าใจความรู้สึกอ่ะ ตอนนี้ยังนั่งนึกถึงเวลาเก่าๆที่คุยกันทุกวันเลย ตัดใจไม่อ่ะจริงคนนี้ ทำให้รู้เลยว่ารักคืออะไร