ถึงผู้หญิงทุกคน ที่ยังอยู่คนเดียวแม้อายุจะล่วงเลยเกิน 30 ไปแล้ว

วันนี้ได้มีโอกาส ได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธออายุ 30 กว่า
และพึ่งได้คุยกันครั้งแรก เพราะพี่เขาเข้ามาทำงานที่นี่เมื่อไม่นานมานี้
ต้องบอกก่อนว่า ผมทำงานด้าน IT นะครับ ซ่อมๆ คอมฯ หล่ะครับ
ก็คุยเรื่องงาน ซ่อมนาน เพราะหลายอาการเหลือเกิ๊นนน
เหมือนนั่งเงียบๆเหงาๆ บนดาวเคราะห์ กันสองคน แต่คนละขั้ว
จึงหาเรื่องชวนคุย ถามไถ่ชีวิตประจำวันตามประสาคนวัยทำงาน จนเลยเถิดไปถึงเรื่องความรัก

พี่ผู้หญิง: เธออายุเท่าไหร่
ผม: ทำไมหรอครับ ผมอ่อนกว่าพี่แน่นอนอ่า
พี่ผู้หญิง: อ้าวเธอว่าชั้นแก่รึ ฮ่าๆๆ ไม่หรอก เผื่ออายุเราจะเท่ากันไง
             วันก่อนก็เรียกคนอื่นว่าพี่ แต่สุดท้ายเขาอายุน้อยกว่าเรา
ผม: อ่อ พรุ่งนี้ ผมก็ 26 แล้วครับ
พี่ผู้หญิง: อ้าวจริงดิ นึกว่าอายุจะ 28-30
ผม: (คิดในใจ: หือ หน้าเราแก่รึ) จริงๆครับผม อ่อสงสัยผมดูดบุหรี่
พี่ผู้หญิง: แฟนไม่ว่ารึ แฟนเคยบอกให้เลิกดูดไหม
ผม: อ่อบอกครับ แต่เขาบอกว่าจะเลิกตอนไหนก็ได้ "ถือซะว่าทำเพื่อตัวเองและเพื่อเธอ"
พี่ผู้หญิง: แฟนดีจังเน๊อะ
ผม: (คิดในใจ: จากที่ดูๆจากรูปการแล้ว ผมขอเรียกว่าพี่ไปก่อนเลยนะครับ)
      อ้าวแล้วพี่หล่ะอายุเท่าไหร่ แหม่ฟังเรื่องผมซะเพลินเลยนะ ขออนุญาติถามอายุพี่หน่อยละกัน
พี่ผู้หญิง: ก็เกิดก่อนเธอ 5 ปี
ผม: บวกลบคูณหาร อ้าว 31 แล้วรึ ผมมองไม่ผิดจริงๆ
พี่ผู้หญิง: เธอว่าชั้นแก่รึ
ผม: ฮ่าๆๆ
ผม: มะกี้พี่ถามเรื่องแฟนผมใช่ม๊ะ งั้นผมก็ถามถึงเรื่องแฟนพี่บ้างละกัน
      ( ดูจากรูปการ พี่เขาทำหน้าแบบว่า เฮ้ยบังอาจมาก ถามได้ไง)
ผม: แหน่ๆ ตะกี้พี่ถามเรื่องแฟนผมแล้วนะ ทีของผมบางหล่ะ เฮ้ย เฮ้ย

พี่ผู้หญิง: น้องพักอยู่แถว....ใช่ไหม พี่เคยเห็นเดินกับแฟน
             เขาอยู่แผนกบัญชี หรือ การเงินรึ
ผม: อ่อเปล่าครับ เขาเป็นเลขาอายุเขาก็ห่างจากผม 7 ปี
ผม: แหม่ๆ เปลี่ยนเรื่องเลยนะ บอกมาซะดีๆนะ
พี่ผู้หญิง: พี่ไม่มีแฟน
ผม: อ้าวจริงดิ
พี่ผู้หญิง: จริงๆ ไม่มีใครเชื่อรวมทั้งเธอด้วย
ผม: ฮ่าๆ ก็ไม่น่าเชื่อจริงๆนิครับ
ผม: ผมว่าต้องมีบ้างหล่ะ แล้วล่าสุดนี่มีแฟนตอนไหนครับ
พี่ผู้หญิง: สมัยมัธยมปลาย
ผม: บ๊ะเห้ย ไหงนานขนาด พี่อยู่คนเดียวตลอดเลยหรอครับ
พี่ผู้หญิง: ใช่ มาอยู่ที่นี่คนเดียว บ้านพี่ก็อยู่ต่างจังหวัด ไกลพ่อ ไกลแม่
ผม: นั่นหล่ะครับ คนที่รักพี่จริง
พี่ผู้หญิง: ก็จริงนะ
ผม: อยู่คนเดียว ทำไมหล่ะครับ เคยเปิดใจบ้างไหม
พี่ผู้หญิง: เคยนะ แต่ส่วนใหญ่ก็คุยๆ บางคนก็ไม่ใช่ บางคนก็หลอกกัน แสร้งว่าไม่มีใคร
             สมัยนี้แม้จะเป็นเมืองใหญ่ แต่จะหาใครสักคนที่ดีและไม่มีคู่หายากมาก
ผม: ผมว่าต้องมีหล่ะครับ
พี่ผู้หญิง: ไม่มีใครมาจีบพี่เลยนะ
ผม: อ้าวทำไมหล่ะพี่ คนเราก็ควรจะเปิดใจ และเปิดโอกาส
      ให้กันและกันบ้างนะ บางคนไม่ได้รู้นิสัยเขาเลย ก็รักเขาแล้ว
      แล้วแบบนี้ จะมีความรักแท้จริงกันได้ยังไง
พี่ผู้หญิง: ไม่รู้เหมือนกัน
ผม: พี่อยู่คนเดียว แล้วพี่รู้สึกโอเครหรือเปล่า
พี่ผู้หญิง: พี่ก็รู้สึกดีนะ
ผม: แต่มีคนข้างๆ คนช่วยเหลือดูแลดีกว่าใช่ไหม
พี่ผู้หญิง: ช่ายยยยยยยยยยย
ผม: แหม่ตอบซะยังกับม้วนเทปยืดเชียวววววว

พี่ผู้หญิง: นี่น้องคนแรกเลยนะนี่ ที่ถามแบบนี้
ผม: อ่อ ผมรู้สึกว่าโลกไม่ยุติธรรมเลยครับ
      ทำไมคนบางคน มีคนเข้ามาให้รักมากมาย แม้จะเป็นคนดีหรือไม่
      ไม่มีใครสนใจจะเริ่มมองจากจุดนั้น แล้วก็มาช้ำกันทีหลัง
      แต่ทำไม คนบางคน ไม่มีใครจีบเลย
      แม้จะเป็นคนดี และพร้อมที่จะรักให้อย่างจริงจัง จริงใจ
      ทำไมสวยๆ แบบนี้ไม่มีใครจีบ ถ้าผมไม่มีแฟนนะ
      [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ประโยคต่อไปนี้ พูดเชิงจิตวิทยาแบบว่า ให้ความสำคัญ
       ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่ได้คิดจะนอกใจแฟนนะครับ)
      ผมอาจจะจีบก็ได้นะเนี๊ยะ ถ้ารู้ว่าพี่ต้องทนเหงาขนาดนี้
      อย่าหาว่างั้นงี้นะครับ รู้สึกเห็นใจครับพี่
      ผู้หญิงกับความรัก ที่ไม่อาจจะบอกรักหรือเข้าไปคุย(จีบ)กับผู้ชายก่อนได้
      เพราะจะทำให้ดูเป็นผู้หญิงไม่ดี เป็นอะไรที่ไม่ยุติธรรมเลยนะครับเนี๊ยะ
      เพราะอะไร ต้องสวย ต้องรวย ต้องรูปร่างดี ต้องมีรถมีบ้านหรอ
      ถึงจะมีคนมารัก มาจีบ
พี่ผู้หญิง: ก็จริงนะ เอ๊ะ!!! เธอหาว่าพี่ไม่สวยรึ
ผม: ฮ่าๆ อ่อเปล่าครับ พี่ก็สวยนิครับ แค่รู้สึกไม่ยุติธรรมจริงๆ จีบผู้ชายก่อนก็ดูไม่ดี
      มีใครเข้ามาสักที ก็มีแต่คนที่มีเจ้าของแล้ว เขาจะเข้ามาทำไมกันนะ ?
พี่ผู้หญิง: เขาคงหวังบางอย่างหล่ะ น้องก็เป็นผู้ชาย น้องหวังอะไรจากผู้หญิงหล่ะ
ผม: สวย และเป็นคนดี ที่รักเราจริงครับ
พี่ผู้หญิง: แต่คนอื่นเขาหวังอย่างอื่นมากกว่านั้นหน่ะสิ ถึงได้อยากเข้ามา
ผม:   อ้อลืมบอกครับ ผมก็หวังรูปร่างด้วย
พี่ผู้หญิง: เอ๊ะ อินี่
ผม: ฮ่าๆๆ ซ่อมเสร็จแล้ว ใช้ได้แล้วนะครับ

ขอตัดบทการสนทนาแค่นี้นะครับ เพราะซ่อมคอมเสร็จพอดี

แต่ก็เห็นใจจริงๆนะครับ และรู้สึกไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ
ทำไมใครบางคน  ไม่เข้าหาอีกคนด้วยใจและความรักจริงๆ
ทำไมใครบางคน ต้องหวังจะฉวยโอกาสจากอีกคนที่กำลังเหงา
ลำพังตัวเขา เขาก็ต้องเผชิญกับปัญหาในชีวิต ลำพังคนเดียว
เขาต้องทนเหงา ต้องทนเดียวดาย อยู่ทุกวัน
หากท่านชาย หากท่านมีแฟน หรือคนรักอยู่แล้ว
ก็ไม่ควรจะมาหลอกลวงกัน เพื่อหวังแค่ร่างกาย และของนอกกาย ของเขา
อย่าให้เขาต้องช้ำ และลำบากใจ ไปมากกว่าที่เขาเป็นอยู่ เพราะมันไม่ยุติธรรมเลย

กลับมานั่งโต๊ะนี่อยากแต่งเพลงเป็นกำลังใจให้
ผู้ที่ตกอยู่ในสถานะแบบนี้เลย แต่เล่นกีต้าร์ไม่เป็น เนื้อเพลงเลยไม่ได้จังหว่ะ
ก็เลยเอามาเขียนบอกเล่าในพันทิปเลยละกัน ขอบคุณที่อ่านครับ