คือเรามีเรื่องอัดอั้นตันใจมากๆอยากจะรบกวนขอความคิดเห็นคำแนะนำ จากเพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิป เรื่องมีอยู่ว่าเราท้องก่อนแต่งตอนแรกคิดจะเอาเด็กออกเพราะเราเรียนอยู่ พ่อแม่แฟนก็ไม่ชอบเรา  พ่อแม่แฟนให้เราเอาเด็กออก แต่เราทำไม่ได้ แฟนเราบอกพ่อแม่ เขาให้เราไปช่วยงานที่บ้านแฟนเราก่อนถ้าดีค่อยจัดงานแต่งให้แต่เด็กเอาออกก่อน  พ่อแม่เราไม่ยอมให้เอาออกบอกว่าถ้าเอาออกแล้วจะแต่งกับแฟนเราไปทำไมปัญหามีไว้แก้ไม่ได้มีไว้ทำลาย สุดท้ายพ่อแม่เราจัดงานให้ พ่อแม่เขาไม่มาดูดำดูดีเลยลูกเขาแต่งงานทั้งทีไม่สนใจ แฟนเรานี้ร้องไห้ เลย เราสงสารมากได้แต่ปลอมว่ามันเป็นความผิดของเราทั้งคู่ท่านคงโกรธ  เรากับแฟนแต่งงานกัน เหมือนจะจบ แบบในละครนะคะที่มีความสุข 555 แต่ไม่ค่ะ. พอพ้นงานแต่งแล้ว ท้องเราเริ่มโต คนก็นินทากันให้ทั่ว ว่าท้องก่อนแต่ง บางคนถึงขึ้นไปโพสในเฟส นินทากันแบบ สุดๆ แต่เราก็ไม่สนใจคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยเราก็แต่งตามประเพณี อย่างน้อยเราก็ไม่ฆ่าลูกตัวเองต่อไปขอใช้คำว่าสามีนะคะ   สามีเราก็เที่ยวตามประสาวัยรุ่นค่ะเหมือนนางยังไม่ชินกับการจะมีครอบครัว ช่วงที่เราท้องเราน้อยใจมาก ร้องไห้ตลอดๆ เวลาสามีเที่ยวกลับดึกนี่นอนแทบไม่หลับคิดมาก นุ้นนี่นั่น อาการนี้คนท้องจะรู้ดี ทะเลาะกันบ่อยค่ะ คิดมาเสมอว่าเดี๋ยวคลอดลูกมาอะไรคงจะดีขึ้น แบบสามีได้เห็นหน้าลูกคงจะมีความเป็นผู้ใหญ่รับผิดชอบครอบครัวได้ดีขึ้น ลืมบอกไปนะคะ เรากับสามีไม่ได้มีบ้านเป็นของตัวเอง เพราะเราแต่งงานตอนที่เรายังไม่พร้อม สามีก็อยู่บ้านพ่อแม่เขาค่ะส่วนเราก็อยู่กับพ่อแม่เรา สามีอยากมาหาเราวันไหนก็มา เขาทำงานที่บ้านเขาเหนื่อยบางวันก็ไม่มาค่ะ ช่วงท้องแก่ๆก็จะมาบ่อยอยู่เป็นช่วงๆค่ะ คิดมาโดยตลอดเหมือนเราเป็นเมียน้อยเขาเลย จนคลอดลูกค่ะเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆทะเลาะกันบ่อยมากค่ะเราน้อยใจพูดไปเขาก็มีเหตุผลของเขาจหน้าหลานตัวเองพ่อแม่เขายังไม่เคยมาดูมาเหลียวแลเลยค่ะ ดีที่พ่อแม่เรารักลูกเรามากๆค่ะ ลูกเราก็ติดพ่อแม่เรามากๆเราดีใจมากที่อย่างน้อยลูกเราก็มีคนที่รักแกมากๆส่วนสามีเราก็เหมือนเดิมค่ะมาบ้างถ้าไม่เหนื่อย นี่ขนาดมีลูกแล้วนะความสำคัญของเรากับลูกยังไม่มีค่าเลน
ขอบคุณที่อ่านมาจนเข้าใจปัญหาชีวิตของเรานะคะ  
เราอยากทราบว่าเราควรจะใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆไหมคะ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมียน้อยแบบสามีอยากมาก็มา ไม่อยากมาก็ไม่มา น้อยใจค่ะทั้งๆที่เป็นเมียหลวง แล้วทีนี้เขารักครอบครัวเขาทำงานให้ครอบครัวเขาครอบครัวเขาทำธุรกิจ ส่วนตัวค่ะ ทุ่มเททุกอย่างให้กับครอบครัวเขา แล้วเราก็เป็นครอบครัวเขาอีกครอบครัวหนึ่งแต่ทำไมเขาถึงไม่ทุ่มเทไม่ให้เวลาเรากับลูกบ้างคะ  เราไม่ได้ต้องการเงินทองนะคะเนาต้องการเวลาความรักความอบอึ่นให้เรากับลูกบ้างแค่นั้นแต่เหมือนเขาบอกรักแต่ปากการกระทำเขายังเหมือนเดิม แบบนี้ เราควรมาช่วยงานพ่อแม่เราช่วยดูแลภาระพ่อแม่เราดีกว่าไมคะ เราทำธุรกิจเป็นของตัวเองค่ะ ทำเอง คิดเองสามีไม่ได้มาช่วยดูแลเลยมีแค่ให้ทุนมาเล็กๆน้อยๆค่ะ.  ถ้าเป็นแบบนี้ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะว่าเราควรเลิกหรืออยู่ต่อไปดี