อ่านแล้วดีจึงนำมาแบ่งปันค่ะ หากซ้ำขออภัยด้วยค่ะ
ข้อคิดดีๆของคุณ จรูญ ชินธรรมมิตร มหาเศรษฐี อันดับที่ 23 ของประเทศ มูลค่าทรัพย์สิน 40,000 ล้านบาทเจ้าของโรงงานน้ำตาล ขอนแก่น และธุรกิจอื่นๆอีกมาก
>> ตอนเรียน ได้เงินจากผู้ปกครองน้อย ... เราก็อยากทำงาน "จะได้มีอิสระ" หาเงินใช้เองได้
>> ตอนทำงาน เจอหัวหน้าโหด ได้เงินเดือนน้อย ... ก็อยากเติบโตเป็นหัวหน้าบ้าง "จะได้มีอิสระ" มีลูกน้อง ได้เงินเดือนเพิ่ม
>> ตอนเป็นหัวหน้า เจอเอ็มดี/ซีอีโอ สั่งงานหนัก ... ก็อยากเป็นเอ็มดี/ซีอีโอบ้าง "จะได้มีอิสระ" บริหารบริษัทได้ทั้งหมด แถมได้เงินเดือนเยอะๆ ...
>> ตอนเป็นเอ็มดี/ซีอีโอ เจอผู้ถือหุ้นบีบหนัก จะเอายอดขาย ให้ขยายโรงงาน เพิ่มกำไร ... ก็อยากเป็นเจ้าของกิจการบ้าง "จะได้มีอิสระ" จะได้สั่งคนได้ทุกคน หาเงินได้ก็เป็นของเราเองทั้งหมด
>> ตอนเป็นเจ้าของกิจการ เจอลูกค้าโหด เอาแต่ใจ ต่อราคาจนกำไรหด ... ก็อยากเลิกทำธุรกิจ มาเป็นนักลงทุน "จะได้มีอิสระ" ไม่ต้องฟังใคร
>> ตอนเป็นนักลงทุน เจอรายใหญ่ปั่นหุ้นจนหัวหมุน เจอตลาดผันผวนหนัก เศรษฐกิจในประเทศไม่แน่นอน เศรษฐกิจต่างประเทศชะลอตัว เจอนักลงทุนต่างชาติที่มีเงินมากกว่า/กองทุนที่มีข้อมูลมากกว่า เอาชนะตลอด ... ก็อยากออกไปอยู่เฉยๆ เอาเงินฝากแบงก์ "จะได้มีอิสระ" ไม่ต้องง้อใคร
>> ตอนไม่ต้องง้อใคร ... ก็แก่ซะแล้ว โรครุมเร้า ไม่มีแรงทำอะไร "อยากมีอิสระ" ไม่ต้องกลัวความแก่/ความตาย
พอมาถึงขั้นนี้ ก็จนปัญญา เพราะเจอความจริงว่าไม่มีใครหนีความแก่/ความตาย ได้พ้น
เรื่องราวข้างต้นช่วยบอกเราว่า "อิสระที่แท้จริง" นั้นไม่มี ... ทุกคนต้องเผชิญข้อจำกัดของชีวิตกันทั้งสิ้น ไม่ว่าคนจนที่สุด หรือ รวยที่สุด ... ดังนั้น อย่าน้อยใจ แต่ทำชีวิตให้ดีที่สุด ให้มีประโยชน์กับตัวเองและคนรอบข้างมากที่สุด ภายใต้ข้อจำกัดที่มีอยู่
ปล. อิสระที่แท้จริงนั้น ความจริงก็มีอยู่ แต่ไม่ใช่ในทางโลก ต้องเป็นทางธรรม (อริยสัจ 4)
___อิสระที่แท้จริง___
ข้อคิดดีๆของคุณ จรูญ ชินธรรมมิตร มหาเศรษฐี อันดับที่ 23 ของประเทศ มูลค่าทรัพย์สิน 40,000 ล้านบาทเจ้าของโรงงานน้ำตาล ขอนแก่น และธุรกิจอื่นๆอีกมาก
>> ตอนเรียน ได้เงินจากผู้ปกครองน้อย ... เราก็อยากทำงาน "จะได้มีอิสระ" หาเงินใช้เองได้
>> ตอนทำงาน เจอหัวหน้าโหด ได้เงินเดือนน้อย ... ก็อยากเติบโตเป็นหัวหน้าบ้าง "จะได้มีอิสระ" มีลูกน้อง ได้เงินเดือนเพิ่ม
>> ตอนเป็นหัวหน้า เจอเอ็มดี/ซีอีโอ สั่งงานหนัก ... ก็อยากเป็นเอ็มดี/ซีอีโอบ้าง "จะได้มีอิสระ" บริหารบริษัทได้ทั้งหมด แถมได้เงินเดือนเยอะๆ ...
>> ตอนเป็นเอ็มดี/ซีอีโอ เจอผู้ถือหุ้นบีบหนัก จะเอายอดขาย ให้ขยายโรงงาน เพิ่มกำไร ... ก็อยากเป็นเจ้าของกิจการบ้าง "จะได้มีอิสระ" จะได้สั่งคนได้ทุกคน หาเงินได้ก็เป็นของเราเองทั้งหมด
>> ตอนเป็นเจ้าของกิจการ เจอลูกค้าโหด เอาแต่ใจ ต่อราคาจนกำไรหด ... ก็อยากเลิกทำธุรกิจ มาเป็นนักลงทุน "จะได้มีอิสระ" ไม่ต้องฟังใคร
>> ตอนเป็นนักลงทุน เจอรายใหญ่ปั่นหุ้นจนหัวหมุน เจอตลาดผันผวนหนัก เศรษฐกิจในประเทศไม่แน่นอน เศรษฐกิจต่างประเทศชะลอตัว เจอนักลงทุนต่างชาติที่มีเงินมากกว่า/กองทุนที่มีข้อมูลมากกว่า เอาชนะตลอด ... ก็อยากออกไปอยู่เฉยๆ เอาเงินฝากแบงก์ "จะได้มีอิสระ" ไม่ต้องง้อใคร
>> ตอนไม่ต้องง้อใคร ... ก็แก่ซะแล้ว โรครุมเร้า ไม่มีแรงทำอะไร "อยากมีอิสระ" ไม่ต้องกลัวความแก่/ความตาย
พอมาถึงขั้นนี้ ก็จนปัญญา เพราะเจอความจริงว่าไม่มีใครหนีความแก่/ความตาย ได้พ้น
เรื่องราวข้างต้นช่วยบอกเราว่า "อิสระที่แท้จริง" นั้นไม่มี ... ทุกคนต้องเผชิญข้อจำกัดของชีวิตกันทั้งสิ้น ไม่ว่าคนจนที่สุด หรือ รวยที่สุด ... ดังนั้น อย่าน้อยใจ แต่ทำชีวิตให้ดีที่สุด ให้มีประโยชน์กับตัวเองและคนรอบข้างมากที่สุด ภายใต้ข้อจำกัดที่มีอยู่
ปล. อิสระที่แท้จริงนั้น ความจริงก็มีอยู่ แต่ไม่ใช่ในทางโลก ต้องเป็นทางธรรม (อริยสัจ 4)