ผมเห็นเพื่อน ๆ หรือคนรอบตัวเขาแบบหาคนคุยด้วยเป็นเรื่องง่ายและปกติมาก ๆ คุยในที่นี้คือแบบชอบกันอะนะครับ
ถ้าให้คะแนนตัวผมเองก็ 7/10 ในวันที่ดูดี เวลาผมคุยผมก็ไม่ชอบใช้คำถามที่ตอบได้แค่ ใช่ / ไม่ นะ
ผมชอบถามความรู้สึกเช่น ชอบไปเที่ยวที่ไหน เพราะอะไร ไปแล้วรู้สึกยังไง ชอบคนแบบไหน
ทะลึ่ง ๆ บ้างบางทีเพื่อให้ไม่เครียดจนเกินไป 555+ แต่ก็มีขอบเขตนะครับ ไม่ใช่แบบเดินเข้าไปบอกว่า หน้าอกคุณใหญ่จัง
เห็นบางคนแบบ เฮ้ย ไม่น่าจะมีคนคุยตลอดเวลาขนาดนั้นอ่ะ คือแบบควรว่างบ้าง ไม่ว่าว่าเลิกคุยกับคนนี้ อ้าวมีคนอื่นคุยอีกละ
หรือบางคนก็โอ้โห แฟนสวยไปป่ะ เกิดอะไรขึ้น
ผมนี่ขอไลน์เขา บางคนเขาให้มา แต่พอถึงเวลาไม่ค่อยคุยก็มีเยอะ ถามคำตอบคำ อันนี้พอเข้าใจ เขาอาจให้ด้วยมารยาท
แต่บางคนนี่ให้ไลน์ผมมา หยิบโทรศัพท์ผมไปกดแอดตัวเองเสร็จสรรพ พอถึงเวลาก็ถามคำตอบคำแล้วก็หายไปทีละคน
ผมว่าผมคุยไม่น่าเบื่อนะ จริง ๆ หรือผมคิดไปเอง
ผมเลยสงสัยว่า เฮ้ย มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันหายากจังคนคุยด้วย แต่ในขณะที่คนรอบข้างแบบว่า มีตลอดเวลา
ทั้งที่บางคนไม่น่ามีก็มี แต่พวกเขาก็ทำเหมือนการหาใครสักคนมาคุยมันโคตรง่าย ทำม๊ายยยยย
ทำไมการหาคนคุยด้วยของคนอื่น ๆ มันดูเป็นเรื่องง่ายจังครับ
ถ้าให้คะแนนตัวผมเองก็ 7/10 ในวันที่ดูดี เวลาผมคุยผมก็ไม่ชอบใช้คำถามที่ตอบได้แค่ ใช่ / ไม่ นะ
ผมชอบถามความรู้สึกเช่น ชอบไปเที่ยวที่ไหน เพราะอะไร ไปแล้วรู้สึกยังไง ชอบคนแบบไหน
ทะลึ่ง ๆ บ้างบางทีเพื่อให้ไม่เครียดจนเกินไป 555+ แต่ก็มีขอบเขตนะครับ ไม่ใช่แบบเดินเข้าไปบอกว่า หน้าอกคุณใหญ่จัง
เห็นบางคนแบบ เฮ้ย ไม่น่าจะมีคนคุยตลอดเวลาขนาดนั้นอ่ะ คือแบบควรว่างบ้าง ไม่ว่าว่าเลิกคุยกับคนนี้ อ้าวมีคนอื่นคุยอีกละ
หรือบางคนก็โอ้โห แฟนสวยไปป่ะ เกิดอะไรขึ้น
ผมนี่ขอไลน์เขา บางคนเขาให้มา แต่พอถึงเวลาไม่ค่อยคุยก็มีเยอะ ถามคำตอบคำ อันนี้พอเข้าใจ เขาอาจให้ด้วยมารยาท
แต่บางคนนี่ให้ไลน์ผมมา หยิบโทรศัพท์ผมไปกดแอดตัวเองเสร็จสรรพ พอถึงเวลาก็ถามคำตอบคำแล้วก็หายไปทีละคน
ผมว่าผมคุยไม่น่าเบื่อนะ จริง ๆ หรือผมคิดไปเอง
ผมเลยสงสัยว่า เฮ้ย มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันหายากจังคนคุยด้วย แต่ในขณะที่คนรอบข้างแบบว่า มีตลอดเวลา
ทั้งที่บางคนไม่น่ามีก็มี แต่พวกเขาก็ทำเหมือนการหาใครสักคนมาคุยมันโคตรง่าย ทำม๊ายยยยย