สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อลดา ที่พิมเรื่องราวนี้ขึ้นมาเพราะอยากหาที่ปลดปล่อยระบายออกมาบ้าง
..ดิฉันอายุ 34 ปีแต่งงานอยู่กินกะสามี มา 14 ปี มีลูก ด้วยกันสองคน
..เมื่อประมาณ เดือนตุลา 57 สามีได้พบกับกลุ่มเพื่อนเก่าของโรงเรียนสมัยมัธยมผ่านทางเฟสบุ๊ค
และเกิด สานสัมพันธ์กับเพื่อนเก่าทั้งหญิงและชาย โดยการพูดคุยกลุ่มกรุ๊ปเพื่อนเขานัดเจอมาสังสรรค์กันตามประสาเพื่อนเก่า
แรกๆเราก็ไม่คิดอะไรคะ เพราะมันเป็นเรื่องปกติ แต่หลังๆเพื่อนๆกลุ่มนี้เริ่มนัดดื่มเที่ยวเรื่อยๆ
แทบทุกวัน และในกลุ่มมีแต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ หลังๆสามีเริ่มติดเพื่อนหนักดื่มกินกันจนดึกดื่นาวันไม่กลับบ้านก็มี
** เราเริ่มมีปากเสียงกันเรื่องนี้ ว่าทำไมถึงปาร์ตี้กันบ่อยจังจะคิดถึงอะไรกันนักหนา
** แฟนเราไม่พอใจต่อว่าเรา ว่าไม่เกี่ยวอะไรกับเพื่อนเป็นการอยากไปเอง
หลังๆเริ่มหนักขึ้น สามีไม่ค่อยอยากพาเราไปไหนด้วย
ไม่พาไปดูหนัง ไม่พาไปช้อปปิ้ง
อ้างว่าทำานหนักตลอด
เลิกงาน 4ทุ่ม แต่กลับ ตี3-4
เราแอบไปส่องเฟสชองเพื่อนๆกลุ่มนี้ตลอด
แฟนเรา บล็อคเฟสบุ๊คเรา คะ เราสมัครกี่เมล์เขาก็จับได้เพราะเวลาเราเล่นในคอมบ้านเมล์มันจะค้างยุตรงช่องล็อคอิน
แฟนเขาจะเอาเมล์ที่เห็นไปบล็อคไว้คะเหมือนเขาพยามปกปิดอะไรเราตลอดเวลา
พอเราไปส่องเจอรูปการปาร์ตี้สังสรรค์ของสามีและเพื่อนสาวและเกย์คนนึง
ถ่ายรูปเซลฟีกันหน้าตาเบิกบานมีความสุขมาก
เรายอมรับเห็นแล้วน้อยใจน้ำตาร่วงทุกครั้ง
เขาไปไหนมาไหนไม่เคยบอกเราเลยคะ ไม่เคยโทรหาเราเลยในแต่ละวันมีแต่เราเป็นฝ่ายโทรหา
ก่อนหน้าที่จะเจอเพื่อนกลุ่มนี้สามีปกติดีคะ สามีชอบพาไปกินข้าวนอกบ้านพาทำกิจกรรมครอบครัวแทบทุกวันกินของอร่อยๆ
กันในครอบครัว
เราเลิกโทรตามโทรถามเลิกพูดถึงการไปเที่ยวของสามีเลยคะไม่เซ้าซี้เขาหรือเรียกปลง
ปล่อยไปตามกรรมแต่ดูเหมือนความดีของเราไม่เป็นผล
สามีเริ่มมีความลับ แอบใช้มือถืออิกเครื่อง เวลาเข้าบ้านเขาซ่อนมือถือไว้ในรถ
เราแกล้งจะใช้รถเขาจะดุและไม่ยอมให้กุญแจรถ
เราก็ไม่พูดทำเป็นเฉยๆ
สามีเริ่ม แต่งตัวดีดูแลตัวเอง ซื้อเสื้อผ้าใหม่ เยอะมากคะแต่ก่อนไม่เคยซื้อเองมีแต่เราเป็นฝ่ายดูแล
เราไม่รู้จะทำไงดีคะ ทนไม่ไหวจนเคยขอหย่า แต่เราเองกลับเป็นฝ่ายไม่ไปหย่าคิดถึงลูกคะกลัวลุกเป็นเด็กไม่อบอุ่น
กลัวลูกจะถามถึงพ่อเขา กลัวใจตัวเองจะขาดเขาไม่ได้ทั้งรักทั้งเกลียดประมาณนี้นะ
ตอนนี้เราเกิดมีปัญหาเรื่องธุรกิจเรียกว่า จะล้มละลายละคะ
เรา ไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท เราขอสามีเขามีแต่ด่าเรา ต่อว่าเรา
ไปรับลูกที่รร. ลูกหิวขนมเราไม่มีเงิน ซื้อให้กินน้ำตาเราไหลตลอดทางมันทรมานมากคะ
เราไม่อยากรบกวนพ่อแม่ไม่อยากให้ท่านทุกข์ใจกับเรื่องราวของเรา
แม้แต่เพื่อน เราไม่มีเพื่อนสนิทหรอกคะ มีแค่เพื่อนกิน เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมยากไม่มีเราจึงไม่มีที่พึ่งพา
เราโทรยืมเงินญาติๆเขาไม่สนใจเรา อ้างว่าไม่มีตังค์แต่เขาอัพสเตตัสซื้อของเบรนแนมตลอด
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ใครลำบากเราช่วยหมด ลูกหนี้เราก็หายหน้าติดต่อใครไม่ได้เลยตอนนี้
เรามืดแปดด้านไปหมด ค่าเทมอลูก หลายหมื่นบาทก็ท้วงมา
เราพยาม ขอร้องสามีให้ขอทองแต่งงาน แบ่งไปจำนำแก้ปัญหาแต่เขาไม่ยอม
และด่าเราว่าเรื่องของ ร้านของริหารให้เป็นแบบนี้เอง
เราเสียใจมากคะ ไม่ใช่เงินร้านนี้หรือที่ซื้อบ้าน ที่ซุกหัวนอนกับข้าวกับน้ำให้มีกินมีใช้เมื่อก่อน
สามีเขาไม่เคยโทรถามเราเลยว่า ลูกกินช้าวหรือยัง ทั้งที่เขาก็รู้ว่าตอนนี้เราหมดตัว
จนมา วองวันที่แล้วสามีขอหย่ากับเรา บอกว่าอยากอยู่คนเดียว
เรารู้คะ เขาเห็นเราหมดตัว พร้อมกับเขามีผู้หญิงอื่นด้วย
ตอนนี้เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก ตอนนี้เราอยู่กับลูกสามคน กินมาม่ากล่องละ15 บาทสามคนกินทั้งน้ำตาคะ
คิดอยากฆ่าตัวตายแต่เห็นหน้าลูกแล้วทำไม่ลงคะ มันเป็นอารมณ์ไร้ทางออกจริงๆ
เลยแค่อยากพิมมาระบายแค่นั้น อยากได้กำลังใจจากคนที่ได้อ่านก็ดีใจแล้วคะ
ตอนนี้สามี ก็ไม่เข้าบ้านคะ เราก็ไม่โทร เขาก็ไม่โทร
เพื่อนๆคิดว่าสามีเขาเป็นผู้ชายแบบไหนกันคะ? ตอนนี้ชีวิตท้อแท้สิ้นหวังมากคะเงินทองไม่มีอะไรเลยขายใช้หนี้ธนาคารหมด
เวลาเราบอกว่า เรากับลูกหิวข้าวไม่มีอาหารกินตอนเย็นสามีจะตอบกลับ กุก็ไม่มีเหมือนกัน ทั้งที่เขามีทั้งทองทั้เงินเก็บหลายแสน
เสียใจมากคะ นอนไม่หลับมา เป็นเดือนแล้ว นอนร้องไห้ทุกคืน คิดมากทรมานเหลือเกินคะ
อยากระบายเมื่อสามีเปลี่ยนไปโดนทิ้งหมดตัว
..ดิฉันอายุ 34 ปีแต่งงานอยู่กินกะสามี มา 14 ปี มีลูก ด้วยกันสองคน
..เมื่อประมาณ เดือนตุลา 57 สามีได้พบกับกลุ่มเพื่อนเก่าของโรงเรียนสมัยมัธยมผ่านทางเฟสบุ๊ค
และเกิด สานสัมพันธ์กับเพื่อนเก่าทั้งหญิงและชาย โดยการพูดคุยกลุ่มกรุ๊ปเพื่อนเขานัดเจอมาสังสรรค์กันตามประสาเพื่อนเก่า
แรกๆเราก็ไม่คิดอะไรคะ เพราะมันเป็นเรื่องปกติ แต่หลังๆเพื่อนๆกลุ่มนี้เริ่มนัดดื่มเที่ยวเรื่อยๆ
แทบทุกวัน และในกลุ่มมีแต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ หลังๆสามีเริ่มติดเพื่อนหนักดื่มกินกันจนดึกดื่นาวันไม่กลับบ้านก็มี
** เราเริ่มมีปากเสียงกันเรื่องนี้ ว่าทำไมถึงปาร์ตี้กันบ่อยจังจะคิดถึงอะไรกันนักหนา
** แฟนเราไม่พอใจต่อว่าเรา ว่าไม่เกี่ยวอะไรกับเพื่อนเป็นการอยากไปเอง
หลังๆเริ่มหนักขึ้น สามีไม่ค่อยอยากพาเราไปไหนด้วย
ไม่พาไปดูหนัง ไม่พาไปช้อปปิ้ง
อ้างว่าทำานหนักตลอด
เลิกงาน 4ทุ่ม แต่กลับ ตี3-4
เราแอบไปส่องเฟสชองเพื่อนๆกลุ่มนี้ตลอด
แฟนเรา บล็อคเฟสบุ๊คเรา คะ เราสมัครกี่เมล์เขาก็จับได้เพราะเวลาเราเล่นในคอมบ้านเมล์มันจะค้างยุตรงช่องล็อคอิน
แฟนเขาจะเอาเมล์ที่เห็นไปบล็อคไว้คะเหมือนเขาพยามปกปิดอะไรเราตลอดเวลา
พอเราไปส่องเจอรูปการปาร์ตี้สังสรรค์ของสามีและเพื่อนสาวและเกย์คนนึง
ถ่ายรูปเซลฟีกันหน้าตาเบิกบานมีความสุขมาก
เรายอมรับเห็นแล้วน้อยใจน้ำตาร่วงทุกครั้ง
เขาไปไหนมาไหนไม่เคยบอกเราเลยคะ ไม่เคยโทรหาเราเลยในแต่ละวันมีแต่เราเป็นฝ่ายโทรหา
ก่อนหน้าที่จะเจอเพื่อนกลุ่มนี้สามีปกติดีคะ สามีชอบพาไปกินข้าวนอกบ้านพาทำกิจกรรมครอบครัวแทบทุกวันกินของอร่อยๆ
กันในครอบครัว
เราเลิกโทรตามโทรถามเลิกพูดถึงการไปเที่ยวของสามีเลยคะไม่เซ้าซี้เขาหรือเรียกปลง
ปล่อยไปตามกรรมแต่ดูเหมือนความดีของเราไม่เป็นผล
สามีเริ่มมีความลับ แอบใช้มือถืออิกเครื่อง เวลาเข้าบ้านเขาซ่อนมือถือไว้ในรถ
เราแกล้งจะใช้รถเขาจะดุและไม่ยอมให้กุญแจรถ
เราก็ไม่พูดทำเป็นเฉยๆ
สามีเริ่ม แต่งตัวดีดูแลตัวเอง ซื้อเสื้อผ้าใหม่ เยอะมากคะแต่ก่อนไม่เคยซื้อเองมีแต่เราเป็นฝ่ายดูแล
เราไม่รู้จะทำไงดีคะ ทนไม่ไหวจนเคยขอหย่า แต่เราเองกลับเป็นฝ่ายไม่ไปหย่าคิดถึงลูกคะกลัวลุกเป็นเด็กไม่อบอุ่น
กลัวลูกจะถามถึงพ่อเขา กลัวใจตัวเองจะขาดเขาไม่ได้ทั้งรักทั้งเกลียดประมาณนี้นะ
ตอนนี้เราเกิดมีปัญหาเรื่องธุรกิจเรียกว่า จะล้มละลายละคะ
เรา ไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท เราขอสามีเขามีแต่ด่าเรา ต่อว่าเรา
ไปรับลูกที่รร. ลูกหิวขนมเราไม่มีเงิน ซื้อให้กินน้ำตาเราไหลตลอดทางมันทรมานมากคะ
เราไม่อยากรบกวนพ่อแม่ไม่อยากให้ท่านทุกข์ใจกับเรื่องราวของเรา
แม้แต่เพื่อน เราไม่มีเพื่อนสนิทหรอกคะ มีแค่เพื่อนกิน เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมยากไม่มีเราจึงไม่มีที่พึ่งพา
เราโทรยืมเงินญาติๆเขาไม่สนใจเรา อ้างว่าไม่มีตังค์แต่เขาอัพสเตตัสซื้อของเบรนแนมตลอด
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ใครลำบากเราช่วยหมด ลูกหนี้เราก็หายหน้าติดต่อใครไม่ได้เลยตอนนี้
เรามืดแปดด้านไปหมด ค่าเทมอลูก หลายหมื่นบาทก็ท้วงมา
เราพยาม ขอร้องสามีให้ขอทองแต่งงาน แบ่งไปจำนำแก้ปัญหาแต่เขาไม่ยอม
และด่าเราว่าเรื่องของ ร้านของริหารให้เป็นแบบนี้เอง
เราเสียใจมากคะ ไม่ใช่เงินร้านนี้หรือที่ซื้อบ้าน ที่ซุกหัวนอนกับข้าวกับน้ำให้มีกินมีใช้เมื่อก่อน
สามีเขาไม่เคยโทรถามเราเลยว่า ลูกกินช้าวหรือยัง ทั้งที่เขาก็รู้ว่าตอนนี้เราหมดตัว
จนมา วองวันที่แล้วสามีขอหย่ากับเรา บอกว่าอยากอยู่คนเดียว
เรารู้คะ เขาเห็นเราหมดตัว พร้อมกับเขามีผู้หญิงอื่นด้วย
ตอนนี้เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก ตอนนี้เราอยู่กับลูกสามคน กินมาม่ากล่องละ15 บาทสามคนกินทั้งน้ำตาคะ
คิดอยากฆ่าตัวตายแต่เห็นหน้าลูกแล้วทำไม่ลงคะ มันเป็นอารมณ์ไร้ทางออกจริงๆ
เลยแค่อยากพิมมาระบายแค่นั้น อยากได้กำลังใจจากคนที่ได้อ่านก็ดีใจแล้วคะ
ตอนนี้สามี ก็ไม่เข้าบ้านคะ เราก็ไม่โทร เขาก็ไม่โทร
เพื่อนๆคิดว่าสามีเขาเป็นผู้ชายแบบไหนกันคะ? ตอนนี้ชีวิตท้อแท้สิ้นหวังมากคะเงินทองไม่มีอะไรเลยขายใช้หนี้ธนาคารหมด
เวลาเราบอกว่า เรากับลูกหิวข้าวไม่มีอาหารกินตอนเย็นสามีจะตอบกลับ กุก็ไม่มีเหมือนกัน ทั้งที่เขามีทั้งทองทั้เงินเก็บหลายแสน
เสียใจมากคะ นอนไม่หลับมา เป็นเดือนแล้ว นอนร้องไห้ทุกคืน คิดมากทรมานเหลือเกินคะ