นี่เป็นกระทู้แรกที่ทำเล่นๆนะครับ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัย
....เริ่มที่..ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ..
ผมมีแฟนคนแรกเมื่อ ปีกว่าๆเกือบ 2 ปีแล้ว จนปัจจุบันเลิกกันไปได้ ราวๆเกือบ 2 ปีแล้วครับ แหะๆ
แต่ไม่รู้สิเราคบกันได้แค่ประมาณ 3 เดือนกว่าๆเองครับผม (ทราบดีว่าสำหรับบางคนอาจจะถือว่าสั้นมาก 5555)
แต่ไม่รู้สิครับ เพราะระยะทางที่เราห่างกันเกินไป และผมอาจจะทำอะไรให้เขาไม่ได้มาก เขาคงเบื่อ ตามสไตล์
5555 และหลายๆอย่างครับ (เราอยู่กันคนละ รร.) และตอนเขาบอกเลิก ผมก้ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่คิดจะรั้งเขาไว้เลย
ผมก้เอ๋อเลยครับ แบบช็อก 5555 ตอนนั้นผมนี่โง่ๆเลย 5555
เป็นอันว่าเลิกรากันไป หลังจากนั้นสิครับ ผมก้ไม่ทราบว่าทำไม ผมร้องไห้เรื่อยๆ ปัจจุบันยังมีบ้างเลยครับ
ผมไม่แน่ใจความรู้สึกตัวเองเท่าไหร่เลย ผมเสียใจเพราะอะไร คนใหม่ๆที่เข้ามา ผมก้ดันเป็นฝ่าย ไปทิ้งเขาเองเฉยเลย
เขาเข้ามาคุย ทุกๆคนเป็นคนดี แต่ผมกลับทำแบบนั้น ผมก้ไม่รู้ว่าทำไม ผมคงอาจจะกลัวการเริ่มต้นใหม่มั้งครับ 5555
หรือผมกลายเป็นคนเลวไปแล้วก้ไม่รู้ ผมไม่รู้ใจตัวเองจริงๆ ผมยังคิดถึงเขาตลอด ยังรู้สึกเหมือนเดิมตลอด
(ถึงแม้เขาจะมีแฟนใหม่หลังจากบอกเลิกผมได้อาทิตย์นึง 55555) ทำยังไงก้เลิกไม่ได้
ผมคงไม่อยากลืมเขาครับ จากการเดาใจตัวเอง 5555 ผมว่า....
"ทุกบาดแผล เยียวยาด้วยเวลา แต่หากว่าบาดแผลนี้คือสิ่งเดียวที่ผมหลงเหลือเพื่อจดจำเขา ผมไม่อยากให้มันหายเจ็บเลย"
*คำนี้ได้ยินมาจากไหนจำไม่ได้ละ แต่โดนมาก5555
แล้วพวกคุณเป็นแบบไหนกันบ้างครับ ระบายกัลลล55555
ตอนโดนบอกเลิกคุณเป็นยังไงกันบ้างงง
....เริ่มที่..ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ..
ผมมีแฟนคนแรกเมื่อ ปีกว่าๆเกือบ 2 ปีแล้ว จนปัจจุบันเลิกกันไปได้ ราวๆเกือบ 2 ปีแล้วครับ แหะๆ
แต่ไม่รู้สิเราคบกันได้แค่ประมาณ 3 เดือนกว่าๆเองครับผม (ทราบดีว่าสำหรับบางคนอาจจะถือว่าสั้นมาก 5555)
แต่ไม่รู้สิครับ เพราะระยะทางที่เราห่างกันเกินไป และผมอาจจะทำอะไรให้เขาไม่ได้มาก เขาคงเบื่อ ตามสไตล์
5555 และหลายๆอย่างครับ (เราอยู่กันคนละ รร.) และตอนเขาบอกเลิก ผมก้ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่คิดจะรั้งเขาไว้เลย
ผมก้เอ๋อเลยครับ แบบช็อก 5555 ตอนนั้นผมนี่โง่ๆเลย 5555
เป็นอันว่าเลิกรากันไป หลังจากนั้นสิครับ ผมก้ไม่ทราบว่าทำไม ผมร้องไห้เรื่อยๆ ปัจจุบันยังมีบ้างเลยครับ
ผมไม่แน่ใจความรู้สึกตัวเองเท่าไหร่เลย ผมเสียใจเพราะอะไร คนใหม่ๆที่เข้ามา ผมก้ดันเป็นฝ่าย ไปทิ้งเขาเองเฉยเลย
เขาเข้ามาคุย ทุกๆคนเป็นคนดี แต่ผมกลับทำแบบนั้น ผมก้ไม่รู้ว่าทำไม ผมคงอาจจะกลัวการเริ่มต้นใหม่มั้งครับ 5555
หรือผมกลายเป็นคนเลวไปแล้วก้ไม่รู้ ผมไม่รู้ใจตัวเองจริงๆ ผมยังคิดถึงเขาตลอด ยังรู้สึกเหมือนเดิมตลอด
(ถึงแม้เขาจะมีแฟนใหม่หลังจากบอกเลิกผมได้อาทิตย์นึง 55555) ทำยังไงก้เลิกไม่ได้
ผมคงไม่อยากลืมเขาครับ จากการเดาใจตัวเอง 5555 ผมว่า....
"ทุกบาดแผล เยียวยาด้วยเวลา แต่หากว่าบาดแผลนี้คือสิ่งเดียวที่ผมหลงเหลือเพื่อจดจำเขา ผมไม่อยากให้มันหายเจ็บเลย"
*คำนี้ได้ยินมาจากไหนจำไม่ได้ละ แต่โดนมาก5555
แล้วพวกคุณเป็นแบบไหนกันบ้างครับ ระบายกัลลล55555