มีใครเป็นเหมือนผมไหม? ที่ขอถอยห่างจากความรัก

ผมรู้สึกว่าเวลาที่ผมมีความรักหรืออ่ะนะครับผมมักจะเป็นคนที่ทุ่มเทตลอดแล้วบางครั้งก็เหมือนกับชอบทำอะไรเวอร์ๆผู้หญิงเขาบอกว่ามันดูไม่โอเคมันดูน่ารำคาญประกอบกับผู้หญิงที่ผมชอบเขาก็ไม่ได้ชอบหรือมีใจให้ผมเป็นต้นทุนเดิมอยู่แล้วพอคุยๆกันได้ระยะนึงเค้าก็บอกกับผมว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ คือตอนคุยกับเขาแรกๆเขาเหมือนจะให้ความหวังผมมาบ้างแต่ก็แห้วอย่างที่บอกผมชอบผญคนนั้นมากๆ ขนาดเพ้อถึงแทบทุกวัน 55555 มันดูไร้สาระเนอะ นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนล่ะผมก็รู้สึกดีขึ้นมาก ทุกวันนี้ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าตัวเองควรจะทำตัวยังไง ตอนนี้ผมรู้สึกรักตัวเองขึ้นกว่าแต่ก่อนมากตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองแทบไม่มีค่าเลย ตอนนี้ผมพูดได้เต็มปากว่า ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวรักได้แค่ตัวเองเพราะผมไม่อยากไปตั้งความหวังกับคนอื่นว่าเค้าจะต้องมารักเราอย่างโน้นอย่างนี้ ในใจผมคิดตลอดว่า อยู่คนเดียวอาจจะทรมาณเพราะความเหงา ดีกว่าไปเป็นใครที่ทุ่มเทแล้วเขาไม่เอา ผมไม่โทษผญนะ แต่ก็เคืองๆหน่อยว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกๆ สรุปง่ายๆ ผมเคยมีความรักแล้วตอนนี้เข็ดกับความรักที่ต้องได้มาจากคนอื่น ตอนนี้ผมสามารถรักตัวเองได้ไม่ต้องง้อใคร แล้วก็ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ปล.ผมเขียนกระทู้บรรยายอะไรไม่ค่อยเก่ง