สวัสดีคะ รบกวนถามเพื่อนๆหน่อยนะคะ
เราเล่น skype ไม่ค่อยบ่อยมาก ชอบไปโพสหาเพื่อนคุยในเว็บหาเพื่อคะ มีคนแอดมาเยอะ แต่ปกติจะคุยได้แค่แป็บเดียวเท่านั้นก็ไม่ยากคุยต่อ ส่วนมากจะรับหนังหน้ากับสีผิวเราไม่ค่อยได้
ไม่นานมานี้ เราก็ เล่น skype แก้เครียด (โพสว่า หาเพื่อนเล่นเกมส์บ้างไรบ้าง) แล้วก็ได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่งคะ ตอนที่คุยช่วงเวลาแป็บเดียวจริงๆ และมีแต่เรื่องพื้นฐานเช่น ชื่อ อายุ ที่อยู่ และ หลังจากคุยกัน ไม่ถึงชั่วโมงเค้าก็ขอเราเป็นแแฟน???
ตอนแรกเรางงมาก เราไม่เคยมีแฟนมาก่อน (เพราะหนังหน้ากับสีผิวเป็นส่วนใหญ่) และไม่คิดว่า การขอเป็นแฟนมันจะเป็นเรื่องง่ายแบบนี้ เรายังไม่แน่ใจ แต่เค้าก็ยืนยันว่าจะคบแน่นอน
เค้าบอกว่าเค้าอยู่แถว กทม.คะ ส่วนเราอยู่แถวภาคอีสานบนๆเลย เราตัดสินใจให้เบอร์โทรเราไปคะ เราคุยเรื่องนี้กับแม่ แม่ก็บอกว่า ลองดู เพราะตัวผู้ชายอายุไม่ใช่น้อยหลอกเราไปก็ไม่ได้อะไร (เค้าบอกว่าเรา อายุ 29 คะ) ตลอดเวลาที่คุยกัน ทั้งทางเฟรส ทาง skype หรือโทรศัพท์ ก็มีการแลกเปลี่ยนทำความรู้จักกันมาเลื่อยๆคะ เค้าเล่าเรื่องครอบครัวของเค้าและแฟนคนก่อน งานที่ทำ เราก็เช่นกันคะ แต่เราไม่เคยเห็นหน้าเค้าเลยคะ เคยคุย skype ก็เปิดกล้องคุยกัน แต่หันกล้องไม่ยอมให้เห็นหน้าเลย รูปภาพที่เค้ามีก็เป็นรูปเล็กมองยาก แถมในเฟรสก็ไม่เคยลงรูปใว้เลยคะ
เรามีธุรจะลงไปแถวภาคกลางช่วงกลางๆเดือนนะคะ แม่เลยบอกว่า นัดเค้ามาดูหน่อย (แม่เราไปด้วยคะ) เราบอกเค้า เค้าก็บอกว่าจะมาคะ บ้างครั้งไม่มีเงินใช้เค้าก็บอกว่า เอาเลขที่บัญชีมาจะส่งให้ (แต่เราไม่เคยให้เค้าส่งมาเลยนะคะ) งานที่เราทำก็สายเดียวกันคะ บ้างทีเค้าก็มาปรึกษาเรื่องงานเหมือนกัน (เพราะเรามีความรู้เรื่องงานสายนี้เยอะกว่าเค้า)
ใช้เวลาคุยได้แค่เดือนสองเดือนเองคะ เราเริ่มรู้สึกว่า เราชอบการอยู่คนเดียวทำอะไรคนเดียวมากกว่าที่จะมีคนโทษหาถามเรื่องนู้นนี้นั้น
ส่วนตัวเราเองก็ยังไม่ยากมีแฟน (เราคิดว่าเราทำอะไรตัวคนเดียวเราสบายใจกว่าคะ แถมเรายังเด็กด้วย ปีนี้ก็ 22 เอง แถมเรายังยากขึ้นคานมากกว่ามีครอบครัวหรือแฟนะคะ)
เราเลยบอกเลิกเค้า.....(เราไม่แถบไม่เคยรู้สึกว่าเป็แฟนเลยนะคะ อาจเป็นเพราะไม่เคยเจอ)
เค้าบอกว่า คบกันเลื่อยๆก็ได้ไม่ต้องคิดอะไรมมาก แต่เราเองไม่ยากมีใครจริงๆคะ (ยิ่งคุยกับเค้าก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีเลย)
เค้าบอกอีกว่า พี่ก็ไม่มีใคร คบกันไปก่อนได้มัย (เจอคำนี้ทำเราอึ้งเหมือนกันคะ เพราะพูดไม่ออก) เรายิบยกข้ออ้างมาเยอะมาก คุยกันอยู่สักพักใหญ่
เค้าเลยบอกว่า งั้นเป็นเพื่อนก็ได้....เราว่าก็ได้นะแบบนี้โอเค
แค่เค้ากลับถามว่า ที่จะมาแถวภาคกลาง จะไปเจอกันยังไง มีเงินมาไหม
เราเลยบอกว่า เป็นเพื่อนแล้วไม่ต้องมาหรอก เสียเวลาทำงานเฮีย (ราเรียกเค้าว่าเฮียนะคะ)
เพื่อนช่วยกันไม่ได้หรอกเพื่อนช่วยเพื่อนไรงี้ แต่เราก็ไม่กล้าตอบ (ไม่ยากให้เค้ามาเลยคะ)
เรากลัวมากคะ และรู้สึกผิดด้วย แม่บอกว่าทำไมไม่ให้โอกาสเค้าบ้าง ใจจริงเราแล้วเราไม่ยากมีใคร อันเนื่องมาจาก ทั้งเรื่องครอบครัวเราที่เราต้องรับผิดชอบ และโดยส่วนใหญ่ผู้ชายที่เจอมา ทั้งพ่อหรือคนรอบๆข้างไม่ค่อยจะมีคนดีเลยคะ (คนดีนะที่นี้ไม่ใช่ว่า ไม่หล่อไม่รวยนะคะ ผู้ชายไม่ดีคือผู้ชายที่ไม่ใช่คนดี) เราเลยกังวนในการมีแฟนมาก และไม่ยากมี จนยากอยู่คนเดียวจนขึ้นคานไปเลยคะ
พิมพ์ยาวไปหน่อย สุดท้ายนี้ อยากถามว่า
เราทำถูกมัยคะ ที่บอกเลิกเค้า ที่ว่าไม่ให้โอกาส เราจะมั่นใจได้ยังไงคะว่าเค้าเป็นผู้ชายที่ดี
พิมพ์ผิดบ้างขอโทษจริงๆนะคะ
คุยกันในเน็ตแป็บเดียวก็ขอเป็นแฟนหน้าก็ไม่เคยเห็น เราเลยบอกเลิกแบบนี้เราทำถูกมัย???
เราเล่น skype ไม่ค่อยบ่อยมาก ชอบไปโพสหาเพื่อนคุยในเว็บหาเพื่อคะ มีคนแอดมาเยอะ แต่ปกติจะคุยได้แค่แป็บเดียวเท่านั้นก็ไม่ยากคุยต่อ ส่วนมากจะรับหนังหน้ากับสีผิวเราไม่ค่อยได้
ไม่นานมานี้ เราก็ เล่น skype แก้เครียด (โพสว่า หาเพื่อนเล่นเกมส์บ้างไรบ้าง) แล้วก็ได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่งคะ ตอนที่คุยช่วงเวลาแป็บเดียวจริงๆ และมีแต่เรื่องพื้นฐานเช่น ชื่อ อายุ ที่อยู่ และ หลังจากคุยกัน ไม่ถึงชั่วโมงเค้าก็ขอเราเป็นแแฟน???
ตอนแรกเรางงมาก เราไม่เคยมีแฟนมาก่อน (เพราะหนังหน้ากับสีผิวเป็นส่วนใหญ่) และไม่คิดว่า การขอเป็นแฟนมันจะเป็นเรื่องง่ายแบบนี้ เรายังไม่แน่ใจ แต่เค้าก็ยืนยันว่าจะคบแน่นอน
เค้าบอกว่าเค้าอยู่แถว กทม.คะ ส่วนเราอยู่แถวภาคอีสานบนๆเลย เราตัดสินใจให้เบอร์โทรเราไปคะ เราคุยเรื่องนี้กับแม่ แม่ก็บอกว่า ลองดู เพราะตัวผู้ชายอายุไม่ใช่น้อยหลอกเราไปก็ไม่ได้อะไร (เค้าบอกว่าเรา อายุ 29 คะ) ตลอดเวลาที่คุยกัน ทั้งทางเฟรส ทาง skype หรือโทรศัพท์ ก็มีการแลกเปลี่ยนทำความรู้จักกันมาเลื่อยๆคะ เค้าเล่าเรื่องครอบครัวของเค้าและแฟนคนก่อน งานที่ทำ เราก็เช่นกันคะ แต่เราไม่เคยเห็นหน้าเค้าเลยคะ เคยคุย skype ก็เปิดกล้องคุยกัน แต่หันกล้องไม่ยอมให้เห็นหน้าเลย รูปภาพที่เค้ามีก็เป็นรูปเล็กมองยาก แถมในเฟรสก็ไม่เคยลงรูปใว้เลยคะ
เรามีธุรจะลงไปแถวภาคกลางช่วงกลางๆเดือนนะคะ แม่เลยบอกว่า นัดเค้ามาดูหน่อย (แม่เราไปด้วยคะ) เราบอกเค้า เค้าก็บอกว่าจะมาคะ บ้างครั้งไม่มีเงินใช้เค้าก็บอกว่า เอาเลขที่บัญชีมาจะส่งให้ (แต่เราไม่เคยให้เค้าส่งมาเลยนะคะ) งานที่เราทำก็สายเดียวกันคะ บ้างทีเค้าก็มาปรึกษาเรื่องงานเหมือนกัน (เพราะเรามีความรู้เรื่องงานสายนี้เยอะกว่าเค้า)
ใช้เวลาคุยได้แค่เดือนสองเดือนเองคะ เราเริ่มรู้สึกว่า เราชอบการอยู่คนเดียวทำอะไรคนเดียวมากกว่าที่จะมีคนโทษหาถามเรื่องนู้นนี้นั้น
ส่วนตัวเราเองก็ยังไม่ยากมีแฟน (เราคิดว่าเราทำอะไรตัวคนเดียวเราสบายใจกว่าคะ แถมเรายังเด็กด้วย ปีนี้ก็ 22 เอง แถมเรายังยากขึ้นคานมากกว่ามีครอบครัวหรือแฟนะคะ)
เราเลยบอกเลิกเค้า.....(เราไม่แถบไม่เคยรู้สึกว่าเป็แฟนเลยนะคะ อาจเป็นเพราะไม่เคยเจอ)
เค้าบอกว่า คบกันเลื่อยๆก็ได้ไม่ต้องคิดอะไรมมาก แต่เราเองไม่ยากมีใครจริงๆคะ (ยิ่งคุยกับเค้าก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีเลย)
เค้าบอกอีกว่า พี่ก็ไม่มีใคร คบกันไปก่อนได้มัย (เจอคำนี้ทำเราอึ้งเหมือนกันคะ เพราะพูดไม่ออก) เรายิบยกข้ออ้างมาเยอะมาก คุยกันอยู่สักพักใหญ่
เค้าเลยบอกว่า งั้นเป็นเพื่อนก็ได้....เราว่าก็ได้นะแบบนี้โอเค
แค่เค้ากลับถามว่า ที่จะมาแถวภาคกลาง จะไปเจอกันยังไง มีเงินมาไหม
เราเลยบอกว่า เป็นเพื่อนแล้วไม่ต้องมาหรอก เสียเวลาทำงานเฮีย (ราเรียกเค้าว่าเฮียนะคะ)
เพื่อนช่วยกันไม่ได้หรอกเพื่อนช่วยเพื่อนไรงี้ แต่เราก็ไม่กล้าตอบ (ไม่ยากให้เค้ามาเลยคะ)
เรากลัวมากคะ และรู้สึกผิดด้วย แม่บอกว่าทำไมไม่ให้โอกาสเค้าบ้าง ใจจริงเราแล้วเราไม่ยากมีใคร อันเนื่องมาจาก ทั้งเรื่องครอบครัวเราที่เราต้องรับผิดชอบ และโดยส่วนใหญ่ผู้ชายที่เจอมา ทั้งพ่อหรือคนรอบๆข้างไม่ค่อยจะมีคนดีเลยคะ (คนดีนะที่นี้ไม่ใช่ว่า ไม่หล่อไม่รวยนะคะ ผู้ชายไม่ดีคือผู้ชายที่ไม่ใช่คนดี) เราเลยกังวนในการมีแฟนมาก และไม่ยากมี จนยากอยู่คนเดียวจนขึ้นคานไปเลยคะ
พิมพ์ยาวไปหน่อย สุดท้ายนี้ อยากถามว่า
เราทำถูกมัยคะ ที่บอกเลิกเค้า ที่ว่าไม่ให้โอกาส เราจะมั่นใจได้ยังไงคะว่าเค้าเป็นผู้ชายที่ดี
พิมพ์ผิดบ้างขอโทษจริงๆนะคะ