สวัสดีค่ะ คืออยากจะมาเม้ามอยพฤติกรรมของแฟนให้เพื่อนๆฟัง
คือจริงๆ นิสัยของเราคล้ายผู้ชายมาก ไม่ว่าจะชอบไปไหนคนเดียว
มีงานอดิเรกที่ชอบ มีโลกส่วนตัว แต่เราไม่เคยลืมใส่ใจคนที่เรารัก
ไม่ว่าจะวันเกิดคนในครอบครัว หรือกระทั่งทุกๆอย่างของแฟนเรา
เรากับแฟนห่างกันสองปีค่ะ เค้าเป็นฝ่ายมาจีบก่อน ตอนนั้นกะแค่คุย
แต่คุยไปคุยมารู้สึกเคมีเข้ากันมาก เลยบอกเลิกแฟนเก่ามาคบคนนี้
เรามีเพื่อนเป็นผู้ชาย 80% เพศที่สามอีก 15% ผู้หญิง 5%
อาจเพราะเราเป็นนักดนตรีมาก่อน เลยมีสังคมแบบนี้ซะส่วนใหญ่
ตอนอยู่กับเพื่อนผู้ชายก็จะลุย คุยเฮฮา รู้สึกเคมีเข้ากันดีมาก
ตอนอยู่กับเพื่อนสายรุ้งก็จะแนวเดียวกัน สีหน้าท่าทางไปหมด
แต่อยู่กับเพื่อนผู้หญิงก็ไม่เชิงไม่ชอบ แต่อาจเป็นเพราะคิดต่าง
นิสัยไม่เหมือนกัน เวลาซื้อของก็จะวางแผนก่อน ซื้อแล้วกลับ
ไม่ชอบเดินแบบไร้จุดหมาย เวลาเพื่อนไปชอปปิ้งก็ขอตัว
จนพอเรามีแฟน ตอนแรกๆเราก็คิดว่าคงไม่ต้องปรับตัวอะไร
แต่ผิดคาด นิสัยของเค้าเหมือนเราหลายอย่างมากกกกกกก
แต่เอ้า... คงคิดว่า "เหมือนแล้วไม่ดีตรงไหน จะได้เข้าใจกันไง"
แต่ไม่เลยค่ะ ยิ่งเหมือนยิ่งห่าง เหมือนขั้วลบกับลบมาเจอกัน
เวลาทะเลาะส่วนใหญ่จะสงครามเงียบ ในใจเราอยากง้อนะ
แต่ติดฟอร์มทำเงียบไปก่อน สักพักพอเรื่องราวใหญ่โต
เริ่มมีประชดนู่นนี่นั่น เราก็เป็นคนเข้าหา สุดท้ายเลยได้รู้ว่า
เค้าแค่อยากได้คำขอโทษ อยากได้การเอาใจแค่นั้นเอง
โถ่... นิสัยผู้หญิงแบบนั้นเราไม่เคยคิดจะทำ แต่เอาเถอะ
จะพยายามเอาใจใส่ให้มากขึ้น พูดหวานๆ เสียงเล็กๆ
จนมาวันนี้ก็เกือบจะหกปีแล้วที่คบกัน ก็มีทะเลาะบ้าง
มีเลิกกันบ้าง (เลิกประมาณ 1 วัน) แล้วก็มาดีกันใหม่
ก็มีปัญหาเรื่องเดิมๆแหล่ะค่ะ แต่ครั้งนี้เราเริ่มรู้สึกว่าทำไม
เค้าอยากให้เราเอาใจใส่ อยากให้เราทำให้เค้ารู้สึกดี ฯลฯ
เราทำแล้วนะ แต่ทำไมเค้าไม่เห็นความสำคัญกันเลย
โทรศัพท์นี่นานๆครั้ง เดือนละครั้งก็ว่าได้ ส่วนใหญ่แชทหา
แชทก็ไม่ค่อยมีเรื่องคุย ชวนคุยก็ตอบแต่ว่า อืม ส่งสติกเกอร์
จนเราคิดว่าไม่ต้องคุยดีกว่ามั้ง ถ้าไม่อยากคุยก็หาอะไรทำสิ
ถามเพื่อนผู้ชายก็บอกว่า "เค้าไม่คุยก็ไม่ต้องสนใจดิ ทำงานไป"
ถามเพื่อนหญิงก็บอกว่า "เค้ามีคนใหม่ป่ะวะแก"
ถามเพื่อนสาวสองก็บอกว่า "อย่าได้แคร์ค่ะ เงียบมาก็เงียบกลับ"
เอาจริงๆเราคิดเหมือนแบบแรก ต่างคนต่างทำงานไป
แต่พอเงียบไปซักพัก เอาละค่ะ เค้าเริ่มทำท่าน้อยใจอีก
หาว่าเราคุยกับคนอื่น พักนี้ไม่ค่อยทักหาเค้าบ้างเลย
งั้นเค้าจะหาคนคุยบ้าง แฟร์ๆ บอกประมาณนี้ ทั้งๆที่เราก็แบบ
เอ้า!! อะไรอีก... เดาใจยากจังวะ ถ้ารู้ว่าคิดอะไรอยู่คงทำนานละ
มีคนเคยบอกว่า "ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เค้าใจยาก"
เราคนนึงเลยนะ มีอะไรก็บอก ไม่พอใจก็บอกเค้าเลยตอนนั้น
โกรธก็บอกโกรธ จะหึงจะห่วงก็บอก ไม่อ้อมให้เสียเวลาร่ำไร
แต่ผู้ชาย (บางคน) แบบแฟนเรานี่แหล่ะค่ะ โกรธก็นิ่ง
งอนก็นิ่ง เวลาทำงานหรือเล่นเกมอันนี้เราเข้าใจดี
เรารู้ว่าความรักควรมีเหตุผลให้กัน แต่กับเรื่องคนสองคนแล้ว
สิ่งเดียวที่ต้องใช้ก็คือ "ใจ" เพราะฉนั้นไม่มีใครผิดใครถูก
อาจจะเพราะว่าตอนนี้แฟนทำงานแล้ว บรรจุครูอยู่คนละที่
เราไม่ค่อยคิดเรื่องเค้ามีคนอื่น เพราะไม่อยากคิดมากคนเดียว
ก็ไว้ใจนั่นแหล่ะ แต่เราสิ พอว่างๆจากทำงานก็อยากคุยกับเค้า
อยากรู้ว่ากินอะไรแล้วรึยัง ป่วยรึป่าว วันนี้หัวเราะแล้วรึยัง
แต่พอทักไปก็กลัวเค้ารำคาน ทำงานอยู่ หรือเล่นเกมอะไรงี้
ต่างคนก็ต่างอยู่กับพื้นที่ส่วนตัวไป
จนวันนึงเราคิดว่า...
ถ้าเป็นแบบนี้นานๆ รักมันจะจืดจางรึเปล่า เค้ามีใครอีกคนรึเปล่า?
สำหรับเราแล้ว เรารอเค้าได้เสมอ ไม่อยากคุยกับคนอื่นแล้ว
ถ้าเค้าใช่คือใช่ อยากรักไปนานๆ และเค้าเคยพูดว่าจะแต่งงานด้วย
เค้าพาเราไปพบพ่อแม่และญาติทุกๆคน เหมือนว่าพาเปิดตัวแล้ว
แต่ดูวันนี้ที่เค้าทำกับเรา เราก็เลยรู้สึกว่าเค้าพูดอย่างนั้นเพื่ออะไร
อยากแต่งจริงๆหรือพูดไปงั้นให้เราดีใจเล่น อยากได้ใจของเรา
แต่ไม่ใช้ใจแลกบ้างเลย เย็นชากับเรา แต่ฮากับคนอื่น แฟร์เนอะ
ตอนนี้ยังคบกันอยู่ ไม่ได้ทะเลาะอะไร ต่างคนต่างทำงานไป
ลึกๆเราก็อยากแก้ปมปัญหานี้ซะแล้วลืมไป สบายใจทั้งคู่
แต่ติดที่ว่าไม่รู้ว่าจะแก้ยังไงดี ......
ใครว่าผู้หญิงเข้าใจยาก ผู้ชาย(บางคน)ก็เช่นกัน
คือจริงๆ นิสัยของเราคล้ายผู้ชายมาก ไม่ว่าจะชอบไปไหนคนเดียว
มีงานอดิเรกที่ชอบ มีโลกส่วนตัว แต่เราไม่เคยลืมใส่ใจคนที่เรารัก
ไม่ว่าจะวันเกิดคนในครอบครัว หรือกระทั่งทุกๆอย่างของแฟนเรา
เรากับแฟนห่างกันสองปีค่ะ เค้าเป็นฝ่ายมาจีบก่อน ตอนนั้นกะแค่คุย
แต่คุยไปคุยมารู้สึกเคมีเข้ากันมาก เลยบอกเลิกแฟนเก่ามาคบคนนี้
เรามีเพื่อนเป็นผู้ชาย 80% เพศที่สามอีก 15% ผู้หญิง 5%
อาจเพราะเราเป็นนักดนตรีมาก่อน เลยมีสังคมแบบนี้ซะส่วนใหญ่
ตอนอยู่กับเพื่อนผู้ชายก็จะลุย คุยเฮฮา รู้สึกเคมีเข้ากันดีมาก
ตอนอยู่กับเพื่อนสายรุ้งก็จะแนวเดียวกัน สีหน้าท่าทางไปหมด
แต่อยู่กับเพื่อนผู้หญิงก็ไม่เชิงไม่ชอบ แต่อาจเป็นเพราะคิดต่าง
นิสัยไม่เหมือนกัน เวลาซื้อของก็จะวางแผนก่อน ซื้อแล้วกลับ
ไม่ชอบเดินแบบไร้จุดหมาย เวลาเพื่อนไปชอปปิ้งก็ขอตัว
จนพอเรามีแฟน ตอนแรกๆเราก็คิดว่าคงไม่ต้องปรับตัวอะไร
แต่ผิดคาด นิสัยของเค้าเหมือนเราหลายอย่างมากกกกกกก
แต่เอ้า... คงคิดว่า "เหมือนแล้วไม่ดีตรงไหน จะได้เข้าใจกันไง"
แต่ไม่เลยค่ะ ยิ่งเหมือนยิ่งห่าง เหมือนขั้วลบกับลบมาเจอกัน
เวลาทะเลาะส่วนใหญ่จะสงครามเงียบ ในใจเราอยากง้อนะ
แต่ติดฟอร์มทำเงียบไปก่อน สักพักพอเรื่องราวใหญ่โต
เริ่มมีประชดนู่นนี่นั่น เราก็เป็นคนเข้าหา สุดท้ายเลยได้รู้ว่า
เค้าแค่อยากได้คำขอโทษ อยากได้การเอาใจแค่นั้นเอง
โถ่... นิสัยผู้หญิงแบบนั้นเราไม่เคยคิดจะทำ แต่เอาเถอะ
จะพยายามเอาใจใส่ให้มากขึ้น พูดหวานๆ เสียงเล็กๆ
จนมาวันนี้ก็เกือบจะหกปีแล้วที่คบกัน ก็มีทะเลาะบ้าง
มีเลิกกันบ้าง (เลิกประมาณ 1 วัน) แล้วก็มาดีกันใหม่
ก็มีปัญหาเรื่องเดิมๆแหล่ะค่ะ แต่ครั้งนี้เราเริ่มรู้สึกว่าทำไม
เค้าอยากให้เราเอาใจใส่ อยากให้เราทำให้เค้ารู้สึกดี ฯลฯ
เราทำแล้วนะ แต่ทำไมเค้าไม่เห็นความสำคัญกันเลย
โทรศัพท์นี่นานๆครั้ง เดือนละครั้งก็ว่าได้ ส่วนใหญ่แชทหา
แชทก็ไม่ค่อยมีเรื่องคุย ชวนคุยก็ตอบแต่ว่า อืม ส่งสติกเกอร์
จนเราคิดว่าไม่ต้องคุยดีกว่ามั้ง ถ้าไม่อยากคุยก็หาอะไรทำสิ
ถามเพื่อนผู้ชายก็บอกว่า "เค้าไม่คุยก็ไม่ต้องสนใจดิ ทำงานไป"
ถามเพื่อนหญิงก็บอกว่า "เค้ามีคนใหม่ป่ะวะแก"
ถามเพื่อนสาวสองก็บอกว่า "อย่าได้แคร์ค่ะ เงียบมาก็เงียบกลับ"
เอาจริงๆเราคิดเหมือนแบบแรก ต่างคนต่างทำงานไป
แต่พอเงียบไปซักพัก เอาละค่ะ เค้าเริ่มทำท่าน้อยใจอีก
หาว่าเราคุยกับคนอื่น พักนี้ไม่ค่อยทักหาเค้าบ้างเลย
งั้นเค้าจะหาคนคุยบ้าง แฟร์ๆ บอกประมาณนี้ ทั้งๆที่เราก็แบบ
เอ้า!! อะไรอีก... เดาใจยากจังวะ ถ้ารู้ว่าคิดอะไรอยู่คงทำนานละ
มีคนเคยบอกว่า "ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เค้าใจยาก"
เราคนนึงเลยนะ มีอะไรก็บอก ไม่พอใจก็บอกเค้าเลยตอนนั้น
โกรธก็บอกโกรธ จะหึงจะห่วงก็บอก ไม่อ้อมให้เสียเวลาร่ำไร
แต่ผู้ชาย (บางคน) แบบแฟนเรานี่แหล่ะค่ะ โกรธก็นิ่ง
งอนก็นิ่ง เวลาทำงานหรือเล่นเกมอันนี้เราเข้าใจดี
เรารู้ว่าความรักควรมีเหตุผลให้กัน แต่กับเรื่องคนสองคนแล้ว
สิ่งเดียวที่ต้องใช้ก็คือ "ใจ" เพราะฉนั้นไม่มีใครผิดใครถูก
อาจจะเพราะว่าตอนนี้แฟนทำงานแล้ว บรรจุครูอยู่คนละที่
เราไม่ค่อยคิดเรื่องเค้ามีคนอื่น เพราะไม่อยากคิดมากคนเดียว
ก็ไว้ใจนั่นแหล่ะ แต่เราสิ พอว่างๆจากทำงานก็อยากคุยกับเค้า
อยากรู้ว่ากินอะไรแล้วรึยัง ป่วยรึป่าว วันนี้หัวเราะแล้วรึยัง
แต่พอทักไปก็กลัวเค้ารำคาน ทำงานอยู่ หรือเล่นเกมอะไรงี้
ต่างคนก็ต่างอยู่กับพื้นที่ส่วนตัวไป
จนวันนึงเราคิดว่า...
ถ้าเป็นแบบนี้นานๆ รักมันจะจืดจางรึเปล่า เค้ามีใครอีกคนรึเปล่า?
สำหรับเราแล้ว เรารอเค้าได้เสมอ ไม่อยากคุยกับคนอื่นแล้ว
ถ้าเค้าใช่คือใช่ อยากรักไปนานๆ และเค้าเคยพูดว่าจะแต่งงานด้วย
เค้าพาเราไปพบพ่อแม่และญาติทุกๆคน เหมือนว่าพาเปิดตัวแล้ว
แต่ดูวันนี้ที่เค้าทำกับเรา เราก็เลยรู้สึกว่าเค้าพูดอย่างนั้นเพื่ออะไร
อยากแต่งจริงๆหรือพูดไปงั้นให้เราดีใจเล่น อยากได้ใจของเรา
แต่ไม่ใช้ใจแลกบ้างเลย เย็นชากับเรา แต่ฮากับคนอื่น แฟร์เนอะ
ตอนนี้ยังคบกันอยู่ ไม่ได้ทะเลาะอะไร ต่างคนต่างทำงานไป
ลึกๆเราก็อยากแก้ปมปัญหานี้ซะแล้วลืมไป สบายใจทั้งคู่
แต่ติดที่ว่าไม่รู้ว่าจะแก้ยังไงดี ......