สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป
นี่ไม่ใช่กระทู้แรก แต่ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าหากมีอะไรผิดพลาด บอกกล่าวกันได้นะคะ
คือ ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ตอนนี้อึดอัดน่ะค่ะ เวลามีปัญหาแล้วไม่สามารถพูดกับใครได้ มันรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลกเลย เลยระบายลงพันทิปบ้าง ไม่รู้จะดีขึ้นมั้ย อยากเตือนคนที่กำลังมีแฟนด้วย ว่าถ้ามีรักดีก็รักษาไว้ดีๆ อย่าต้องมาเสียใจทีหลังแบบเรา
เรามีแฟนค่ะ คบกับแฟนประมาณปีกว่าๆแล้วค่ะ คบกันช่วงม.6 แฟนเป็นคนต่างจังหวัด แต่มาเรียนที่จังหวัดเรา อยู่ทางภาคกลางนะคะ (แฟนเช่าหออยู่แต่กลับบ้านทุกอาทิตย์) ทางบ้านเค้าค่อนข้างมีฐานะค่ะ พ่อแม่ส่งเงินให้ใช้อาทิตย์ละหลายพัน (ตอนเรารู้ครั้งแรกเราก็อึ้งค่ะ เราอยู่ได้เป็นเดือนกับเงินจำนวนนั้น แต่แฟนเราใช้5วันหมดเกลี้ยงค่ะ) ชอบเที่ยว ติดเพื่อน กินเหล้าสูบบุหรี่ครบหมด (เข้าใจคำว่าเกลียดอะไรได้อย่างนั้นเลยค่ะ เพราะเราเกลียดคนสูบบุหรี่มากกกกกกก) แต่เรื่องเจ้าชู้นี่ไม่มีแววค่ะ แรกๆที่มาจีบเรานี่ ใจถึงค่ะ สปอตสุดๆ ตอนนั้นเราเป็นคนเฟรนลี่ เฮฮาบ้าบอ คุยได้หมดกับทุกคน วันนึงเค้าก็ทักมาทางเฟส คุยแบบเพื่อนก่อน คุยไปคุยมากลายเป็นว่าต้องคุยกันทุกวัน เค้าเป็นผู้ชายที่เราคุยแล้วสบายใจ ดูฉลาด แล้วก็เป็นผู้รับฟังที่ดี หลายเดือนเข้าก็กลายเป็นว่าเออ เกิดความรู้สึกดีๆกัน ต่างฝ่ายต่างรู้กันน่ะค่ะ
จนวันนึงได้ไปดูหนังกันค่ะ ดูหนังครั้งแรกของเราสองคน อย่างที่บอกไปข้างต้น เค้าเป็นคนมีฐานะ อะไรก็จ่ายให้เราหมด (ก่อนหน้านั้นมีไปทานข้าวกันบ้าง เค้าก็ออกให้เราหมดเลย ) ทั้งที่เราบอกว่าหารกันก็ได้ เราเกรงใจ คือเราก็มีอีโก้น่ะค่ะ เราก็มีตัง อีกอย่างไม่ได้เป็นแฟนกันจะเลี้ยงทำไมมากมาย เค้าก็ยืนยันว่าจะเลี้ยง ชอบชิงจ่ายเงินก่อนไรงี้ เราก็เลยตามเลยค่ะ
ลืมบอกไปค่ะว่านั่งเก้าอี้สวีท ตอนแรกก็นิ่งๆแข็งๆกันทั้งคู่นั่นแหละ ดูมาเรื่อยๆเค้าก็ขอเราเป็นแฟน ไม่หวานไม่ซึ้งอะไรทั้งนั้น อยู่ๆก็ขอ555 เราก็คิดอยู่แล้วว่าเค้าต้องขอเรา คุยกันมาหลายเดือนแล้วอ่ะเนอะ ก็ตกลงคบไป
ช่วงแรกที่เป็นแฟนกันก็ทั่วไปค่ะ โทรคุยบ้าง ไลน์บ้าง ไม่โทรตามไม่อะไรกัน เราก็เหมือนเดิม เฟรนลี่คุยกับคนทั่วไป (แต่ไม่แรดนะคะ ) เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงที่สนิทมาก เป็นเพื่อนจริงๆน่ะค่ะ มันก็บอกเราว่า ตั้งแต่เมิงมีแฟนมา คนนี้แหละไม่เข้ากับเมิงมากที่สุด เมิงก็รู้ว่ามันไม่ใช่คนดี คือเพื่อนผช.ในชั้นเราจะรู้จักกันเกือบหมด แล้วเพื่อนสนิทเราคนนี้ก็รู้จักแฟนเราว่าติดเที่ยวกินเหล้าไรงี้ เค้ารู้กันน่ะค่ะ แต่ตอนนั้นความรักบังตาหรือโง่ก็ไม่ทราบ เราบอกไปว่าเมิงอ่ะคิดมาก แฟนกุดีนะเว้ย
เพื่อนสนิทเราก็ได้แต่เตือนว่า อืม ถ้าเลือกแล้วก็ไม่เป็นไร แต่รักษาตัวไว้หน่อยก็ดีนะ เราก็รับปากไปไม่คิดอะไร เพราะไม่คิดว่าจะถึงขั้นมีอะไรกัน
จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้ค่ะ ช่วงเดือนที่สาม เค้าชวนเราไปที่ห้อง(หอของเค้าน่ะค่ะ) บอกเราว่ามีหนังสือเยอะแยะเลย ขนมาจากบ้าน มาเอาไปอ่านบ้างสิ ด้วยความที่เราบ้าอ่านหนังสือมาก ม.6เนี่ยเทศกาลสอบเยอะเหลือเกิน ชอบของฟรีค่ะ เลยตกลงไปที่ห้องเค้า ทั้งที่ลึกๆก็กลัวนั่นแหละว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น แต่ทำใจไม่คิดอะไรค่ะ ถ้าเราไม่ยอมซะอย่าง เค้าก็ทำไรเราไม่ได้
พอไปถึงก็อย่างคิดไว้จริงๆ เค้ามากอดเรา หอมแก้ม (ก่อนหน้านั้นเคยกอดกันบ้าง แต่ไม่เคยจูบ) เข้าถิ่นเค้าเราก็ทำไรมากไม่ได้ เกือบจะถึงขั้นนั้นแล้วค่ะ แต่เราไม่ยอม เรากลัวด้วยเพราะไม่เคยทำมาก่อน เค้าก็ไม่ว่าอะไร (เรื่องมีอะไรกันเค้าไม่เคยขอนะคะ ไม่เคยพูดว่าขอมีด้วยได้มั้ย มาถึงก็จัดเลย เราก็งงๆ มันควรขอป่าววะ55) อาทิตต่อมาเราก็ไปอีก ขออภัยด้วยนะคะที่การกระทำของวัยรุ่นแบบเรามันขัดตา เพราะทุกวันนี้เราก็ยังโทษตัวเองอยู่ค่ะว่าเราง่ายเกินไป ตามนั้นล่ะค่ะ เรายอม เค้าก็ใส่ถุงค่ะ ตอนแรกก็ใส่ไม่ได้นะคะ เราเจ็บ ทำไปทำมามันก็ได้เอง พอเสร็จเราก็ร้องไห้ค่ะ เราไม่เห็นมีความสุขอะไรแบบนั้นเลย ตอนนั้นยังไร้เดียงสามากๆ เค้าก็มากอดเรา แล้วบอกว่าไม่ต้องกลัว เราก็ไว้ใจเชื่อใจ รักเค้าน่ะค่ะ
หลังจากมีอะไรกัน เหมือนเราตัวติดกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยค่ะ แต่เราไม่ได้ติดอะไรขนาดนั้นนะคะ แต่เค้าติดเรามากกกก ขี้หึงมากกกกกกกกก เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ มีการแลกรหัสเฟสกัน เค้าลบเพื่อนผช.ออกจากเฟสเราเกือบหมด เราคุยกับผชไม่ได้(ทั้งทางเฟสและชีวิตจริงค่ะ) ก่อนหน้านี้มีเยอะทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่ มีหมดค่ะหญิงชาย เราก็คุยกันแบบพี่น้อง แต่เค้าห้ามค่ะ ทั้งห้ามทั้งขอร้อง ว่าอย่าทำได้มั้ย เค้ายังไม่ทำเลย เราสงสารเค้าคิดว่าเค้าคงเสียใจ เราเลยจะไม่ทำอีก ไม่คุยกับเพศตรงข้าม
ยอมรับเลยค่ะว่าแลกรหัสเฟสกันทำให้ทะเลาะกันบ่อยมากๆ TT พอเลิกแชทกับผช ทีนี้ก็ห้ามเราอีก ห้ามไลค์ห้ามเม้นผช. เราก็เฮ้ย บอกว่าเราก็มีเพื่อนผชนะ รุ่นพี่ก็มี เรารู้จัก ทำไม่ได้เลยหรอ เค้าก็ห้ามค่ะ แล้วก็ทะเลาะกัน ขอร้องเราว่าอย่าทำ ด้วยความที่เรารักเค้าอ่ะค่ะ ยอมมมมมมอีกแล้วววว มันยากนะคะ เพราะปกติเราเป็นคนเฮฮา ทำอะไรไปเรื่อยไม่คิดอะไรแต่เค้าคิดหมด เป็นอยู่แบบนี้หลายเดือนเลย ช่วงนี้เราก็ตัวติดกับเค้าตลอด เราตกลงกับเค้าว่าไปไหนมาไหนต้องบอกกันนะ เวลามีอะไรอย่าโกหกกัน พูดกันตรงๆ ช่วงนี้เป็นช่วงที่รักกันมาก รักกันปานจะกลืนกิน เราเปลี่ยนนิสัยจากเป็นคนฮาเฮ เฟรนลี่ กลายเป็นคนเงียบๆนิ่งๆ ไม่คุยกับเพศตรงข้าม แม้กระทั่งเพื่อนสนิทที่เคยเตือนเรา ไม่ค่อยสดใส เหมือนดอกไม้เฉา (เว่อร์เกิ๊น) เพราะมีอะไรเค้าจะบังคับหมด เลิกเรียนเสร็จจะไปห้องเค้าทุกวัน ย้ำนะคะ ทุกวัน พอวันศุกร์กับเสาร์เค้าจะกลับบ้าน มาใหม่วันอาทิตย์ แล้วก็อยู่ด้วยกันทั้งวัน ตื่นแต่เช้าไปหาไรกินด้วยกัน เสร็จก็ไปที่ห้อง เราก็เอาการบ้านมาทำ เค้าก็ดูทีวีเล่นโน้ตบุ้คไปเรื่อย คืออยู่ด้วยกันเหมือนสามีภรรยาเลยค่ะ TT เรื่องอาหารการกินนี่ไม่ต้องกลัวอด เราได้ไปกินอาหารดีๆแพงๆ ด้วยความที่เราไม่เคยกินมาก่อน เพราะบ้านเราไม่ได้รวยค่ะ แต่เค้าพาเราไปหมด ดีกับเรามากๆ ตามใจเรา เอาอกเอาใจ ไปรับไปส่งได้ทุกที่ มีอะไรช่วยเหลือเราได้หมด มีปัญหาอะไรก็ปรึกษากัน เค้าก็ลดเรื่องเที่ยวลง กลางคืนไม่ค่อยไปไหน ซึ่งก่อนหน้าที่ไม่มีเรานี่เที่ยวทุกคืนค่ะ มีการฝากเงินไว้ที่เรา เราเสนอว่าแบ่งไว้ใช้บ้างเหอะ อย่าจ่ายโลน เงินหายากรู้มั้ย เหมือนจะฟังแต่ก็จ่ายหมดเหมือนเดิม
ก็เป็นอย่างนี้อยู่หลายเดือน ตัวติดกันจนเพื่อนเราอิจฉาค่ะ แต่เราไม่ได้อาศัยอยู่กับเค้านะคะ ไม่เคยนอนค้าง เราต้องกลับบ้านก่อนหกโมง เพราะพ่อเราดุมากกกกก (เพราะพ่อเราดุเราเลยไม่ค่อยได้โทรคุยกับเค้าค่ะ ส่วนใหญ่คุยไลน์กัน)
แต่เรานิสัยไม่ดีอยู่อย่างนึงคือ สัญญากับเค้าไว้แล้วทำไม่ค่อยได้ คือเรื่องไลค์นี่แหละ แค่ไลค์เฟส ไลค์ไอจี บางทีเราก็เผลอไป ก็ไลค์ๆไปเรื่อยไม่คิดไร แต่เค้าเช็คได้แล้วก็หาเรื่องเรา ทะเลาะกัน รวมทั้งเรื่องเราติดเพื่อน เราเคยทิ้งเค้าไว้คนเดียวขณะที่เรากินข้าวอยู่กับเพื่อน เราเลือกไปหาเพื่อนก่อนแล้วค่อยไปหาเค้า วันนั้นเค้าเงียบหายไปจนเราต้องไปหาที่ห้องเอง จนเรารู้ว่าเค้าทะเลาะกับแม่ แล้วแค่อยากอยู่กับเรา วันนั้นเค้าร้องไห้เลยค่ะว่าทำไมทำกับเค้าแบบนี้ เค้าไม่มีใครเลย แต่เราเลือกเพื่อนก่อน เราไม่สนใจเค้าเลย เรารู้สึกผิดมากค่ะร้องไห้ตามเค้าด้วย แล้วก็โทษตัวเองที่ทำผิดไป ขอโทษขอโพยกันจนให้อภัยแล้วก็รักกันเหมือนเดิม
มีเรื่องทะเลาะกันบ่อยเพราะความที่รักมากเนี่ยแหละ จุกจิกเยอะมากค่ะแต่ไม่ขอลงรายละเอียด(นี่ขนาดไม่ละเอียดนะ55555) เราก็รักเค้ามากขึ้นทุกวัน รักมากกกก จนคิดไปไกลถึงขนาดแต่งงาน แต่บางทีเราก็ทำผิดพลาดซ้ำๆเรื่องผิดสัญญา เพราะเค้ารักเรามาก เลยต้องทะเลาะกันหนัก เค้าบอกเราว่ายกเราให้เป็นที่หนึ่ง เหนือกว่าเพื่อนของเค้า(ก่อนหน้านี้เค้าติดเพื่อนมากค่ะ ติดเที่ยว แต่ตอนนี้ติดเราแทน )
มีอยู่วันนึงเป็นวันปัจฉิมนิเทศ เราทำนิสัยเสียอีกครั้งค่ะ เค้าห้ามไว้ว่าห้ามให้ของ หรือบอกลาผู้ชาย ห้ามคุยอะไรแบบนี้ เราก็ตกลงไป แต่พอถึงวันจริงๆ เรากลับคิดว่าเค้าไม่เห็นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เราเลยให้ของปัจฉิมเพื่อนผชคนนึง ไม่ได้คุยกันมุ้งมิ้งไรเลยนะคะ ให้แล้วก็จบแล้วเดินกลับมา ช็อคค่ะ เค้ามองเราอยู่ คงเห็นทุกเหตุการณ์ที่เราทำ เราหน้าเสีย ส่วนเค้าหน้านิ่งไปเลย วันนั้นเค้าเดินตามเราทั้งวัน เราเลยบอกเค้าไปว่า วันนี้มันวันปัจฉิมนะ วันสุดท้ายของชีวิตม.ปลาย หยุดคิดมากซักวันนะ ไปอยู่กับเพื่อนบ้างเถอะ
เหมือนเค้าจะไม่ยอมค่ะ สีหน้าเค้าบอกเลย เราก็บอกในสิ่งที่เราคิด ส่วนเค้าก็บอกว่าตกลงกันแล้วทำไมทำไม่ได้ บ่อยไปมั้ย เค้าไม่ชอบ แต่เราไม่สนใจค่ะ เราเลือกคนอื่นก่อนอีกแล้ว เราปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวอีกครั้ง ในขณะที่เราเฮฮาอยู่กับเพื่อน TT คืนนั้นเราก็ไม่คุยกับเค้าค่ะ เพราะเราคิดว่าเราไม่ผิดอะไร มันวันปัจฉิมนะคะ อีกอย่างเราไม่ได้ไปมั่วผู้ชายขนาดนั้น เราอยู่แต่กับกลุ่มเพื่อนผญ ของเราค่ะ เหมือนเค้าจะทนไม่ได้ เลยทักไลน์มาหาเรา ว่าเราแบบนั้นแบบนี้ เราไม่ง้อค่ะ เราก็เถียงเค้าว่าวันปัจฉิม จนสุดท้ายเราทนไม่ไหว เค้าตื๊อมาก เลยบอกเลิกไป(นิสัยเสียอีกแล้ว) เค้าไม่ยอมเลิก จนสุดท้ายก็หายโกรธและเป็นคนง้อเราแทนค่ะ ขอโทษขอโพยเราหมด
เรายังโทษตัวเองมาจนทุกวันนี้ค่ะเรื่องวันปัจฉิมเนี่ยแหละ เราแย่มาก ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกเค้าเลย
มีอยู่วันนึงทะเลาะกันค่ะ เค้าเอานาฬิกาเราไปใส่แต่ลืมไว้ที่ร้านเกม เราโมโหค่ะเลยด่าเค้าไปเสียๆหายๆ ด่าคำหยาบนั่นแหละ เพราะมันแพง ทำเหมือนไม่ใส่ใจกับของของเรา เค้าก็โมโหกลับค่ะ โกรธเรามากที่ไปด่าแบบนั้น เค้าบีบแขนเรา ผลักหัวเรา เตะเรา เราตกใจมากค่ะ เรากลัวไปหมดเพราะเค้าไม่เคยทำแบบนี้เลย จนเราร้องไห้และจะหนีออกจากห้อง วินาทีนั้นเราคิดถึงหน้าพ่อแม่ที่สุดในชีวิต พ่อแม่เรายังไม่เคยทำเราขนาดนี้ มันเป็นใครวะถึงทำได้ จนเหมือนเค้าคิดได้แล้วก็เข้ามากอดเรา ขอโทษเราต่างๆนาๆ แต่ตอนนั้นเรานิ่งไปเลยค่ะ หยุดร้องแล้วบอกแค่คำว่าจะกลับบ้าน เค้าก็ยังง้อเราอยู่ ง้อหนักมากแต่เราคิดไว้แล้วว่ากลับบ้านไปเราจะตัดความสัมพันธ์กับเค้าทุกอย่าง จนเค้ายอมไปส่งเราที่บ้าน ช่วงนั้นเหมือนเราเลิกกันเลยค่ะ ไม่คุยกันเลยสามวัน เหมือนเค้าจะรู้สึกผิดมาก เลยไม่กล้าคุยกับเรา ส่วนเราก็โกรธทั้งเสียใจเลยไม่คุยไรเลยค่ะ
แต่ความรักมันบังตาอีกแล้วค่ะ เราทนคิดถึงเค้าไม่ได้ เราทักไปหาเค้าก่อน เค้าดูดีใจมาก และสัญญาว่าจะไม่ทำอีก เราเป็นคนขี้ใจอ่อน พอคิดถึงความดีของเค้าขึ้นมาเราก็ยอมหมด
อยากฝากถึงคนที่กำลังมีแฟนค่ะ ^_^
นี่ไม่ใช่กระทู้แรก แต่ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าหากมีอะไรผิดพลาด บอกกล่าวกันได้นะคะ
คือ ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ตอนนี้อึดอัดน่ะค่ะ เวลามีปัญหาแล้วไม่สามารถพูดกับใครได้ มันรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลกเลย เลยระบายลงพันทิปบ้าง ไม่รู้จะดีขึ้นมั้ย อยากเตือนคนที่กำลังมีแฟนด้วย ว่าถ้ามีรักดีก็รักษาไว้ดีๆ อย่าต้องมาเสียใจทีหลังแบบเรา
เรามีแฟนค่ะ คบกับแฟนประมาณปีกว่าๆแล้วค่ะ คบกันช่วงม.6 แฟนเป็นคนต่างจังหวัด แต่มาเรียนที่จังหวัดเรา อยู่ทางภาคกลางนะคะ (แฟนเช่าหออยู่แต่กลับบ้านทุกอาทิตย์) ทางบ้านเค้าค่อนข้างมีฐานะค่ะ พ่อแม่ส่งเงินให้ใช้อาทิตย์ละหลายพัน (ตอนเรารู้ครั้งแรกเราก็อึ้งค่ะ เราอยู่ได้เป็นเดือนกับเงินจำนวนนั้น แต่แฟนเราใช้5วันหมดเกลี้ยงค่ะ) ชอบเที่ยว ติดเพื่อน กินเหล้าสูบบุหรี่ครบหมด (เข้าใจคำว่าเกลียดอะไรได้อย่างนั้นเลยค่ะ เพราะเราเกลียดคนสูบบุหรี่มากกกกกกก) แต่เรื่องเจ้าชู้นี่ไม่มีแววค่ะ แรกๆที่มาจีบเรานี่ ใจถึงค่ะ สปอตสุดๆ ตอนนั้นเราเป็นคนเฟรนลี่ เฮฮาบ้าบอ คุยได้หมดกับทุกคน วันนึงเค้าก็ทักมาทางเฟส คุยแบบเพื่อนก่อน คุยไปคุยมากลายเป็นว่าต้องคุยกันทุกวัน เค้าเป็นผู้ชายที่เราคุยแล้วสบายใจ ดูฉลาด แล้วก็เป็นผู้รับฟังที่ดี หลายเดือนเข้าก็กลายเป็นว่าเออ เกิดความรู้สึกดีๆกัน ต่างฝ่ายต่างรู้กันน่ะค่ะ
จนวันนึงได้ไปดูหนังกันค่ะ ดูหนังครั้งแรกของเราสองคน อย่างที่บอกไปข้างต้น เค้าเป็นคนมีฐานะ อะไรก็จ่ายให้เราหมด (ก่อนหน้านั้นมีไปทานข้าวกันบ้าง เค้าก็ออกให้เราหมดเลย ) ทั้งที่เราบอกว่าหารกันก็ได้ เราเกรงใจ คือเราก็มีอีโก้น่ะค่ะ เราก็มีตัง อีกอย่างไม่ได้เป็นแฟนกันจะเลี้ยงทำไมมากมาย เค้าก็ยืนยันว่าจะเลี้ยง ชอบชิงจ่ายเงินก่อนไรงี้ เราก็เลยตามเลยค่ะ
ลืมบอกไปค่ะว่านั่งเก้าอี้สวีท ตอนแรกก็นิ่งๆแข็งๆกันทั้งคู่นั่นแหละ ดูมาเรื่อยๆเค้าก็ขอเราเป็นแฟน ไม่หวานไม่ซึ้งอะไรทั้งนั้น อยู่ๆก็ขอ555 เราก็คิดอยู่แล้วว่าเค้าต้องขอเรา คุยกันมาหลายเดือนแล้วอ่ะเนอะ ก็ตกลงคบไป
ช่วงแรกที่เป็นแฟนกันก็ทั่วไปค่ะ โทรคุยบ้าง ไลน์บ้าง ไม่โทรตามไม่อะไรกัน เราก็เหมือนเดิม เฟรนลี่คุยกับคนทั่วไป (แต่ไม่แรดนะคะ ) เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงที่สนิทมาก เป็นเพื่อนจริงๆน่ะค่ะ มันก็บอกเราว่า ตั้งแต่เมิงมีแฟนมา คนนี้แหละไม่เข้ากับเมิงมากที่สุด เมิงก็รู้ว่ามันไม่ใช่คนดี คือเพื่อนผช.ในชั้นเราจะรู้จักกันเกือบหมด แล้วเพื่อนสนิทเราคนนี้ก็รู้จักแฟนเราว่าติดเที่ยวกินเหล้าไรงี้ เค้ารู้กันน่ะค่ะ แต่ตอนนั้นความรักบังตาหรือโง่ก็ไม่ทราบ เราบอกไปว่าเมิงอ่ะคิดมาก แฟนกุดีนะเว้ย
เพื่อนสนิทเราก็ได้แต่เตือนว่า อืม ถ้าเลือกแล้วก็ไม่เป็นไร แต่รักษาตัวไว้หน่อยก็ดีนะ เราก็รับปากไปไม่คิดอะไร เพราะไม่คิดว่าจะถึงขั้นมีอะไรกัน
จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้ค่ะ ช่วงเดือนที่สาม เค้าชวนเราไปที่ห้อง(หอของเค้าน่ะค่ะ) บอกเราว่ามีหนังสือเยอะแยะเลย ขนมาจากบ้าน มาเอาไปอ่านบ้างสิ ด้วยความที่เราบ้าอ่านหนังสือมาก ม.6เนี่ยเทศกาลสอบเยอะเหลือเกิน ชอบของฟรีค่ะ เลยตกลงไปที่ห้องเค้า ทั้งที่ลึกๆก็กลัวนั่นแหละว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น แต่ทำใจไม่คิดอะไรค่ะ ถ้าเราไม่ยอมซะอย่าง เค้าก็ทำไรเราไม่ได้
พอไปถึงก็อย่างคิดไว้จริงๆ เค้ามากอดเรา หอมแก้ม (ก่อนหน้านั้นเคยกอดกันบ้าง แต่ไม่เคยจูบ) เข้าถิ่นเค้าเราก็ทำไรมากไม่ได้ เกือบจะถึงขั้นนั้นแล้วค่ะ แต่เราไม่ยอม เรากลัวด้วยเพราะไม่เคยทำมาก่อน เค้าก็ไม่ว่าอะไร (เรื่องมีอะไรกันเค้าไม่เคยขอนะคะ ไม่เคยพูดว่าขอมีด้วยได้มั้ย มาถึงก็จัดเลย เราก็งงๆ มันควรขอป่าววะ55) อาทิตต่อมาเราก็ไปอีก ขออภัยด้วยนะคะที่การกระทำของวัยรุ่นแบบเรามันขัดตา เพราะทุกวันนี้เราก็ยังโทษตัวเองอยู่ค่ะว่าเราง่ายเกินไป ตามนั้นล่ะค่ะ เรายอม เค้าก็ใส่ถุงค่ะ ตอนแรกก็ใส่ไม่ได้นะคะ เราเจ็บ ทำไปทำมามันก็ได้เอง พอเสร็จเราก็ร้องไห้ค่ะ เราไม่เห็นมีความสุขอะไรแบบนั้นเลย ตอนนั้นยังไร้เดียงสามากๆ เค้าก็มากอดเรา แล้วบอกว่าไม่ต้องกลัว เราก็ไว้ใจเชื่อใจ รักเค้าน่ะค่ะ
หลังจากมีอะไรกัน เหมือนเราตัวติดกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยค่ะ แต่เราไม่ได้ติดอะไรขนาดนั้นนะคะ แต่เค้าติดเรามากกกก ขี้หึงมากกกกกกกกก เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ มีการแลกรหัสเฟสกัน เค้าลบเพื่อนผช.ออกจากเฟสเราเกือบหมด เราคุยกับผชไม่ได้(ทั้งทางเฟสและชีวิตจริงค่ะ) ก่อนหน้านี้มีเยอะทั้งเพื่อนทั้งรุ่นพี่ มีหมดค่ะหญิงชาย เราก็คุยกันแบบพี่น้อง แต่เค้าห้ามค่ะ ทั้งห้ามทั้งขอร้อง ว่าอย่าทำได้มั้ย เค้ายังไม่ทำเลย เราสงสารเค้าคิดว่าเค้าคงเสียใจ เราเลยจะไม่ทำอีก ไม่คุยกับเพศตรงข้าม
ยอมรับเลยค่ะว่าแลกรหัสเฟสกันทำให้ทะเลาะกันบ่อยมากๆ TT พอเลิกแชทกับผช ทีนี้ก็ห้ามเราอีก ห้ามไลค์ห้ามเม้นผช. เราก็เฮ้ย บอกว่าเราก็มีเพื่อนผชนะ รุ่นพี่ก็มี เรารู้จัก ทำไม่ได้เลยหรอ เค้าก็ห้ามค่ะ แล้วก็ทะเลาะกัน ขอร้องเราว่าอย่าทำ ด้วยความที่เรารักเค้าอ่ะค่ะ ยอมมมมมมอีกแล้วววว มันยากนะคะ เพราะปกติเราเป็นคนเฮฮา ทำอะไรไปเรื่อยไม่คิดอะไรแต่เค้าคิดหมด เป็นอยู่แบบนี้หลายเดือนเลย ช่วงนี้เราก็ตัวติดกับเค้าตลอด เราตกลงกับเค้าว่าไปไหนมาไหนต้องบอกกันนะ เวลามีอะไรอย่าโกหกกัน พูดกันตรงๆ ช่วงนี้เป็นช่วงที่รักกันมาก รักกันปานจะกลืนกิน เราเปลี่ยนนิสัยจากเป็นคนฮาเฮ เฟรนลี่ กลายเป็นคนเงียบๆนิ่งๆ ไม่คุยกับเพศตรงข้าม แม้กระทั่งเพื่อนสนิทที่เคยเตือนเรา ไม่ค่อยสดใส เหมือนดอกไม้เฉา (เว่อร์เกิ๊น) เพราะมีอะไรเค้าจะบังคับหมด เลิกเรียนเสร็จจะไปห้องเค้าทุกวัน ย้ำนะคะ ทุกวัน พอวันศุกร์กับเสาร์เค้าจะกลับบ้าน มาใหม่วันอาทิตย์ แล้วก็อยู่ด้วยกันทั้งวัน ตื่นแต่เช้าไปหาไรกินด้วยกัน เสร็จก็ไปที่ห้อง เราก็เอาการบ้านมาทำ เค้าก็ดูทีวีเล่นโน้ตบุ้คไปเรื่อย คืออยู่ด้วยกันเหมือนสามีภรรยาเลยค่ะ TT เรื่องอาหารการกินนี่ไม่ต้องกลัวอด เราได้ไปกินอาหารดีๆแพงๆ ด้วยความที่เราไม่เคยกินมาก่อน เพราะบ้านเราไม่ได้รวยค่ะ แต่เค้าพาเราไปหมด ดีกับเรามากๆ ตามใจเรา เอาอกเอาใจ ไปรับไปส่งได้ทุกที่ มีอะไรช่วยเหลือเราได้หมด มีปัญหาอะไรก็ปรึกษากัน เค้าก็ลดเรื่องเที่ยวลง กลางคืนไม่ค่อยไปไหน ซึ่งก่อนหน้าที่ไม่มีเรานี่เที่ยวทุกคืนค่ะ มีการฝากเงินไว้ที่เรา เราเสนอว่าแบ่งไว้ใช้บ้างเหอะ อย่าจ่ายโลน เงินหายากรู้มั้ย เหมือนจะฟังแต่ก็จ่ายหมดเหมือนเดิม
ก็เป็นอย่างนี้อยู่หลายเดือน ตัวติดกันจนเพื่อนเราอิจฉาค่ะ แต่เราไม่ได้อาศัยอยู่กับเค้านะคะ ไม่เคยนอนค้าง เราต้องกลับบ้านก่อนหกโมง เพราะพ่อเราดุมากกกกก (เพราะพ่อเราดุเราเลยไม่ค่อยได้โทรคุยกับเค้าค่ะ ส่วนใหญ่คุยไลน์กัน)
แต่เรานิสัยไม่ดีอยู่อย่างนึงคือ สัญญากับเค้าไว้แล้วทำไม่ค่อยได้ คือเรื่องไลค์นี่แหละ แค่ไลค์เฟส ไลค์ไอจี บางทีเราก็เผลอไป ก็ไลค์ๆไปเรื่อยไม่คิดไร แต่เค้าเช็คได้แล้วก็หาเรื่องเรา ทะเลาะกัน รวมทั้งเรื่องเราติดเพื่อน เราเคยทิ้งเค้าไว้คนเดียวขณะที่เรากินข้าวอยู่กับเพื่อน เราเลือกไปหาเพื่อนก่อนแล้วค่อยไปหาเค้า วันนั้นเค้าเงียบหายไปจนเราต้องไปหาที่ห้องเอง จนเรารู้ว่าเค้าทะเลาะกับแม่ แล้วแค่อยากอยู่กับเรา วันนั้นเค้าร้องไห้เลยค่ะว่าทำไมทำกับเค้าแบบนี้ เค้าไม่มีใครเลย แต่เราเลือกเพื่อนก่อน เราไม่สนใจเค้าเลย เรารู้สึกผิดมากค่ะร้องไห้ตามเค้าด้วย แล้วก็โทษตัวเองที่ทำผิดไป ขอโทษขอโพยกันจนให้อภัยแล้วก็รักกันเหมือนเดิม
มีเรื่องทะเลาะกันบ่อยเพราะความที่รักมากเนี่ยแหละ จุกจิกเยอะมากค่ะแต่ไม่ขอลงรายละเอียด(นี่ขนาดไม่ละเอียดนะ55555) เราก็รักเค้ามากขึ้นทุกวัน รักมากกกก จนคิดไปไกลถึงขนาดแต่งงาน แต่บางทีเราก็ทำผิดพลาดซ้ำๆเรื่องผิดสัญญา เพราะเค้ารักเรามาก เลยต้องทะเลาะกันหนัก เค้าบอกเราว่ายกเราให้เป็นที่หนึ่ง เหนือกว่าเพื่อนของเค้า(ก่อนหน้านี้เค้าติดเพื่อนมากค่ะ ติดเที่ยว แต่ตอนนี้ติดเราแทน )
มีอยู่วันนึงเป็นวันปัจฉิมนิเทศ เราทำนิสัยเสียอีกครั้งค่ะ เค้าห้ามไว้ว่าห้ามให้ของ หรือบอกลาผู้ชาย ห้ามคุยอะไรแบบนี้ เราก็ตกลงไป แต่พอถึงวันจริงๆ เรากลับคิดว่าเค้าไม่เห็นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เราเลยให้ของปัจฉิมเพื่อนผชคนนึง ไม่ได้คุยกันมุ้งมิ้งไรเลยนะคะ ให้แล้วก็จบแล้วเดินกลับมา ช็อคค่ะ เค้ามองเราอยู่ คงเห็นทุกเหตุการณ์ที่เราทำ เราหน้าเสีย ส่วนเค้าหน้านิ่งไปเลย วันนั้นเค้าเดินตามเราทั้งวัน เราเลยบอกเค้าไปว่า วันนี้มันวันปัจฉิมนะ วันสุดท้ายของชีวิตม.ปลาย หยุดคิดมากซักวันนะ ไปอยู่กับเพื่อนบ้างเถอะ
เหมือนเค้าจะไม่ยอมค่ะ สีหน้าเค้าบอกเลย เราก็บอกในสิ่งที่เราคิด ส่วนเค้าก็บอกว่าตกลงกันแล้วทำไมทำไม่ได้ บ่อยไปมั้ย เค้าไม่ชอบ แต่เราไม่สนใจค่ะ เราเลือกคนอื่นก่อนอีกแล้ว เราปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวอีกครั้ง ในขณะที่เราเฮฮาอยู่กับเพื่อน TT คืนนั้นเราก็ไม่คุยกับเค้าค่ะ เพราะเราคิดว่าเราไม่ผิดอะไร มันวันปัจฉิมนะคะ อีกอย่างเราไม่ได้ไปมั่วผู้ชายขนาดนั้น เราอยู่แต่กับกลุ่มเพื่อนผญ ของเราค่ะ เหมือนเค้าจะทนไม่ได้ เลยทักไลน์มาหาเรา ว่าเราแบบนั้นแบบนี้ เราไม่ง้อค่ะ เราก็เถียงเค้าว่าวันปัจฉิม จนสุดท้ายเราทนไม่ไหว เค้าตื๊อมาก เลยบอกเลิกไป(นิสัยเสียอีกแล้ว) เค้าไม่ยอมเลิก จนสุดท้ายก็หายโกรธและเป็นคนง้อเราแทนค่ะ ขอโทษขอโพยเราหมด
เรายังโทษตัวเองมาจนทุกวันนี้ค่ะเรื่องวันปัจฉิมเนี่ยแหละ เราแย่มาก ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกเค้าเลย
มีอยู่วันนึงทะเลาะกันค่ะ เค้าเอานาฬิกาเราไปใส่แต่ลืมไว้ที่ร้านเกม เราโมโหค่ะเลยด่าเค้าไปเสียๆหายๆ ด่าคำหยาบนั่นแหละ เพราะมันแพง ทำเหมือนไม่ใส่ใจกับของของเรา เค้าก็โมโหกลับค่ะ โกรธเรามากที่ไปด่าแบบนั้น เค้าบีบแขนเรา ผลักหัวเรา เตะเรา เราตกใจมากค่ะ เรากลัวไปหมดเพราะเค้าไม่เคยทำแบบนี้เลย จนเราร้องไห้และจะหนีออกจากห้อง วินาทีนั้นเราคิดถึงหน้าพ่อแม่ที่สุดในชีวิต พ่อแม่เรายังไม่เคยทำเราขนาดนี้ มันเป็นใครวะถึงทำได้ จนเหมือนเค้าคิดได้แล้วก็เข้ามากอดเรา ขอโทษเราต่างๆนาๆ แต่ตอนนั้นเรานิ่งไปเลยค่ะ หยุดร้องแล้วบอกแค่คำว่าจะกลับบ้าน เค้าก็ยังง้อเราอยู่ ง้อหนักมากแต่เราคิดไว้แล้วว่ากลับบ้านไปเราจะตัดความสัมพันธ์กับเค้าทุกอย่าง จนเค้ายอมไปส่งเราที่บ้าน ช่วงนั้นเหมือนเราเลิกกันเลยค่ะ ไม่คุยกันเลยสามวัน เหมือนเค้าจะรู้สึกผิดมาก เลยไม่กล้าคุยกับเรา ส่วนเราก็โกรธทั้งเสียใจเลยไม่คุยไรเลยค่ะ
แต่ความรักมันบังตาอีกแล้วค่ะ เราทนคิดถึงเค้าไม่ได้ เราทักไปหาเค้าก่อน เค้าดูดีใจมาก และสัญญาว่าจะไม่ทำอีก เราเป็นคนขี้ใจอ่อน พอคิดถึงความดีของเค้าขึ้นมาเราก็ยอมหมด