กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกคะ ผิดพลาดอะไรขอโทษล่วงหน้าคะ
เรากับแม่ไม่ค่อยสนิทกันคะ คือพ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราเด็กๆ แม่เราเลยเอาเรามาไว้ที่บ้านแม่ที่ต่างจังหวัด เมื่อประมาณ2ปีที่แล้วแม่เราออกจากบริษัทแห่งหนึ่งคะ เลยมาเปิดกิจการเองทำเองคนเดียวเลยคะอาจจะมีเพื่อนๆมาช่วยบ้าง แล้วเรื่องมันหลังจากนี้คะ พออะไรๆมันลงตัวแม่เราเขาจะค่อนข้างมีเวลากลับมาหาบ่อยขึ้นคะ ความรู้สึกเราเหมือนคนที่ไม่เคยอยู่ด้วยกันแล้วเข้ามาบงการชีวิตเลยคะ ชีวิตส่วนตัวเราหายคะ แม่เราใช้เราตลอดเวลาเลย คือทำทุกอย่างจริงๆ ซักผ้า(ซักมือ)ทั้งๆที่มีเครื่องซักผ้า กวาดถูบ้าน ล้างรถ อะไรก็ได้ขอแค่ให้ได้เรียกใช้เรียกตลอดจริงๆ คือเวลาเราไม่อยากทำอาการนี่ขึ้นสีหน้าเลยคะเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ปกติเรื่องพวกนี้จะมีคนทำอยู่แล้วคะเราเลยไม่ค่อยพอใจ และชอบบงการเราเรื่องไปนู่นไปนี่ซึ่งเราไม่อยากไปพอเราบอกไม่อยากเขาก็ไม่พอใจว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้ทะเลาะกันทุกที เรื่องเสื้อผ้าคะเราชอบใส่เสื้อยืดกางว่าเราคะบอกว่าซื้ออะไรมาใส่ คือความชอบของแต่ละคนไม่เหมือนกันป้ะ หลังๆมาเริ่มเยอะขึ้นคะปกติเรายอมตลอด เราเริ่มทนไม่ไหวคะเริ่มไม่ทำไม่สนใจ ด่าเราเลยคะด่าเสียๆหายๆหลายครั้งเราแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำเลย
เรากำลังจะสอบเข้ามหาลัยปีนี้แล้วเลยอยากได้เวลาส่วนตัวคืนคะ เราไม่กล้าพูดกับเขาคะไม่กล้าพูดตรงๆกลัวคะยอมรับเลย เวลารู้ว่าเขาจะมานี่เครียดจนไมเกรนขึ้นเลยคะ คือรู้ว่าต้องทะเลาะกันแน่ๆ ตั้งแต่เด็กเรามีปัญหาอะไรไม่เคยบอกที่บ้านเลยคะแก้เองตลอด เครียดเรื่องเพื่อนร้องไห้เป็นอาทิตๆนี่ก็ทำใจหายเองคะไม่คิดจะบอกใครเลย
เราเลยอยากรู้คะถ้าเป็นคนอื่นๆทำยังไงคะ?
ปล.เรารักแม่คะรักมากด้วยแต่คิดว่าให้อยู่ด้วยกันมันไม่ใช่คะ เราเคยเปิดใจหลายครั้งมากแต่เขาทำลายความรู้สึกเราทุกครั้งวิธีนี้ไม่ได้ผลคะลองแล้ว
ปล2.อย่าบอกว่าเราเห็นแก่ตัวคะ เพราะที่เล่ามาแค่ส่วนหนึ่ง
สุดท้าย ขอบคุณที่อ่านจนจบคะ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำคะ
รู้สึกเข้ากับแม่ตัวเองไม่ได้
เรากับแม่ไม่ค่อยสนิทกันคะ คือพ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราเด็กๆ แม่เราเลยเอาเรามาไว้ที่บ้านแม่ที่ต่างจังหวัด เมื่อประมาณ2ปีที่แล้วแม่เราออกจากบริษัทแห่งหนึ่งคะ เลยมาเปิดกิจการเองทำเองคนเดียวเลยคะอาจจะมีเพื่อนๆมาช่วยบ้าง แล้วเรื่องมันหลังจากนี้คะ พออะไรๆมันลงตัวแม่เราเขาจะค่อนข้างมีเวลากลับมาหาบ่อยขึ้นคะ ความรู้สึกเราเหมือนคนที่ไม่เคยอยู่ด้วยกันแล้วเข้ามาบงการชีวิตเลยคะ ชีวิตส่วนตัวเราหายคะ แม่เราใช้เราตลอดเวลาเลย คือทำทุกอย่างจริงๆ ซักผ้า(ซักมือ)ทั้งๆที่มีเครื่องซักผ้า กวาดถูบ้าน ล้างรถ อะไรก็ได้ขอแค่ให้ได้เรียกใช้เรียกตลอดจริงๆ คือเวลาเราไม่อยากทำอาการนี่ขึ้นสีหน้าเลยคะเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ปกติเรื่องพวกนี้จะมีคนทำอยู่แล้วคะเราเลยไม่ค่อยพอใจ และชอบบงการเราเรื่องไปนู่นไปนี่ซึ่งเราไม่อยากไปพอเราบอกไม่อยากเขาก็ไม่พอใจว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้ทะเลาะกันทุกที เรื่องเสื้อผ้าคะเราชอบใส่เสื้อยืดกางว่าเราคะบอกว่าซื้ออะไรมาใส่ คือความชอบของแต่ละคนไม่เหมือนกันป้ะ หลังๆมาเริ่มเยอะขึ้นคะปกติเรายอมตลอด เราเริ่มทนไม่ไหวคะเริ่มไม่ทำไม่สนใจ ด่าเราเลยคะด่าเสียๆหายๆหลายครั้งเราแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำเลย
เรากำลังจะสอบเข้ามหาลัยปีนี้แล้วเลยอยากได้เวลาส่วนตัวคืนคะ เราไม่กล้าพูดกับเขาคะไม่กล้าพูดตรงๆกลัวคะยอมรับเลย เวลารู้ว่าเขาจะมานี่เครียดจนไมเกรนขึ้นเลยคะ คือรู้ว่าต้องทะเลาะกันแน่ๆ ตั้งแต่เด็กเรามีปัญหาอะไรไม่เคยบอกที่บ้านเลยคะแก้เองตลอด เครียดเรื่องเพื่อนร้องไห้เป็นอาทิตๆนี่ก็ทำใจหายเองคะไม่คิดจะบอกใครเลย
เราเลยอยากรู้คะถ้าเป็นคนอื่นๆทำยังไงคะ?
ปล.เรารักแม่คะรักมากด้วยแต่คิดว่าให้อยู่ด้วยกันมันไม่ใช่คะ เราเคยเปิดใจหลายครั้งมากแต่เขาทำลายความรู้สึกเราทุกครั้งวิธีนี้ไม่ได้ผลคะลองแล้ว
ปล2.อย่าบอกว่าเราเห็นแก่ตัวคะ เพราะที่เล่ามาแค่ส่วนหนึ่ง
สุดท้าย ขอบคุณที่อ่านจนจบคะ และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำคะ