**** รักกัน..อย่าคิดที่จะห่างกัน *****
สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ เราไม่เคยคิดที่จะตั้งกระทู้เกี่ยวกับความรัก แต่บางทีมันก็อึดอัด ขอมาระบายและแชร์ประสบการณ์หน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราคุยกับคนๆนึงเค้าเป็นรุ่นพี่คะ มันเริ่มจากการที่เราเคยเจอกันแล้ว แต่ก็ไม่ได้อะไร จนวันนึงเราแอดเฟสหากัน ได้คุยกัน และเราก็ได้เล่นแอพๆนึง ซึ่งแอพนี้จะเล่นกันได้แค่ 2 คน เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เวลาเริ่มผ่านไปนานขึ้นๆ ก็มีดีกันบ้าง ทะเลาะบ้าง แต่บอกก่อนนะว่าเรายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน เพราะมันก็มีอะไรหลายๆอย่างที่เรายังเป็นแฟนกันไม่ได้ เราคงเป็นคนหัวโบราณด้วยแหละมั้ง เพราะเวลาเราจะคบกับใคร เราก็อยากให้เวลานี่แหละเป็นตัวตัดสินว่าเขาจะรักเราจริง แต่และแล้วมันก็มีสิ่งที่ทำให้เราต้องห่างกัน เพราะด้วยว่าเราเสี่ยงกับการเป็นโรคหัวใจ เนื่องจากอาการเครียดหลายๆอย่าง จึงมีคำๆนึงของเค้าที่พูดประมาณว่า เราลองห่างกันสักพักมั้ย (ฟังและมันก็เจ็บ คือเราก็อยากคุยกับเค้าทุกๆวัน) เพราะถ้าเราไม่คุยกัน อาจจะทำให้ฉันไม่เครียดแล้วก้อไม่เกิดอาการของโรคนั้นด้วย แต่คือ..ด้วยความที่เราคุยกันทุกวัน เขาทำอะไร เราทำอะไร เราก็รู้กันตลอดเวลา ถึงแม้ตัวจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน มันจึงเกิดความรู้สึกดีๆ ความผูกพันธ์กันมากๆๆๆ แต่เค้าพูดมาแบบนี้เราจะทำไงได้ละ เค้าอาจจะไม่อยากให้เราเครียดจริงๆก็ได้ หลังจากวันนั้นเราก้อลองไม่คุยไม่ติดต่อกัน สำหรับฉันมันเป็นอะไรที่ทรมานมากเลยนะ เคยคุยกันทุกวันเป็นห่วงกันตลอด แต่ต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้มันอึดอัดมากๆ แต่มันก้อทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งเฝ้ารอให้เวลานั้นผ่านไปเร็วๆ การที่ไม่ได้คุยกันวันๆนึงมันผ่านไปช้ามากเลยนะ รู้สึกมันทรมาน (ใครที่เคยเป็นแบบเราคงเข้าใจดีเนอะ) พอเวลาผ่านไปตามวันที่เค้าต้องการ มันเป็นเหมือนสวรรค์มาก เราจะได้กลับมาคุยกัน แต่เราก็เจอกับเรื่องที่เซอร์ไพส์มากเลยคะ ช่วงเวลาที่เราห่างกัน เราไม่รู้หรอกว่าเค้าจะห่วงเรา คิดถึงเราแบบที่เราคิดถึงเค้าห่วงเค้ารึป่าว เค้าได้คุยกับคนๆนึง ซึ่งเค้าก็บอกเราตั้งแต่แรกว่าเค้าชอบคนๆนี้ด้วยนะ แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะด้วยความที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน มันก็เป็นสิทธิ์ของเค้าที่จะรักใครชอบใครก็ได้ แต่ในใจเราอะหรอ ถามว่าเครียดมั้ย น้อยใจมั้ย..ทุกอารมณ์ตอนนั้นมาหมดคะ มันรู้สึกเสียดายความรู้สึกต่างๆที่เคยมีให้กันในเวลาที่ผ่านมา แต่ความรู้สึกเหล่านั้นมันต้องมาพังลง !! เพียงแค่วันไม่กี่วันนี่เอง และต่อจากนี้จะต้องทำยังไงต่อไปดี ถ้าถามว่ากลับไปคุยเหมือนเดิมได้มั้ย มันก็ได้นะ แต่มันก็ไม่เหมือนทั้งหมด เราก็คงต้องทำใจอย่างเดียว ทุกวันนี้พยายามหาอะไรทำหลายๆอย่างเพื่อไม่ให้คิดถึงเรื่องนั้นๆ แต่มันก็จะมีเวลาที่เรื่องนี้แวบเข้ามาในหัว ก็รู้สึกนอยๆ รึเราอาจจะเผลอใจรักเค้าไปแล้ว แต่ก็ไม่ทันแล้วหละคะ ความรู้สึกมันพังไปแล้วจิงๆ ตอนนี้ก็คงเหลือแต่ความทรงจำดีๆ เหลือคำว่ามิตรภาพที่มีให้กัน
อยากจะบอกเพื่อนๆนะคะว่า ถ้ารักกัน หากทะเลาะอะไรกันก็รีบๆเคลียกันนะ อย่าปล่อยเวลาห่างกันมาก อย่าทิ้งช่องว่างให้กัน เพราะช่องว่างตรงนี้แหละทำให้ใจคนเปลี่ยน คนที่เรารักเค้าอาจจะไม่ได้อยากจะอยู่กับเราไป ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปได้เสมอ เราก็ขอให้กำลังใจคนที่กำลังท้อตอนนี้ด้วยนะคะ เวลาจะช่วยให้คุณเข้มแข็งขึ้นจริงๆคะ พูดเหมือนจะง่ายแต่มันทำยากเนอะ เราเข้าใจ แต่ตราบใดที่เราไม่ให้กำลังใจตัวเอง เราก็จะไม่มีทางพบกับเส้นทางแห่งรักครั้งใหม่ สู้ๆน๊าา ^^
**** รักกัน..อย่าคิดที่จะห่างกัน *****
สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ เราไม่เคยคิดที่จะตั้งกระทู้เกี่ยวกับความรัก แต่บางทีมันก็อึดอัด ขอมาระบายและแชร์ประสบการณ์หน่อยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราคุยกับคนๆนึงเค้าเป็นรุ่นพี่คะ มันเริ่มจากการที่เราเคยเจอกันแล้ว แต่ก็ไม่ได้อะไร จนวันนึงเราแอดเฟสหากัน ได้คุยกัน และเราก็ได้เล่นแอพๆนึง ซึ่งแอพนี้จะเล่นกันได้แค่ 2 คน เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เวลาเริ่มผ่านไปนานขึ้นๆ ก็มีดีกันบ้าง ทะเลาะบ้าง แต่บอกก่อนนะว่าเรายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน เพราะมันก็มีอะไรหลายๆอย่างที่เรายังเป็นแฟนกันไม่ได้ เราคงเป็นคนหัวโบราณด้วยแหละมั้ง เพราะเวลาเราจะคบกับใคร เราก็อยากให้เวลานี่แหละเป็นตัวตัดสินว่าเขาจะรักเราจริง แต่และแล้วมันก็มีสิ่งที่ทำให้เราต้องห่างกัน เพราะด้วยว่าเราเสี่ยงกับการเป็นโรคหัวใจ เนื่องจากอาการเครียดหลายๆอย่าง จึงมีคำๆนึงของเค้าที่พูดประมาณว่า เราลองห่างกันสักพักมั้ย (ฟังและมันก็เจ็บ คือเราก็อยากคุยกับเค้าทุกๆวัน) เพราะถ้าเราไม่คุยกัน อาจจะทำให้ฉันไม่เครียดแล้วก้อไม่เกิดอาการของโรคนั้นด้วย แต่คือ..ด้วยความที่เราคุยกันทุกวัน เขาทำอะไร เราทำอะไร เราก็รู้กันตลอดเวลา ถึงแม้ตัวจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน มันจึงเกิดความรู้สึกดีๆ ความผูกพันธ์กันมากๆๆๆ แต่เค้าพูดมาแบบนี้เราจะทำไงได้ละ เค้าอาจจะไม่อยากให้เราเครียดจริงๆก็ได้ หลังจากวันนั้นเราก้อลองไม่คุยไม่ติดต่อกัน สำหรับฉันมันเป็นอะไรที่ทรมานมากเลยนะ เคยคุยกันทุกวันเป็นห่วงกันตลอด แต่ต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้มันอึดอัดมากๆ แต่มันก้อทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งเฝ้ารอให้เวลานั้นผ่านไปเร็วๆ การที่ไม่ได้คุยกันวันๆนึงมันผ่านไปช้ามากเลยนะ รู้สึกมันทรมาน (ใครที่เคยเป็นแบบเราคงเข้าใจดีเนอะ) พอเวลาผ่านไปตามวันที่เค้าต้องการ มันเป็นเหมือนสวรรค์มาก เราจะได้กลับมาคุยกัน แต่เราก็เจอกับเรื่องที่เซอร์ไพส์มากเลยคะ ช่วงเวลาที่เราห่างกัน เราไม่รู้หรอกว่าเค้าจะห่วงเรา คิดถึงเราแบบที่เราคิดถึงเค้าห่วงเค้ารึป่าว เค้าได้คุยกับคนๆนึง ซึ่งเค้าก็บอกเราตั้งแต่แรกว่าเค้าชอบคนๆนี้ด้วยนะ แต่เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะด้วยความที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน มันก็เป็นสิทธิ์ของเค้าที่จะรักใครชอบใครก็ได้ แต่ในใจเราอะหรอ ถามว่าเครียดมั้ย น้อยใจมั้ย..ทุกอารมณ์ตอนนั้นมาหมดคะ มันรู้สึกเสียดายความรู้สึกต่างๆที่เคยมีให้กันในเวลาที่ผ่านมา แต่ความรู้สึกเหล่านั้นมันต้องมาพังลง !! เพียงแค่วันไม่กี่วันนี่เอง และต่อจากนี้จะต้องทำยังไงต่อไปดี ถ้าถามว่ากลับไปคุยเหมือนเดิมได้มั้ย มันก็ได้นะ แต่มันก็ไม่เหมือนทั้งหมด เราก็คงต้องทำใจอย่างเดียว ทุกวันนี้พยายามหาอะไรทำหลายๆอย่างเพื่อไม่ให้คิดถึงเรื่องนั้นๆ แต่มันก็จะมีเวลาที่เรื่องนี้แวบเข้ามาในหัว ก็รู้สึกนอยๆ รึเราอาจจะเผลอใจรักเค้าไปแล้ว แต่ก็ไม่ทันแล้วหละคะ ความรู้สึกมันพังไปแล้วจิงๆ ตอนนี้ก็คงเหลือแต่ความทรงจำดีๆ เหลือคำว่ามิตรภาพที่มีให้กัน
อยากจะบอกเพื่อนๆนะคะว่า ถ้ารักกัน หากทะเลาะอะไรกันก็รีบๆเคลียกันนะ อย่าปล่อยเวลาห่างกันมาก อย่าทิ้งช่องว่างให้กัน เพราะช่องว่างตรงนี้แหละทำให้ใจคนเปลี่ยน คนที่เรารักเค้าอาจจะไม่ได้อยากจะอยู่กับเราไป ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปได้เสมอ เราก็ขอให้กำลังใจคนที่กำลังท้อตอนนี้ด้วยนะคะ เวลาจะช่วยให้คุณเข้มแข็งขึ้นจริงๆคะ พูดเหมือนจะง่ายแต่มันทำยากเนอะ เราเข้าใจ แต่ตราบใดที่เราไม่ให้กำลังใจตัวเอง เราก็จะไม่มีทางพบกับเส้นทางแห่งรักครั้งใหม่ สู้ๆน๊าา ^^