คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
แปลว่าเป็นคนมีทัศนคติ "ก่นทุกข์"
คือจนก็ทุกข์ รวยก็ทุกข์ แบบนี้สภาวะจิตไม่ขึ้นกับสถานะการเงิน แต่ขึ้นกับตัวเองล้วนๆ
ส่วนคนที่คิดหรือแชร์ประโยคนี้ เพื่อเน้นให้เห็นว่า รวย = ทุกข์
เป็นคนที่มีทัศนคติการเงินที่เรียกว่า Poverty Consciousness-ทัศนคติยาจก
คือรู้สึกติดลบกับการเงินว่า เงิน = ไม่ดี รวย = แย่ จน = เป็นคนดี จน = มีความสุขกว่ารวย
พวกนี้ต่อให้ได้เงินมากจะมีแต่เรื่องต้องใช้ ต้องเสียเงิน
เพราะจิตใต้สำนึกฝังรากไปแล้วว่า อย่ามีเงิน ต้องจนถึงจะดีมีความสุข
จิตจึงทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ กันเงินส่วนเกินออกไปจากตัว ด้วยสถานการณ์เสียเงินรูปแบบต่างๆ
คือจนก็ทุกข์ รวยก็ทุกข์ แบบนี้สภาวะจิตไม่ขึ้นกับสถานะการเงิน แต่ขึ้นกับตัวเองล้วนๆ
ส่วนคนที่คิดหรือแชร์ประโยคนี้ เพื่อเน้นให้เห็นว่า รวย = ทุกข์
เป็นคนที่มีทัศนคติการเงินที่เรียกว่า Poverty Consciousness-ทัศนคติยาจก
คือรู้สึกติดลบกับการเงินว่า เงิน = ไม่ดี รวย = แย่ จน = เป็นคนดี จน = มีความสุขกว่ารวย
พวกนี้ต่อให้ได้เงินมากจะมีแต่เรื่องต้องใช้ ต้องเสียเงิน
เพราะจิตใต้สำนึกฝังรากไปแล้วว่า อย่ามีเงิน ต้องจนถึงจะดีมีความสุข
จิตจึงทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ กันเงินส่วนเกินออกไปจากตัว ด้วยสถานการณ์เสียเงินรูปแบบต่างๆ
สมาชิกหมายเลข 916176 ซึ้ง, PeterMc ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1091372 ถูกใจ, MeenMikeMylove ถูกใจ, เม่าแสนล้าน ถูกใจ, เจียมใจ ถูกใจ, แจ้ห่ม47 ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
คิดยังไงกับคำพูดของคนรวยที่ว่า "ชีวิตที่เป็นอยู่หลังจากรวยแล้ว แย่กว่าตอนจน"
ซึ่งในความคิดผม ผมคิดว่ามันเป็นอะไรที่สมเหตุสมผล มันคือสัจธรรม มันคือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม
ผมมักจะเห็นคำพูดแบบนี้ แชร์สอน ตามsocail network มากมาย
พยายามที่จะชี้นำ ว่าความร่ำรวย เป็นสิ่งที่ไม่ดี
คำพูดดังกล่าว น่าเชื่อถือแค่ไหน มีบ้างไหมที่เศรษฐีเหล่านั้นจะยอมกลับมาจนอีกครั้ง?
ความร่ำรวยเป็นสิ่งที่ผิด? หรือสิ่งที่ผิดคือการล้มเหลวในการหาความสุขของพวกเขาเอง?