สายลมแห่งรัก...

...สายลมร้อน ฤาลมรัก สะบัดโหม
เข้าถาโถม โลมไล้ใจ ใครตรงนี้
ฤาแดดใส แผดเผาใจ ไหม้เต็มที
ฤาชาตินี้ พี่เฉาตาย มิหมายเธอ
...ดังหัวใจ ถูกไฟสุม ให้รุ่มร้อน
ใจขาดรอน อยู่ในห้วง เสน่หา
เหมือนยืนกลาง เปลวแดดเผา เร้าอุรา
แค่ยิ้มมา ในเงาตา ดั่งต้องมนต์
...เฝ้าพร่ำเพ้อ ละเมอฝัน ในวันร้อน
แทบม้วยมรณ์ หวานระเรื่อ เมื่อสบสาย
พ่ายรอยยิ้ม พริ้มเปื้อนหน้า แทบบ้าตาย
วอนพระพาย ระบายพัด ขจัดลง
....ลมรำเพย กระหน่ำพัด สะบัดร้อน
ไม่อาทร ดูแลใจ ใครสับสน
เหนือลมร้อน คือลมรัก พัดใจคน
ให้เอ่อท้น ด้วยความรัก ปักอุรา
....ฝากบอกไป กับพระพาย ให้สะท้อน
ว่าบทกลอน อ้อนคำหวาน ผ่านภาษา
เพราะตัวพี่ เอียงอายเจ้า เขลาปัญญา
มิเคยกล้า เอ่ยวาจา ว่ารักเธอ
https://youtu.be/_VxOLItE8_M