ความอดทนของเรามีขีดจำกัดมากแค่ไหนนะ ถึงทนกับครอบครัวแย่ๆ ของสามีได้ขนาดนี้ (หรือเราแค่คิดมากไปเอง)

ดิฉันเป็นสะใภ้คนที่ 2 ของบ้านนี้ ก็คือผัวดิฉันเคยมีเมียมาก่อนแล้วและเลิกลากันไปโดยมีดิฉันเข้ามาแทนที่ ตอนเข้ามาอยู่ในบ้านแรกๆ ก็อบอุ่นดีหรอกนะคะ พอนานเข้าเริ่มมีวาจาและกริยาที่ไม่เข้าหูเข้าตาจากพ่อผัว เริ่มต้นเลยก็คือ แกขับรถไปจอดไว้ที่สนามหลังบ้าน แกก็ลืมกุญแจเสีบคารถไว้ มีคนข้างบ้าน(ที่นิสัยแย่มาก)มา เปิดประตูรถไว้ 2 ข้างเลยคะ เปิดแอร์ เปิดไฟ เปิดทุกอย่างไว้ พูดง่ายๆก็คือแกล้งนั่นเองคะ แล้วแม่ผัวก็ไปเจอสภาพรถเข้า แล้วเอาไปบอกพ่อผัวคะ พ่อผัวโมโห พาลมาหาดิฉันกับผัวดิฉัน ว่าเอารถไปไม่ดูแล ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนขับไปไว้เองลืมกุญแจเอง  เหตุการณ์ที่สองแม่ผัวไม่สบาย(ดีหน่อยคะแม่ผัวใจดี)ต้องไปขูดมดลูก เข้าใจอะนะคะว่าผู้หญิงที่ขูดมดลูกคงจะปวดท้องมากหลังจากขูดเสร็จ แต่พ่อผัวบอกว่า " ไปส่งแม่หน่อยสิ พ่อไม่ว่าง " (นอนโซฟาขาไขว่ห้าง) คือเราก็เต็มใจไปส่งนะ แต่เราขับรถมอเตอร์ไซต์ยังไม่คล่อง โรงบาลอยู่ในเมืองอีกรถก็เยอะ จำเป็นต้องขับอ้ะคะ พอกลับมาถึงบ้าน พ่อแกนอนท่าไหนก็ท่านั้นเลยคะ แล้วบอกว่าไม่ว่าง?? เหตุการณ์ที่สาม แกยืมตังผัวดิฉันก็คือลูกของแกนั่นแหละคะ ไม่มีเงินให้ยืมหรอก เราเลยต้องไปขอยืมเค้ามาอีกทีเพื่อให้แกไปใช้หนี้ แกบอกพรุ่งนี้จะคืนให้ และแล้ว พรุ่งนี้ไปพรุงนี้มาเกือบอาทิตย์คะ เราให้ผัวเราไปถามว่าได้เงินรึยังจะเอาไปคืนเค้า แกก้อบอกพรุ่งนี้ตามเคยคะ จนเราต้องทวงเอง พอเราไปถามเค้าตอบกลับว่า " หัดซื้อข้าวบ้างนะ " คือบอกตรงๆว่าโมโหมาที่ได้ยินคำนี้ ข้าวเราแทบไม่ได้กินที่บ้านเลย เพราะเราต้องไปทำงานแต่เช้า จนเย็นเราก็มากินข้าวข้างนอกกัน คนที่ต้องหงุดหงิดเนี่ยต้องเป็นเราไม่มช่หรอ ผิดนัดกันหลายพรุ่งแล้วนะ บอกตรงๆเลยคราวหน้าอย่าหวัง!! แล้วก็มีอีก แกเป็นคนขี้ลืมมาก กุญแจรถบ้าน 4 - 5 แกเป็นคนขับเองนะ เอาไปวางไหนไม่รู้จะเอามาขับที หากันจนแทบจะพลิกแผ่นดินหา เหตุการณ์ที่สี่ เรื่องรถคะ รถมอเตอร์ที่แม่ดิฉันซื้อให้ไว้ใช้ วันๆนีไม่เคยได้แตะรถตัวเองเลย เดี๋ยวคนนั้นขับไปคนนี้ขับไป อ๋อเป็นรถของใครนั้นแน่เนี่ย ขับแล้วรักษาไม่วานะ นี่ซื้อมาไม่ถึงปี กระกร้าหัก ที่เหยียบคนซ้อนหัก กระจกเบี้ยว โมโหมากเพราะแม่เราซื้อให้เป็นของขวัญเราเรียนจบ ขับยังไงไม่รักษาเลย บ้านนี้เค้าไม่ค่อยรักษาของหรอกผ้าห่มที่เราชอบและรักมากๆ เพราะแม่เราเคยหมให้ตอนเด็ก เค้าก็เอาไปคลุมรถที่ตากแดด แถมไม่พอฝนตก ผ้าเปีกโชกตกพื้นเปื้อนขี้โคลนหมดเลย เรานี่ปรี๊ดแตกเลยคะ วีนมากๆ พอได้สติเราก็เอาผ้าผ่มทุกผืนที่เป็นของเราซักยัดตู้เลยคะ ไม่ให้ใช้เลย อีกเรื่องคือ กระเป๋าเป้แม่เราซื้อให้ถึงมันจะไม่แพงนัก 500-600ร้อย แต่เราก็รักมาก พ่อผัวนี่เอาไปเก็บเห็ดรถวิบากเซนขี้โคลนมาใส่เปียกเต็มไปด้วยขี้โคลน ขาดๆวิ่นๆด้วย เราทำใจนานมากจนปล่อนเลยตามเลย เรารักของๆเราผิดหรือค้ะ อีกเรื่อง สามีดิฉันมีลูกติดด้วยคะ อายุ 4 ขวบ แค่ 4 ขวบก้าวร้าวแล้วคะ เวลาพูดกะผู้ใหญ่ไม่มีหางเสียงใช้แต่คำว่า 'เออ' เอาแต่ใจตัวเองมากๆ ถ้าไม่ให้ก็จะโวยวายทุบตี เราตอบโต้ไม่ได้นะคะ เพราะผู้ใหญ่บ้านนี้ตามใจมากๆคะ ตีไม่ได้ด่าไม่ได้เชียวนะคะ หัวแก้วหัวแหวนมาก เวลาอยากได้อะไรแย่งเอาจากมือเลยคะ เช่น มีอยู่วันนึงเรากำลังเล่นลายกับคุณแม่ที่เชียงรายคุณนู้นๆนี่ตามธรรมดาของคนคิดถึงกัน หลานหัวแก้วหัวแหวนบ้านนี้มาจากไหนไม่รู้ ดึงเอามือถือของเราไปเล่นหน้าตาเฉยเลย แล้ววิ่งไปหาย่าของแก  เรานี่ขึ้น เลย ส่วน แฟนนะคะ ชอบ มโนว่าเรานอกใจบ้างละ มีกิ้กบ้างละ พอออกไปจากบ้านแค่ปากซอย หาว่าเรานัดผู้ชาย เวลาตัวเองผิดนะ ไม่ค่อยจะยอมรับผิดแถมไม่พอ ชอบเอาเรื่องเก่าๆ ที่เป็นความผิดของเรามากลบเกลื่อนความผิดของตัวเองอีก ไอ่รักน่ะรัก ไม่รู้ทำไมถึงรักและยอมมากขนาดนี้ คือนี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นให้เล่ายังไงก็ไม่หมด เราไม่รู้จะอดทนไปถึงเมื่อไหร่ แตความอดทนของคนเรานะมีขีดจำกัดนะ!!