เข้าเรื่องเรยนะผมกับแฟนคบกันมาหลายปีเเล้ว  ผมทำให้เขาทุกอย่างเเต่เขาก้ไม่สนใจ ผมไม่รุ้ว่าเขารักผมหรือป่าว เเต่ตลอดเวลาที่คบกันมาเขาไม่เคยนอกใจผมเรย เวลาคุยกันเขาก้ตอบเเต่ เออ เวลาผมเป็นห่วงเขาก้จะบอกว่าอะไรนักหนา ถ้าเขาบอกว่าไม่ชอบสิ่งนั่นสิ่งนี้ ผมก้จะพยายามทำให้ เพื่อให้เขามีความสุข เเต่สิ่งที่ผมได้กลับคืนมาคือการที่ผมต้องนั่งน้อยใจ นอนร้องไห้คนเดียว ผมเป็นผู้ชายที่อ่อนต่อความรุ้สึกผมทุ่มเทกับความรัก เมื่อก่อนก้เปนคนเจ้าชุ้หลายใจ เเต่วันนึง ผมรุ้จักคำว่าพอ ผมต้องการหยุดที่คนนี้
    เวลาทะเลาะกันเขาก้จะเปรี่ยนเรื่องอื่นมาคุย ผมก้จะลืมไปเรยว่าทะเลาะ เเล้วก้คุยดีกันเหมือนเดิม ผมใส่ใจตั้งเเต่คบกัน จนถึงทุกวันนี้ ผมไม่เคยเปรี่ยน เเต่ก้อาจจะมีเปรี่ยนบ้างเป็นบางอย่าง เเต่ผมทำดีกับเขาไม่เคยเปรี่ยน ผมไม่รุ้ว่าเขาอยากจะหยุดที่ผมหรือป่าว เเต่เหมือนเขาไม่ได้สนใจอะไรผมเรย เขาจะไม่ค่อยมีเวลาคุยกับผม ผมก้ได้เเต่รอว่าเมื่อไร่เขาจะมาคุยกับผม ผมเป็นคนคิดมาก คิดไปเอง เวลาเขามีอะไรเขาก้จะให้ผมช่วย เเต่ถ้าไม่มีอะไรก้เหมือนผมไร้ค่าไปเรย เเต่บางทีก้ดีน่ะคับ รุ้สึกมีความสุขจนลืมความเศร้าความน้อยใจไปเรย เเต่บางทีก้เเย่จนไม่รุ้จะเอาไประบายกับใครเรย ผมก้ต้องเกบไว้อยุ่คนเดียว บางทีผมก้ท้อ อยากถอยออกมา เเต่ด้วยความเป็นห่วง ด้วยความรักที่ผมมี ทำให้ผมปอดไปเรย ผมรักเขามากเรยครับ เวลาทำอะไรผมก้จะเป็นคนผิดเสมอ เวลาเขาขออะไรผมก้ให้ได้ทุกอย่าง เเต่เวลาผมขอเขาก้ไม่เคยที่จะทำสิ่งที่ผมขอ

####แนะนำผมทีคับว่าควรจะทำยังไงดี