นิทานเด็กที่เราแต่ง ลงในคอลัมน์ วัยเยาว์-เยาว์วัย ในนิตยสารหญิงไทย (เราจะนำบางเรื่องที่ทางนิตยสารลงออนไลน์มาลงให้อ่านนะคะ)
รบกวนแนะนำติชมด้วยนะคะ พอดีว่าทางนิตยสารเค้าก็ไม่ได้บอกอะไรมา ไม่มีคอมเมนท์อะไรเลย
เราเลยอยากรู้ว่าถ้าในมุมมองผู้อ่าน อ่านแล้วจะคิดยังไง เราควรต้องปรับอะไรอีก
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านนะคะ
หนูตาลกับคนแปลกหน้า
วัยเยาว์-เยาว์วัย
อาคิรา
เด็ก/เยาวชน
นิตยสาร
หญิงไทย
941
วันนี้ครูบอกในห้องเรียนว่า ช่วงนี้ให้นักเรียนทุกคนระวังตัว เพราะว่ามีแก๊งลักพาตัวเด็กอยู่ ให้เด็กๆรีบกลับบ้าน และถ้ามีคนแปลกหน้าให้ขนมหรือชวนไปไหนก็อย่าไปด้วย
ตาลไม่เข้าใจเลยยกมือถามครูว่า แก๊งลักพาตัวเด็กคืออะไร ครูตอบว่า คือกลุ่มคนไม่ดี ที่จะจับตัวเด็กๆไปจากพ่อแม่ เด็กที่ถูกจับตัวไปจะไม่ได้กลับมาหาพ่อแม่ ไม่ได้เจอเพื่อนๆ และไม่ได้มาเรียนอีกเลย
ตาลกลัวมากๆเลย ตาลตั้งใจว่าตาลจะไม่คุยกับคนแปลกหน้าเด็ดขาด จะไม่รับขนมจากคนแปลกหน้าด้วย
เย็นวันนั้นตาลเดินกลับบ้าน บ้านของตาลอยู่ใกล้โรงเรียน เดินแค่ 15 นาทีก็ถึงบ้านแล้ว แต่วันนี้ตาลรู้สึกว่าทำไมเดินนานจังเลย กว่าจะถึงบ้าน ตาลกลัวมากๆจริงนะ
"ตาล ตาลใช่มั้ยน่ะ นี่น้าเองนะ จำน้าได้มั้ย" หืมม ใครเรียกตาลอ่ะ ตาลหันไปมองตามเสียงเรียก คนที่เรียกตาลเป็นผู้หญิง หน้าตาไม่คุ้นเลย ตาลไม่รู้จักคนคนนี้ ต้องเป็นพวกคนไม่ดีที่จับตัวเด็กแน่ๆเลย แย่แล้วๆ คนไม่ดีจะมาจับตัวตาลแล้ว ตาลต้องวิ่งๆๆๆๆ
"เดี๋ยวสิตาล จะวิ่งไปไหน เดี๋ยวก็หกล้มหรอก" ผู้หญิงคนนั้นตะโกน แต่ตาลไม่สนใจหรอก จะหลอกจับตัวตาลล่ะสิ นั่นๆๆ แม่อยู่หน้าบ้านพอดี
"แม่จ๋า แม่จ๋า ช่วยด้วย คนไม่ดีจะจับตัวตาลแล้ว ตาลจะไม่ได้อยู่กับแม่แล้ว" ตาลฟ้องแม่น้ำตาไหลพรากๆๆ แล้วชี้มือไปยังผู้หญิงคนนั้น
แม่หันไปมองแล้วหัวเราะไม่หยุด ตาลโกรธมากนึกในใจว่า หัวเราะทำไม คนไม่ดีจะจับตัวตาลไปแล้ว แม่ไม่รักตาลเหรอ อยากให้ตาลไปกับเค้าเหรอ
ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้แล้ว "ไม่เอานะตาลกลัว ตาลไม่ไปกับเค้านะ แม่ช่วยตาลด้วยสิ อย่าเอาแต่หัวเราะ" ตาลโวยวายใหญ่เลย
แม่หัวเราะอีกพักใหญ่ ถึงจะหยุดได้ แล้วบอกกับตาลว่า "นั่นน้าสมใจไง น้องสาวของแม่ ตาลจำไม่ได้เหรอ น้าสมใจเคยเลี้ยงตาลด้วยนะ"
ตาลเริ่มนึกได้ แล้วค่อยๆหยุดร้องไห้ แล้วบ่นอุบอิบ "ตาลนึกออกแล้ว น้าสมใจนี่เอง" พอตาลนึกออก ตาลก็วิ่งเข้าไปกอดน้าสมใจทันที เพราะตาลร๊ากรักน้าสมใจมากๆ
น้าสมใจทำท่างงๆว่าเกิดอะไรขึ้น แม่เลยบอกน้าสมใจว่า "ตาลจำสมใจไม่ได้น่ะ ก็เลยกลัว" พอน้าสมใจรู้ก็หัวเราะใหญ่เลย พลางบอกว่า "ก็คงจำไม่ได้หรอก ไม่ได้เจอกันตั้งสองปีแน่ะ โตขึ้นตั้งเยอะ สมใจก็เกือบจะจำตาลไม่ได้เหมือนกัน"
แม่ก็เลยถามตาลว่าทำไมตาลถึงกลัวน้าสมใจล่ะ ตาลเลยเล่าให้แม่กับน้าสมใจฟังว่า วันนี้ครูบอกว่าจะมีคนไม่ดีมาจับตัวเด็กๆ ตาลก็เลยกลัว
แม่ฟังแล้วก็รู้สึกใจคอไม่ดี น้าสมใจเลยบอกกับแม่และตาลว่า "ตาลกลัวคนแปลกหน้าน่ะดีแล้ว สมัยนี้มันอันตราย ตาลเอาแบบนี้สิ เรามาตั้งคำถามลับกันดีกว่า ถ้าตาลถามไปแล้วเค้าตอบตาลไม่ได้ ให้ตาลระวังตัวแล้วรีบหนีไปหาคุณครู ดีมั้ย"
แม่พูดเสริมว่า "ดีๆๆ อย่างน้อยเด็กจะได้ระวังตัว ตาลเอาเป็นคำถามอะไรดี ที่ตาลจะจำได้ แม่จะได้เอาไปบอกกับพ่อแล้วก็ญาติๆคนอื่นๆไง"
ตาลบอกว่า "งั้นตาลจะถามว่าเยลลี่ ให้คนอื่นๆบอกว่า มะละกอดีมั้ยคะ" ก็ตาลชอบกินเยลลี่กับมะละกอ ตาลจะได้จำได้ไง
"แหม เยลลี่กับมะละกอ เข้ากันตรงไหนเนี่ย แต่เอาเถอะ ถ้าตาลจำได้ก็เอาตามนั้นล่ะเนอะ" แม่กับน้าสมใจก็ตกลงตามนั้น
แล้วน้าสมใจก็ชวนแม่พาตาลออกไปกินสุกี้ที่ร้านกัน ตาลชอบสุกี้มากกกก รักน้าสมใจที่สุดเลย
- See more at:
http://www.yingthai-mag.com/?q=magazine%2Freader%2F14118#sthash.jNNqOZRj.dpuf
หนูตาลกับคนแปลกหน้า
รบกวนแนะนำติชมด้วยนะคะ พอดีว่าทางนิตยสารเค้าก็ไม่ได้บอกอะไรมา ไม่มีคอมเมนท์อะไรเลย
เราเลยอยากรู้ว่าถ้าในมุมมองผู้อ่าน อ่านแล้วจะคิดยังไง เราควรต้องปรับอะไรอีก
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านนะคะ
หนูตาลกับคนแปลกหน้า
วัยเยาว์-เยาว์วัย อาคิรา
เด็ก/เยาวชน
นิตยสาร หญิงไทย
941
วันนี้ครูบอกในห้องเรียนว่า ช่วงนี้ให้นักเรียนทุกคนระวังตัว เพราะว่ามีแก๊งลักพาตัวเด็กอยู่ ให้เด็กๆรีบกลับบ้าน และถ้ามีคนแปลกหน้าให้ขนมหรือชวนไปไหนก็อย่าไปด้วย
ตาลไม่เข้าใจเลยยกมือถามครูว่า แก๊งลักพาตัวเด็กคืออะไร ครูตอบว่า คือกลุ่มคนไม่ดี ที่จะจับตัวเด็กๆไปจากพ่อแม่ เด็กที่ถูกจับตัวไปจะไม่ได้กลับมาหาพ่อแม่ ไม่ได้เจอเพื่อนๆ และไม่ได้มาเรียนอีกเลย
ตาลกลัวมากๆเลย ตาลตั้งใจว่าตาลจะไม่คุยกับคนแปลกหน้าเด็ดขาด จะไม่รับขนมจากคนแปลกหน้าด้วย
เย็นวันนั้นตาลเดินกลับบ้าน บ้านของตาลอยู่ใกล้โรงเรียน เดินแค่ 15 นาทีก็ถึงบ้านแล้ว แต่วันนี้ตาลรู้สึกว่าทำไมเดินนานจังเลย กว่าจะถึงบ้าน ตาลกลัวมากๆจริงนะ
"ตาล ตาลใช่มั้ยน่ะ นี่น้าเองนะ จำน้าได้มั้ย" หืมม ใครเรียกตาลอ่ะ ตาลหันไปมองตามเสียงเรียก คนที่เรียกตาลเป็นผู้หญิง หน้าตาไม่คุ้นเลย ตาลไม่รู้จักคนคนนี้ ต้องเป็นพวกคนไม่ดีที่จับตัวเด็กแน่ๆเลย แย่แล้วๆ คนไม่ดีจะมาจับตัวตาลแล้ว ตาลต้องวิ่งๆๆๆๆ
"เดี๋ยวสิตาล จะวิ่งไปไหน เดี๋ยวก็หกล้มหรอก" ผู้หญิงคนนั้นตะโกน แต่ตาลไม่สนใจหรอก จะหลอกจับตัวตาลล่ะสิ นั่นๆๆ แม่อยู่หน้าบ้านพอดี
"แม่จ๋า แม่จ๋า ช่วยด้วย คนไม่ดีจะจับตัวตาลแล้ว ตาลจะไม่ได้อยู่กับแม่แล้ว" ตาลฟ้องแม่น้ำตาไหลพรากๆๆ แล้วชี้มือไปยังผู้หญิงคนนั้น
แม่หันไปมองแล้วหัวเราะไม่หยุด ตาลโกรธมากนึกในใจว่า หัวเราะทำไม คนไม่ดีจะจับตัวตาลไปแล้ว แม่ไม่รักตาลเหรอ อยากให้ตาลไปกับเค้าเหรอ
ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้แล้ว "ไม่เอานะตาลกลัว ตาลไม่ไปกับเค้านะ แม่ช่วยตาลด้วยสิ อย่าเอาแต่หัวเราะ" ตาลโวยวายใหญ่เลย
แม่หัวเราะอีกพักใหญ่ ถึงจะหยุดได้ แล้วบอกกับตาลว่า "นั่นน้าสมใจไง น้องสาวของแม่ ตาลจำไม่ได้เหรอ น้าสมใจเคยเลี้ยงตาลด้วยนะ"
ตาลเริ่มนึกได้ แล้วค่อยๆหยุดร้องไห้ แล้วบ่นอุบอิบ "ตาลนึกออกแล้ว น้าสมใจนี่เอง" พอตาลนึกออก ตาลก็วิ่งเข้าไปกอดน้าสมใจทันที เพราะตาลร๊ากรักน้าสมใจมากๆ
น้าสมใจทำท่างงๆว่าเกิดอะไรขึ้น แม่เลยบอกน้าสมใจว่า "ตาลจำสมใจไม่ได้น่ะ ก็เลยกลัว" พอน้าสมใจรู้ก็หัวเราะใหญ่เลย พลางบอกว่า "ก็คงจำไม่ได้หรอก ไม่ได้เจอกันตั้งสองปีแน่ะ โตขึ้นตั้งเยอะ สมใจก็เกือบจะจำตาลไม่ได้เหมือนกัน"
แม่ก็เลยถามตาลว่าทำไมตาลถึงกลัวน้าสมใจล่ะ ตาลเลยเล่าให้แม่กับน้าสมใจฟังว่า วันนี้ครูบอกว่าจะมีคนไม่ดีมาจับตัวเด็กๆ ตาลก็เลยกลัว
แม่ฟังแล้วก็รู้สึกใจคอไม่ดี น้าสมใจเลยบอกกับแม่และตาลว่า "ตาลกลัวคนแปลกหน้าน่ะดีแล้ว สมัยนี้มันอันตราย ตาลเอาแบบนี้สิ เรามาตั้งคำถามลับกันดีกว่า ถ้าตาลถามไปแล้วเค้าตอบตาลไม่ได้ ให้ตาลระวังตัวแล้วรีบหนีไปหาคุณครู ดีมั้ย"
แม่พูดเสริมว่า "ดีๆๆ อย่างน้อยเด็กจะได้ระวังตัว ตาลเอาเป็นคำถามอะไรดี ที่ตาลจะจำได้ แม่จะได้เอาไปบอกกับพ่อแล้วก็ญาติๆคนอื่นๆไง"
ตาลบอกว่า "งั้นตาลจะถามว่าเยลลี่ ให้คนอื่นๆบอกว่า มะละกอดีมั้ยคะ" ก็ตาลชอบกินเยลลี่กับมะละกอ ตาลจะได้จำได้ไง
"แหม เยลลี่กับมะละกอ เข้ากันตรงไหนเนี่ย แต่เอาเถอะ ถ้าตาลจำได้ก็เอาตามนั้นล่ะเนอะ" แม่กับน้าสมใจก็ตกลงตามนั้น
แล้วน้าสมใจก็ชวนแม่พาตาลออกไปกินสุกี้ที่ร้านกัน ตาลชอบสุกี้มากกกก รักน้าสมใจที่สุดเลย
- See more at: http://www.yingthai-mag.com/?q=magazine%2Freader%2F14118#sthash.jNNqOZRj.dpuf