เพียงแค่...วันเกิด!!

อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดเราค่ะ แฟนเรานัดเรากินข้าว เรารู้ค่ะว่าเขาไม่อยากให้เราอยู่คนเดียวในวันเกิดตัวเอง เขาไม่ได้มีเซอร์ไพส์อะไรหรอกค่ะเรารู้ดี เรารู้สึกกลางๆค่ะไม่ได้ดีใจหรือเสียใจที่วันเกิดเราจะมาถึง เราจำไม่ได้แล้วค่ะว่าเราเป่าเค้กวันเกิดครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ เราเคยเสียใจในวันเกิดตัวเองหลายๆปี อาจเป็นเพราะเราคาดหวังมากเกินไปมั้งค่ะว่าคนที่เรารักคนรอบข้างของเราจะทำสิ่งดีๆให้หรืออย่างน้อยก็บอก"สุขสันต์วันเกิด" แปลกนะค่ะทุกครั้งที่เรามีความรักมักจะคบกันไม่ถึงวันเกิดเราสักที รู้สึกเศร้าใจพิกล ปีนี้ดีหน่อยที่มีคนมาชวนไปกินข้าว เรารู้สึกไม่อยากออกไปไหนในวันเกิดตัวเอง เลิกคาดหวังว่าในวันเกิดตัวเองจะมีอะไรพิเศษกว่าวันปกติ เราไม่อยากเสียใจค่ะ เวลาที่ผ่านมาหลายๆปีต้องอยู่คนเดียวในวันเกิดตัวเอง ที่จริงเราควรยิ้มควรหัวเราะแต่เราร้องไห้ค่ะ เราก็อยู่เงียบๆของเราคนเดียว และปีนี้เราก็จะบอกตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้ และวันเกิดก็จะผ่านพ้นไป ไม่ต้องคาดหวังหรือใส่ใจว่าเราต้องอะไรพิเศษ เพราะสุดท้ายมันก็คือ วันธรรมดาและว่างเปล่า...เราไม่รู้ว่าเราควรออกไปข้างนอกไหม เพราะความรู้สึกมันเฟลพิกลแทนที่จะมีความสุข แปลกจัง!! แฟนเราก็งอนค่ะ หงุดหงิดใส่เราเลยทีเดียวพอรู้ว่าเราจะไม่ไปไหน เห้อ!!ต้องมานั่งทะเลาะงุ้งงิ้งกันบางทีก็รู้สึกปวดใจค่ะ เราก็ไม่รู้จะบอกให้เขาเข้าใจยังไงดี