วันนี้โดนขโมยหมวกกันน๊อค หลังจากเอารถไปจอดไว้ที่ Lotus...
ถ้าเรื่องมันจบแค่นั้นมันก็คงจะดี แต่ว่าเรื่องมันเกี่ยวผันกับความตายที่ผมเคยไปยุ่งด้วยเมื่อก่อนครับ...
ในช่วงกลางปีที่แล้ว ณ วันที่เกิดที่ผมไม่คาดคิดมาก่อน มันเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง หลังจากที่ผมกับแฟนต่างเหน็ดเหนื่อยจากการไปห้าง เพื่อเลือกซื้อของใช้ในประจำวันในห้างดังแถวถนนรัชดาตามปกติ เราได้ขับรถกลับบ้าน แต่สิ่งที่ผิดปกติในวันนั้น คือ ถึงแม้จะเป็นวันหยุด แต่กลางวันกลับรถติดผิดปกติ จึงทำให้ผมต้องขับรถเลียบไปทางเลนซ้ายสุดของถนนรัชดา ซึ่งรัชดามีเลนแต่ละฝั่งถึง 4 เลน แต่ในขณะที่ผมต้องนั่งเซ็งรถติดอยู่หน้าพวงมาลัยในถนนนั้นเอง ผู้โดยสารของรถแท็กซี่ข้างหน้าของผมก็ได้เปิดประตูผู้โดยสารทางด้านหลังซ้ายของรถออกมา ทั้งที่รถได้จอดติดการจราจรมาแล้วเกือบ 5 นาที โดยสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น คือ มีวินมอเตอร์ไซต์คนหนึ่งขับรถแซงซ้ายด้วยความเร็วสูงโดยไม่ใส่หมวกกันน๊อค ทำให้รถเขาถลาไปหลังจากที่มอเตอร์ไซต์ของเขาได้เฉี่ยวเข้ากับประตูของรถแท็กซี่ด้านหน้าของผมที่ผู้โดยสารของรถคันนั้นได้เปิด โดยไม่ได้สังเกตุว่าจะมีรถมอเตอร์ไซต์ผ่านมาด้วยความเร็ว โดยเขาได้ถลาไปข้างหน้าอีกประมาณ 5 เมตรจากรถได้ ผู้โดยสารที่เปิดประตูนั้นเป็นผู้หญิงผิวขาวใส่ส้นสูงรูปร่างสวยอายุ 25 - 30 ได้ยืนแล้วมายิ้มพร้อมกับพูดกับตัวเองเบาๆ ว่า "ทำยังไงดี" กับเพื่อนของเธอที่กำลังจะออกมาดู ซึ่งนั้นทำให้ผมตกใจมาก และหลังจากนั้นเป็นเวลาไม่ถึงนาที ก่อนที่รถจะเริ่มขยับได้อีกครั้ง ผมเห็นเลือดออกมาจากศรีษะของวินมอเตอร์ไซต์คนนั้นที่ยังคงแน่นิ่งโดยไม่ไหวติงประมาณ 1 ชามก๋วยเตี๋ยวเห็นจะได้ ซึ่งตัวผมเอง ณ ขณะนั้นได้ตกใจพอสมควรถึงสิ่งที่เกิดขึ้น จนรถหลังที่ตามผมมาเขาได้เลี้ยวขวาแต่ไม่ยอมไป โดยเขาบังเลนให้ผมออก และบีบแตรเพื่อเตือนผมให้ไป
หลังจากนั้นผมกับแฟนก็ถกเถียงกันเล็กน้อยว่าเขาเสียชีวิตหรือไม่ แต่อย่างไรก็ตามวันนี้ผมได้คำตอบแล้วละครับ ว่า "เขาเสียชีวิตแน่ๆ" เพราะ หมวกกันน๊อคของผมที่หายไป จะต้องเป็นวิณญาณของวินมอเตอร์ไซต์คนนั้นแน่ๆ ที่มาขอส่วนบุญส่วนกุศลจากผมไป เป็นหมวกกันน๊อค ขอให้บุญกุศลจากหมวกกันน๊อคของผม สามารถส่งบุญส่งกุศลให้วิณญาณของเขาไปสู่สุขคติด้วยนะครับ
วันนี้โดนขโมยหมวกกันน๊อค หลังจากเอารถไปจอดไว้ที่ Lotus...
ถ้าเรื่องมันจบแค่นั้นมันก็คงจะดี แต่ว่าเรื่องมันเกี่ยวผันกับความตายที่ผมเคยไปยุ่งด้วยเมื่อก่อนครับ...
ในช่วงกลางปีที่แล้ว ณ วันที่เกิดที่ผมไม่คาดคิดมาก่อน มันเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง หลังจากที่ผมกับแฟนต่างเหน็ดเหนื่อยจากการไปห้าง เพื่อเลือกซื้อของใช้ในประจำวันในห้างดังแถวถนนรัชดาตามปกติ เราได้ขับรถกลับบ้าน แต่สิ่งที่ผิดปกติในวันนั้น คือ ถึงแม้จะเป็นวันหยุด แต่กลางวันกลับรถติดผิดปกติ จึงทำให้ผมต้องขับรถเลียบไปทางเลนซ้ายสุดของถนนรัชดา ซึ่งรัชดามีเลนแต่ละฝั่งถึง 4 เลน แต่ในขณะที่ผมต้องนั่งเซ็งรถติดอยู่หน้าพวงมาลัยในถนนนั้นเอง ผู้โดยสารของรถแท็กซี่ข้างหน้าของผมก็ได้เปิดประตูผู้โดยสารทางด้านหลังซ้ายของรถออกมา ทั้งที่รถได้จอดติดการจราจรมาแล้วเกือบ 5 นาที โดยสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น คือ มีวินมอเตอร์ไซต์คนหนึ่งขับรถแซงซ้ายด้วยความเร็วสูงโดยไม่ใส่หมวกกันน๊อค ทำให้รถเขาถลาไปหลังจากที่มอเตอร์ไซต์ของเขาได้เฉี่ยวเข้ากับประตูของรถแท็กซี่ด้านหน้าของผมที่ผู้โดยสารของรถคันนั้นได้เปิด โดยไม่ได้สังเกตุว่าจะมีรถมอเตอร์ไซต์ผ่านมาด้วยความเร็ว โดยเขาได้ถลาไปข้างหน้าอีกประมาณ 5 เมตรจากรถได้ ผู้โดยสารที่เปิดประตูนั้นเป็นผู้หญิงผิวขาวใส่ส้นสูงรูปร่างสวยอายุ 25 - 30 ได้ยืนแล้วมายิ้มพร้อมกับพูดกับตัวเองเบาๆ ว่า "ทำยังไงดี" กับเพื่อนของเธอที่กำลังจะออกมาดู ซึ่งนั้นทำให้ผมตกใจมาก และหลังจากนั้นเป็นเวลาไม่ถึงนาที ก่อนที่รถจะเริ่มขยับได้อีกครั้ง ผมเห็นเลือดออกมาจากศรีษะของวินมอเตอร์ไซต์คนนั้นที่ยังคงแน่นิ่งโดยไม่ไหวติงประมาณ 1 ชามก๋วยเตี๋ยวเห็นจะได้ ซึ่งตัวผมเอง ณ ขณะนั้นได้ตกใจพอสมควรถึงสิ่งที่เกิดขึ้น จนรถหลังที่ตามผมมาเขาได้เลี้ยวขวาแต่ไม่ยอมไป โดยเขาบังเลนให้ผมออก และบีบแตรเพื่อเตือนผมให้ไป
หลังจากนั้นผมกับแฟนก็ถกเถียงกันเล็กน้อยว่าเขาเสียชีวิตหรือไม่ แต่อย่างไรก็ตามวันนี้ผมได้คำตอบแล้วละครับ ว่า "เขาเสียชีวิตแน่ๆ" เพราะ หมวกกันน๊อคของผมที่หายไป จะต้องเป็นวิณญาณของวินมอเตอร์ไซต์คนนั้นแน่ๆ ที่มาขอส่วนบุญส่วนกุศลจากผมไป เป็นหมวกกันน๊อค ขอให้บุญกุศลจากหมวกกันน๊อคของผม สามารถส่งบุญส่งกุศลให้วิณญาณของเขาไปสู่สุขคติด้วยนะครับ