อาจจะเป็นคำถามที่ดูโง่ๆ ไปหน่อย แต่หากจะทำงานโดยที่รู้สึกว่า ผ่านไปวันๆ ชีวิตคงห่อเหี่ยว ไร้กำลัง หมดประสิทธิภาพเป็นแน่แท้...
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดธรรมดาคนหนึ่ง เมื่อเรียนจบปริญญาตรี ก็มุ่งมั่นหางานที่ค่อนข้างมีหน้าที่ทำงานตรงกับสายงานที่ทำ งานที่ทำเป็นสายงานกราฟฟิคดีไซน์ ได้งานใน กทม. เมื่อหลังเรียนจบพอดี (อายุตอนนั้น 22ปี) ...มีเงินเดือนเริ่ม start ณ ตอนนั้น 9000 บาท ทำจนถึงตอนนี้ก็ 3 เท่าได้ ในระยะเวลางาน 8 ปี ตั้งแต่เรียนจบปี 2550 ก็รู้สึกโชคดีจริงๆครับ ที่เงินเดือนสูง แต่ทว่า ความรับผิดชอบมันก็สูงเช่นกัน
จากเริ่มต้น วาดรูปประกอบใน content มาเรื่อยๆ >> ไปจนถึง งานออกแบบ สร้างเว็บไซต์ content (ไม่ใช่เว็บไซต์องค์กร 4-5 หน้าจบ) อย่างน้อยก็ 100 กว่าหน้า รู้สึกท้าทายมากครับ บริษัทนั้นก็ดีกับเรามากมาย ทั้งส่งเสียดูแลให้เราได้ไปเรียนตามคอร์สต่างๆ จากคนที่เป็นแต่ photoshop, illastrator แบบกากๆ แค่นั้น ความรู้เรื่องงาน design web, css, html, งาน develop ต่างๆ รวมไปถึง งาน responsive web ในทุก device มือถือ ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมานั้น ผมเองไม่คิดว่าจะผ่านมันมาได้แต่ก็ผ่านมาด้วยดีจนถึงทุกวันนี้
ระยะเวลา 8 ปี ที่สร้างสรรค์ผลงาน ทุกวันเวลาที่ได้จับปากกาเม้าส์วาดรูปมันช่างมีความสุขมากครับ ผมทำงานไม่มีทีม ทำคนเดียว ไม่มีลูกน้อง ไม่มีหัวหน้า ไม่มีประชุม มีแต่คุยกันว่าจะเอาแบบนี้ ทุกอย่างมันเพอร์เฟคหมด ไม่ว่าใครต้องการอะไร ผมทำได้ตามที่เขาต้องการ จนบางทีผมเองเริ่มรู้สึกว่ามันเฟค ก็คิดว่าคนแบบเราเนี้ยไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นเลย No comment !
และแล้วความรับผิดชอบมันก็สูงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผมเองเสนอไอเดียไปว่า เราควรจะมี แฟนเพจของเว็บไซต์เรานะ ความรับผิดชอบเป็นแอดมินจึงตกเป็นของผมโดยปริยาย แต่ผมก็รู้สึกสนุกกับมัน และเพราะทักษะวิชาชีพเรามันเหมาะมากกับการสร้างเพจ (เพจการศึกษา) ผมใช้เวลาแบบนั้นประมาณปีกว่าๆ *เริ่มด้วย 0 ไม่มีการปั่น like ไม่สร้างโฆษณาอะไร ภูมิใจครับ เพจ ณ ตอนนี้ 20k up
ใช่ครับ!..วันนี้ผมขอลาออกจากงาน... ด้วยเหตุผลที่ (ไม่มี) ทุกอย่างมันโอเคหมด ไม่ว่าจะเป็น งานที่ชอบ คนที่ใช่ เงินเดือนที่สูง (สำหรับมนุษย์เงินเดือนอย่างผมนะ คิดว่างั้น!) อายุงานที่นาน ความมั่นคงของชีวิต
ด้วยความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะโลกมันเปลี่ยนแปลงทุกวันเวลา ความคิดคนเราย่อมเปลี่ยนได้ ผมเองจึงเลือกที่จะหยุดตรงนั้นแหละ หยุดเพื่อเปลี่ยนตัวเอง เพื่อเปลี่ยนองค์กร เพื่ออะไรก็ตามให้มันเปลี่ยนในทางที่ดีขึ้น ลาออกเพื่อให้องค์กรที่เคยอยู่ ได้สร้างคนรุ่นใหม่ต่อๆ ไป ผมเองก็เช่นกัน ที่คิดว่าทางออกของมนุษย์เงินเดือน ที่มีความสุข มันควรจะยืดหยุ่นได้ รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาวเป็น ลาออกจากสิ่งเดิมๆ หันไปทำอะไรก็ได้ที่ทำแล้วมีความสุข มีพื้นที่ให้ตัวเราเอง ได้มีมุมสบายๆ ผ่อนคลายจากสิ่งที่เร่งรีบ มีการใช้ชีวิตที่แสนจะธรรมดา แม้ใครจะส่ายหน้าว่าไม่เห็นด้วย แต่สำหรับผมเอง ก็เลือก เลือกที่จะเคารพ ซื่อตรงกับความรู้สึกผมเอง และเลือกที่จะกลับไปหางานทำที่ถิ่นบ้านเกิด
เงินเดือนอาจไม่ใช่คำตอบของการใช้ชีวิตเสมอไป.....
ผมเองก็ไม่ได้โลกสวยอะไรนะ .... เพื่อนๆ เคยเป็นไหม ความรู้สึกที่ลาออกจากงาน เพราะ ไม่ได้เบื่องาน ไม่ได้ถึงจุดอิ่มตัว ไม่ได้คิดว่างานที่ทำเป็นภาระอะไร ไม่ได้มีปัญหากับนายใหญ่ ไม่ได้ทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น แค่อยากเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ????
เหตุผลที่ลาออกจากงาน....บนเส้นทางของความจริงและความฝันที่สวนทาง
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดธรรมดาคนหนึ่ง เมื่อเรียนจบปริญญาตรี ก็มุ่งมั่นหางานที่ค่อนข้างมีหน้าที่ทำงานตรงกับสายงานที่ทำ งานที่ทำเป็นสายงานกราฟฟิคดีไซน์ ได้งานใน กทม. เมื่อหลังเรียนจบพอดี (อายุตอนนั้น 22ปี) ...มีเงินเดือนเริ่ม start ณ ตอนนั้น 9000 บาท ทำจนถึงตอนนี้ก็ 3 เท่าได้ ในระยะเวลางาน 8 ปี ตั้งแต่เรียนจบปี 2550 ก็รู้สึกโชคดีจริงๆครับ ที่เงินเดือนสูง แต่ทว่า ความรับผิดชอบมันก็สูงเช่นกัน
จากเริ่มต้น วาดรูปประกอบใน content มาเรื่อยๆ >> ไปจนถึง งานออกแบบ สร้างเว็บไซต์ content (ไม่ใช่เว็บไซต์องค์กร 4-5 หน้าจบ) อย่างน้อยก็ 100 กว่าหน้า รู้สึกท้าทายมากครับ บริษัทนั้นก็ดีกับเรามากมาย ทั้งส่งเสียดูแลให้เราได้ไปเรียนตามคอร์สต่างๆ จากคนที่เป็นแต่ photoshop, illastrator แบบกากๆ แค่นั้น ความรู้เรื่องงาน design web, css, html, งาน develop ต่างๆ รวมไปถึง งาน responsive web ในทุก device มือถือ ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมานั้น ผมเองไม่คิดว่าจะผ่านมันมาได้แต่ก็ผ่านมาด้วยดีจนถึงทุกวันนี้
ระยะเวลา 8 ปี ที่สร้างสรรค์ผลงาน ทุกวันเวลาที่ได้จับปากกาเม้าส์วาดรูปมันช่างมีความสุขมากครับ ผมทำงานไม่มีทีม ทำคนเดียว ไม่มีลูกน้อง ไม่มีหัวหน้า ไม่มีประชุม มีแต่คุยกันว่าจะเอาแบบนี้ ทุกอย่างมันเพอร์เฟคหมด ไม่ว่าใครต้องการอะไร ผมทำได้ตามที่เขาต้องการ จนบางทีผมเองเริ่มรู้สึกว่ามันเฟค ก็คิดว่าคนแบบเราเนี้ยไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นเลย No comment !
และแล้วความรับผิดชอบมันก็สูงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผมเองเสนอไอเดียไปว่า เราควรจะมี แฟนเพจของเว็บไซต์เรานะ ความรับผิดชอบเป็นแอดมินจึงตกเป็นของผมโดยปริยาย แต่ผมก็รู้สึกสนุกกับมัน และเพราะทักษะวิชาชีพเรามันเหมาะมากกับการสร้างเพจ (เพจการศึกษา) ผมใช้เวลาแบบนั้นประมาณปีกว่าๆ *เริ่มด้วย 0 ไม่มีการปั่น like ไม่สร้างโฆษณาอะไร ภูมิใจครับ เพจ ณ ตอนนี้ 20k up
ใช่ครับ!..วันนี้ผมขอลาออกจากงาน... ด้วยเหตุผลที่ (ไม่มี) ทุกอย่างมันโอเคหมด ไม่ว่าจะเป็น งานที่ชอบ คนที่ใช่ เงินเดือนที่สูง (สำหรับมนุษย์เงินเดือนอย่างผมนะ คิดว่างั้น!) อายุงานที่นาน ความมั่นคงของชีวิต
ด้วยความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะโลกมันเปลี่ยนแปลงทุกวันเวลา ความคิดคนเราย่อมเปลี่ยนได้ ผมเองจึงเลือกที่จะหยุดตรงนั้นแหละ หยุดเพื่อเปลี่ยนตัวเอง เพื่อเปลี่ยนองค์กร เพื่ออะไรก็ตามให้มันเปลี่ยนในทางที่ดีขึ้น ลาออกเพื่อให้องค์กรที่เคยอยู่ ได้สร้างคนรุ่นใหม่ต่อๆ ไป ผมเองก็เช่นกัน ที่คิดว่าทางออกของมนุษย์เงินเดือน ที่มีความสุข มันควรจะยืดหยุ่นได้ รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาวเป็น ลาออกจากสิ่งเดิมๆ หันไปทำอะไรก็ได้ที่ทำแล้วมีความสุข มีพื้นที่ให้ตัวเราเอง ได้มีมุมสบายๆ ผ่อนคลายจากสิ่งที่เร่งรีบ มีการใช้ชีวิตที่แสนจะธรรมดา แม้ใครจะส่ายหน้าว่าไม่เห็นด้วย แต่สำหรับผมเอง ก็เลือก เลือกที่จะเคารพ ซื่อตรงกับความรู้สึกผมเอง และเลือกที่จะกลับไปหางานทำที่ถิ่นบ้านเกิด
เงินเดือนอาจไม่ใช่คำตอบของการใช้ชีวิตเสมอไป.....
ผมเองก็ไม่ได้โลกสวยอะไรนะ .... เพื่อนๆ เคยเป็นไหม ความรู้สึกที่ลาออกจากงาน เพราะ ไม่ได้เบื่องาน ไม่ได้ถึงจุดอิ่มตัว ไม่ได้คิดว่างานที่ทำเป็นภาระอะไร ไม่ได้มีปัญหากับนายใหญ่ ไม่ได้ทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น แค่อยากเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ????